Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ~ Ατμαν Νιτυανάντα

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ

Κύριος σκοπός της ζωής μας ως ανθρώπινα όντα είναι να ελευθερωθούμε από το εγώ, να συνειδητοποιήσουμε την αληθινή μας φύση (Συνειδητότητα, εσωτερική σιωπηλή παρουσία) και να εδραιωθούμε σε αυτή (αυτοπραγμάτωση, φώτιση). Αυτός είναι και τελικός σκοπός της πνευματικής άσκησης και πειθαρχίας, που είναι και το μέσο για να το πετύχουμε.

Το εμπόδιο της αυτοπραγμάτωσης, είναι η ταύτιση με την κατώτερη φύση μας, το σώμα, τον νου και το ρατζασοταμασικό εγώ, που είναι και ο παράγοντας που δημιουργεί την ταύτιση με το σώμα τον νου και όλες τις άλλες ταυτίσεις και προσκολλήσεις με τα εξωτερικά αντικείμενα, πρόσωπα και καταστάσεις.

Αφού το κύριο πρόβλημα μας είναι το εγώ,  η ταύτιση, και  οι προσκολλήσεις, κύριος στόχος και σκοπός της πνευματικής άσκησης, είναι να ξεπεράσουμε τις ταυτίσεις και τις προσκολλήσεις και να εξαλείψουμε το εγώ σε όλες του τις απόψεις (υπερηφάνεια, επιθυμία, λαιμαργία, λαγνεία, θυμός, ζήλια, απληστία, φιλοδοξία, κ.λπ.).

Για να ελευθερωθούμε από τις ταυτίσεις και τις προσκολλήσεις και να εξαλείψουμε τις εγωϊκές τάσεις, θα πρέπει να είμαστε από στιγμή σε στιγμή σε εγρήγορση και επαγρύπνηση ώστε να μην ταυτιζόμαστε ή να σταματάμε την ταύτιση με τις μηχανικές αντιδράσεις του εγώ μας (σκέψεις, συναισθήματα, παρορμήσεις, επιθυμίες, φαντασίες, ιδέες, απόψεις), τα εξωτερικά αντικείμενα, πρόσωπα, καταστάσεις και συμβάντα και να παραμένουμε (όσο περισσότερο χρόνο και βαθιά μπορούμε, σύμφωνα με το επίπεδο μας) σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας (αυτεπίγνωση).

Αυτή η συνεχής από στιγμή σε στιγμή προσπάθεια θα καταλήξει, στην πλήρη διάλυση του εγώ με όλες του τις διακλαδώσεις και την εδραίωση στο Είναι μας (αυτοπραγμάτωση, φώτιση, απελευθέρωση). Εδραίωση σημαίνει, να παραμένουμε χωρίς προσπάθεια αδιαλείπτως απορροφημένοι στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία (Συνειδητότητα) και να ζούμε ως Συνειδητότητα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ελευθερία από κάθε δυστυχία και αδιάλειπτη χωρίς προσπάθεια βίωση της αιώνιας ειρήνης, της πληρότητας και της ευδαιμονίας του Είναι μας. Επίσης ελευθερία από τον κύκλο τις γέννησης και του θανάτου.

Για όσο το εγώ είναι ζωντανό μέσα μας, είναι αδύνατο να παραμένουμε συνεχώς και χωρίς προσπάθεια σε αταραξία και επίγνωση του Είναι μας. Είμαστε υποχρεωμένοι να βρισκόμαστε σε μια συνεχή προσπάθεια να σταματάμε την ταύτιση με το σώμα, τον νου (σκέψεις, συναισθήματα, παρορμήσεις, επιθυμίες, φαντασίες, ιδέες, απόψεις) και τα εξωτερικά αντικείμενα και συμβάντα, να επανερχόμαστε σε κατάσταση, εγρήγορσης, απόσπασης, ηρεμίας-αταραξίας και επίγνωσης της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας, του Είναι μας (όσο πιο πολύ και πιο βαθιά μπορούμε, σύμφωνα με την ικανότητα μας και την περίσταση).

Συνεπώς στόχος και σκοπός της άσκησης μας είναι να παραμένουμε από στιγμή σε στιγμή σε εγρήγορση, σε επίγνωση της ζωντανής σιωπηλής παρουσίας μέσα μας και επάγρυπνοι του νου, της καρδιάς και των αισθήσεων. Να παραμένουμε ως αποσπασμένοι μάρτυρες αυτών που συμβαίνουν μέσα μας και έξω μας, και να εξαλείφουμε με την προσευχή και με το όνομα του Θεού (ή όποιοδήποτε άλλη μέθοδο), κάθε εγωϊκή τάση που εκδηλώνεται στο νου και την καρδιά μας. Ο καθένας, και σε αυτήν την περίπτωση όπως έχω τονίσει και σε άλλα άρθρα θα πρέπει να πειραματιστεί, να ερευνήσει και να βρει τελικά τον δικό του μοναδικό τόπο να εφαρμόσει την κάθε μέθοδο, τεχνική ή πρακτική.

