θέληση*: Είναι διαφορετικό πράγμα η θέληση από την επιθυμία και το πείσμα.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΩΡΑ
Το τελευταίο βήμα (αν και είναι πιθανόν το
συναίσθημα να έχει ήδη καταλαγιάσει), είναι μια πρόσκληση να αφήσουμε να φύγει
αυτό το συναίσθημα ΤΩΡΑ. Το τέταρτο βήμα έχει σκοπό να ενεργοποιήσει και να
καταγράψει δυνατά μέσα μας την θέληση μας να είμαστε ελεύθεροι εδώ και τώρα από
την δυσαρμονία και τον πόνο, και να ζούμε σε αρμονία, ειρήνη, ενότητα,
πληρότητα και σε επαφή με την ουσία μας.
Το ΤΩΡΑ μας θυμίζει ότι το μοναδικό πράγμα
που έχουμε είναι το παρόν, ότι μόνο τώρα ζούμε και μόνο τώρα μπορούμε να
κάνουμε ή να μην κάνουμε κάτι. Μόνο τώρα μπορούμε να αλλάξουμε την μηχανικότητα
και την ασυνειδησία που φέρουμε μέσα μας στη μορφή προγραμματισμών,
ψευδαισθησιακών αναγκών και επιθυμιών, στην μορφή προσκολλήσεων, αρνητικών
συναισθημάτων και λανθασμένων αντιλήψεων και πεποιθήσεων. Μόνο τώρα μπορούμε να
επιλέξουμε να ζούμε συνειδητά και σε επαφή με την εσωτερική μας αλήθεια ή να
αφεθούμε στο ρεύμα της ασυνείδητης , επιφανειακής και γεμάτης σκαμπανεβάσματα,
πόνο και δυστυχία ζωής. Μόνο στο παρόν έχουμε την δυνατότητα να
μεταμορφωνόμαστε εσωτερικά, μετατρέποντας από στιγμή σε στιγμή και κάθε στιγμή
την ψυχική μας κατάσταση και αλλάζοντας την συνειδησιακή μας κατάσταση. (Από
την κατάσταση ταύτισης και εξωστρέφειας να περάσουμε στην εσωστρέφεια και στην
κατάσταση απόσπασης και αυτεπίγνωσης. Μόνο τώρα μπορούμε να επιλέξουμε να ζούμε
σε αρμονία ειρήνη και αγάπη αντί της ξεχωριστότητας και της
δυσαρμονίας.
Σας θυμίζω επίσης, ότι από τη φύση τους τα
συναισθήματα και οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν, οπότε και το συναίσθημα της
παρούσης στιγμής θα καταλαγιάσει από μόνο του κάποια στιγμή και την θέση του θα
πάρει κάποιο άλλο (σίγουρα κάποιες φόρες κολλάμε περισσότερο χρόνο σε ένα
συναίσθημα από ότι σε άλλες). Βέβαια αν δεν κάνουμε κάποια εργασία με τον εαυτό
μας τα κατώτερα συναισθήματα θα επανεμφανίζονται ξανά και ξανά και θα είμαστε υποχρεωμένοι να βιώνουμε τον
πόνο που αυτά φέρνουν. Αφού λοιπόν τα συναίσθημα που τώρα εκδηλώνεται θα φύγει
από μόνο του κάποια στιγμή, γιατί να μην κάνουμε κάτι τώρα για να συντομεύσουμε
την φυγή του και να μειώσουμε την δύναμη του, ώστε να εκδηλώνεται όλο και
αραιότερα , να κρατάει όλο και λιγότερο και να έχει όλο και μικρότερη ένταση; Αφού πρόκειται να φύγει γιατί να μη φύγει τώρα; Τι θα κερδίσουμε αν για παράδειγμα παραμείνουμε θυμωμένοι για μια μέρα ή μια εβδομάδα; Τίποτα
απολύτως, εκτός από ταραχή, πόνο και δυστυχία. Κάθε στιγμή πόνου είναι μια χαμένη
στιγμή πληρότητας και ευτυχίας.
Τέλος να θυμάστε ότι ο πόνος και η δυστυχία
προέρχονται από τους υποσυνείδητους προγραμματισμούς και τις ψευδαισθήσεις που
έχουμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο και τις λανθασμένες σχέσεις που
δημιουργούμε με όλους και όλα εξ αίτιας αυτών προγραμματισμών και των
ψευδαισθήσεων. Όσο στέρεα και πραγματικά και να φαίνονται αυτά που βιώνουμε και
νοιώθουμε σήμερα, είναι απατηλά και προσωρινά. Φαίνεται να έχουν δύναμη επειδή
εμείς λόγω της άγνοιας πιστεύουμε ότι είναι αληθινά και ότι έχουν δύναμη επάνω
μας.
Θα ήθελα να τονίσω επίσης, ότι όλα αυτά που
περιέγραψα παραπάνω δεν αφορούν μόνον την μέθοδο Sedona άλλα είναι πράγματα που πρέπει να αναπτύξει
κανείς ανεξάρτητα από το ποιο μονοπάτι πνευματικότητας ακολουθεί. Η αποδοχή, η παραδοχή
του κατώτερου μέρους του εαυτού μας, η βαθύτερη επίγνωση της ψυχολογίας μας, η
θέληση μας να ελευθερωθούμε από τα αρνητικά συναισθήματα, τις επιθυμίες, τις
ψεύτικες ανάγκες και τις προσκολλήσεις και τέλος η επίγνωση του αληθινού μας
Εαυτού (εσωτερικής σιωπηλής παρουσάις) είναι βασικά και θεμελιώδη συστατικά της
πνευματικής μας πορείας και ανάπτυξης.
