Ο φαύλος κύκλος της απόλαυσης και του πόνου
Η απόλαυση γίνεται πόθος να βιώσουμε ξανά την ίδια απόλαυση, ο πόθος γίνεται επιθυμία και εγωισμός (ΕΓΩ επιθυμώ να απολαύσω, και παρόρμηση να κινηθούμε και να αποκτήσουμε το αντικείμενο του πόθου), η επιθυμία γίνεται προσκόλληση, εθισμός και τελικά πόνος (δυστυχία)..
Η απόλαυση γίνεται πόθος να βιώσουμε ξανά την ίδια απόλαυση, ο πόθος γίνεται επιθυμία και εγωισμός (ΕΓΩ επιθυμώ να απολαύσω, και παρόρμηση να κινηθούμε και να αποκτήσουμε το αντικείμενο του πόθου), η επιθυμία γίνεται προσκόλληση, εθισμός και τελικά πόνος (δυστυχία)..
Δεδομένου ότι ο μηχανισμός του πόθου και της επιθυμίας είναι
εδραιωμένος στον ψυχισμό μας, εάν στρέφουμε την προσοχή μας στα αντικείμενα των αισθήσεων ή
τα φανταζόμαστε και τα σκεπτόμαστε, τότε εύκολα γεννιέται μέσα μας η επιθυμία
να τα αποκτήσουμε και να τα απολαύσουμε.
Όταν εκδηλώνεται επιθυμία (που είναι συγκινησιακής φύσης) εξ αιτίας οποιουδήποτε ερεθίσματος, τότε χρησιμοποιεί το νου (φαντασία, σκέψεις, μνήμες), την διάνοια, τις αισθήσεις και το σώμα για να μπορέσει να βρει τρόπο να αποκτήσει το αντικείμενο που επιθυμεί και να το απολαύσει. Μαζί με την επιθυμία, εκδηλώνονται σε μικρή ή μεγάλη ένταση (ανάλογα με την περίσταση και την ένταση της επιθυμίας), η ανυπομονησία, το άγχος, η ανησυχία, η αγωνία, ο φόβος (λόγω της αμφιβολίας της εκπλήρωσης της), και αν κάτι μας εμποδίζει να την πραγματοποιήσουμε η ίδια η επιθυμία μετατρέπεται σε εκνευρισμό, δυσαρέσκεια και θυμό.
Συνεπώς η επιθυμία από την φύση της όταν εκδηλώνεται κάνει το
νου ανήσυχο, ταραγμένο και ανυπόμονο (το οποίο είναι μια μορφή
ψυχολογικού πόνου). Και ο νους θα παραμείνει ανήσυχος μέχρι να αποκτηθεί το
επιθυμητό αντικείμενο. Μόνο όταν αποκτήσετε και απολαύσετε το αντικείμενο, που
επιθυμούσατε ο νους σας ησυχάζει για λίγο, προσλαμβάνει την σαττβική του
κατάσταση και 'αναπαύεται' στο κέντρο του την Συνειδητότητα. Έτσι βιώνετε
για λίγο (πρόσκαιρα) και με ένα ασυνείδητο τρόπο την ειρήνη και την πληρότητα
της αληθινής σας φύσης (σε κάποιο βαθμό
και όχι πλήρως ανάλογα την περίσταση). Μόλις εκπληρώνεται η επιθυμία
και έχετε άμεση εμπειρία του επιθυμητού αντικειμένου οι σκέψεις και μαζί και η
ανησυχία και η ανυπομονησία (ή όποιο άλλο συναίσθημα) καταλαγιάζουν και έτσι ο
νους 'αναπαύεται στο κέντρο του την εσωτερική σιωπηλή παρουσία. Σε αυτήν την
κατάσταση αντανακλάται στον νου σας (σε
κάποιο βαθμό) η ειρήνη και η ευδαιμονία της Ψυχής σας. Αλλά από άγνοια
και έλλειψη διάκρισης νομίζετε ότι η κατάσταση αυτή προέρχεται και εξαρτάται από το αντικείμενο.
Εξ αιτίας της ηδονής της απόλαυσης (η απόλαυση είναι ψευδαισθησιακή) αλλά και
την ψευδαίσθηση ότι νοιώθουμε όμορφα εξ αιτίας του αντικειμένου μεγαλώνει η
προσκόλληση και η εξάρτηση μας από το αντικείμενο και 'έτσι χτίζουμε την φυλακή
μας.
Υπάρχουν πολλές επιθυμίες μέσα μας αλλά στην πραγματικότητα
υπάρχει ένας μηχανισμός επιθυμίας, που και εξ αιτίας της ταύτισης και σύνδεσης
του με διαφορετικά αντικείμενα προσλαμβάνει την μορφή πολλών διαφορετικών
επιθυμιών. Η σύνδεση της επιθυμίας με τα τρόφιμα παίρνει τη μορφή της
λαιμαργίας, με την σεξουαλική απόλαυση της λαγνείας, με τα χρήματα της
φιλαργυρίας, με τη φήμη της φιλοδοξίας, κ.λπ..