Επειδή είναι δύσκολο* να παραμένουμε συνεχώς σε εγρήγορση, σε αυτεπίγνωση και σε απόσπαση από τις σκέψεις τα συναισθήματα, τις εποιθυμίες (και κάθε άλλη εγωϊκή αντίδραση) και τις αισθητηριακές αντιλήψεις, (ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια της πνευματικής μας πορείας) είναι απαραίτητο να προκαλούμε συχνά στη διάρκεια της ημέρας συνειδησιακά ’σοκ’ με σκοπό:

1. Να βγούμε από την μηχανική ασυνείδητη (ή μισοασυνείδητη) μας κατάσταση,  και να επανέλθουμε σε κατάσταση εγρήγορσης και συνειδητής προσοχής.

2. Να σταματήσουμε την ταύτιση με τις σκέψεις, τα συναισθήματα, την παρόρμηση, την επιθυμία κ.λπ.

3. Να γίνουμε συνειδητοί της εσωτερικής  σιωπηλής παρουσίας μέσα μας,

4. Να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας

5. Να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε το κίνητρο ή την αιτία πίσω από τις σκέψεις, τα συναισθήματα, την συμπεριφορά.

6.  Να καταλαγιάσουμε το συναίσθημα, να ησυχάσουμε το νου και να εξαλείψουμε* μέσα από κάποια 'μέθοδο' μέρος της εγωϊκής ενέργειας, και να επανέλθουμε σε κατάσταση ηρεμίας (ειρήνης, αταραξίας) και βαθιάς (όσο γίνεται σύμφωνα με το επίπεδο μας και την περίσταση) επίγνωσης της  αληθινής μας φύσης (της σιωπηλής ζωντανής παρουσίας).

Σχόλιο

Επειδή είναι πολύ δύσκολο* να παραμένουμε συνεχώς σε εγρήγορση: Όλα είναι σχετικά σε αυτόν τον κόσμο. Το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι σχετίζεται με την ωριμότητα, και τις ικανότητες του κάθε ασκούμενου. Ο καθένας θα πρέπει να μάθει να εκτιμά και να αξιολογεί την εσωτερική του κατάσταση και να σχεδιάζει ένα πρόγραμμα σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες του, να βάζει κατάλληλους στόχους για το επίπεδο του και να επιλέγει τα μέσα και τις μεθόδους που θεωρεί ότι είναι αποτελεσματικότερους στην παρούσα  συγκυρία.

Τρόποι να προκαλέσουμε συνειδησιακά σοκ

Ο καλύτερος τρόπος να προκαλέσουμε ένα σοκ στη συνείδηση μας και να έρθουμε σε κατάσταση εγρήγορσης και αυτεπίγνωσης είναι να κάνουμε κατάλληλες για το σκοπό αυτό ερωτήσεις. Κάθε τόσο κάνουμε τις παρακάτω ερωτήσεις με πλήρη προσοχή και αυτοστοχασμό.

Αναφέρω μερικές από αυτές:  

1. Είμαι σε πλήρη επίγνωση του Εαυτού μου; 
2. Σε ποιόν αναδύονται αυτές οι σκέψεις, συναίσθημα, επιθυμία κ.λπ.; Σε εμένα. Ποιος ή Τι Είμαι; 
3. Είμαι το συναίσθημα ή αυτό που έχει επίγνωση του συναισθήματος και το παρατηρεί; 
4. Υπάρχει κάτι μέσα μου που μένει ανεπηρέαστο από τις σκέψεις και τα συναισθήματα (παρόρμηση, επιθυμία κ.λπ.), που παραμένει πάντα το ίδιο ανεξάρτητα από το πώς νοιώθω και τι σκέπτομαι; 
5. Τι είναι αυτό που νοιώθω; 
6. Γιατί υπάρχει θυμός, (δυσαρέσκεια, αρέσκεια, φόβος, ανυπομονησία) μέσα μου; 
7. Γιατί κατηγορώ τους άλλους για αυτό που νοιώθω; Το πώς νοιώθω εξαρτάται από τους άλλους; 
8. Γιατί πληγώνομαι (θυμώνω, φοβάμαι, πικραίνομαι, απογοητεύομαι) όταν με απορρίπτουν ή νομίζω ότι με απορρίπτουν;

Στο τέλος της ημέρας αφιερώνουμε χρόνο στο χώρο μας σε ευνοϊκότερες συνθήκες, για να ερευνήσουμε και να κατανοήσουμε τις εγωϊκές τάσεις που εκδηλώθηκαν και παρατηρήσαμε στην διάρκεια της ημέρας και να τις εξαλείψουμε με κάποια μέθοδο.