Ο εμπνευστής της μεθόδου Sedona βρήκε ένα πολύ ευφυή τρόπο να μας βοηθήσει
μέσα από αυτά τέσσερα βήματα να γίνουμε συνειδητοί ως προς τις ασυνείδητες
συμπεριφορές, τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις εγωϊκές τάσεις και τους
αυτοματισμούς του νου και να ενεργοποιήσουμε την εσωτερική μας δύναμη για να
ελευθερωθούμε από αυτά με ένα απλό και φυσικό τρόπο.
Η τεχνική EFT και η μέθοδος Sedona
Η τεχνική EFT, όπως και η μέθοδος Sedona μας βοηθάει να αναπτύξουμε την αγάπη και την αποδοχή για
τον εαυτό μας και να ελευθερωθούμε από αρνητικά συναισθήματα, προσκολλήσεις,
επιθυμίες, εθισμούς, ανάγκες κ.λπ. Η μέθοδος Sedona χρησιμοποιεί ερωτήσεις ενώ η μέθοδος EFT καταφάσεις (επιβεβαιώσεις) σε συνδυασμό με
χτυπηματάκια σε ενεργειακά σημεία. Παρότι είναι δυο διαφορετικές τεχνικές έχουν τον ίδιο στόχο, να αναπτύξουμε την
αποδοχή των ατελειών μας και την αγάπη για τον εαυτό μας και να μας βοηθήσουν να ελευθερωθούμε από εσωτερικές
δυσαρμονίες.
Θεωρώ και τις δύο πρακτικές πολύ
αποτελεσματικές, τονίζοντας ότι κάθε μια έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και ότι
ο συνδυασμός των δύο μεγιστοποιεί και επιταχύνει τα αποτελέσματα για την
απελευθέρωση του υποσυνείδητου μας από τις εγωιστικές τάσεις και επιθυμίες, ανάγκες και
προσκολλήσεις, από τα αρνητικά συναισθήματα, τις συνήθειες και τους
προγραμματισμούς.
Η μέθοδος Sedona από τη φύση της είναι ιδανική να την χρησιμοποιούμε από στιγμή σε στιγμή και έτσι μπορούμε να είμαστε σε μια διαδικασία συνεχούς μεταμόρφωσης και εσωτερικής ανάπτυξης. Η μέθοδος Sedona σύμφωνα την εμπειρία μου μπορεί να συνδυαστεί θαυμάσια με την προσευχή. Εφαρμόζοντας την σε κάθε τι δυσαρμονικό και
περιοριστικό που εκδηλώνεται μέσα μας την κάθε στιγμή μπορούμε να μεταβάλουμε
άμεσα τις εσωτερικές ψυχολογικές καταστάσεις και να βιώνουμε ένα ανώτερο επίπεδο
Συνειδητότητας, αρμονίας πληρότητας, ειρήνης και ενότητας με τους συνανθρώπους
μας και τη ζωή γενικότερα. Η εσωτερική αλλαγή αλλάζει την εμπειρία της στιγμής
αλλά θα τροποποιήσει και τα γεγονότα του μέλλοντος. Κάθε αλλαγή που επιφέρουμε
στο ψυχισμό μας την κάθε στιγμή (όσο μικρή κι αν είναι), μας φέρνει πιο κοντά στο
φως, την αλήθεια, την αγάπη και την ειρήνη και ταυτόχρονα είναι το λιθαράκι που θα φέρει την μεγάλη αλλαγή σε βάθος
χρόνου.
Σύμφωνα με την εμπειρία μου, οι πρακτικές αυτές
εφαρμόζονται αποτελεσματικότερα μέσα από ένα συνολικότερο πρόγραμμα πνευματικής
άσκησης, και την ανάπτυξη κάποιων δεξιοτήτων και ιδιοτήτων όπως η διάκριση, η απόσπαση, η ικανότητα συγκέντρωσης, η
αυτεπίγνωση, η αφοσίωση, η ειλικρίνεια, η θέληση, η αγάπη για την εργασία, το μέτρο, ο κοινός
νους, η αύξηση της σάττβα γκούνα στο νου και η εξάλειψη της τάμας και της
ράτζας γκούνας κ.λπ.. Κεντρικό ρόλο σε αυτήν εσωτερική εργασία παίζουν ο
διαλογισμός, η αυτοέρευνα, η συνεχής επαγρύπνηση και εγρήγορση, αποσπασμένη
παρατήρηση, ο στοχασμός, η αυτεπίγνωση, η επανάληψη του ονόματος του Θεού με
διάφορα μάντρα, και η προσευχή.
