Η
ΧΡΗΣΗ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ ΩΣ ΜΕΣΟ ΑΥΤΟΕΡΕΥΝΑΣ, ΑΥΤΕΠΙΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ
Μετά από πολλά χρόνια άσκησης και έρευνας διαπίστωσα ότι οι ερωτήσεις αποτελούν ίσως το αποτελεσματικότερο μέσο για να επιτύχουμε τους σκοπούς της αυτογνωσίας, που είναι η αποταύτιση από το νου και το εγώ, η διερεύνηση, η κατανόηση και η διάλυση του εγώ σε όλες του τις απόψεις, και τέλος η αναγνώριση και συνειδητοποίηση της αληθινής μας φύσης και η εδραίωση μας σε αυτή.
Αμφισβητώντας την αυθεντικότητα και την αλήθεια αυτού που συμβαίνει μέσα μας (σκέψεις, συναισθήματα, απόψεις, κ.λπ.), αλλά και την ορθότητα αυτού που πάμε να κάνουμε, μέσα από μια ερώτηση (αναρώτηση) και εξετάζοντας το με διάκριση και προσοχή μπορούμε να ρίξουμε φως στα ψυχολογικά μας σκοτάδια και να σταματήσουμε να λειτουργούμε μηχανικά και ασυνείδητα. Σκοπός είναι να βγούμε από τη μηχανική ασυνείδητη εσωτερική αντίδραση και την συνεπακολουθούμενη εξωτερική συμπεριφορά ή δράση και να έρθουμε σε βαθύτερη επαφή με το είναι Είναι μας και να λειτουργήσουμε από ένα ανώτερο επίπεδο επίγνωσης, με θετικότητα, καθαρότητα, διάκριση, αγάπη, για το καλό μας και το καλό όλων.
Ανάλογα με την περίσταση αλλά και ανάλογα με την κατανόηση και τον τρόπο που ο καθένας αντιλαμβάνεται τα πράγματα, μπορεί να κάνει κάποια ή κάποιες από τις παρακάτω ερωτήσεις. Οι ερωτήσεις όταν γίνονται με ειλικρίνεια και προσοχή προκαλούν ένα σοκ στο νου μας, μας βγάζουν από την μηχανική ροή των σκέψεων και των συναισθημάτων μας βοηθούν να αποταυτιστούμε από αυτά και να γίνουμε πιο συνειδητοί του τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας. Η αναρώτηση που προκαλείται από τις ερωτήσεις έχει την δύναμη να μας βγάλει από την ταύτιση και την μηχανική σκέψη, παρόρμηση, συμπεριφορά ή δράση και να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε επίγνωση και καθαρή αντίληψη αυτού που συμβαίνει μέσα μας αλλά και έξω μας εκείνη τη στιγμή.
Κάνοντας την ερώτηση ερχόμαστε σε μια κατάσταση αναρώτησης μαζί με εγρήγορση, προσοχή και επίγνωση. Αυτή η 'αφυπνισμένη' εσωτερική κατάσταση μας βγάζει από τον ύπνο και την ταύτιση και ρίχνει φως στον ψυχολογικό μας κόσμο. Μας βοηθάει επίσης να έρθουμε σε επίγνωση του Εαυτού μας (της ζωντανής σιωπηλής παρουσίας) και να δούμε αυτό που συμβαίνει στο εσωτερικό μας με την σοφία και την καθαρότητα της καθαρής επίγνωσης η οποία έχει τη δύναμη να διαλύει τις ψευδαισθήσεις μας και να μας επαναφέρει στην αρμονία, στην πληρότητα, την ενότητα και την ευδαιμονία.
Κάνουμε την ερώτηση και σε σιωπή βιώνουμε και την εσωτερική σιωπή και παρατηρούμε το νου και την καρδιά μας με προσοχή και διάκριση. Δεν κάνουμε ένα εσωτερικό διανοητικό διάλογο, αν και μπορεί να αναβλύσει κάποια απάντηση στο επίπεδο της σκέψης.
Είναι σημαντικό με την ερώτηση να αποκτήσουμε βαθιά επίγνωση αυτού που νοιώθουμε και σκεπτόμαστε αλλά και να γίνουμε συνειδητοί και να αντιληφθούμε όσο γίνεται πιο ξεκάθαρα την εσωτερική σιωπή και ειρήνη που αγκαλιάζει αυτό που νοιώθουμε. Αυτή η βαθιά σιωπή είναι το υπόβαθρο στο οποίο εμφανίζονται όλες οι εμπειρίες (σκέψεις, συναισθήματα, κ.λπ.) είναι ο πραγματικός μας Εαυτός, πάντοτε γαλήνιος, πλήρης, μακάριος και ειρηνικός. Αν δεν αποκτήσουμε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας είναι αδύνατο να αποταυτιστούμε από τις μηχανικές σκέψεις και κυρίως τα συναισθήματα.
Για παράδειγμα θα αναφέρω το θυμό
Όταν βιώνουμε θυμό, συνήθως είμαστε ταυτισμένοι με το θυμό και στο επίπεδο της σκέψης κατηγορούμε, κατακρίνουμε, διαμαρτυρόμαστε, βρίζουμε τον ‘φταίχτη’ ή τους ‘φταίχτες’ ή τον εαυτό μας, ανάλογα την περίσταση.
Αντί να παραμένουμε ταυτισμένοι με το συναίσθημα του θυμού και τις σκέψεις που αυτός παράγει μπορούμε μέσα από μια ερώτηση να προκαλέσουμε ένα συνειδησιακό 'σοκ' και να γίνουμε πιο συνειδητοί του Εαυτού μας και της κατάστασης, να αποταυτιστούμε τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό από το θυμό, ώστε να μπορέσουμε με κάποιο τρόπο να τον κατασιγάσουμε και επίσης να εξαλείψουμε μέρος της ενέργειας του.
Υπάρχουν διάφορες ερωτήσεις που μπορούμε να κάνουμε για να πετύχουμε κάθε ένα από τους στόχους που σχετίζονται με την εργασία της αφύπνισης και της διάλυσης του εγώ.
