ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. ~ Άτμαν Νιτυανάντα

ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Έχω βρει πως το γράψιμο είναι από τους  καλύτερους τρόπους να απαλλαγεί κανείς από επαναλαμβανόμενες σκέψεις και συναισθήματα, σε θέματα  που τον απασχολούν.

Συνεπώς αν έχετε κάποιο θέμα που σας απασχολεί καθήστε και γράψτε (θεωρώ πως είναι καλύτερο με στυλό και τετράδιο). Γράψτε ελεύθερα, χωρίς να κρίνετε και χωρίς να αλλάζετε αυτά που βγαίνουν αυθόρμητα  στον νου και το συναίσθημα.

Η εμπειρία αυτή κάθε αυτή είναι θεραπευτική. Μετά από μερικές μέρες που  θα έχετε κάποια απόσταση διαβάστε τα.
 Θα έχετε μια βαθύτερη κατανόηση για τον εαυτό σας και την όλη κατάσταση και θα είστε πολύ περισσότερο ελεύθεροι στον νου.

Μπορείτε επίσης, αν υπάρχει δυσκολία να πείτε αυτά που θέλετε κάτ' ιδίαν, στον σύντροφό σας, στους γονείς σας, κ.λπ., να τα γράψετε. Έτσι θα μπορείτε να εκφραστείτε με μεγαλύτερη ακρίβεια, δεν θα υπάρχει ένταση και θα έχει την δυνατότητα, αυτός που απευθύνεστε, να διαβάσει με την ησυχία του όσες φορές θέλει αυτά που θέλατε να του εκφράσετε. Και επίσης θα έχετε εκφράσει, αυτό που θέλατε να πείτε και θα ησυχάσει ο νους σας.

Να θυμάστε ότι στην Ψυχή σας είσαστε πάντα ελεύθεροι, ειρηνικοί και μακάριοι. Αλλά για να το βιώσετε πρέπει να κάνετε εργασία με τον εαυτό σας και να στραφείτε στο κέντρο της ύπαρξης σας, όπου λάμπει αδιαλείπτως η θεϊκη σας φύση.

ΓΙΑΤΙ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

ΓΙΑΤΙ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Όσοι ζουν ταυτισμένοι με το σώμα και τον νου,  (οι συνειδησιακά κοιμισμένοι) έχουν απολαύσεις, χαρούμενες στιγμές, κάποιες στιγμές ευτυχίας, είναι αχόρταγοι για απολαύσεις και έχουν μπόλικη μιζέρια και δυστυχία και σπάνια βιώνουν ειρήνη, πληρότητα και ελευθερία.

Η ελευθερία από την μιζέρια και την δυστυχία και η βίωση της ειρήνης, της πληρότητας και της ελευθερίας, είναι δυνατά όταν ζούμε σε συνειδητή ένωση με το Είναι μας, την θεϊκή μας φύση.

Ως εκ τούτου το μόνο άξιο να αποκτηθεί σε αυτήν την ζωή, είναι η αφύπνιση και η συνειδητή ένωση με την θεϊκή μας ουσία, που είναι ένα και το αυτό με την συμπαντική θεϊκή αρχή, (αυτό που αποκαλούμε κοινώς Θεό).

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ~ Atman Nityananda

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Αμφισβητώντας την πραγματικότητα των σκέψεων ( και των συναισθημάτων), μπορούμε να ζήσουμε συνειδητά και ελεύθεροι από την μηχανικότητα του νου.

Οι σκέψεις είναι απλά σκέψεις και όχι η πραγματικότητα.

Για όσο εκλαμβάνουμε τις σκέψεις μας ως πραγματικότητα και όχι σαν μια εκδοχή της πραγματικότητας, τις περισσότερες φορές διαστρεβλωμένη, είναι αναπόφευκτο να υποφέρουμε ποικιλοτρόπως.

Είναι αναγκαίο να εξετάζουμε σε βάθος, τις σκέψεις μας, τις απόψεις και τις πεποιθήσεις μας και τι συνέπειες μας προκαλούν, αν θέλουμε να ζούμε συνειδητά και να αποφύγουμε τον πόνο που προκύπτει από την ταύτιση με αυτά και την χωρίς έρευνα αποδοχή τους ως αλήθεια.

Είναι επίσης αναγκαίο, να εξετάζουμε τα κίνητρα και τις αιτίες που προκαλούν τις σκέψεις, αν θέλουμε να απελευθερωθούμε από την μηχανική επανάληψη τους.


.

Η ασθένεια και ο πόνος μας καλούν στην αρμονία και την επαφή με την Ψυχή μας

Η ασθένεια και ο πόνος μας καλούν στην αρμονία και την επαφή με την Ψυχή μας

Αν δεν ζούμε σε αρμονία με την φύση μας, την Ψυχή μας και την ζωή, το αποτέλεσμα είναι ασθένεια, πόνος και δυστυχία, των οποίων η ένταση είναι ανάλογη της δυσαρμονίας, της ασυνειδησίας και των λανθασμένων δράσεων και επιλογών μας.

