Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ II
"Ευτυχία είναι η φύση σου. Δεν είναι λάθος να την επιθυμείς. Αυτό που είναι λάθος είναι να την αναζητάς έξω ενώ είναι μέσα σου!"
~ Sri Ramana Maharshi
Μια από τις ψευδαισθήσεις που μπορεί να έχουμε είναι η ιδέα ή η πεποίθηση ότι μπορούμε να κάνουμε τους άλλους
ευτυχισμένους.
Μπορούμε πράγματι να βοηθάμε τους άλλους στις ανάγκες τους, στις δυσκολίες τους, μπορούμε να τους ανακουφίζουμε από τον πόνο τους, να τους κάνουμε να γελάσουνε, να τους δώσουμε κάποια χαρά, αλλά δεν μπορούμε να τους κάνουμε ευτυχισμένους, διότι η ευτυχία εξαρτάται από την αγνότητα του νου, την εσωτερική αρμονία και την επαφή με την ψυχή μας, και αυτά δεν μπορείτε να τους τα προσφέρετε. Αυτά τα αποκτάει κανείς μόνος του με προσωπική εργασία. Σίγουρα οι άνθρωποι που σχετιζόμαστε και το περιβάλλον μπορεί να παίξουν ένα θετικό ρόλο στην προσπάθεια μας να αποκτήσουμε εσωτερική αρμονία, αλλά παρά ταύτα η δική μας αφοσίωση και η άσκηση είναι το κύριο μέσο για να γίνουμε ευτυχισμένοι και ελεύθεροι από μιζέρια, πόνο και δυστυχία.
Μπορούμε πράγματι να βοηθάμε τους άλλους στις ανάγκες τους, στις δυσκολίες τους, μπορούμε να τους ανακουφίζουμε από τον πόνο τους, να τους κάνουμε να γελάσουνε, να τους δώσουμε κάποια χαρά, αλλά δεν μπορούμε να τους κάνουμε ευτυχισμένους, διότι η ευτυχία εξαρτάται από την αγνότητα του νου, την εσωτερική αρμονία και την επαφή με την ψυχή μας, και αυτά δεν μπορείτε να τους τα προσφέρετε. Αυτά τα αποκτάει κανείς μόνος του με προσωπική εργασία. Σίγουρα οι άνθρωποι που σχετιζόμαστε και το περιβάλλον μπορεί να παίξουν ένα θετικό ρόλο στην προσπάθεια μας να αποκτήσουμε εσωτερική αρμονία, αλλά παρά ταύτα η δική μας αφοσίωση και η άσκηση είναι το κύριο μέσο για να γίνουμε ευτυχισμένοι και ελεύθεροι από μιζέρια, πόνο και δυστυχία.
Όμως άλλο πράγμα είναι να προσφέρω βοήθεια, να ανακουφίζω, να απαλύνω, να στηρίζω κάποιον και άλλο πράγμα είναι να πιστεύω ότι μπορώ να τον κάνω ευτυχισμένο με αυτά. Ποιός βοηθάει περισσότερο από ότι οι γονείς τα παιδιά τους; Τα κάνανε ευτυχισμένα; όχι βέβαια. Εκτός και αν μπερδεύουμε την ευτυχία με την άνεση, την ευχέρεια εκπλήρωσης των επιθυμιών και την επαγγελματική αποκατάσταση. Όχι πως αυτά δεν είναι σημαντικά για την ζωή μας, αλλά από μόνα τους δεν μας κάνουν ευτυχισμένους.
Θα μου πείτε εντάξει με τους γονείς και τα
παιδιά δεν γίνεται, αλλά στα ερωτευμένα ζευγάρια, δεν κάνει ο ένας τον άλλο ευτυχισμένο; Όχι δεν κάνει ο ένας τον άλλο
ευτυχισμένο. Αν ήταν έτσι θα έπρεπε για όσο είμαστε με αυτό το άτομο να είμαστε
ευτυχισμένοι. Το σύνηθες όμως είναι, όχι μόνο να μην κρατάει η ευτυχία αλλά να
έπονται τριβές, προβλήματα και χωρισμός και αν όχι μια μίζερη σχέση. Η ψευδαίσθηση ότι η ευτυχία θα διαρκέσει
για πάντα σύντομα εξανεμίζεται. Οι άνθρωποι στην εποχή μας, αλλάζουν σχέσεις με
την ίδια ευκολία που αλλάζουμε τα πουκάμισα. Και γιατί αυτό; Γατί δεν βρίσκουν πληρότητα και ευτυχία στην σχέση. Ο κανόνας είναι: Δύο άτομα μη ευτυχισμένα δεν μπορούν να κάνουν μια ευτυχισμένη σχέση, δύο άτομα μη αρμονικά δεν μπορούν να κάνουν μια αρμονική σχέση.
Και γιατί γινόμαστε για λίγο ευτυχισμένοι (βιώνουμε ευτυχία) σε μια καινούργια σχέση; Είναι ο άλλος που μας κάνει ευτυχισμένους; Όχι. Γινόμαστε προσωρινά ευτυχισμένοι επειδή ικανοποιείται η επιθυμία του καθενός μέσω του άλλου. Υπάρχει ταύτιση και προβολές του εαυτού μας ή πραγμάτων που θα θέλαμε να ζήσουμε στον άλλον και φυσικά η ερωτική ενέργεια που είναι παντοδύναμη όταν είναι σε δράση. Όλα αυτά έχουν σαν συνέπεια να ησυχάσει ο νους μας προσωρινά, να ζούμε στο παρόν και εξ αιτίας αυτού, να εκδηλωθεί η ευδαιμονία του Είναι μας (Ψυχή, Πνεύμα) ως ευτυχία στο επίπεδο του νου και του συναισθήματος. Μετά από κάποιο διάστημα όλα αυτά ξεθωριάζουν (για διάφορους λόγους) και η παντοτινή ευτυχία που νομίζαμε ότι θα ζούσαμε (σε αυτήν και την κάθε νέα σχέση) ξεθώριασε και αυτή.