Η επιθυμία αυτή καθεαυτή ως ενέργεια μας κάνει να νοιώθουμε ένα
κενό, ότι έχουμε έλλειψη, ότι δεν είμαστε πλήρεις, ότι κάτι μας λείπει, μας
κάνει να νοιώθουμε ανήσυχοι ή βαρεμάρα και ταυτόχρονα μας ωθεί μας βρούμε κάτι
ευχάριστο, απολαυστικό, ενδιαφέρον, να πετύχουμε κάτι κ.λπ., και μας κάνει να
πιστεύουμε ότι αυτή η ευχάριστη εμπειρία κ.λπ. θα καλύψει αυτό το κενό, την
έλλειψη πληρότητας και θα νοιώσουμε πληρότητα και ευτυχία. Όμως, λόγω του ότι της
αισθητηριακές εμπειρίες και τα αντικείμενα δεν εμπεριέχουν ευτυχία, πληρότητα
αλλά απλά κάποιες ιδιότητες, δεν μπορούν να μας δώσουν αυτά που επιθυμία μας
κάνει να πιστεύουμε, δηλαδή να βιώσουμε, η αγάπη, ευτυχία, ικανοποίηση, ελευθερία.
Πρόσκαιρα όπως είπα με ασυνείδητο τρόπο βιώνουμε μερικώς κάτι από την πληρότητα
και την ευδαιμονία της Ψυχής μας αλλά εξ αιτίας της άγνοιας και της επιθυμίας
ταυτιζόμαστε και προσκολλόμαστε όλο και περισσότερο στο σώμα και το νου, και ο νους γίνεται όλο πιο πυκνός, σκοτεινιασμένος,
εξωστρεφής και επίσης επειδή ξοδεύουμε πολλή ενέργεια για να ικανοποιήσουμε τις
επιθυμίες, σταδιακά αισθανόμαστε όλο και πιο άδειοι, μίζεροι και δυστυχισμένοι.
Και αυτό βλέπουμε τα αστέρια του Hollygood που έχουν τόσο μεγάλη
φήμη, χρήματα και σεξουαλικές απολαύσεις, αλλά είναι οι πιο μίζεροι άνθρωποι
στον κόσμο. Κάποιοι από αυτούς στο τέλος κατάλαβαν την παγίδα να ικανοποιούν
τις επιθυμίες και ασχολήθηκαν με την πνευματικότητα.
Αν και μπορούμε να δούμε ότι οι επιθυμίες και οι απολαύσεις δεν μας κάνουν ευτυχισμένους, εξ αιτίας του ότι η επιθυμία από τη φύση της είναι ισχυρή, ακόρεστη και ακούραστη, δεν σταματά παρά μόνο για λίγο να λειτουργεί μέσα μας και έτσι μας κάνει να υποφέρουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μόνο προσωρινά νοιώθουμε ικανοποιημένοι και έπειτα από λίγο η επιθυμία μας κάνει και πάλι να νοιώθουμε κενοί, ελλιπείς, ανικανοποίητοι.
Αυτός ο φαύλος κύκλος της απόλαυσης, της μιζέριας και πόνου που
δημιουργείται από την επιθυμία (ακριβέστερα το επιθυμείν), αρχίζει με
δυσαρέσκεια, βαρεμάρα, ανησυχία, έλλειψη πληρότητας, ανικανοποίητο, συνεχίζει με
συναισθήματα αγωνίας, άγχους, ανυπομονησίας που συνοδεύουν την αναζήτηση
εκπλήρωσης της επιθυμίας και στην συνέχεια με τα συναισθήματα του θυμού, φόβος,
απογοήτευσης, στεναχώριας κ.λπ. που σχεδόν πάντα συνοδεύουν την επιθυμία.
Υπάρχει προσωρινά ένα διάλλειμα σε αυτόν το φαύλο κύκλο της μιζέριας που δημιουργείται
από την επιθυμία, όταν αποκτούμε το αντικείμενο της επιθυμίας και το
απολαμβάνουμε. Υπάρχει για λίγο απόλαυση και πιθανόν πληρότητα, ειρήνη και
χαρά. Μετά από λίγο όμως (περισσότερο ή
λιγότερο γρήγορα κατά περίπτωση) η επιθυμία επαναδραστηριοποιείται μέσα μας
προσλαμβάνοντας την μορφή της δυσαρέσκειας, ανησυχία, ανικανοποίητου, έλλειψης
πληρότητας κ.λπ. τα οποία μας ωθούν και πάλι να αναζητήσουμε μια ευχάριστη ή
απολαυστική εμπειρία. Υπάρχει επίσης ένα διάλειμμα, όταν κοιμόμαστε, στον βαθύ ύπνο.
Μετά το θάνατο του φυσικού σώματος λόγω της επιθυμίας/ων
μετενσαρκωνόμαστε σε ένα νέο σώμα και ο φαύλος κύκλος της απόλαυσης, της μιζέριας
και του πόνου που δημιουργεί η επιθυμία συνεχίζεται σε κάθε νέα ενσάρκωση.
Αυτό συμβαίνει αιωνίως μέχρι τη στιγμή που με αδιάκοπη, σταθερή,
επιμελή και ειλικρινή άσκηση εξαλείψουμε τον μηχανισμό της επιθυμίας και
συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε Πνεύμα αθάνατο, αγνή Συνειδητότητα πέρα από το
σώμα και το νου.
Ειρήνη, Φως και Αγάπη