1. Για να ξεπεράσουμε την αντίσταση και την δυσαρέσκεια που μπορεί να προβάλει το εγώ μας για αυτό που νοιώθουμε και να αποκτήσουμε πλήρη επίγνωση αυτού που νοιώθουμε μπορούμε να ρωτήσουμε: Μπορώ να το επιτρέψω να υπάρχει μέσα μου; Μπορώ να αποδεχτώ ότι υπάρχει θυμός μέσα μου; Μπορώ να το νοιώσω χωρίς να το κρίνω ή να το απωθήσω;
Με την αναρώτηση σταματάμε την μηχανική αντίδραση να το εκδηλώσουμε προς τα έξω ανεξέλεγκτα, να θυμώσουμε επειδή εκδηλώθηκε ή επειδή το έχουμε μέσα μας, να το καταπιέσουμε ή να ξεφύγουμε από αυτό που νοιώθουμε. Επιτρέπουμε στο συναίσθημα να υπάρχει (όποιο και να είναι) ώστε να το νοιώσουμε πλήρως και ταυτόχρονα γινόμαστε και πιο συνειδητοί του εαυτού μας (της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας- Διάβασε Είμαστε εσωτερική σιωπηλή παρουσία). Κάνε την ερώτηση και σε κατάσταση ήρεμης επίγνωσης (αντιληπτικότητας και προσοχής) επέτρεψε στον εαυτό σου να νοιώσει πλήρως το συναίσθημα (παρόρμηση, επιθυμία), νοιώσε το και περιεργάσου το σαν να το βλέπεις για πρώτη φορά. Με την περιέργεια και την αθωότητα ενός μικρού παιδιού.
Αφού κάνουμε την ερώτηση βιώνουμε πλήρως με όλη μας την προσοχή και επίγνωση αυτό που νοιώθουμε (το συναίσθημα ή τα συναισθήματα, την παρόρμηση ή την επιθυμία), και το παρατηρούμε σαν να ήταν η πρώτη φορά για να αποκτήσουμε βαθιά επίγνωση του τι ακριβώς νοιώθουμε, πως λειτουργεί αυτή η εγωϊκή ενέργεια μέσα μας και σε ποια μέρη του σώματος κινείται. Επίσης παρατηρούμε πως λειτουργούν ο νους και το ενεργειακό πεδίο όταν εκδηλώνεται αυτή η εγωϊκή ενέργεια η οποία απορροφάει ασυνείδητα και ψυχαναγκαστικά την προσοχή μας και δεν μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να βιώσουμε την ειρήνη, την ελευθερία και την πληρότητα που είναι η πραγματική μας φύση και το υπόβαθρο κάθε εμπειρίας (Συνειδητότητα, βαθιά σιωπή και γαλήνη). Σκοπός μας είναι να αποκτήσουμε όσο γίνεται πληρέστερη επίγνωση αυτού που νοιώθουμε αλλά και της σιωπηλής παρουσίας.
Μην προσπαθείς ή μην αγωνίζεσαι να το διώξεις διότι αυτή η προσπάθεια γίνεται από το εγώ και σε εγκλωβίζει ακόμη περισσότερο μέσα στο εγώ. Απλά μείνε εκεί παρών, σε πλήρη αντιληπτικότητα και επίγνωση, παρατήρησε την κίνηση της ενέργειας και την γεύση του συναισθήματος, εντόπισε το στο σώμα σου, που ακριβώς το νοιώθεις και πως το νοιώθεις. Μην του βάζεις ταμπέλες, μην το αναλύεις, απλά νοιώσε το, βίωσε συνειδητά τον πόνο που σου προκαλεί, μην φοβάσαι δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα. Ίσα-ίσα ή μη αντίσταση σε αυτό που συμβαίνει μέσα μας διευκολύνει την ροή της ενέργειας και στο καταλάγιασμα του συναισθήματος.
2. Για να σταματήσουμε την ταύτιση με το θυμό και τις σκέψεις και να μπούμε σε κατάσταση συνειδητής προσοχής και αυτεπίγνωσης (να αποκτήσουμε επαφή με την εσωτερική σιωπή) μπορούμε να ρωτήσουμε: Είμαι το συναίσθημα ή αυτό που έχει επίγνωση του συναισθήματος και το παρατηρεί; Σε ποιόν αναδύονται αυτές οι σκέψεις και ο θυμός; Εγώ είμαι θυμωμένος, είμαι θεληματικά θυμωμένος ή ο θυμός είναι κάτι που συμβαίνει μέσα μου; Υπάρχει κάτι μέσα μου που μένει ανεπηρέαστο από τις σκέψεις και τα συναισθήματα (παρόρμηση, επιθυμία κ.λπ.), που παραμένει πάντα το ίδιο ανεξάρτητα από το πώς νοιώθω και τι σκέπτομαι;
3. Για να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό συμβαίνει μηχανικά και ψυχαναγκαστικά μέσα μας και ότι δεν μας ωφελεί σε τίποτα αλλά μας βλάπτει μπορούμε να ρωτήσουμε: Ήταν ο θυμός θεληματική μου αντίδραση ή μια αυτόματη αντίδραση; Είναι συνειδητή επιλογή μου να νοιώθω θυμό; Υπάρχει πράγματι λόγος να έχω θυμό; Τι με ωφελεί που νοιώθω θυμό και κατηγορώ τους άλλους; Μήπως μου λύνει το πρόβλημα, ή κάνει τα πράγματα χειρότερα; Είμαι ελεύθερος και ευτυχισμένος όταν είμαι καταλυμένος από τον θυμό; Προτιμώ να είμαι σε κατάσταση θυμού ή να είμαι ελεύθερος;
4. Για να αντιληφθούμε ότι λειτουργούμε μέσα από κάποιο εγώ ή προγραμματισμό, για να αποκτήσουμε επίγνωση του τι ακριβώς σκεπτόμαστε και νοιώθουμε και για να συνειδητοποιήσουμε τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό επάνω μας ή στους άλλους μπορούμε να κάνουμε τις παρακάτω ερωτήσεις:
Για τις σκέψεις μπορούμε να αναρωτηθούμε: Γιατί το σκέπτομαι αυτό, για ποιο λόγο; Είναι κάτι που σκέφτομαι θεληματικά; Γιατί σκέπτομαι με αυτόν τον τρόπο; Οι σκέψεις αυτές, μου κάνουν καλό; Είναι οι σκέψεις μου ευεργετικές για τους άλλους; Ποιο είναι το κίνητρο των σκέψεων μου; Είναι αλήθεια αυτά που σκέπτομαι και πιστεύω; Αυτή και η κάθε άποψη μου είναι ορθή;