Η πνευματική άσκηση κορυφώνεται στο συνεχή
διαλογισμό και το σαμάντι όπου τελικά σε βαθιά και τέλεια απορρόφηση του νου
στο Είναι μας, διαλύονται όλες οι εγωϊκές τάσεις καθώς και το εγώ το ίδιο. Σε
αυτήν την κατάσταση επιτυγχάνεται η τέλεια ενότητα μας με το Θεό, ο Άνθρωπος
Θεοποιείται και ο Θεός ενανθρωπίζεται. Αυτή είναι η κατάσταση που ονομάζουμε ως
Φώτιση, Θέωση, Αυτοπραγμάτωση ή Απελευθέρωση. Αυτός είναι ο τελικός μας προορισμός και ο λόγος που γεννηθήκαμε σε ένα
ανθρώπινο σώμα.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ
Αφού διαβάσετε προσεκτικά τα 4 βήματα όπως τα αναλύω παρακάτω, εφαρμόστε τα μερικές φορές με κάποιο συναίσθημα για να τα κατανοήσετε καλύτερα.
Εφαρμόστε την μέθοδο και ξαναδιαβάστε την ώστε να εμβαθύνετε στην
κατανόηση σας. Ξαναεφαρμόστε την, και ξαναδιαβάστε την. Ξεκινήστε να εφαρμόζετε την μέθοδο από στιγμή σε στιγμή, κάθε φορά
που αντιλαμβάνεστε να εκδηλώνεται μέσα σας, κάποιο συναίσθημα, παρόρμηση,
επιθυμία κ.λπ.. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά το καταφέρνετε συνεχίστε να την
εφαρμόζετε σε όλη την διάρκεια της ημέρας, όσο περισσότερο μπορείτε.
Το βράδυ στο σπίτι σας ξαναδιαβάστε τις οδηγίες και εφαρμόστε την μέθοδο μερικές φορές σε πιο
ήρεμες συνθήκες για ψυχολογικές καταστάσεις που εκδηλώθηκαν στην διάρκεια της
ημέρας ή και του παρελθόντος. Αφιερώστε κάθε μέρα λίγο χρόνο για να την
μελετήσετε και να εμβαθύνετε στην πρακτική σε ευκολότερες συνθήκες.
‘Όταν
την μάθετε καλά θα υπάρχει μια ροή στην όλη διαδικασία, και θα ολοκληρώνεται
αβίαστα σε λίγο χρόνο. Αν συνεχίσετε να την εφαρμόζετε σταθερά, η ικανότητα να
την εφαρμόζετε αποτελεσματικά θα αυξάνεται και κάποια στιγμή η όλη διαδικασία θα
εκτελείται αυθόρμητα και φυσικά όπως
συμβαίνει με την αναπνοή μας. Το πόσο καιρό θα σας πάρει αυτό εξαρτάται από το
πόσο ενδιαφέρον έχετε, την ειλικρίνεια, την συνέπεια και το πόσο πολύ την
εφαρμόζετε στη διάρκεια της ημέρας. Να διευκρινίσω ότι η λέξη αυτόματα δεν σημαίνει ότι την κάνουμε μηχανικά
και αδιάφορα, αλλά ότι η όλη διαδικασία (που απαιτεί όπως είπα, προσοχή και
εγρήγορση) λόγω της πολλής εξάσκησης θα ξεκινάει αυθόρμητα με το που αναδύεται
κάποιο συναίσθημα, παρόρμηση κ.λπ.. Δεν θα χρειάζεται να σκεφτούμε πρώτα, ‘’ά
πρέπει να κάνω την μέθοδο Sedona’’ τώρα, ή δεν θα ξεχνάμε να την εφαρμόζουμε,
ή δεν θα μας συμβαίνει να μην έχουμε όρεξη να την εφαρμόσουμε και άλλα
παρόμοια.
ΑΠΟΔΟΧΗ - ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
ΚΑΙ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΤΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ
Το πρώτο βήμα έχει σκοπό να μας βοηθήσει να
αποδεχτούμε αυτό που νοιώθουμε (συναίσθημα, παρόρμηση, ανάγκη, επιθυμία,
ελάττωμα κ.λπ.) και να επιτρέψουμε το συναίσθημα να υπάρχει και όχι να
αντιδράσουμε μηχανικά και ασυνείδητα όπως κάναμε μέχρι τώρα. Η αποδοχή μας επιτρέπει να γίνουμε πιο συνειδητοί από αυτό που εκδηλώνεται
μέσα μας και να δημιουργηθεί μια απόσταση από αυτό. Έχουμε έτσι την ευκαιρία να
το παρατηρήσουμε, να το ερευνήσουμε και να το κατανοήσουμε καλύτερα, που είναι
απαραίτητη προϋπόθεση για να το εξαλείψουμε.
Ο μόνος τρόπος να ελευθερωθούμε από
οποιοδήποτε νοητικό και συναισθηματικό προγραμματισμό είναι να παραδεχτούμε ότι
υπάρχει μέσα μας, να το βιώσουμε, να το παρατηρήσουμε, να το γνωρίσουμε, να το
κατανοήσουμε, να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε αυτό. Και για να γίνει αυτό
πρέπει να επιτρέψουμε το συναίσθημα να εκδηλωθεί μέσα μας και να είμαστε εκεί
συνειδητά παρόντες για να το βιώσουμε και να το ερευνήσουμε (όχι με διανοητική
διαδικασία αλλά με εστιασμένη διερευνητική προσοχή). Αυτό συνεπάγεται επίσης
ότι θα βιώσουμε συνειδητά και τον πόνο
που προκαλεί αυτό το συναίσθημα. Δεν υπάρχει όμως άλλος τρόπος. Όσο αποφεύγουμε
συνειδητά ή ασυνείδητα να αποδεχτούμε και να βιώσουμε με επίγνωση το συναίσθημα
θα συνεχίζουμε να είμαστε κάτω από την κυριαρχία του και τελικά θα υποφέρουμε
πολύ περισσότερο. Αντίθετα η αποδοχή του συναισθήματος και η
επιλογή μας να βιώσουμε το συναίσθημα πλήρως θα μας ελευθερώσει σταδιακά από
αυτό το συναίσθημα και τον πόνο που αυτό προκαλεί.
