ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ, ΤΑΥΤΙΣΗ ΚΑΙ
ΑΥΤΕΠΙΓΝΩΣΗ
Η πνευματική
άσκηση είναι μια συνεχής προσπάθεια αποταύτισης από τα εξωτερικά αντικείμενα,
το σώμα, τις σκέψεις και τα συναισθήματα και προσήλωσης του νου στην πηγή του,
τον Άτμαν, την εσωτερική σιωπή*, κενή περιεχομένου αλλά γεμάτη ζωή και φως,
ειρηνική, πλήρης στον εαυτό της και μακάρια.
Σχόλιο
εσωτερική
σιωπή*: Η ησυχία του νου, η οποία συμβαίνει όταν ο νους σταματά να
σκέπτεται δεν είναι η εσωτερική σιωπή που είναι αυθύπαρκτη και πάντα παρούσα
ακόμη και όταν ο νους είναι σε κίνηση. Αυτή η 'ζωντανή σιωπή΄ που δεν είναι
απλά η απουσία ήχου και σκέψης είναι το σταθερό υπόβαθρο που εμφανίζεται ο νους
και τα περιεχόμενα του (σκέψεις, συναισθήματα, κ.λπ.). Είναι το υπόβαθρο και
ταυτόχρονα το φως της επίγνωσης που κάνει κάθε εμπειρία δυνατή. Χωρίς 'αυτή' επίγνωση
των μορφών δεν μπορεί να υπάρξει.
Για να
αποταυτιστούμε από τα εξωτερικά αντικείμενα, το σώμα και το νου απαιτείται
συνεχής εγρήγορση και επαγρύπνηση. Απαιτείται πλήρης προσοχή και διάκριση.
Απαιτείται να συνειδητοποιήσουμε τι είναι η ταύτιση και πως συμβαίνει. Θα
πρέπει να διερευνήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε πλήρως πως το εγώ καταφέρνει
να δημιουργεί ταύτιση, με το σώμα, με τις σκέψεις, τις φαντασίες, τα εξωτερικά
αντικείμενα και τα συναισθήματα.
Απαιτείται
επίσης μέσω της διερευνητικής προσοχής και της διάκρισης να αναγνωρίσουμε την
εσωτερική σιωπηλή παρουσία στο κέντρο της ύπαρξης μας και να βρούμε τρόπους να
'πηγαίνουμε' εύκολα εκεί και να παραμένουμε όσο το δυνατόν περισσότερο
σε αυτεπίγνωση*.
Η αυτεπίγνωση
μπορούμε να πούμε πως έχει δύο απόψεις γιατί η Συνειδητότητα που είναι πέρα από
τον νου, αντανακλά στον νου και έτσι υπάρχει η 'καθαρή' Συνειδητότητα πριν την αντανάκλαση
της στον νου και η αντανακλώμενη στο νου Συνειδητότητα. Είναι όπως το φως το
ήλιου το οποίο αντανακλά στην σελήνη. Το φως που μας φωτίζει τα βράδια με
φεγγάρι είναι η αντανάκλαση του ηλιακού φωτός στην σελήνη. Ενώ το φως που μας
φωτίζει την ημέρα είναι το καθαρό φως που έρχεται απ’ ευθείας από τον ήλιο.
Οπότε έχουμε το ηλιακό φως πριν την αντανάκλαση και το αντανακλώμενο ηλιακό φως.
Δεν είναι ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά φώτα αλλά το αντανακλώμενο φως δεν
έχει την καθαρότητα και την λαμπρότητα του φωτός πριν την αντανάκλαση.
Παρόμοια
υπάρχει η αγνή ή απόλυτη Συνειδητότητα πριν την αντανάκλαση της στον νου και η
αντανάκλαση της Συνειδητότητας στον νου. Η πρώτη είναι η ύψιστη αρχή και πηγή
όλων και η δεύτερη η αντανακλώμενη που μαζί με τον νου δημιουργούν την
ατομικότητα.
Οπότε μπορεί
να είμαστε σε επίγνωση του αντανακλώμενης στο νου Συνειδητότητας η οποία βιώνεται
ως την αίσθηση 'Είμαι' μαζί με επίγνωση μιας εσωτερικής ησυχίας (θα την
χαρακτήριζα αυτήν την ησυχία σαν την περιφέρεια της βαθιάς σιωπής που είναι η
απόλυτη Συνειδητότητα) αλλά και ταυτόχρονη εμπειρία του σώματος,
εξωτερικών αντιλήψεων μέσα από τις αισθήσεις, αλλά και των διάφορων σκέψεων και
συναισθημάτων που μπορεί να προβάλουν κάθε τόσο, χωρίς βέβαια να ταυτιζόμαστε
και να χανόμαστε σε αυτά.
Αν μπούμε
ακόμη πιο βαθιά μέσα μας, τότε μπαίνουμε στο κέντρο της ύπαρξης μας, όπου
κυριαρχεί τέλεια σιωπή και ειρήνη, ελευθερία, πληρότητα και μακαριότητα. Εκεί
βρισκόμαστε σε επαφή με την απόλυτη Συνειδητότητα που είναι πέρα από τον
νου.
Σκοπός της
αυτογνωσίας ή της πνευματικότητας είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η
βαθιά σιωπηλή παρουσία πάντα ελεύθερη, ειρηνική και ευδαιμονούσα και να
εδραιωθούμε εκεί. Αυτό προϋποθέτει την πλήρη διάλυση του εγώ σε όλες του
τις εκφράσεις (υπερηφάνεια, επιθυμίες, θυμός, ζήλια, λαιμαργία, λαγνεία,
κ.λπ.).
Η τέλεια απορρόφηση
του νου και η πλήρη ταύτιση του με την πηγή του (Συνειδητότητα), μέσα από
συνεχή διαλογισμό και σαμάντι, καταλήγει στην πλήρη διάλυση του εγωϊκού νου. Ο
άνθρωπος πεθαίνει ως ένα ξεχωριστό εγώ ταυτισμένο με το σώμα και τον νου και
γίνεται ένα με το Είναι. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος και ο άνθρωπος θεοποιείται.
Ενδείξεις ότι
είμαστε πράγματι στο κέντρο μας είναι ότι ο νους είναι αυθόρμητα και φυσικά
ακίνητος και ήρεμος, υπάρχει παντελής αδιαφορία για αισθητηριακή εμπειρία,
υπάρχει διάχυτη γαλήνη, πληρότητα, ειρήνη και αγάπη.
