ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΒΑΣΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
για τον προγραμματισμό της πνευματικής άσκησης
Αν θέλουμε να ζήσουμε συνειδητά και να αλλάξουμε τον εαυτό μας και να μεταμορφωθούμε σε όντα φωτός, ειρήνης, αγάπης και αρμονίας, θα πρέπει να κάνουμε μια συστηματική εργασία για αυτό.
Απαιτείται φιλόπονη εργασία, σταθερότητα, αποφασιστικότητα, τακτικότητα, θάρρος, υπομονή, επιμονή, αυτοπεποίθηση και πίστη.
Πρέπει να οργανώσουμε ένα πρόγραμμα (καθημερινό, μηνιαίο, ετήσιο), να ακολουθήσουμε μια μεθοδολογία και να επιλέξουμε τα μέσα (πρακτικές, τεχνικές κ.λπ.) με τα όποια θα εργαστούμε με συνέπεια για να επιτύχουμε τους στόχους μας.
Πρέπει να βάλουμε συγκεκριμένους σαφείς στόχους τους οποίους θα προσπαθήσουμε να επιτύχουμε μέσω των διάφορων πρακτικών, τεχνικών αλλά και συγκεκριμένου τρόπου ζωής.
Ξεκινώντας σε οτιδήποτε θέλουμε να κάνουμε απαιτείται να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε να πετύχουμε και μετά να δούμε με ποιο τρόπο θα το πετύχουμε .
Για αυτό το σκοπό είναι χρήσιμο να χρησιμοποιήσουμε τον παρακάτω απλό αλλά αποτελεσματικό τρόπο με τα πέντε ερωτήματα. Έτσι θα μπορέσουμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, να τα βάλουμε σε σειρά και να τα κάνουμε πράξη.
Αν δεν είμαστε σαφείς και συγκεκριμένοι αφήνουμε πολύ χώρο στο εγώ να μας ελέγχει και τελικά να μας βγάζει από το δρόμο μας.
Τα πέντε παρακάτω βασικά ερωτήματα μας δίνουν την δυνατότητα να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά και από αφηρημένες σκέψεις να γίνουν συγκεκριμένες ιδέες και προτάσεις για δράση.
ΤΙ - ΓΙΑΤΙ- ΠΩΣ - ΠΟΤΕ - ΠΟΥ
ΤΙ: Τι θέλω να κάνω,
ΓΙΑΤΙ: Για ποιο σκοπό κάνω ότι κάνω, τι επιδιώκω, τι αποτελέσματα θέλω να έχω θέλω να πετύχω,
ΠΩΣ: Ποια είναι τα μέσα, η μέθοδος, ο τρόπος, το πρόγραμμα, οι πρακτικές, οι τεχνικές, οι στάσεις κ.λπ. που θα χρησιμοποιήσω, θα βάλω σε πράξη για να πετύχω το σκοπό μου και τους στόχους μου.
ΠΟΤΕ: Πόσο χρόνο θα αφιερώσω και ποια χρονική στιγμή θα το κάνω. Υπάρχουν βέβαια και πράγματα στην αυτογνωσία που είναι απαραίτητο να τα εφαρμόζουμε και να τα εξασκούμε συνεχώς, από στιγμή σε στιγμή, όπως για παράδειγμα η αυτεπίγνωση και η αυτοπαρατήρηση.
ΠΟΥ: Ποιος είναι ο χώρος, που μπορώ ή πρέπει να το κάνω.
Χρησιμοποιώ όπως προείπα τα παραπάνω ερωτήματα για να ξεκαθαρίσω τι ακριβώς θέλω και πως θα το πετύχω σχεδιάζοντας ένα ημερήσιο πρόγραμμα το οποίο θα πρέπει να ακολουθώ με συνέπεια.
Εκτός από το πρόγραμμα επειδή η ζωή είναι κάτι δυναμικό και όχι στατικό είμαστε υποχρεωμένοι να παίρνουμε συνεχώς αποφάσεις για το τι στάση θα κρατήσουμε και πως θα δράσουμε σε σχέση με αυτά που ερχόμαστε αντιμέτωποι στην μέρα μας.
ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ
Στοχασμός-κατανόηση-κρίση-εκλογή-απόφαση-δράση
Αν θέλουμε πραγματικά να προοδεύσουμε στον πνευματικό δρόμο, πρέπει να βλέπουμε
τα πάντα κάτω από αυτό το πρίσμα. Δηλαδή πρέπει να διακρίνουμε και να
κατανοήσουμε αν το κάθε τι που θέλουμε να κάνουμε είναι βοηθητικό ή ενάντια στο
σκοπό μας και τους στόχους μας και τελικά την πρόοδο μας και την μεταμόρφωση
μας.
