Η αποδοχή των εγωϊκών τάσεων και των αδυναμιών μας
Η αποδοχή των διάφορων εγωϊκών μας τάσεων και αδυναμιών μας, είναι
απαραίτητη προϋπόθεση για να απελευθερωθούμε από αυτές. Όσο αρνούμαστε να δεχτούμε ότι υπάρχουν μέσα
μας, όσο αντιδρούμε στην εκδήλωση τους και προσπαθούμε να τα αποφύγουμε ή να τα
καταπιέσουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε μια εργασία ουσιαστική και ελευθερωθούμε
από αυτές.
Η
αποδοχή αναπτύσσεται σταδιακά και μπορεί να συμβεί εύκολα, όταν ο νους είναι
αρκετά αγνός-σαττβικός, σταθερός, γαλήνιος, με διάκριση και έχουμε επαφή με την
αληθινή μας φύση. Όταν ο νους κυριαρχείται από τη σάττβα
ποιότητα τότε η αποδοχή, των δυσλειτουργικών και αρνητικών απόψεων της
ψυχολογίας μας και
όλων των αδυναμιών, που έχουν αναπτυχθεί εξ αιτίας λανθασμένων επιλογών του
παρελθόντος, γίνεται πιο εύκολα και φυσικά. Αποδοχή δεν σημαίνει ότι τα
αφήνουμε να υπάρχουν μέσα μας, ή ότι δεν εργαζόμαστε για την εξάλειψη τους,
αλλά σταματάει η εσωτερική σύγκρουση η οποία τελικά είναι εμπόδιο στην εξάλειψη
τους.
Η αποδοχή των αρνητικών νοητικών και συναισθηματικών
ιδιοτήτων που ενυπάρχουν στον ψυχισμό μας, των ατελειών που μπορεί να υπάρχουν
μέσα μας ή των ατελειών που νομίζουμε ότι έχει το σώμα μας (σε σχέση με τα μαλλιά, την μύτη, τα μάτια,
το ύψος κ.λπ.) γίνεται με φυσικό τρόπο όταν συνειδητοποιήσουμε ότι ο εαυτός
μας είναι πέρα από τον νου, το σώμα και τα συναισθήματα, και ότι με κανένα
τρόπο δεν επηρεάζεται από αυτά. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αιώνια,
αθάνατη, αγνή Συνειδητότητα πέρα από το καλό και το κακό.
Μέχρι
να συμβεί αυτό όμως μπορούμε να κάνουμε συστηματική εργασία για να
αναγνωρίσουμε όλα όσα μας εμποδίζουν να συμφιλιωθούμε και να αποδεχτούμε τις
αρνητικές και δυσλειτουργικές απόψεις της ψυχολογίας μας και να απελευθερωθούμε
από αυτά.
Η αποδοχή των αδυναμιών μας δεν σημαίνει ότι συνεχίζουμε
να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο ούτε ότι δικαιολογούμε τα λάθη μας. Η αποδοχή
όμως σταματά τις εσωτερικές συγκρούσεις που είναι αιτία ακόμη μεγαλύτερης
δυστυχίας και πόνου και κάνει ευκολότερη την εξάλειψη των αρνητικών ιδιοτήτων.
Μια
βασική αιτία που δεν αποδεχόμαστε τον εγωϊκό εαυτό μας (που στην πραγματικότητα
δεν είναι ο εαυτός μας, αλλά νοητικοί και συγκινησιακοί προγραμματισμοί και
συνήθειες) είναι ότι δεν λάβαμε αποδοχή από τους γονείς μας (επειδή
προφανώς και οι ίδιοι δεν είχαν αποδεχτεί τον εαυτό τους) και
μάθαμε να στηρίζουμε την αξία μας σε εξωτερικούς παράγοντες.