Για τις στάσεις και τις συμπεριφορές μας: Γιατί θέλω να επιβάλω την άποψη μου; Γιατί θέλω να έχω δίκιο; Γιατί φωνάζω όταν έχω ή νομίζω πως έχω δίκιο; Γιατί κλείνομαι στον εαυτό μου όταν με απορρίπτουν, είναι επιλογή μου ή αυτόματη συμπεριφορά; Κερδίζω τίποτα με αυτό; Νομίζω ότι έτσι είμαι πιο ασφαλής, ότι προστατεύομαι; Ωφελώ αυτόν που κουτσομπολεύω, σχολιάζω ή τον κατακρίνω; Γιατί το κάνω αυτό; Ποια ‘ανάγκη’ μου νομίζω ότι καλύπτω κριτικάροντας, κατακρίνοντας ή κατηγορώντας τους άλλους;
Για τα συναισθήματα: Τι είναι αυτό που νοιώθω; Υπάρχει θυμός, ζήλια, ενοχές, φόβος, ντροπή.... μέσα μου; Γιατί νοιώθω έτσι; Τι με κάνει να νοιώθω έτσι; Ποια είναι η αφορμή και ποια είναι η αιτία; Για παράδειγμα, γιατί πληγώνομαι όταν με απορρίπτουν ή νομίζω ότι με απορρίπτουν; Γιατί θυμώνω όταν με (ή νομίζω) απορρίπτουν, με επιπλήττουν, με κατηγορούν, με…; Γιατί φοβάμαι να είμαι μόνος/η; Γιατί νοιώθω δυσαρέσκεια όταν είναι το φαγητό όπως το θέλω ή στην ώρα του; Γιατί νοιώθω ενοχές, όταν βλέπω (ή νομίζω) ότι οι άλλοι δυσαρεστούνται ή ενοχλούνται με κάποιο τρόπο από την συμπεριφορά μου, από τις ιδέες μου, τις επιλογές μου; Με ωφελούν σε τίποτα οι ενοχές;
Για τις επιθυμίες και τις πράξεις: Γιατί θέλω να το κάνω αυτό; Είναι ωφέλιμο για την υγεία μου; Τι επίπτωση ή συνέπειες θα έχει στην υγεία και την ψυχολογία μου; Με κάνει πιο ευτυχισμένο, ήρεμο και ικανοποιημένο; Είναι σύμφωνα με τις αξίες κα τις αρχές μου; Προτιμώ να παραβώ τις αξίες μου, να χαλάσω την υγεία μου, να πάω ενάντια στο σκοπό μου, για μια στιγμιαία απόλαυση;
Για την συμπεριφορά και τις πράξεις των άλλων: Είμαι σίγουρος/η ότι με απορρίπτουν; Είμαι σίγουρος για τα αληθινά κίνητρα των άλλων απέναντι μου; Γιατί κρίνω την μάνα, μου (πατέρα, παιδιά, γείτονες, πολιτικούς…) αυστηρά; Ωφελώ αυτόν που κατακρίνω επειδή μου έκανε κάτι που δεν μου άρεσε ή με έβλαψε; Γιατί κατηγορώ τους άλλους για αυτό που νοιώθω; Το πώς νοιώθω εξαρτάται από τους άλλους; Αντιλαμβάνομαι ότι οι άλλοι δρουν έτσι εξ αιτίας των δικών τους προγραμματισμών;
5. Υπάρχει τέλος και μια πέμπτη επιλογή με τις ερωτήσεις, είναι η μέθοδος της αυτοέρευνας (Βιτσάρα) που πρότεινε ο Ράμανα Μαχάρσι (ένας μεγάλος Ινδός δάσκαλος της Αντβάϊτα Βεδάντα). Η πρακτική αυτή δεν έχει σκοπό να γνωρίσουμε την ψυχολογία μας, αλλά να την υπερβούμε και να αποκτήσουμε επίγνωση του αληθινού μας Εαυτού (Άτμαν, Συνειδητότητα, εσωτερική σιωπηλή παρουσία) και να εδραιωθούμε σε αυτόν (Απελευθέρωση, Αυτοπραγμάτωση).
Η πρακτική αυτή δεν έχει σκοπό να γνωρίσουμε την ψυχολογία μας, αλλά να την υπερβούμε και να αποκτήσουμε επίγνωση του αληθινού μας Εαυτού (εσωτερική σιωπηλή παρουσία) και να εδραιωθούμε σε αυτόν μέσα από την συνεχή προσήλωση της προσοχή μας στην εσωτερική σιωπή.
Σε αυτήν την μέθοδο χρησιμοποιήσουμε το συναίσθημα τις σκέψεις, την επιθυμία, την παρόρμηση, το εγώ και οτιδήποτε άλλο εκδηλώνεται μέσα μας σαν ένα μέσο για να γυρίσουμε στο κέντρο μας και να αποκτήσουμε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας που είναι η αληθινή μας φύση.
Σε αυτήν την πρακτική δεν μας ενδιαφέρει να γνωρίζουμε και να εμβαθύνουμε στην ψυχολογική κατάσταση που βρισκόμαστε κάθε φορά, αφού όλα αυτά απορρίπτονται ως απατηλά. Οι ψυχολογικές καταστάσεις (σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες κ.λπ.) χρησιμοποιούνται για να εμβαθύνουμε στον εαυτό μας και να ψάξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Χρησιμοποιούμε τις ψυχολογικές καταστάσεις για να στραφούμε μέσα μας με όλη μας την προσοχή στην εσωτερική σιωπή και να εμβαθύνουμε σε αυτήν ώστε να αποκτήσουμε πλήρη και καθαρή επίγνωση της πηγής και του υπόβαθρου όλων των ψυχολογικών φαινομένων, του εγώ και του σώματος. Στόχος μας είναι να αποκτήσουμε επίγνωση ότι δεν είμαστε τίποτα από όλα αυτά που νομίζαμε ως τώρα (σώμα, νου, εγώ), αλλά ότι είμαστε η πηγή αυτών, το φως της επίγνωσης, που είναι η ουσία μας, η θεϊκή μας φύση, αυτό που πραγματικά είμαστε πέρα από το σώμα, τον νου, τον χώρο και τον χρόνο.
Η μέθοδος είναι απλή. Κάθε φορά που εκδηλώνεται κάτι στην ψυχολογία μας, στον νου μας (ότι και να είναι, σκέψη, συναίσθημα, επιθυμία, παρόρμηση, κ.λπ.), αναρωτιόμαστε: Σε ποιόν εκδηλώνεται αυτό;
Η απάντηση είναι: Σε εμένα. Αποκτούμε έτσι επίγνωση του εγώ μας το οποίο από άγνοια και έλλειψη διάκρισης θεωρούμε ως εαυτό μας.