Ένα παράδειγμα για να το καταλάβουμε καλύτερα
είναι να παρομοιάσουμε αυτό με μια πληγή στο σώμα μας που προκλήθηκε από πέσιμο
και είναι γεμάτη χώματα. Για να βγάλουμε τα χώματα και να αποστειρώσουμε την
πληγή με οινόπνευμα ή άλλο βακτηριοκτόνο ώστε να μην μολυνθεί είναι αρκετά ως πολύ
επώδυνο, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να γλυτώσουμε από πολύ περισσότερο πόνο (και
σε ένταση αλλά και διάρκεια) που θα προκληθεί από την μόλυνση. Παρόμοια είναι
προτιμότερος κάποιος συνειδητός πόνος που θα καταλήξει στην ίαση της
ψυχολογικής πληγής, στην ελευθερία και την ευτυχία μας, παρά στο να συνεχίζουμε
να αποφεύγουμε να το εξετάσουμε και να συσσωρεύουμε όλο και περισσότερο πόνο
που καταλήγει σε πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα, και για την ευτυχία μας, τις
σχέσεις και την υγεία μας.
Αυτό το βήμα (Η αποδοχή) δεν είναι σημαντικό
για την μέθοδο Sedona αλλά είναι μια θεμελιώδης εσωτερική στάση που πρέπει να αναπτύξουμε και με
τις εσωτερικές καταστάσεις αλλά και τα εξωτερικά συμβάντα για να μπορέσουμε να
αποταυτιστούμε από τις εγωϊκές καταστάσεις, να τις αποδυναμώσουμε και τελικά να
τις εξαλείψουμε από τον ψυχισμό μας.
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ-ΑΠΩΘΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ
ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ
Η βασική μας αντίδραση όταν εκδηλώνεται ένα
συναίσθημα μέσα μας, συνήθως είναι, είτε να εκδηλώσουμε ελεύθερα το συναίσθημα
(την επιθυμία, την παρόρμηση κ.λπ. ) που αναδύεται είτε να το καταπιέσουμε
(συνειδητά ή ασυνείδητα). Με την καταπίεση που είναι διαφορετική από τον έλεγχο
(η καταπίεση είναι μηχανική και ασυνείδητη διαδικασία, ενώ ο έλεγχος είναι
συνειδητή ενέργεια και απαιτεί να είμαστε σε εγρήγορση και αυτεπίγνωση) όχι
μόνο αποφεύγουμε να εκδηλώσουμε προς τα έξω το συναίσθημα αλλά δεν επιτρέπουμε
στον εαυτό μας να βιώσει το συναίσθημα με αποτέλεσμα να παραμένουμε ασυνείδητοι
από τη φύση του και τον τρόπο που λειτουργεί.
Η απώθηση ή η καταπίεση του συναισθήματος
(της παρόρμησης, επιθυμίας κ.λπ.) μπορεί να γίνει τελείως αυτόματα και
ασυνείδητα ή μπορεί να υπάρχει κάποια επιφανειακή επίγνωση της κατάστασης αλλά
παρά ταύτα δεν υπάρχει καθαρή εικόνα και κατανόηση της όλης διαδικασίας και του
μηχανισμού.
Η καταπίεση δημιουργεί ένα μπλοκάρισμα στη
ροή της ενέργειας, είναι μια κατάσταση συναισθηματικά επώδυνη αλλά και αιτία
για ψυχοσωματικές ασθένειες. Επιπλέον η απώθηση και η καταπίεση του
συναισθήματος έχει σαν αποτέλεσμα αυτό να συνεχίσει να ζει στο υποσυνείδητο και
να λειτουργεί αυτόματα και ψυχαναγκαστικά κάτω από τις ίδιες ή παρόμοιες
συνθήκες και καταστάσεις. Επίσης δημιουργεί τις προϋποθέσεις να εκδηλώνεται
αυτό το συναίσθημα(όπως για παράδειγμα ο θυμός) πολύ πιο έντονα χωρίς σοβαρό λόγο, και επίσης σε πρόσωπα και καταστάσεις
που δεν σχετίζονται με το πραγματικό λόγο του συναισθήματος. Με την καταπίεση
και την απώθηση συνεχίζουμε να είμαστε δέσμιοι αυτών των ασυνείδητων
συναισθηματικών και νοητικών προγραμματισμών οι οποίοι είναι και η αιτία να
έχουμε δυσαρμονικές σχέσεις, να υποφέρουμε και να δυστυχούμε. Επίσης τα
καταπιεσμένα συναισθήματα είναι από τις κύριες αιτίες για
ψυχοσωματικές και σωματικές ασθένειες.
ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που καταπιέζουμε τα
συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις παρορμήσεις, όπως το να αποφύγουμε την
σύγκρουση με τους άλλους, την εσωτερική σύγκρουση, να αποφύγουμε τον πόνο που
μας προκαλεί η εκδήλωση τους, να ‘προστατευτούμε’ από τους άλλους, δηλαδή να
αποφύγουμε την απόρριψη την οποία νοιώθουμε όταν μας κρίνουν, ή όταν έχουν κακή
γνώμη για εμάς. Φοβόμαστε την κρίση τους και την κακή γνώμη που μπορεί να
σχηματίσουν για εμάς επειδή νοιώθουμε κάπως κ.λπ.. Επειδή σχεδόν όλοι μας
στηρίζουμε (άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο) την αυτοεικόνα μας και την αξία
μας στην γνώμη των άλλων, φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την αποδοχή τους όταν
εκδηλώνουμε αρνητικά συναισθήματα ή έχουμε επιθυμίες που δεν ταιριάζουν στα
δεδομένα τους. Αυτός ο φόβος της απόρριψης σε σχέση με αυτό που νοιώθουμε, μας κάνει
να καταπιέζουμε επιθυμίες και συναισθήματα διότι ο φόβος της απόρριψης προκαλεί
εσωτερικό άγχος και άλλα αρνητικά συναισθήματα που μας κάνουν επίσης να
υποφέρουμε.
Μια λίστα με τους λόγους που μας οδήγησαν
στην μη αποδοχή και καταπίεση αυτών που νοιώθουμε είναι η άγνοια, η συμπεριφορά
των γονέων στα παιδιά, η κακή ή η ελλιπής εκπαίδευση από τους γονείς και το
σχολείο, ο ασυνείδητος τρόπος ζωής, οι κοινωνικοί προγραμματισμοί, λανθασμένες
πεποιθήσεις και τα πρέπει (δεν πρέπει να νοιώθω θυμό κ.λπ., όποιος νοιώθει
μίσος είναι κακός άνθρωπος) ο φόβος, τα θρησκευτικά πρότυπα, να μην
χαλάσει η αυτοεικόνα μας, νοιώθουμε αδύναμοι, κατώτεροι, νοιώθουμε ντροπή,
φοβόμαστε την κρίση και την γνώμη των άλλων για εμάς, εμείς οι ίδιοι κρίνουμε τον εαυτό μας και νοιώθουμε ενοχές, ντροπή κ.λπ..
Ένας άλλος τρόπος για να αποφύγουμε να
βιώσουμε ένα συναίσθημα που μας πονάει είναι να ασχοληθούμε με κάτι άλλο
(συνήθως ευχάριστο ή απολαυστικό) ώστε να αποσπάσουμε το νου από αυτό που μας
ενοχλεί και μας πονάει. Αυτό μπορεί να δράσει πυροσβεστικά και να
απαλύνει την κατάσταση προσωρινά, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Αποφεύγοντας να
δούμε τι συμβαίνει μέσα μας, απλά παρατείνουμε και αυξάνουμε τον πόνο.
Και στις δύο περιπτώσεις (και με την
καταπίεση και την διάσπαση προσοχής) παραμένουμε ασυνείδητοι από αυτό που μας
συμβαίνει, από το γιατί μας συμβαίνει και το πως συμβαίνει.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είμαστε δούλοι αυτών των ασυνείδητων διεργασιών και
να υποφέρουμε (τώρα και στο μέλλον) και εμείς αλλά και να κάνουμε τους άλλους
να υποφέρουν.
ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ-ΘΥΜΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ
Μια άλλη συνήθης αντίδραση προς το συναίσθημα, την επιθυμία ή την παρόρμηση που εκδηλώθηκε
μέσα μας είναι να αντιδράσουμε με δυσαρέσκεια, εκνευρισμό (τα οποία είναι
εκφράσεις του θυμού) ή θυμό, γιατί εκδηλώθηκαν μέσα μας αυτά τα συναισθήματα (οι παρορμήσεις κ.λπ.). Αυτές οι αντιδράσεις θυμού είναι
επίσης αυτόματες και μας κρατούν εγκλωβισμένους στην μηχανική λειτουργία του
εγώ. Θυμώνουμε με τον εαυτό μας είτε γιατί δεν μας αρέσει που υποφέρουμε από
αυτά τα συναισθήματα είτε επειδή νοιώθουμε ανασφάλεια και φόβο, είτε γιατί μας
χαλάει την αυτοεικόνα, είτε γιατί έρχεται σε σύγκρουση με τα πρέπει και τους
προγραμματισμούς μας, φοβόμαστε δηλαδή ότι μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τη σχέση
μας, ή φοβόμαστε την κριτική και την απόρριψη. Αν και ο θυμός δεν λύνει κανένα
πρόβλημα (αντίθετα το μεγαλώνει) δυστυχώς το εγώ μας εξ αιτίας της επιθυμίας
έχει αναπτύξει αυτό το μηχανισμό του θυμού* ο οποίος εκδηλώνεται σε
σχέση με όλες τις ψυχολογικές διαδικασίες.
Για να βγούμε από αυτή την φυλακή των
ασυνείδητων προγραμματισμών θα πρέπει να αποκτήσουμε επίγνωση αυτών, να
γνωρίσουμε τη φύση τους, να συνειδητοποιήσουμε γιατί και πως λειτουργούν μέσα
μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε αυτά. Και για να γίνει αυτό είναι
απαραίτητο να τα επιτρέψουμε να εκδηλωθούν μέσα μας, ώστε να μπορέσουμε να τα
παρατηρήσουμε, να τα ερευνήσουμε και να τα κατανοήσουμε.