Η ασθένεια, ο πόνος και η δυστυχία είναι καμπάνες που μας θυμίζουν ότι υπάρχει δυσαρμονία στην ζωή μας, και μας καλούν να βρούμε την φυσική και ψυχολογική ισορροπία, την επαφή με την ψυχή μας και την αρμονία με την ζωή.

Αντί λοιπόν, όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση ασθένειας, πόνου και δυστυχίας, να κλαίμε την μοίρα μας, να χτυπιόμαστε, να παραπονούμαστε, να γκρινιάζουμε και να κατηγορούμε την ζωή, τον Θεό ή οποιοδήποτε το εγώ μας θεωρεί υπεύθυνο, είναι ευοίωνο να πάρουμε την ευθύνη της κατάστασης και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε (σύμφωνα με τις συνθήκες), για να βρούμε την χαμένη αρμονία και την επαφή με την Ψυχή μας που είναι και ο σημαντικότερος παράγοντας υγείας, αρμονίας και ευτυχίας στην ζωής μας.

Γιατί όταν χάνουμε την επαφή με τη ψυχή μας, ο νους χάνει τον προσανατολισμό του, τυφλώνεται και παρασύρεται από τις κατώτερες επιθυμίες και συγκινήσεις, χάνει την διάκριση και την λογική του, και έτσι διαπράττουμε κάθε είδους ανοησία, που έχει ως αποτέλεσμα όπως προείπα, την ασθένεια, τον πόνο και την δυστυχία.

Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ - Swami Sivananda

Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ (Συνειδητότητα, Άτμαν, Ψυχή)

• Χωρίς την βοήθεια του διαλογισμού, δεν μπορείς να αποκτήσεις την γνώση του Εαυτού )Άτμαν, Συνειδητότητα).
• Χωρίς την βοήθεια του, δεν μπορείς να αναπτυχθείς στην θεϊκή κατάσταση. Χωρίς τον διαλογισμό δεν μπορείς να ελευθερωθείς από τα δεσμά του νου και να πετύχεις την αθανασία.
• Αν δεν εξασκείσαι στον διαλογισμό, η ύψιστη λαμπρότητα και η άφθαρτη δόξα του Άτμαν (η θεϊκή μας φύση), θα μείνουν κρυμμένες για σένα.
• Σχίσε τα πέπλα που καλύπτουν την Ψυχή (Άτμαν, Συνειδητότητα), με το να ασκείσαι τακτικά στον διαλογισμό.
• Σπάσε τα πέντε επικαλύμματα* που καλύπτουν τον Άτμαν με συνεχή διαλογισμό και πέτυχε την ύψιστη ευδαιμονία της ζωής.

- Swami Sivananda

Σχόλιο

Τα πέντε επικαλύμματα ή κόσας είναι:

1. Αναμάγια κόσα - Annamaya Kosha (το κόσα της τροφής)
2. Πραναμάγια κόσα - Pranamaya kosha ( το κόσα της ενέργειας)
3. Μανόμαγια κόσα - Manomaya kosha ( το κόσα του μάνας, ο εξωτερικός νους)
4. Βιγκναμάγια κόσα - Vijnanamaya kosha ( το κόσα της Διάνοιας)
5. Ανανταμάγια κόσα - Anandamaya kosha ( το κόσα της Ευδαιμονίας)

Η ουσία της Πνευματικότητας ~ Atman Nityananda

Η ουσία της Πνευματικότητας 

Πνευματικότητα είναι να κατοικείς σταθερά στην ειρήνη μέσα σου (στο Είναι σου) και τίποτα να μην σε κουνάει από εκεί. 

Πνευματικότητα είναι επίσης, οτιδήποτε κάνουμε για να παραμένουμε συνειδητά στην ειρήνη του Είναι μας, καθώς και οποιαδήποτε προσπάθεια να εξαλείψουμε οτιδήποτε μας εμποδίζει σε αυτό. Αυτά είναι κατά βάση οι εγωϊκές τάσεις και προγραμματισμοί που φέρουμε στον ψυχισμό μας. 

Ποιός πραγματικά Είμαι; ~ Atman Nityananda

Ποιός πραγματικά Είμαι;

Όλα αυτά που θεωρείτε εαυτό σας, είναι προγράμματα νοητικά και συναισθηματικά τα οποία επαναλαμβάνονται μηχανικά.