Και ακολουθεί η ερώτηση: Είμαι το εγώ ή αυτό από το οποίο πηγάζει το εγώ; Ποια είναι η πηγή του εγώ;
Κάνοντας την ερώτηση, στρεφόμαστε μέσα μας, με σκοπό να αποκτήσουμε επίγνωση της πηγής του εγώ. Αποτραβώντας την προσοχή από το νου και στρέφοντας την προς το μέσα, προς το κέντρο μας, ήρεμα, χωρίς έντονη προσπάθεια και σφίξιμο, οδηγούμε την προσοχή μας στην πηγή του εγώ η οποία είναι η εσωτερική σιωπηλή παρουσία, πάντα παρούσα ακίνητη, αμετάβλητη, ειρηνική, πλήρης και ευδαιμονούσα και που είναι ο ίδιος μας ο Εαυτός και ένα με τον Θεό.
Για να εφαρμόσει κάποιος αυτήν την πρακτική και μάλιστα αποκλειστικά, απαιτείται να έχει αρκετά αγνό νου, να έχει ξεπεράσει τις χονδροειδείς εκφράσεις του εγώ, να έχει ξεπεράσει πολλές από τις ταυτίσεις και προσκολλήσεις του στον κόσμο, να έχει καλή ικανότητα συγκέντρωσης και διάκρισης.
Αν έχει άλυτα θέματα με αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί να αφιερωθεί κανείς σε αυτήν την πρακτική, ούτε μπορεί να φέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που είναι η αφύπνιση του και η εδραίωση του στην εσωτερική σιωπή. Ο νους του όλο θα νοιάζεται και θα ανησυχεί με τα της ζωής και ουδόλως θα μπορεί να ησυχάσει και να συγκεντρωθεί και να απορροφηθεί στην εσωτερική σιωπή και τελικά να διαλυθεί σε βαθύ σαμάντι.
Πάρτε αυτές τις οδηγίες σαν ένα χάρτη
Σας προτείνω να μην πάρετε αυτό τον κατάλογο ερωτήσεων πολύ στενά, αλλά σαν ένα χάρτη. Εφαρμόστε, εξασκείστε και ερευνήστε αυτές τις ιδέες μέχρι να βρείτε από την εμπειρία σας τον δικό σας τρόπο να τις εφαρμόζετε αποτελεσματικά. Εφαρμόστε, ασκηθείτε συστηματικά, πειραματιστείτε, ερευνήστε και βρείτε τελικά το δικό σας τρόπο να το κάνετε. Μπορείτε να κάνετε όποια ή όποιες από τις ερωτήσεις σας φαίνονται καλύτερες για να έρθετε σε μια κατάσταση εγρήγορσης προσοχής, για να αποταυτιστείτε από το συναίσθημα, τις σκέψεις ή την εγωϊκή τάση που εκδηλώνεται εκείνη την στιγμή και να αποκτήσετε όσο γίνεται πληρέστερη εικόνα και επίγνωση του τι νοιώθετε και τι σκέπτεστε. Η καθαρή αντίληψη και η κατανόηση συμβαίνουν στην σιωπηλή επίγνωση.
Να θυμάστε ότι αυτή η διαδικασία έχει σκοπό:
1. να βγούμε από την μηχανική ασυνείδητη (ή μισοασυνείδητη) μας κατάσταση,
2.
να γίνουμε συνειδητοί της ζωντανής
σιωπηλής παρουσίας μέσα μας, και να μας φέρει σε κατάσταση προσοχής και
επίγνωσης
3.
Να σταματήσει την ταύτιση με τις σκέψεις, τα συναισθήματα, την επιθυμία κ.λπ.
5.
να αντιληφθούμε τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας
6.
να κατανοήσουμε το κίνητρο ή την αιτία πίσω από τις σκέψεις, τα συναισθήματα,
την συμπεριφορά.
Οπότε ανεξάρτητα από τον τρόπο που θα εφαρμόσετε τις ερωτήσεις θα πρέπει να επιτευχθούν σε κάποιο βαθμό τα παραπάνω. Φυσικά ανάλογα την δυσκολία της κατάστασης αλλά και την εξάσκηση μας η ικανότητα μας να επιτυγχάνουμε τα παραπάνω όλο και αποτελεσματικότερα θα αυξάνεται σταδιακά.
Το επόμενο βήμα είναι η εξάλειψη του θυμού με κάποια τεχνική ή μέθοδο. Μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους ή τεχνικές, ο καθένας θα πρέπει να βρει το δικό του τρόπο. Ο πιο απλός τρόπος είναι να κάνουμε μια προσευχή* και επίσης να επαναλάβουμε μερικές φορές το όνομα του Θεού σε όποια μορφή πιστεύουμε νοιώθοντας η δύναμη του Θεού να διαλύει την εγωϊκή ενέργεια. Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι που μπορεί να εφαρμόσει κανείς.
Σχετικά με την εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων μπορείτε να διαβάσετε άρθρα σχετικά με αυτό το θέμα. Από τα πιο σημαντικά είναι το άρθρο, Μέθοδος για την εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων. Επίσης σημαντικές νύξεις σχετικά με αυτό υπάρχουν σε άρθρα που αναφέρονται στην ταύτιση και την αυτεπίγνωση. Παρ' ότι υπάρχουν ειδικές τεχνικές και τρόποι να διαλύσουμε τις εγωϊκές τάσεις τονίζω πως η διάλυση των εγωϊκών τάσεων είναι αποτέλεσμα όλης της πνευματικής άσκησης στο σύνολο της και όχι μόνο μιας πρακτικής ή μεθόδου.
Αν βέβαια ο θυμός έχει πάρει μεγάλη διάσταση και βλέπετε ότι δεν μπορείτε να εφαρμόσετε την προτεινόμενη εδώ διαδικασία, τότε εφαρμόστε άμεσα μια μέθοδο να καταλαγιάσει πρώτα κάπως ο θυμός. Φύγετε από το χώρο που είσαστε, περπατήστε γρήγορα, κάντε κάποια κινητική δραστηριότητα, χορέψτε, αναπνεύστε βαθιά μερικές φορές, φωνάξτε αν θέλετε, χτυπήστε κάποιο μαξιλάρι, τραγουδήστε κάποιο μάντρα, πάρτε το Holly από τα ανθοϊάματα του Μπάχ κ.λπ. Θυμίζω πως όλα είναι θέμα ενδιαφέροντος, κινήτρου, άσκησης και ανάπτυξης ικανοτήτων.
Δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολο τη στιγμή της δράσης να εξετάσουμε επαρκώς το τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας, είτε γιατί μπορεί να είναι πιεστικές οι εξωτερικές συνθήκες, είτε δεν έχουμε το χρόνο, είτε δεν έχουμε την ικανότητα να το να το κάνουμε προς το παρόν. Παρά ταύτα είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε τουλάχιστον αν αυτό που νοιώθουμε και σκεπτόμαστε και αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε μας ωφελεί ή όχι (σε σχέση με την υγεία μας, την αρμονία, την ευτυχία, την ειρήνη μέσα μας και το σκοπό της ζωής μας) και αν είναι ωφέλιμο ή όχι για τους άλλους. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μας ωφελεί να το αποφύγουμε και να αλλάξουμε σκέψεις, να τροποποιήσουμε όσο μπορούμε την συναισθηματική μας κατάσταση και να αποφύγουμε την δράση. Αργότερα στο σπίτι θα έχουμε το χρόνο να κάνουμε μια βαθύτερη εξέταση αυτών που συνέβησαν μέσα μας, στην ψυχολογία μας στη διάρκεια της ημέρας καθώς και των δράσεων και των συμπεριφορών μας απέναντι στους άλλους. (Διάβασε το Μέθοδος για την εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων).
Τις εγωϊκές εκδηλώσεις που έχουμε εξετάσει πιο διεξοδικά στο σπίτι μας, που έχουμε εμβαθύνει σε αυτές και τις έχουμε εξαλείψει σε κάποιο βαθμό θα τις αναγνωρίζουμε και θα τις αντιμετωπίσουμε πολύ πιο εύκολα κάθε φορά που θα εκδηλώνονται στην διάρκεια της ημέρας. Επίσης η ικανότητα να αντιμετωπίζουμε κάποια εγωϊκή τάση μας βοηθάει να γινόμαστε περισσότερο αποτελεσματικοί και να έχουμε μεγαλύτερη ευχέρεια να αντιμετωπίσουμε και αυτά που ακόμη δεν ερευνήσαμε ακόμη.
Το κατά πόσο μπορούμε κάθε στιγμή να κάνουμε την αυτοεξέταση αυτή αποτελεσματικά και κατά πόσο έχουμε την ικανότητα να αλλάξουμε την εσωτερική μας κατάσταση εξαρτάται από το πόσο χρόνο και ενέργεια δίνουμε καθημερινά για την εσωτερική μας ανάπτυξη και μεταμόρφωση. Αυτά δεν γίνονται δια μαγείας, αλλά μέσα από συνεχή καθημερινή συστηματική άσκηση και οργανωμένο τρόπο ζωής προσανατολισμένο στην πνευματική μας αφύπνιση και πρόοδο.
Είναι όμως βέβαιο ότι αν ασκούμαστε συστηματικά, καθώς θα προχωράμε σε αυτή την εργασία και καθώς θα αυξάνεται η ικανότητα, αυτεπίγνωσης, αυτοπαραδοχής, προσοχής, διάκρισης, απόσπασης από τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές μας, σταδιακά όλο και πιο γρήγορα και πιο εύκολα θα αναγνωρίζουμε κάθε στιγμή τι συμβαίνει μέσα μας, ποια είναι η βαθύτερη αιτία του, αλλά και πολύ πιο εύκολα θα βγαίνουμε από την ασυνείδητη κατάσταση και συμπεριφορά και θα λειτουργούμε με επίγνωση, καθαρότητα, θετικότητα και σύμφωνα με τις ανάγκες της στιγμής για το καλό μας και το καλό των άλλων. Για παράδειγμα ο θυμός που μας ταρακουνούσε για τα καλά και κρατούσε για ώρες ή μέρες, σταδιακά θα χάνει δύναμη και θα κρατάει όλο και λιγότερο χρόνο και θα έχει όλο και μικρότερη ένταση.
Σημειώνω όμως με έμφαση ότι υπάρχουν συνήθως σκαμπανεβάσματα σε αυτήν την διαδικασία, ειδικά στα πρώτα χρόνια λόγω απειρίας και ελλιπούς ανάπτυξης των ανώτερων νοητικών ικανοτήτων, και έτσι θα πρέπει να εξακριβώσουμε στην πράξη πολλές φορές το αν και πόσο μειώθηκε ο θυμός σε σχέση με κάποιο πρόσωπο ή κατάσταση. Πολλές φορές οι διάφορες εγωϊκές τάσεις κρύβονται και μας δίνουν την εντύπωση ότι τις εξαλείψαμε αλλά αυτό δεν αληθεύει. Μετά από κάποιο διάστημα μπορείτε να εκπλαγείτε βλέποντας να κάνει την επανεμφάνιση του αυτό που δουλεύατε για πολύ καιρό εκεί που δεν το περιμένατε. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο με το θυμό, αλλά με όλες τις εγωϊκές τάσεις, τους προγραμματισμούς, τα συναισθήματα, τις επιθυμίες, τις παρορμήσεις, τις συνήθειες και τους εθισμούς. Αυτό όμως δεν πρέπει για κανένα λόγο να σας ανησυχεί είναι μέρος της διαδικασίας. Συνεχίστε την εργασία σας και την άσκηση σας με σταθερότητα και αποφασιστικότητα. Είναι θέμα χρόνου να δείτε χειροπιαστά αποτελέσματα και να απολαύσετε τους καρπούς της προσπάθειας σας. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή σε αυτήν την εργασία της απελευθέρωσης του νου μας από τις συναισθηματικές και νοητικές τοξίνες.
Η πνευματική άσκηση κορυφώνεται στην πρακτική του διαλογισμού μέσα από την οποία μπορούμε να απορροφηθούμε πλήρως στο κέντρο της ύπαρξης μας και να βιώσουμε το Είναι μας πλήρως και χωρίς προσμίξεις. Η πρακτική του διαλογισμού θα πρέπει να γίνεται ανελλιπώς καθημερινά πρωί και βράδυ ή και τρεις φορές την ημέρα αν είναι δυνατόν, αυξάνοντας σταδιακά το χρόνο σύμφωνα με την πρόοδο και τους στόχους που έχουμε θέσει.
Ο διαλογισμός κορυφώνεται στο βαθύ Σαμάντι (Νιρβικάλπα Σαμάντι) το οποίο θα επιφέρει κάποια στιγμή με τη χάρη του Θεού την ολοκληρωτική διάλυση του εγώ με όλα του τα παρακλάδια τα αποθηκευμένα στο υποσυνείδητο αλλά και των σπόρων του εγώ που είναι αποθηκευμένοι στο αιτιατό σώμα.