το μηχανισμό του θυμού*: ¨Όταν κάτι ή κάποιος εμποδίζει την εκπλήρωση κάποιας επιθυμίας μας, η
επιθυμία μεταμορφώνεται σε θυμό, ενάντια σε αυτόν ή αυτό που μας εμποδίζει να
την εκπληρώσουμε.
Εφαρμογή του πρώτου βήματος
Για να απεμπλακείς από τη
μηχανική αντίδραση του νου (δηλαδή να αποφύγεις να εκδηλώσεις το συναίσθημα ανεξέλεγκτα, να το καταπιέσεις ή να
αντιδράσεις προς αυτό με κάποιο άλλο συναίσθημα), για να χαλαρώσεις ενεργειακά
και συναισθηματικά και να γίνεις πιο συνειδητός ως προς το συναίσθημα αλλά και
ως προς τον εαυτό σου, μόλις αντιληφθείς ότι έχει εκδηλωθεί κάποιο συναίσθημα
μέσα σου ακόμη και σε πολύ μικρή ένταση (αυτό βέβαια απαιτεί να είμαστε ήδη σε
μια κατάσταση εγρήγορσης και επιφυλακής) επέλεξε να κάνεις κάποια από τις
παρακάτω ρωτήσεις:
· Μπορώ να το επιτρέψω να είναι εδώ;
· Μπορώ να το καλωσορίσω και να το επιτρέψω να
υπάρχει;
· Μπορώ να το καλωσορίσω και να το νοιώσω πλήρως;
· Μπορώ να το αποδεχτώ πλήρως;
Αν υπάρχει αντίσταση και σε αυτές τις ερωτήσεις
τότε αναρωτήσου Τι με εμποδίζει να το αποδεχτώ;
Κάνε τη αναρώτηση και μείνε σε ήρεμη προσοχή
και αντιληπτικότητα. Μην σκέφτεσαι, μην αναλύεις, μην εξηγείς, μην προσπαθείς
να σταματήσεις το συναίσθημα. Μείνε σε κατάσταση ήρεμης αντιληπτικότητας και
προσοχής. Νιώσε το πλήρως έτσι όπως εκδηλώνεται αυτή τη στιγμή μέσα σου. Νιώσε
το και παρατήρησε το χωρίς να θέλεις να το αλλάξεις. Γνώρισε το
από άμεση βίωση, από άμεση εμπειρία. Αργότερα κάποια άλλη στιγμή μπορείς να
στοχαστείς σχετικά με αυτό και να το αναλύσεις (είναι απαραίτητο και αυτό) αλλά
όχι τώρα.
Αυτή η αναρώτηση μας βοηθάει να μπούμε σε
αυτή την κατάσταση της εγρήγορσης, της έντονης προσοχής και επίγνωσης η οποία
μας είναι απαραίτητη για να σταματήσουμε την πλήρη ταύτιση με το συναίσθημα και την μηχανική αντίδραση.
Επιπλέον με το που λέμε: μπορώ να επιτρέψω
να υπάρχει το συναίσθημα μέσα μου; ήδη υπονοούμαι πως δεν είμαστε αυτό
αλλά αυτός που το επιτρέπει να υπάρχει, που έχει επίγνωση αυτού και το
παρατηρεί. Δημιουργούμε δηλαδή μια απόσταση από το
συναίσθημα. Αυτή η αποταύτιση από το συναίσθημα (και γενικά τις μηχανικές
αντιδράσεις του νου, συναισθηματικές και νοητικές) και η συνειδητοποίηση ότι είμαστε
αυτός που παρατηρεί τις μηχανικές αυτόματες αντιδράσεις είναι η θεμελιώδης
συνθήκη για να ελευθερωθούμε από τον εγωϊκό μηχανισμό.
Με την αναρώτηση σταματάμε την μηχανική αντίδραση να το εκδηλώσουμε
προς τα έξω ανεξέλεγκτα, να θυμώσουμε επειδή εκδηλώθηκε ή επειδή το έχουμε μέσα μας,
να το καταπιέσουμε ή να ξεφύγουμε από αυτό που νοιώθουμε. Επιτρέπουμε στο
συναίσθημα να υπάρχει (όποιο και να είναι) ώστε να το νοιώσουμε πλήρως και
ταυτόχρονα γινόμαστε και πιο συνειδητοί του εαυτού μας (της εσωτερικής
σιωπηλής παρουσίας- Διάβασε ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ). Κάνε την ερώτηση και σε κατάσταση
ήρεμης επίγνωσης (αντιληπτικότητας και προσοχής) επέτρεψε στον εαυτό σου να
νοιώσει πλήρως το συναίσθημα (παρόρμηση, επιθυμία), νοιώσε το και περιεργάσου
το σαν να το βλέπεις για πρώτη φορά. Με την περιέργεια και την αθωότητα ενός
μικρού παιδιού.
Μην προσπαθείς ή μην αγωνίζεσαι να το διώξεις
διότι αυτή η προσπάθεια γίνεται από το εγώ και σε εγκλωβίζει ακόμη περισσότερο
μέσα στο εγώ. Απλά μείνε εκεί παρών, σε πλήρη αντιληπτικότητα και επίγνωση,
παρατήρησε την κίνηση της ενέργειας και την γεύση του συναισθήματος, εντόπισε
το στο σώμα σου, που ακριβώς το νοιώθεις και πως το νοιώθεις. Μην του βάζεις
ταμπέλες, μην το αναλύεις, απλά νοιώσε το, βίωσε συνειδητά τον πόνο που σου προκαλεί, μην φοβάσαι δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα.