Μόνο όταν αποκτήσετε απόσταση, από όλο αυτό το τραίνο των σκέψεων, των συναισθημάτων, επιθυμιών, απόψεων, κ.λπ. και έχετε αρκετό ελεύθερο νοητικό χώρο, θα είστε σε θέση να συνειδητοποιείτε όλο και περισσότερο, ότι δεν είστε όλα αυτά, ότι όλα αυτά συμβαίνουν αυτόματα και παρορμητικά.

Όσο περισσότερο αποταυτίζεστε από αυτά, τόσο πιο κοντά είστε στο να συνειδητοποιήσετε ότι είστε η εσωτερική σιωπηλή παρουσία (Συνειδητότητα), πάντα ελεύθερη, ειρηνική και μακάρια.

Ο παράγοντας που μας κάνει να ταυτιζόμαστε με αυτά (σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες, κ.λπ.), αλλά και με το σώμα, τα εξωτερικά πράγματα, τις καταστάσεις και τα πρόσωπα είναι το εγώ.

Συνεπώς ο πιο άμεσος τρόπος να αποταυτιστούμε από τις σκέψεις τα συναισθήματα, επιθυμίες, απόψεις, κ.λπ. είναι να ερευνήσουμε την φύση του εγώ (την αίσθηση εγώ) και να αποταυτιστούμε από αυτό.

Η παρατήρηση των συγκινήσεων ~ Atman Nityananda

Η παρατήρηση των συγκινήσεων

Επειδή οι σκέψεις παράγονται από τις επιθυμίες, τα συναισθήματα και τις παρορμήσεις (συγκινησιακή φύση), και επειδή το κατώτερο εγώ είναι συγκινησιακής φύσης, είναι απαραίτητο να εμβαθύνουμε στην αυτοπαρατήρηση της συγκινησιακής μας φύσης.

Πρέπει να γίνουμε ικανοί να αντιλαμβανόμαστε από στιγμή σε στιγμή τι αναδύεται στο συγκινησιακό μας επίπεδο όσο γίνεται πιο γρήγορα και να μην ταυτιζόμαστε με αυτό, ώστε να μπορούμε να το παρατηρήσουμε με προσοχή και διάκριση, για να αποκτήσουμε ξεκάθαρη αντίληψη της φύσης του, αλλά και του λόγου που αναδύεται. Να δούμε πως προκαλεί τις σκέψεις και πώς ταυτίζεται με τις σκέψεις, και συνεπώς κάνει και εμάς να ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις.

Είναι απαραίτητο να γίνουμε ικανοί στο να αντιλαμβανόμαστε και να παρατηρούμε από απόσταση τον συγκινησιακό μας κόσμο. Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στην αυτογνωσία, και στην εξάλειψη του εγώ.

Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται να παραμένουμε επάγρυπνοι και σε επαφή με την εσωτερική σιωπή και να είμαστε σε επιφυλακή της καρδιάς και του νου.

Μόνο όταν έχουμε αναπτύξει αρκετά την ικανότητα να παραμένουμε σε εγρήγορση και επίγνωση της εσωτερικής σιωπής θα μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα τις συγκινησιακές αντιδράσεις και να μην ταυτιζόμαστε με αυτές. Έτσι και δεν γινόμαστε δέσμιοι αυτών, αλλά επιπλέον μπορούμε να τις παρατηρήσουμε, να τις ερευνήσουμε, να τις κατανοήσουμε μια να στις εξαλείψουμε.

Μέχρι τότε, θα πρέπει να μάθουμε να αποταυτιζόμαστε από τις συγκινήσεις, ώστε να μην χανόμαστε τελείως σε αυτές, και έτσι να είμαστε σε θέση να τις μελετήσουμε να τις κατανοήσουμε και να τις εξαλείψουμε με διάφορες μεθόδους. Όταν πια είμαστε ταυτισμένοι με την οποιαδήποτε συγκινησιακή εκδήλωση, γίνεται πιο δύσκολα η όλη διαδικασία έρευνας, παρατήρησης και εξάλειψης, από ότι όταν την αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα και δεν ταυτιζόμαστε. Παρά την δυσκολία όμως, μπορούμε να εργαστούμε με την μελέτη, την έρευνα, την κατανόηση και την εξάλειψη των συγκινήσεων, όμως στην πιο χοντροκομμένη του μορφή. Για να εργαστούμε με τις πιο λεπτοφυείς συγκινησιακές καταστάσεις, θα πρέπει να μην αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα τις συγκινησιακές καταστάσεις, στην αρχή τους και αυτό απαιτεί εμβάθυνση στην επίγνωση της εσωτερικής σιωπής (αυτεπίγνωση) και σταθερότητα στο να παραμένουμε σε αυτεπίγνωση.

Η εμβάθυνση και σταθερότητα στην αυτεπίγνωση, επιτυγχάνεται με καθημερινό (πρωί και βράδυ) διαλογισμό ή αυτοέρευνα (Βιτσάρα), αλλά και συνεχή εξάσκηση σε όλο την διάρκεια της ημέρας να είμαστε σε αυτεπίγνωση.

