ΦΩΤΙΣΗ ΚΑΙ ΔΥΑΔΙΚΟΤΗΤΑ
Στην
φώτιση (αυτοπραγμάτωση, απελευθέρωση), υπερβαίνουμε τον νου και την δυαδικότητα
που είναι το κύριο χαρακτηριστικό του. Η δυαδικότητα περιλαμβάνει την απόλαυση
και τον πόνο αλλά και όλες τις άλλες δυαδικότητες, όπως αρέσκεια-απαρέσκεια,
χαρά-λύπη, συμπάθεια-αντιπάθεια, γοητεία-απογοήτευση, έλξη-απώθηση, αγάπη
(εγωιστική)-μίσος, κ.λπ..
Συνεπώς
υπερβαίνοντας τον νου, υπερβαίνουμε και την απόλαυση και τον πόνο αλλά και όλες
τις άλλες δυαδικότητες και ζούμε αβίαστα και αδιαλείπτως, την ειρήνη, την
πληρότητα και την ευδαιμονία της αληθινής μας φύσης (Συνειδητότητα, Πνεύμα,
Ψυχή, Άτμαν), που είναι μη-δυαδική, αδιαίρετη, αθάνατη, αμετάβλητη και
ακατάστρεπτη.
~ Μπαγκαβάτ Γκίτα
Κεφ 5, 3. Πραγματικός απαρνητής (Σανυάσιν) θα πρέπει να θεωρείται αυτός που ούτε μισεί, ούτε επιθυμεί, γιατί ελεύθερος από τα ζεύγη των αντιθέτων, ω Αρτζούνα, αυτός εύκολα ελευθερώνεται από την σκλαβιά.
Κεφ 15, 5. Εκείνοι που ελευθερώθηκαν από την υπερηφάνεια και την πλάνη, που έχουν νικήσει το κακό της προσκόλλησης, που κατοικούν συνεχώς στον Εαυτό, με τις επιθυμίες τους να έχουν εξανεμιστεί, απελευθερωμένοι από τα ζεύγη αντιθέτων, που είναι γνωστά σαν χαρά-λύπη (απόλαυση-πόνος, κ.λπ.), φτάνουν χωρίς πλάνη στην αιώνια κατοικία