Ίσα-ίσα ή μη αντίσταση σε αυτό που συμβαίνει μέσα μας διευκολύνει την ροή της
ενέργειας και στο καταλάγιασμα του συναισθήματος. Επίσης μας βοηθάει να
αντιληφθούμε ότι είμαστε πολύ περισσότερο δυνατοί από ότι νομίζαμε.
Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς ή να πάθεις με
το να επιτρέψεις το συναίσθημα να υπάρχει και να το νοιώσεις πλήρως. Αντίθετα η
αντίσταση σε αυτό που συμβαίνει και η αντίδραση το ενδυναμώνουν αντί να το
καταλαγιάσουν. Με το να φοβόμαστε επίσης να το δούμε δίνουμε περισσότερο δύναμη
και αξία σε αυτό που συμβαίνει περιστασιακά μέσα μας (σκέψη, συναίσθημα,
παρόρμηση, επιθυμία) παρά στον ίδιο μας τον εαυτό που είναι στην ουσία Θεϊκός και ως εκ τούτου έχει την δύναμη και την ικανότητα να
υπερνικήσει οτιδήποτε μηχανικό συμβαίνει μέσα μας. Επιπλέον όσο φοβόμαστε να
δούμε και να βιώσουμε συνειδητά τα συναισθήματα και τις παρορμήσεις θα
παραμένουμε για πάντα ταυτισμένοι με αυτά (θα τα θεωρούμε ως εαυτό μας ενώ δεν
ανήκουν σε εμάς) και θα είμαστε εγκλωβισμένοι σε αυτά. Έτσι θα συνεχίσουμε να
λειτουργούμε μέσα από αυτά και υποφέρουμε ποικιλοτρόπως. Αυτό σημαίνει ότι
στις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες θα υποφέρουμε από το ίδιο συναίσθημα, παρόρμηση,
επιθυμία κ.λπ..
ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΦΟΝΤΟΥ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
Αν μπορέσουμε να εστιαστούμε πλήρως στο
συναίσθημα και το αγκαλιάσουμε μέσα στην επίγνωση μας τότε θα πηγαίναμε στην
ρίζα του και θα διαπιστώναμε ότι από εκεί και πέρα υπάρχει τέλεια ειρήνη,
ελευθερία από πόνο, πληρότητα και μακαριότητα. Θα διαπιστώναμε από άμεση
εμπειρία ότι το συναίσθημα είναι στην επιφάνεια και ότι δεν μπορεί να αγγίξει
το κέντρο μας, αυτό που πραγματικά είμαστε (Σιωπηλή ζωντανή παρουσία). Στην
επιφάνεια του ωκεανού μπορεί να σηκώνονται τεράστια ή μικρά κύματα αλλά τα βάθη
του παραμένουν γαλήνια. Παρόμοια στην περιφέρεια, στο εξωτερικό μέρος της
ύπαρξης μας μπορεί λόγω των προγραμματισμών, των επιθυμιών, των παρορμήσεων και
των αρνητικών συναισθημάτων μας να υπάρχει ταραχή και πόνος, αλλά στο κέντρο
μας υπάρχει πάντα ειρήνη, ομορφιά και πληρότητα.
Μπορούμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε το συναίσθημα
ή οποιαδήποτε άλλη ψυχολογική εκδήλωση που μας προκαλεί πόνο, για να έρθουμε σε
επαφή με το κέντρο της ύπαρξη μας, την ουσία μας, που είναι πάντοτε ελεύθερη και
ευδαιμονούσα.
Το να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το
συναίσθημα, την παρόρμηση, την επιθυμία. Κ.λπ.. για να πάμε στο κέντρο της
ύπαρξης μας χρειάζεται να εξηγηθεί περισσότερο, να ερευνηθεί και να εξασκηθεί
με συνέπεια και επιμέλεια. Είναι βασική ικανότητα που πρέπει να αναπτύξουμε για
να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην αυτογνωσία, να ελευθερωθούμε από το εγώ αλλά
και να ζούμε συνειδητά από το κέντρο της ύπαρξης και όχι από την περιφέρεια
ταυτισμένοι με το εγώ που συνεπάγεται πόνος και δυστυχία.
Ξαναθυμίζω το πρώτο βήμα:
· Μπορώ να το επιτρέψω να είναι εδώ;
· Μπορώ να το καλωσορίσω και να το επιτρέψω να
υπάρχει;
· Μπορώ να το καλωσορίσω και να το νοιώσω πλήρως;
· Μπορώ να το αποδεχτώ πλήρως;
ΒΗΜΑ 2: ΑΝΑΡΩΤΗΣΗ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ
Αφού το νοιώσεις πλήρως και έχεις
πλήρη επίγνωση του συναισθήματος αναρωτήσου
Μπορώ να το αφήσω να φύγει; Απάντησε με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ
Ανεξάρτητα από το αν απάντησες
ΝΑΙ ή ΟΧΙ συνέχισε στην επόμενη
ερώτηση
ΒΗΜΑ 3: ΑΝΑΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ;
Αναρωτήσου Θέλω να το αφήσω να φύγει;
Αν η απάντηση είναι ΟΧΙ ή ΑΝ ΔΕΝ
ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ
Αναρωτήσου: Προτιμώ να κρατήσω αυτό το συναίσθημα ή να είμαι
ελεύθερος;
ΒΗΜΑ 4:
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΩΡΑ
Αυτή η ερώτηση είναι μια πρόσκληση
να αφήσουμε το συναίσθημα ΤΩΡΑ.