Με την πλήρη διάλυση του εγώ φτάνουμε στην φώτιση (αυτοπραγμάτωση ή απελευθέρωση) και γινόμαστε θεοί εν Θεώ. Ο Θεός ενανθρωπίζεται και ο άνθρωπος Θεοποιείται.
ΣΧΟΛΙΟ:
προσευχή*: Στην προσευχή ζητάμε (από τον απρόσωπο Θεό ή την θεϊκή Μητέρα, τον Χριστό ή από οποιαδήποτε εκδήλωση του Θεού νοιώθουμε στην καρδιά μας) να εξαλείψει και να μας ελευθερώσει από το εγωϊκό στοιχείο που ερευνήσαμε ( π.χ. υπερηφάνεια, ζήλεια, απληστία, φόβος, θυμός κ.λπ.). Μπορούμε αν θέλουμε να δώσουμε και μια μορφή στο ελάττωμα και να το βλέπουμε να καίγεται και μαζί με αυτό και η εγωϊκή ενέργεια ή μπορούμε να φανταζόμαστε ότι φωτιά ή φως δυνατό διαλύει την εγωϊκή ενέργεια.
Μπορούμε να κάνουμε την επίκληση με δύο τρόπους
1. Μαζεύουμε την προσοχή μέσα μας και έχοντας επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, του κέντρου της ύπαρξης μας, λέμε από την καρδιά μας: Η αγάπη του Θεού διαλύει αυτό το συναίσθημα (π.χ. του θυμού). Καθώς λέμε τα λόγια μια ή και παραπάνω φορές νοιώθουμε την αγάπη να μας πλημυρίζει. Τονίζω ότι είναι σημαντικό και να είμαστε σε βαθιά επίγνωση της ύπαρξης μας, και να νοιώθουμε ότι λέμε και όχι απλά να λέμε λόγια ξερά.
2. Μαζεύουμε την προσοχή μέσα μας και έχοντας επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, του κέντρου της ύπαρξης μας, λέμε από την καρδιά μας: Θεέ μου ή Θεϊκή μου Μητέρα ή Χριστέ μου εξάλειψε ή ελευθέρωσε το νου μου από αυτό το συναίσθημα (π.χ. της ντροπής ή της απόρριψης). Τονίζω και πάλι ότι είναι σημαντικό και να είμαστε σε βαθιά επίγνωση της ύπαρξης μας, και να νοιώθουμε ότι λέμε και όχι απλά να λέμε λόγια ξερά.
Μπορείτε να παραλλάξετε τα λόγια της επίκλησης κα το τρόπο και να προσευχηθείτε όπως εσείς το νοιώθετε.
Μπορείτε επίσης να συνδυάσετε την προσευχή και με θετικό οραματισμό και επιβεβαιώσεις
Θετικός οραματισμός. Βλέπουμε τον εαυτό μας να δρα με αγάπη και ειρήνη, όπως και αν συμπεριφέρεται ο άλλος. Όχι μόνο το βλέπουμε αλλά νοιώθουμε την γαλήνη και την αγάπη να μας πλημυρίζουν (είναι πολύ σημαντικό να το νοιώθουμε).
Επιβεβαιώσεις, επαναλαμβάνουμε και νοιώθουμε (θυμίζω είναι σημαντικό να νοιώθουμε αυτό που λέμε) αρκετές φορές την αλλαγή που θέλουμε να εδραιώσουμε. (π.χ. είμαι ήρεμος, γαλήνιος, ειρηνικός ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μου). Είμαι φως και αγάπη, Είμαι ειρήνη και αγάπη κ.λπ. Επίσης κάνουμε τις επιβεβαιώσεις σχετικά με το συγκεκριμένο πρόσωπο που εκδηλώθηκε το εγώ μας, π.χ. Αγαπώ το Γιάννη ή την Μαρία ανεξάρτητα από το πως μου συμπεριφέρεται ή ανεξάρτητα αν με έχει βλάψει θεληματικά ή αθέλητα. Μπορούμε να το κάνουμε και σε πρώτο πρόσωπο σαν να τον έχουμε μπροστά μας. Σ' αγαπώ και σου εύχομαι ολόκαρδα φως και αγάπη ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά σου, τα λόγια σου και τις πράξεις σου προς εμένα.
Το τεστ της «τριπλής διύλισης» του Σωκράτη*
Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του. Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της «τριπλής διύλισης».
«Τριπλή διύλιση;», ρώτησε με απορία ο γνωστός του.
«Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου, θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις», του εξήγησε ο Σωκράτης, και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
«Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;» - «Εεε...όχι ακριβώς, απλά το άκουσα…» - «Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα...
Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ. Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου, είναι κάτι καλό;» - «Όχι, το αντίθετο μάλλον...» - «Άρα, θέλεις να μου πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου, αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Παρ’ όλ’ αυτά, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ, γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο. Αυτό της ΩΦΕΛΙΜΟΤΗΤΑΣ. Αυτό που θέλεις να μου πεις λοιπόν για τον μαθητή μου, είναι κάτι που μπορεί να μου φανεί ωφέλιμο σε κάτι;» - «Όχι, δε νομίζω...» - «Ε, τότε, αφού αυτό που θες να μου πεις, δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;!»
Οπότε ανεξάρτητα από τον τρόπο που θα εφαρμόσετε τις ερωτήσεις θα πρέπει να επιτευχθούν σε κάποιο βαθμό τα παραπάνω. Φυσικά ανάλογα την δυσκολία της κατάστασης αλλά και την εξάσκηση μας η ικανότητα μας να επιτυγχάνουμε τα παραπάνω όλο και αποτελεσματικότερα θα αυξάνεται σταδιακά.
Το επόμενο βήμα είναι η εξάλειψη του θυμού με κάποια τεχνική ή μέθοδο. Μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους ή τεχνικές, ο καθένας θα πρέπει να βρει το δικό του τρόπο. Ο πιο απλός τρόπος είναι να κάνουμε μια προσευχή* και επίσης να επαναλάβουμε μερικές φορές το όνομα του Θεού σε όποια μορφή πιστεύουμε νοιώθοντας η δύναμη του Θεού να διαλύει την εγωϊκή ενέργεια. Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι που μπορεί να εφαρμόσει κανείς.
Σχετικά με την εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων μπορείτε να διαβάσετε άρθρα σχετικά με αυτό το θέμα. Από τα πιο σημαντικά είναι το άρθρο, Μέθοδος για την εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων. Επίσης σημαντικές νύξεις σχετικά με αυτό υπάρχουν σε άρθρα που αναφέρονται στην ταύτιση και την αυτεπίγνωση. Παρ' ότι υπάρχουν ειδικές τεχνικές και τρόποι να διαλύσουμε τις εγωϊκές τάσεις τονίζω πως η διάλυση των εγωϊκών τάσεων είναι αποτέλεσμα όλης της πνευματικής άσκησης στο σύνολο της και όχι μόνο μιας πρακτικής ή μεθόδου.
