ΝΑ ΕΙΣΑΙ ή ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ (Αυτεπίγνωση ή λήθη) ~ Atman Nityananda

Να Είσαι ή να μην Είσαι  

Είμαστε, όταν ζούμε σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας (το κέντρο της ύπαρξης μας, στην ουσία μας), και δεν είμαστε όταν χάνουμε την επαφή με το κέντρο μας και ταυτιζόμαστε με τον νου, το σώμα και τα εξωτερικά αντικείμενα. Κάθε στιγμή μπορούμε να τη ζήσουμε είτε ταυτισμένοι με την περιφέρεια, είτε ταυτισμένοι με το κέντρο. 

Από την περιφέρεια (ταυτισμένοι με το σώμα, τον νου και τις αισθήσεις) ζούμε μηχανικά και ασυνείδητα. Αντιδρούμε αυτόματα σε ότι προσλαμβάνουμε με τις αισθήσεις, μέσα από τους υποσυνείδητους προγραμματισμούς, τα συγκινησιακά και νοητικά πρότυπα. Δεν έχουμε επίγνωση τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας, και γιατί συμβαίνει, και συνεπώς δεν έχουμε την δυνατότητα να σταματήσουμε τις αυτοματοποιημένες συμπεριφορές και να κάνουμε συνειδητές επιλογές. Είμαστε σαν μια σανίδα στην θάλασσα που την πάνε τα κύματα πέρα δώθε.

Ζώντας από το κέντρο, με επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας που είναι έξω από το παιχνίδι του νου, μπορούμε να παρατηρούμε τις ενεργειακές, συγκινησιακές και νοητικές αντιδράσεις χωρίς να χανόμαστε (ταυτιζόμαστε) σε αυτές και ταυτόχρονα να βιώνουμε (στο βαθμό που το επιτρέπει η αγνότητα του νου και η σταθερότητα να παραμένει στο κέντρο του), ειρήνη, πληρότητα, ενότητα, ικανοποίηση.

Ζώντας από το κέντρο, κινούμαστε προς το φως και την ελευθερία, ζώντας από την περιφέρεια, κινούμαστε προς βαθύτερα σκοτάδια και μεγαλύτερη σκλαβιά.

Ζώντας από το κέντρο, σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, και καθώς θα αυξάνεται η ικανότητα μας να παραμένουμε σε εγρήγορση, καθώς θα αυξάνεται η παρατηρητικότητα και η διάκριση μας, θα αυξάνεται αντίστοιχα και η ικανότητα μας να αντιλαμβανόμαστε όλο και πιο καθαρά την μηχανική επανάληψη των συγκινησιακών προτύπων καθώς και η θέληση μας να απελευθερωθούμε από αυτές.

Σταδιακά θα γινόμαστε επίσης, πιο ικανοί να αντιληφθούμε, τα πολύ λεπτοφυή παιχνίδια του εγωϊκού νου και τους αμυντικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιεί το εγώ για να μας εξαπατήσει ώστε να συνεχίζει να ζει μέσα μας. Επιπλέον θα γινόμαστε πιο ικανοί να αντιλαμβανόμαστε όλο και πιο έγκαιρα την μηχανική αντίδραση, πριν γίνει δηλαδή μεγάλο κύμα και μας καταπιεί. Έτσι θα μπορούμε να την σταματάμε πιο εύκολα, και επίσης θα μπορούμε να ελαττώσουμε το εγώ (να του αφαιρέσουμε ενέργεια και δύναμη) που είναι η αιτία για αυτές τις ενεργειακές, συναισθηματικές και νοητικές αντιδράσεις που αντιληφθήκαμε.

Βέβαια, για να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε  το  νου και  το εγώ  μας σε βάθος, είναι απαραίτητο  να αφιερώνουμε καθημερινά χρόνο στο σπίτι μας, για να κάνουμε ενδοσκόπηση και έρευνα χωρίς εξωτερικούς περισπασμούς, ώστε να φτάσουμε σε πιο βαθιά αντίληψη (επίγνωση) αυτού που  ερευνάμε. Είναι επίσης απαραίτητο να χρησιμοποιήσουμε κάποια μέθοδο (τεχνική) για να εξαλείψουμε το εγώ που ανακαλύψαμε και κατανοήσαμε. Η διάλυση του κάθε εγώ (λαγνεία, ζήλια, υπερηφάνεια, και των αρνητικών συναισθημάτων, φόβος, θυμός) είναι σταδιακή και χρειάζεται σταθερή καθημερινή άσκηση αλλά και γνώση.

Με την εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων ανοίγουμε περισσότερο χώρο μέσα μας και αυξάνεται η ικανότητα να παραμένουμε σε εγρήγορση και αυτεπίγνωση (να παραμένουμε σεεπίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας)καθώς και η ικανότητες της απόσπασης και διάκρισης. Και όσο περισσότερο αυξάνονται η ικανότητα αυτεπίγνωσης, διάκρισης και εγρήγορσης τόσο αυξάνεται και η ικανότητά μας να διαλύουμε τα ελαττώματα. Δημιουργείται έτσι ένας θετικός κύκλος ανάπτυξης και προόδου στην αυτεπίγνωση και στην διάλυση των ελαττωμάτων, που ολοκληρώνεται στην πλήρη διάλυση του εγώ και όλων των ελαττωμάτων και την συγχώνευση του νου στην πηγή του, την Συνειδητότητα. 

Αυτό είναι φώτιση, απελευθέρωση, αυτοπραγμάτωση. Είναι η κορύφωση της ανθρώπινης ύπαρξης, κατά την οποία ο Θεός ενανθρωπίζεται και ο άνθρωπος θεοποιείται.