Για αυτό το σκοπό είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούμε τις ανώτερες λειτουργίες του νου που είναι η διάκριση, η κατανόηση και η λογική ελεύθερη από το συναίσθημα. Δεν πρέπει να αφηνόμαστε στις παρορμήσεις του εξωτερικού συγκινησιακού νου και του υποσυνείδητου διότι αυτά λειτουργούν με βάση την συνήθεια, τον προγραμματισμό, το ευχάριστο και το δυσάρεστο.
Αλλά ότι είναι συνήθεια, ευχάριστο ή δυσάρεστο για το εγώ δεν σημαίνει ότι είναι και ωφέλιμο για την ψυχή μας, συνήθως συμβαίνει το αντίθετο.
Οπότε έστω και για τα πιο μικρά πράγματα πριν μπούμε σε δράση ας σκεφτούμε για λίγο, ας διακρίνουμε και ας κατανοήσουμε αν είναι ωφέλιμο ή όχι για το σκοπό μας και τι επίπτωση μπορεί να έχει αυτό για την προσπάθεια μας. Ακόμη και αν τελικά αποφασίσουμε να το κάνουμε αν και έχουμε καταλάβει ότι δεν συνάδει με την άσκηση μας τουλάχιστον θα είμαστε συνειδητοί από αυτό.
Και σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιήσουμε τα παραπάνω 5 ερωτήματα για να καταλάβουμε τη θέση μας και τι πρέπει να κάνουμε.
Θέτουμε τις ερωτήσεις και σε κατάσταση ήρεμης προσοχής προσπαθούμε να καταλάβουμε, να αφουγκραστούμε τι πραγματικά θέλουμε και αν ταιριάζει με το σκοπό μας καθώς επίσης να αντιληφθούμε τι αυτόματες συγκινησιακές, ενεργειακές και νοητικές αντιδράσεις που μπορεί να ενεργούν εκείνη τη στιγμή μέσα μας και να διαστρεβλώνουν την αντίληψη μας. Επίσης στοχαζόμαστε τα πιθανά αποτελέσματα ή τις συνέπειες που μπορεί να έχει η δράση μας
Αναρωτιόμαστε:
Τι θέλω να κάνω;
Γιατί θέλω να το κάνω;
Τί αποτέλεσμα ή επίπτωση μπορεί να έχει αυτό σε διάφορα επίπεδα (π.χ. υγεία, νους, συναίσθημα, ενέργεια, χρόνο κ.λπ.).
Μπορεί να είναι κάτι ωφέλιμο ή ουδέτερο οπότε στην περίπτωση αυτή ρωτάμε αν είναι ο κατάλληλος χρόνος για αυτό. Είναι κατάλληλος ο τόπος; Να θυμάστε πάντα, ότι καλό είναι (ακόμη περισσότερο στην πνευματική ζωή) αυτό που είναι στη θέση του στον συγκεκριμένο χρόνο και τόπο.
Στην αρχή όπως όλα τα πράγματα χρειάζεται μια ιδιαίτερη προσπάθεια για να βγούμε από την αδράνεια, να το εφαρμόσουμε και να σταματήσουμε σταδιακά να δρούμε μηχανικά και από συνήθεια (αντιδράμε κατ’ ουσία). Με την συνεχή πρακτική αυτό θα γίνεται όλα και πιο εύκολα και γρήγορα, πιο αυθόρμητα και αποτελεσματικά. Η έξις δευτέρα φύσις είπε ο Αριστοτέλης. Οπότε αντί να ακολουθούμε τις βλαβερές και χωρίς ουσιαστικό νόημα στη ζωή μας συνήθειες, ας δημιουργήσουμε ωφέλιμες συνήθειες για εμάς αλλά και τους άλλους.
Οπότε πριν δράσουμε, σταματάμε για λίγο μπαίνουμε λίγο πιο βαθιά στον εαυτό μας, αναρωτιόμαστε, με στόχο να διακρίνουμε και να καταλάβουμε την κατάσταση όσο γίνεται καλύτερα (ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ-ΚΡΙΣΗ-ΔΙΑΚΡΙΣΗ). Διερευνούμε αν υπάρχουν πιθανές εναλλακτικές και εκλέγουμε μια από αυτές, ή αν υπάρχει μία εναλλακτική αποφασίζουμε να το κάνουμε ή όχι (ΕΚΛΟΓΗ-ΑΠΟΦΑΣΗ) και τελικά βάζουμε σε δράση συνειδητά και με την θέληση μας αυτό που αποφασίσαμε (ΔΡΑΣΗ). Γινόμαστε έτσι συνειδητοί και υπεύθυνοι των αποφάσεων και των πράξεων μας, με τελικό σκοπό ένα ανώτερο επίπεδο ζωής που σημαίνει περισσότερο υγεία, αρμονία, ισορροπία, δημιουργικότητα, ικανοποίηση, αγάπη και ευτυχία.
