Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ
Η επιθυμία δεν εκφράζεται μόνο ως θέλω αλλά
και σαν μια ακατανίκητη παρόρμηση να ικανοποιηθεί το θέλω μας. Αυτή η παρόρμηση
είναι και η ριζά του πόνου.
Η παρόρμηση έχει δυο όψεις την 'ευχάριστη΄ την
δυσάρεστη. Η παρόρμηση μέσω της φαντασίας ταυτιζόμενη με το αντικείμενο της επιθυμίας
μας δίνει μια πρόγευση της επικείμενης απόλαυσης και έτσι μας κάνει να θέλουμε έντονα
να ικανοποιήσουμε την επιθυμία. Αυτή είναι η 'ευχάριστη άποψη της παρόρμησης' .
Όταν για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορεί να ικανοποιηθεί
η επιθυμία τότε η παρόρμηση προσλαμβάνει την δυσάρεστη άποψη της και μας προκαλεί
εάν εσωτερικό βασανιστήριο (νοητικό και συναισθηματικό) μέχρι να την ικανοποιήσουμε.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι που είναι εθισμένοι σε κάποια απόλαυση
και θέλουν να την κόψουν έχουν μεγάλη δυσκολία.
Βέβαια εθισμένοι δεν είναι μόνο οι αλκοολικοί,
οι ναρκομανείς, οι πορνοθεατές, οι καπνιστές, κ.λπ. αλλά όλοι μας, και μάλιστα όχι
μόνο σε απολαύσεις αλλά και σε άλλες συνήθειες και προγραμματισμούς ( νοητικούς
και συναισθηματικούς.
Προσπαθήστε να κόψετε μια ευχάριστη συνήθεια όπως
καφέ, σοκολάτα, ζάχαρη, αλάτι, γλυκό, κόκα-κόλα, κάποιο φαγητό ή ότι άλλο σας αρέσει
πολύ και δείτε τι ακριβώς θα συμβεί στην ψυχολογία σας.
Αυτός είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να μάθει κάνεις
τι είναι το εγώ όχι μόνο ως επιθυμία και πως αυτή λειτουργεί, αλλά ως αρέσκεια,
ανυπομονησία, δυσαρέσκεια, εκνευρισμός, θα νοιώθετε ότι κάτι σας φταίει αλλά
δεν θα ξέρετε τι, ανησυχία, αίσθηση ανικανοποίητου, θυμός, κατσούφιασμα έως μελαγχολία,
κ.λπ. Όλα αυτά θα τα δείτε κόβοντας απλά για μερικές μέρες την αγαπημένη σας συνήθεια.
Όλη η δυσκολία της πνευματικής άσκησης είναι ακριβώς
στο να ξεπεράσουμε όλες τις επιθυμίες και προσκολλήσεις του εγώ για απολαύσεις.
Διότι όσο ο νους σκέφτεται τις απολαύσεις δεν μπορεί ούτε να ησυχάσει ούτε να στραφεί
προς τα μέσα στο κέντρο της ύπαρξης μας οπού υπάρχει απόλυτη σιωπή και έλλειψη κάθε
μορφής, αντικειμένου και απόλαυσης. Η απολυτή σιωπή για το εγώ είναι θάνατος
για αυτό αντιστέκεται με νυχιά και με δόντια να μην φτάσουμε στην εσωτερική
σιωπή.
Η δεύτερη αιτία δυστυχίας είναι η υπερηφάνεια
που προσλαμβάνει πολλές μορφές όπως η ματαιοδοξία, η αλαζονεία, η αίσθηση ανωτερότητας
ή κατωτερότητας, οι ενοχές, η ντροπή και η υπόληψη. Η υπερηφάνεια επίσης δεν αφήνει
τον νου να ησυχάσει και να συγκεντρωθεί στην καρδιά. Η υπερηφάνεια λειτουργεί
σε συνδυασμό με την επιθυμία και συνοδεύεται επίσης από τις ιδίες αρνητικές ιδιότητες,
θυμός, φόβος, ανασφάλεια, ανυπομονησία, αίσθηση ανικανοποίητου, ανησυχία, κ.λπ.
Οποίος νίκησε την επιθυμία και την υπερηφάνεια
είναι ελεύθερος και από όλα τα αλλά ελαττώματα διότι όλα προέρχονται από αυτά
και βέβαια είναι ελεύθερος από δυστυχία και πόνο. Και όταν λέω ελεύθερος δεν εννοώ
απλά να έχει την δύναμη να αντισταθεί στην επιθυμία και στην υπερηφάνεια αλλά
να έχει εξαλείψει εντελώς από τον ψυχισμό του αυτές τις ενέργειες. Αυτός και μόνο
αυτός έχει κυριαρχήσει στο νου του και μπορεί να ζει αυθόρμητα ελεύθερος, ειρηνικός
και μακάριος εδραιωμένος στην θεϊκή του φύση.
Αυτός αν και άνθρωπος ζει ως ένας θεός και εάν
με τον Θεό!