Όλη η προσπάθεια που κάνουμε, κορυφώνεται στην πρακτική του διαλογισμού που έχει σαν στόχο να απορροφηθούμε πλήρως στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία και να βιώσουμε το Είναι μας πλήρως και χωρίς προσμίξεις (χωρίς να εμπειρώμαστε κάτι άλλο εκτός από την εσωτερική σιωπή, ειρήνη και πληρότητα). Η πρακτική του διαλογισμού θα πρέπει να γίνεται ανελλιπώς καθημερινά πρωί και βράδυ (ή και τρεις φορές την ημέρα αν είναι δυνατόν), αυξάνοντας σταδιακά το χρόνο σύμφωνα με την πρόοδο μας και τους στόχους που έχουμε θέσει.

Ο διαλογισμός κορυφώνεται στο βαθύ Σαμάντι (Νιρβικάλπα Σαμάντι) το οποίο θα επιφέρει κάποια στιγμή με την χάρη του Θεού, την ολοκληρωτική διάλυση του εγώ με όλα του τα παρακλάδια τα αποθηκευμένα στο υποσυνείδητο, αλλά  και των σπόρων του εγώ που είναι αποθηκευμένοι στο αιτιατό σώμα.

Με την πλήρη  διάλυση του εγώ φτάνουμε στην φώτιση (αυτοπραγμάτωση ή απελευθέρωση) και γινόμαστε θεοί εν Θεώ. Ο Θεός ενανθρωπίζεται και ο άνθρωπος Θεοποιείται.

Για να πετύχουμε την εξάλειψη του εγώ, την αφύπνιση και την εδραίωση μας στην αληθινή μας φύση (Συνειδητότητα, Πνεύμα, Ψυχή, εσωτερική σιωπηλή παρουσία, Είναι), είναι απαραίτητο να ζούμε μια καλά οργανωμένη ζωή προσανατολισμένη στον σκοπό μας, (δηλαδή την απελευθέρωση από το εγώ και την πλήρη ταύτιση μας με το Είναι μας), ένα καλά οργανωμένο καθημερινό πρόγραμμα με πειθαρχίες και διάφορες πρακτικές και δραστηριότητες, και επάνω από όλα μια άσβεστη δίψα να γνωρίσουμε την αλήθεια και να πετύχουμε την φώτιση. 

Οι ιδιότητες και οι αρετές που είναι αποφασιστικές για την επίτευξη του σκοπού είναι η αφοσίωση, η υπομονή, η επιμονή, το θάρρος, η ειλικρίνεια, η αντοχή, η αποφασιστικότητα, η αυτοπεποίθηση, η πίστη στον Θεό, στον δάσκαλο αν υπάρχει και στις διδασκαλίες, η αντοχή στις δυσκολίες, η σωφροσύνη, το θάρρος, ο ενθουσιασμός και η αγάπη για την εργασία και οι σημαντικές ικανότητες του νου, είναι η διάκριση, η απόσπαση, η απάθεια, η δύναμη της θέλησης και η συγκέντρωση. 

Αυτά όλα αναπτύσσονται και ωριμάζουν σταδιακά καθώς ο νους εξαγνίζεται από τις εγωϊκές ενέργειες, από τις ράτζας και τάμας ποιότητες (γκούνας) και γίνεται σαττβικός.

Τα πρώτα χρόνια της πνευματικής ζωής, είναι ουσιαστικά μια προετοιμασία για να αποκτήσουμε σε ικανό βαθμό τις παραπάνω αρετές και ικανότητες,  να μάθουμε καλά τις πρακτικές και τις μεθόδους και να απαλλαγούμε από λανθασμένες πεποιθήσεις και αντιλήψεις για τον εαυτό μας, την ζωή, τον Θεό και την πνευματική άσκηση. Μόνο όταν αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό ο πόθος για την αλήθεια και την φώτιση, όταν κατανοήσουμε βαθιά την ματαιότητα να κυνηγάμε εγκόσμιες απολαύσεις και επιτεύγματα και όταν είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι μπορούμε να μπούμε στην ουσία της πνευματικής άσκησης, να δουλεύουμε σταθερά και συστηματικά και να προχωράμε αποφασιστικά προς την πνευματική μας μεταμόρφωση και την αυτοπραγμάτωση.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η εξάλειψη* των εγωϊκών τάσεων από στιγμή σε στιγμή. Διάβασε το  Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΩΣ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΓΩΪΚΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΣΤΙΓΜΗ ΣΕ ΣΤΙΓΜΗ