Το Εγώ και οι σκέψεις ~ Atman Nityananda

Το Εγώ και οι σκέψεις

Το εγώ και οι σκέψεις είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το εγώ ή εγωϊκός εαυτός, δεν είναι οι σκέψεις, και υπάρχει ανεξάρτητα από τις σκέψεις. Το εγώ χρησιμοποιεί τις σκέψεις, την φαντασία και τις άλλες ικανότητες του νου για να εκδηλώνεται  συνεχώς μέσα μας. Το εγώ (ο ψευδαισθητικός εαυτός), είναι ενέργεια και όχι σκέψεις και η ουσιαστική του φύση είναι η επιθυμία. Το εγώ είναι ενέργεια που προσλαμβάνει διάφορες απόψεις, όπως η λαγνεία, η λαιμαργία, η υπερηφάνεια, η απληστία, η ζήλια, η θυμός, κ.λπ. 

Το εγώ είναι ο παράγοντας που προκαλεί τις ταυτίσεις. Ταυτίζεται με το σώμα  και μας κάνει  να νοιώθουμε ότι είμαστε το σώμα, ταυτίζεται με τις σκέψεις, τα αντικείμενα, τα πρόσωπα, ομάδες, συλλογικές οντότητες, θρησκείες, κόμματα, αθλητικές ομάδες, κ.λπ.. 

Το εγώ στην άποψη της λαγνείας για παράδειγμα δημιουργεί τις λάγνες φαντασιώσεις και τις λάγνες σκέψεις και ταυτίζεται με αυτές για να απολαμβάνει την σεξουαλική ηδονή. Παρόμοια κάνει το εγώ σε όλες του τις απόψεις. Το εγώ στην μορφή της λαιμαργίας προβάλει σκέψεις λαιμαργίας ταυτίζεται με αυτές για να απολαύσει την ηδονή των φαγητών. Το ίδιο κάνει με την υπερηφάνεια, την φιλοδοξία,  την απληστία, την φιλαργυρία, την κενοδοξία, και πάει λέγοντας.

Οι περισσότεροι σύγχρονοι δάσκαλοι μιλάνε λίγο ή ελάχιστα για την λαγνεία για την λαιμαργία και γενικά για το εγώ ως πόθος και επιθυμία για την ηδονή των αισθήσεων λες και δεν υπάρχουν. Λες και δεν είναι η σεξουαλική ηδονή και γενικά οι ηδονές των αισθήσεων που έχει προκαλέσει την αποχαύνωση του νου και είναι αιτία για να αναπτυχθούν όλες οι εγωϊκές τάσεις στον ψυχισμό μας. Λες και δεν είναι όλη η ανθρωπότητα υπνωτισμένη από τις αισθήσεις και τις απολαύσεις αυτών.

Οι βασικές εκφράσεις της εγωϊκής ενέργειας (του εγώ) είναι η  αίσθηση είμαι το σώμα και η επιθυμία. Όλες οι άλλες απόψεις του εγώ (οι εγωϊκές τάσεις) είναι προεκτάσεις ή τροποποιήσεις της επιθυμίας και της ταύτισης με το σώμα.

Οι λανθασμένες ιδέες που έχουμε για τον εαυτό μας οφείλονται στο ότι η επιθυμία, η υπερηφάνεια, οι αρέσκειάς, οι απαρέσκεις, ο θυμός, ο φόβος και γενικά όλες οι εγωϊκές τάσεις έχουν κοιμίσει την διάνοια και συνεπώς την καθαρή αντίληψη, την διάκριση και την καθαρή λογική. Εξ αιτίας αυτού δεν έχουμε καθαρή αντίληψη του τι συμβαίνει μέσα μας και στον κόσμο. Με την διάνοια (Μπούντι)  υπνωτισμένη από το κατώτερο εγώ, είμαστε κάτω από τον έλεγχο του εγώ, το οποίο χρησιμοποιεί τον αισθητηριακό ή εξωτερικό νου (μάνας) και την φαντασία σύμφωνα με τις επιθυμίες και τους προγραμματισμούς του.

Ελευθερία από το εγώ είναι ελευθερία από την επιθυμία, και όλες τις τροποποιήσεις της, με πρώτες τον φόβο, τον θυμό, την αρέσκεια, την απαρέσκεια, την δυσαρέσκεια, την στεναχώρια, την ανυπομονησία, την απληστία, την λαγνεία, την λαιμαργία, την υπερηφάνεια, την κενοδοξία, την αλαζονεία και την ζήλια (όλες οι άλλες εγωϊκές τάσεις είναι προεκτάσεις αυτών).