ΒΗΜΑ 5:
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΒΗΜΑΤΩΝ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ
Αν δεν έχει φύγει τι συναίσθημα
επανέλαβε όλα τα βήματα από την αρχή όσες φορές χρειαστεί.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ
ΘΕΟΥ
Η προσευχή και η επανάληψη του ονόματος του
Θεού δεν περιλαμβάνονται στη μέθοδο Sedona αλλά η εμπειρία μου έχει δείξει ότι η
προσευχή και η επανάληψη του ονόματος του Θεού (Μάντρα) είναι από τους
αποτελεσματικότερους τρόπους να εξαγνίσουμε και να μεταμορφώσουμε το νου και να
διαλύσουμε τις εγωϊκές τάσεις. Η επανάληψη του μάντρα επίσης είναι μια μέθοδος
πνευματικής άσκησης πλήρης στον εαυτό της. (Διάβασε Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ)
Οπότε μπορούμε να τελειώσουμε την διαδικασία των
τεσσάρων βημάτων με μια προσευχή στην οποία ζητάμε από το Θεό (σε όποια μορφή
νοιώθουμε αγάπη ή στον άμορφο Θεό) να διαλύσει αυτή την ενέργεια του
συναισθήματος (προσκόλλησης κ.λπ.).
Μπορούμε να κάνουμε την επίκληση με δύο
τρόπους
1. Μαζεύουμε την προσοχή μέσα
μας και έχοντας επίγνωση της
εσωτερικής σιωπής, του κέντρου της ύπαρξης μας, λέμε από την καρδιά μας: Η
αγάπη του Θεού διαλύει αυτό το συναίσθημα (π.χ. του θυμού). Καθώς λέμε τα λόγια
μια ή και παραπάνω φορές νοιώθουμε την αγάπη να μας πλημυρίζει. Τονίζω ότι
είναι σημαντικό και να είμαστε σε βαθιά επίγνωση της ύπαρξης μας, και να
νοιώθουμε ότι λέμε και όχι απλά να λέμε λόγια ξερά.
2. Μαζεύουμε την προσοχή μέσα
μας και έχοντας επίγνωση της
εσωτερικής σιωπής, του κέντρου της ύπαρξης μας, λέμε από την καρδιά μας: Θεέ
μου εξάλειψε ή ελευθέρωσε το νου μου από αυτό το συναίσθημα (π.χ. της ντροπής ή
της απόρριψης). Τονίζω και πάλι ότι είναι σημαντικό και να είμαστε σε βαθιά
επίγνωση της ύπαρξης μας, και να νοιώθουμε ότι λέμε και όχι απλά να λέμε λόγια
ξερά.
Μπορείτε να παραλλάξετε τα
λόγια της επίκλησης και να προσευχηθείτε όπως εσείς το νοιώθετε. Αυτά είναι η
δική μου κατανόηση μέσα από την εμπειρία και την άσκηση.
Από την προσωπική μου πορεία στην πνευματική
άσκηση θεωρώ ότι για κάποιον που τον ενδιαφέρει όχι μόνο η βελτίωση της
ψυχολογίας του αλλά η πλήρης διάλυση του εγώ και η συνειδητοποίηση της αληθινής
του φύσης η μέθοδος Sedona μπορεί να είναι απλά μόνο μια από τις
τεχνικές για την διάλυση του εγώ. Η διάλυση του εγώ απαιτεί μια πιο πολύπλευρη
προσέγγιση.
Παρά ταύτα η πνευματική άσκηση είναι μια πολύ
προσωπική υπόθεση και ο καθένας ανάλογα με την ωριμότητα του, τις ικανότητες
του, την εμπειρία του, την κλίση του, την ιδιοσυγκρασία του και θα ακολουθήσει
αυτό που του ταιριάζει καλύτερα.
Το ζητούμενο είναι πάντα ότι θα πρέπει να
ασκηθούμε σοβαρά για να μπορούμε να έχουμε εμπειρία και άποψη σχετικά με τις
πρακτικές και το τι είναι καλό να ακολουθήσουμε. Αν είμαστε ειλικρινείς, αν
πραγματικά διψάμε για γνώση και αλλαγή και προσπαθούμε έμπρακτα για αυτό πάντα
θα έχουμε την βοήθεια και την καθοδήγηση που χρειαζόμαστε. Δεν υπάρχει καμία
αμφιβολία για αυτό. Αλλά αν όχι, τότε θα παραμένουμε δέσμιοι του κατώτερου νου
και δεν θα βρίσκουμε τίποτα ως αξιόλογο και ικανό να μας βοηθήσει να
προχωρήσουμε προς την ελευθερία, την αγάπη, την ειρήνη, την αληθινή ευτυχία και
την αλήθεια. Θα πηγαίνουμε από σχολή σε σχολή και από δάσκαλο σε δάσκαλο, θα
ξεκινάμε μια μέθοδο και θα την εγκαταλείπουμε και τελικά θα βρίσκουμε χίλιες δύο
δικαιολογίες για να δικαιολογήσουμε την μη πρόοδο μας και να ‘δοξάσουμε’ το εγώ
μας.