Αν βέβαια ο θυμός έχει πάρει μεγάλη διάσταση και βλέπετε ότι δεν μπορείτε να εφαρμόσετε την προτεινόμενη εδώ διαδικασία, τότε εφαρμόστε άμεσα μια μέθοδο να καταλαγιάσει πρώτα κάπως ο θυμός. Φύγετε από το χώρο που είσαστε, περπατήστε γρήγορα, κάντε κάποια κινητική δραστηριότητα, χορέψτε, αναπνεύστε βαθιά μερικές φορές, φωνάξτε αν θέλετε, χτυπήστε κάποιο μαξιλάρι, τραγουδήστε κάποιο μάντρα, πάρτε το Holly από τα ανθοϊάματα του Μπάχ κ.λπ. Θυμίζω πως όλα είναι θέμα ενδιαφέροντος, κινήτρου, άσκησης και ανάπτυξης ικανοτήτων.
Δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολο τη στιγμή της δράσης να εξετάσουμε επαρκώς το τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας, είτε γιατί μπορεί να είναι πιεστικές οι εξωτερικές συνθήκες, είτε δεν έχουμε το χρόνο, είτε δεν έχουμε την ικανότητα να το να το κάνουμε προς το παρόν. Παρά ταύτα είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε τουλάχιστον αν αυτό που νοιώθουμε και σκεπτόμαστε και αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε μας ωφελεί ή όχι (σε σχέση με την υγεία μας, την αρμονία, την ευτυχία, την ειρήνη μέσα μας και το σκοπό της ζωής μας) και αν είναι ωφέλιμο ή όχι για τους άλλους. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μας ωφελεί να το αποφύγουμε και να αλλάξουμε σκέψεις, να τροποποιήσουμε όσο μπορούμε την συναισθηματική μας κατάσταση και να αποφύγουμε την δράση. Αργότερα στο σπίτι θα έχουμε το χρόνο να κάνουμε μια βαθύτερη εξέταση αυτών που συνέβησαν μέσα μας, στην ψυχολογία μας στη διάρκεια της ημέρας καθώς και των δράσεων και των συμπεριφορών μας απέναντι στους άλλους. (Διάβασε το Μέθοδος για την εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων).
Τις εγωϊκές εκδηλώσεις που έχουμε εξετάσει πιο διεξοδικά στο σπίτι μας, που έχουμε εμβαθύνει σε αυτές και τις έχουμε εξαλείψει σε κάποιο βαθμό θα τις αναγνωρίζουμε και θα τις αντιμετωπίσουμε πολύ πιο εύκολα κάθε φορά που θα εκδηλώνονται στην διάρκεια της ημέρας. Επίσης η ικανότητα να αντιμετωπίζουμε κάποια εγωϊκή τάση μας βοηθάει να γινόμαστε περισσότερο αποτελεσματικοί και να έχουμε μεγαλύτερη ευχέρεια να αντιμετωπίσουμε και αυτά που ακόμη δεν ερευνήσαμε ακόμη.
Το κατά πόσο μπορούμε κάθε στιγμή να κάνουμε την αυτοεξέταση αυτή αποτελεσματικά και κατά πόσο έχουμε την ικανότητα να αλλάξουμε την εσωτερική μας κατάσταση εξαρτάται από το πόσο χρόνο και ενέργεια δίνουμε καθημερινά για την εσωτερική μας ανάπτυξη και μεταμόρφωση. Αυτά δεν γίνονται δια μαγείας, αλλά μέσα από συνεχή καθημερινή συστηματική άσκηση και οργανωμένο τρόπο ζωής προσανατολισμένο στην πνευματική μας αφύπνιση και πρόοδο.
Είναι όμως βέβαιο ότι αν ασκούμαστε συστηματικά, καθώς θα προχωράμε σε αυτή την εργασία και καθώς θα αυξάνεται η ικανότητα, αυτεπίγνωσης, αυτοπαραδοχής, προσοχής, διάκρισης, απόσπασης από τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές μας, σταδιακά όλο και πιο γρήγορα και πιο εύκολα θα αναγνωρίζουμε κάθε στιγμή τι συμβαίνει μέσα μας, ποια είναι η βαθύτερη αιτία του, αλλά και πολύ πιο εύκολα θα βγαίνουμε από την ασυνείδητη κατάσταση και συμπεριφορά και θα λειτουργούμε με επίγνωση, καθαρότητα, θετικότητα και σύμφωνα με τις ανάγκες της στιγμής για το καλό μας και το καλό των άλλων. Για παράδειγμα ο θυμός που μας ταρακουνούσε για τα καλά και κρατούσε για ώρες ή μέρες, σταδιακά θα χάνει δύναμη και θα κρατάει όλο και λιγότερο χρόνο και θα έχει όλο και μικρότερη ένταση.
Σημειώνω όμως με έμφαση ότι υπάρχουν συνήθως σκαμπανεβάσματα σε αυτήν την διαδικασία, ειδικά στα πρώτα χρόνια λόγω απειρίας και ελλιπούς ανάπτυξης των ανώτερων νοητικών ικανοτήτων, και έτσι θα πρέπει να εξακριβώσουμε στην πράξη πολλές φορές το αν και πόσο μειώθηκε ο θυμός σε σχέση με κάποιο πρόσωπο ή κατάσταση. Πολλές φορές οι διάφορες εγωϊκές τάσεις κρύβονται και μας δίνουν την εντύπωση ότι τις εξαλείψαμε αλλά αυτό δεν αληθεύει. Μετά από κάποιο διάστημα μπορείτε να εκπλαγείτε βλέποντας να κάνει την επανεμφάνιση του αυτό που δουλεύατε για πολύ καιρό εκεί που δεν το περιμένατε. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο με το θυμό, αλλά με όλες τις εγωϊκές τάσεις, τους προγραμματισμούς, τα συναισθήματα, τις επιθυμίες, τις παρορμήσεις, τις συνήθειες και τους εθισμούς. Αυτό όμως δεν πρέπει για κανένα λόγο να σας ανησυχεί είναι μέρος της διαδικασίας. Συνεχίστε την εργασία σας και την άσκηση σας με σταθερότητα και αποφασιστικότητα. Είναι θέμα χρόνου να δείτε χειροπιαστά αποτελέσματα και να απολαύσετε τους καρπούς της προσπάθειας σας. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή σε αυτήν την εργασία της απελευθέρωσης του νου μας από τις συναισθηματικές και νοητικές τοξίνες.