Και γιατί γινόμαστε για λίγο ευτυχισμένοι (βιώνουμε ευτυχία) σε μια καινούργια σχέση; Είναι ο άλλος που μας κάνει ευτυχισμένους; Όχι. Γινόμαστε προσωρινά ευτυχισμένοι επειδή ικανοποιείται η επιθυμία του καθενός μέσω του άλλου. Υπάρχει ταύτιση και προβολές του εαυτού μας ή πραγμάτων που θα θέλαμε να ζήσουμε στον άλλον και φυσικά η ερωτική ενέργεια που είναι παντοδύναμη όταν είναι σε δράση. Όλα αυτά έχουν σαν συνέπεια να ησυχάσει ο νους μας προσωρινά, να ζούμε στο παρόν και εξ αιτίας αυτού, να εκδηλωθεί η ευδαιμονία του Είναι μας (Ψυχή, Πνεύμα) ως ευτυχία στο επίπεδο του νου και του συναισθήματος. Μετά από κάποιο διάστημα όλα αυτά ξεθωριάζουν (για διάφορους λόγους) και η παντοτινή ευτυχία που νομίζαμε ότι θα ζούσαμε (σε αυτήν και την κάθε νέα σχέση) ξεθώριασε και αυτή.
Κάθε εμπειρία της ζωής είναι μια ευκαιρία να
συνειδητοποιήσουμε ότι πουθενά έξω από εμάς δεν πρόκειται να βρούμε την
πληρότητα και την ευτυχία, μια ευτυχία που δεν τελειώνει, που είναι ελεύθερη
από πόνο και μιζέρια και που δεν κινδυνεύουμε να την χάσουμε από τίποτα και για
κανένα λόγο. Όταν κατανοήσουμε ότι ακόμη και η ευτυχία που βιώσαμε από
εξωτερικές καταστάσεις στην πραγματικότητα προήρθε από μέσα, από το Είναι μας,
και ότι οι εξωτερικές καταστάσεις ήταν αφορμή για να βιώσουμε την ευτυχία και όχι η αιτία, τότε
θα εργαστούμε φιλόπονα και με αφοσίωση να εδραιωθούμε στην εσωτερική μας
αλήθεια που είναι η πηγή της αιώνιας ευτυχίας (ευδαιμονίας) και κάθε ευτυχίας.
Συνεπώς αν θέλουμε να ζούμε με πληρότητα και ευτυχία όχι ευκαιριακά αλλά σταθερά και αυθόρμητα την κάθε στιγμή, είναι αναγκαίο να εργαστούμε με τον εαυτό μας για να αποκτήσουμε αγνότητα, εσωτερική αρμονία και σταθερή επαφή με την ψυχή μας. Στο βαθμό που γινόμαστε ειρηνικοί και ευτυχείς, θα τα εκπέμπουμε προς τα έξω και θα τα λαμβάνουν και οι άλλοι. Θα μοιραζόμαστε με όλους τις φωτεινές και θετικές δονήσεις μας, οι οποίες θα τους βοηθούν να αλλάξουν και αυτοί, αν βέβαια είναι έτοιμοι και θέλουν να αλλάξουν. Αλλά και αν δεν κάνουνε προσπάθεια να αλλάξουν, εμείς θα τους στέλνουμε δονήσεις φωτός, ειρήνης και αγάπης αντί για βαριές εγωϊκές δονήσεις που θα επιβαρύνουν και θα τσιγκλάνε την δική τους αρνητικότητα. Επιπλέον θα έχουμε την διάκριση και την κατανόηση πότε και με ποιο τρόπο να τους βοηθάμε ανάλογα με την περίσταση.
Συνεπώς αν θέλουμε να ζούμε με πληρότητα και ευτυχία όχι ευκαιριακά αλλά σταθερά και αυθόρμητα την κάθε στιγμή, είναι αναγκαίο να εργαστούμε με τον εαυτό μας για να αποκτήσουμε αγνότητα, εσωτερική αρμονία και σταθερή επαφή με την ψυχή μας. Στο βαθμό που γινόμαστε ειρηνικοί και ευτυχείς, θα τα εκπέμπουμε προς τα έξω και θα τα λαμβάνουν και οι άλλοι. Θα μοιραζόμαστε με όλους τις φωτεινές και θετικές δονήσεις μας, οι οποίες θα τους βοηθούν να αλλάξουν και αυτοί, αν βέβαια είναι έτοιμοι και θέλουν να αλλάξουν. Αλλά και αν δεν κάνουνε προσπάθεια να αλλάξουν, εμείς θα τους στέλνουμε δονήσεις φωτός, ειρήνης και αγάπης αντί για βαριές εγωϊκές δονήσεις που θα επιβαρύνουν και θα τσιγκλάνε την δική τους αρνητικότητα. Επιπλέον θα έχουμε την διάκριση και την κατανόηση πότε και με ποιο τρόπο να τους βοηθάμε ανάλογα με την περίσταση.
Το μεγαλύτερο δώρο προς την ανθρωπότητα είναι
η δική μας απελευθέρωση και η μεταμόρφωση μας σε όντα φωτός, αγάπης, ειρήνης κα
ευδαιμονίας.