Για αυτό το σκοπό είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούμε τις ανώτερες λειτουργίες του νου που είναι η διάκριση, η κατανόηση και η λογική ελεύθερη από το συναίσθημα. Δεν πρέπει να αφηνόμαστε στις παρορμήσεις του εξωτερικού συγκινησιακού νου και του υποσυνείδητου διότι αυτά λειτουργούν με βάση την συνήθεια, τον προγραμματισμό, το ευχάριστο και το δυσάρεστο.
Αλλά ότι είναι συνήθεια, ευχάριστο ή δυσάρεστο για το εγώ δεν σημαίνει ότι είναι και ωφέλιμο για την ψυχή μας, συνήθως συμβαίνει το αντίθετο.
Οπότε έστω και για τα πιο μικρά πράγματα πριν μπούμε σε δράση ας σκεφτούμε για λίγο, ας διακρίνουμε και ας κατανοήσουμε αν είναι ωφέλιμο ή όχι για το σκοπό μας και τι επίπτωση μπορεί να έχει αυτό για την προσπάθεια μας. Ακόμη και αν τελικά αποφασίσουμε να το κάνουμε αν και έχουμε καταλάβει ότι δεν συνάδει με την άσκηση μας τουλάχιστον θα είμαστε συνειδητοί από αυτό.
Και σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιήσουμε τα παραπάνω 5 ερωτήματα για να καταλάβουμε τη θέση μας και τι πρέπει να κάνουμε.
Θέτουμε τις ερωτήσεις και σε κατάσταση ήρεμης προσοχής προσπαθούμε να καταλάβουμε, να αφουγκραστούμε τι πραγματικά θέλουμε και αν ταιριάζει με το σκοπό μας καθώς επίσης να αντιληφθούμε τι αυτόματες συγκινησιακές, ενεργειακές και νοητικές αντιδράσεις που μπορεί να ενεργούν εκείνη τη στιγμή μέσα μας και να διαστρεβλώνουν την αντίληψη μας. Επίσης στοχαζόμαστε τα πιθανά αποτελέσματα ή τις συνέπειες που μπορεί να έχει η δράση μας
Αναρωτιόμαστε:
Τι θέλω να κάνω;
Γιατί θέλω να το κάνω;
Τί αποτέλεσμα ή επίπτωση μπορεί να έχει αυτό σε διάφορα επίπεδα (π.χ. υγεία, νους, συναίσθημα, ενέργεια, χρόνο κ.λπ.).
Μπορεί να είναι κάτι ωφέλιμο ή ουδέτερο οπότε στην περίπτωση αυτή ρωτάμε αν είναι ο κατάλληλος χρόνος για αυτό. Είναι κατάλληλος ο τόπος; Να θυμάστε πάντα, ότι καλό είναι (ακόμη περισσότερο στην πνευματική ζωή) αυτό που είναι στη θέση του στον συγκεκριμένο χρόνο και τόπο.
Στην αρχή όπως όλα τα πράγματα χρειάζεται μια ιδιαίτερη προσπάθεια για να βγούμε από την αδράνεια, να το εφαρμόσουμε και να σταματήσουμε σταδιακά να δρούμε μηχανικά και από συνήθεια (αντιδράμε κατ’ ουσία). Με την συνεχή πρακτική αυτό θα γίνεται όλα και πιο εύκολα και γρήγορα, πιο αυθόρμητα και αποτελεσματικά. Η έξις δευτέρα φύσις είπε ο Αριστοτέλης. Οπότε αντί να ακολουθούμε τις βλαβερές και χωρίς ουσιαστικό νόημα στη ζωή μας συνήθειες, ας δημιουργήσουμε ωφέλιμες συνήθειες για εμάς αλλά και τους άλλους.
Οπότε πριν δράσουμε, σταματάμε για λίγο μπαίνουμε λίγο πιο βαθιά στον εαυτό μας, αναρωτιόμαστε, με στόχο να διακρίνουμε και να καταλάβουμε την κατάσταση όσο γίνεται καλύτερα (ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ-ΚΡΙΣΗ-ΔΙΑΚΡΙΣΗ). Διερευνούμε αν υπάρχουν πιθανές εναλλακτικές και εκλέγουμε μια από αυτές, ή αν υπάρχει μία εναλλακτική αποφασίζουμε να το κάνουμε ή όχι (ΕΚΛΟΓΗ-ΑΠΟΦΑΣΗ) και τελικά βάζουμε σε δράση συνειδητά και με την θέληση μας αυτό που αποφασίσαμε (ΔΡΑΣΗ). Γινόμαστε έτσι συνειδητοί και υπεύθυνοι των αποφάσεων και των πράξεων μας, με τελικό σκοπό ένα ανώτερο επίπεδο ζωής που σημαίνει περισσότερο υγεία, αρμονία, ισορροπία, δημιουργικότητα, ικανοποίηση, αγάπη και ευτυχία.