Η πνευματική άσκηση κορυφώνεται στην πρακτική του διαλογισμού μέσα από την οποία μπορούμε να απορροφηθούμε πλήρως στο κέντρο της ύπαρξης μας και να βιώσουμε το Είναι μας πλήρως και χωρίς προσμίξεις. Η πρακτική του διαλογισμού θα πρέπει να γίνεται ανελλιπώς καθημερινά πρωί και βράδυ ή και τρεις φορές την ημέρα αν είναι δυνατόν, αυξάνοντας σταδιακά το χρόνο σύμφωνα με την πρόοδο και τους στόχους που έχουμε θέσει.
Ο διαλογισμός κορυφώνεται στο βαθύ Σαμάντι (Νιρβικάλπα Σαμάντι) το οποίο θα επιφέρει κάποια στιγμή με τη χάρη του Θεού την ολοκληρωτική διάλυση του εγώ με όλα του τα παρακλάδια τα αποθηκευμένα στο υποσυνείδητο αλλά και των σπόρων του εγώ που είναι αποθηκευμένοι στο αιτιατό σώμα.
Με την πλήρη διάλυση του εγώ φτάνουμε στην φώτιση (αυτοπραγμάτωση ή απελευθέρωση) και γινόμαστε θεοί εν Θεώ. Ο Θεός ενανθρωπίζεται και ο άνθρωπος Θεοποιείται.
ΣΧΟΛΙΟ:
προσευχή*: Στην προσευχή ζητάμε (από τον απρόσωπο Θεό ή την θεϊκή Μητέρα, τον Χριστό ή από οποιαδήποτε εκδήλωση του Θεού νοιώθουμε στην καρδιά μας) να εξαλείψει και να μας ελευθερώσει από το εγωϊκό στοιχείο που ερευνήσαμε ( π.χ. υπερηφάνεια, ζήλεια, απληστία, φόβος, θυμός κ.λπ.). Μπορούμε αν θέλουμε να δώσουμε και μια μορφή στο ελάττωμα και να το βλέπουμε να καίγεται και μαζί με αυτό και η εγωϊκή ενέργεια ή μπορούμε να φανταζόμαστε ότι φωτιά ή φως δυνατό διαλύει την εγωϊκή ενέργεια.
Μπορούμε να κάνουμε την επίκληση με δύο τρόπους
1. Μαζεύουμε την προσοχή μέσα μας και έχοντας επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, του κέντρου της ύπαρξης μας, λέμε από την καρδιά μας: Η αγάπη του Θεού διαλύει αυτό το συναίσθημα (π.χ. του θυμού). Καθώς λέμε τα λόγια μια ή και παραπάνω φορές νοιώθουμε την αγάπη να μας πλημυρίζει. Τονίζω ότι είναι σημαντικό και να είμαστε σε βαθιά επίγνωση της ύπαρξης μας, και να νοιώθουμε ότι λέμε και όχι απλά να λέμε λόγια ξερά.
2. Μαζεύουμε την προσοχή μέσα μας και έχοντας επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, του κέντρου της ύπαρξης μας, λέμε από την καρδιά μας: Θεέ μου ή Θεϊκή μου Μητέρα ή Χριστέ μου εξάλειψε ή ελευθέρωσε το νου μου από αυτό το συναίσθημα (π.χ. της ντροπής ή της απόρριψης). Τονίζω και πάλι ότι είναι σημαντικό και να είμαστε σε βαθιά επίγνωση της ύπαρξης μας, και να νοιώθουμε ότι λέμε και όχι απλά να λέμε λόγια ξερά.
Μπορείτε να παραλλάξετε τα λόγια της επίκλησης κα το τρόπο και να προσευχηθείτε όπως εσείς το νοιώθετε.
Μπορείτε επίσης να συνδυάσετε την προσευχή και με θετικό οραματισμό και επιβεβαιώσεις
Θετικός οραματισμός. Βλέπουμε τον εαυτό μας να δρα με αγάπη και ειρήνη, όπως και αν συμπεριφέρεται ο άλλος. Όχι μόνο το βλέπουμε αλλά νοιώθουμε την γαλήνη και την αγάπη να μας πλημυρίζουν (είναι πολύ σημαντικό να το νοιώθουμε).
Επιβεβαιώσεις, επαναλαμβάνουμε και νοιώθουμε (θυμίζω είναι σημαντικό να νοιώθουμε αυτό που λέμε) αρκετές φορές την αλλαγή που θέλουμε να εδραιώσουμε. (π.χ. είμαι ήρεμος, γαλήνιος, ειρηνικός ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μου). Είμαι φως και αγάπη, Είμαι ειρήνη και αγάπη κ.λπ. Επίσης κάνουμε τις επιβεβαιώσεις σχετικά με το συγκεκριμένο πρόσωπο που εκδηλώθηκε το εγώ μας, π.χ. Αγαπώ το Γιάννη ή την Μαρία ανεξάρτητα από το πως μου συμπεριφέρεται ή ανεξάρτητα αν με έχει βλάψει θεληματικά ή αθέλητα. Μπορούμε να το κάνουμε και σε πρώτο πρόσωπο σαν να τον έχουμε μπροστά μας. Σ' αγαπώ και σου εύχομαι ολόκαρδα φως και αγάπη ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά σου, τα λόγια σου και τις πράξεις σου προς εμένα.
Το τεστ της «τριπλής διύλισης» του Σωκράτη*
Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του. Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της «τριπλής διύλισης».
«Τριπλή διύλιση;», ρώτησε με απορία ο γνωστός του.
«Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου, θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις», του εξήγησε ο Σωκράτης, και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
«Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;» - «Εεε...όχι ακριβώς, απλά το άκουσα…» - «Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα...
Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ. Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου, είναι κάτι καλό;» - «Όχι, το αντίθετο μάλλον...» - «Άρα, θέλεις να μου πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου, αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Παρ’ όλ’ αυτά, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ, γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο. Αυτό της ΩΦΕΛΙΜΟΤΗΤΑΣ. Αυτό που θέλεις να μου πεις λοιπόν για τον μαθητή μου, είναι κάτι που μπορεί να μου φανεί ωφέλιμο σε κάτι;» - «Όχι, δε νομίζω...» - «Ε, τότε, αφού αυτό που θες να μου πεις, δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;!»
