Ομ! Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΒΑΪΤΑ ΒΕΔΑΝΤΑ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΒΑΪΤΑ ΒΕΔΑΝΤΑ

Μια από τις βασικες διαφορες αναμεσα στις δυτικες θρησκειες  (όπως για παραδειγμα ο χριστιανισμος) και στην φιλοσοφια της Αντβαϊτα Βεδαντα* στην οποια κορυφωνεται η σοφια των Βεδων είναι η θεση τους σχετικα με την ψυχη.

Η εννοια της λεξης ψυχη, σε διαφορετικες φιλοσοφιες, θρησκειες και πνευματικες παραδοσεις μπορει να εχει διαφορετικη εννοια, δηλαδη η λεξη ψυχη να αναφερεται σε κατι διαφορετικο.

Στην φιλοσοφια της Αντβαϊτα Βεδαντα η λεξη ψυχη είναι συνωνυμη με τη Συνειδητοτητα, Εαυτος, Ατμαν, Μπραχμαν, Πνευμα, Αληθεια, Απολυτο, Θεος (εδώ με την εννοια της υπερτατης αρχης, γιατι η λεξη Θεος επισης μπορει να ερμηνευεται διαφορετικα σε διαφορετικες σχολες σκεψης και θρησκειες).

Ψυχή λοιπον είναι η πνευματικη αρχη από την οποια πηγαζουν όλα τα υπολοιπα. Περα απο αυτην δεν υπαρχει τιποτε άλλο. Είναι η πεμπτουσια της ζωης και του Συμπαντος. Η φυση της είναι αιωνια, χωρις αρχη και τελος, αφθαρτη, αμεταβλητη, ακαταστρεπτη, μη-δυαδική (αυτό σημαινει Αντβαϊτα). Η ουσιαστικη φυση της ψυχης είναι αιωνια και απόλυτη Υπαρξη, Συνειδητοτητα και Ευδαιμονια. Διαπερναει και διαποτιζει τα παντα αφου χωρις αυτην τιποτα δεν μπορει να υπαρξει.

Καθως ο ανθρωπος είναι μια μικρογραφια του συμπαντος και ολες οι δυναμεις και ουσιες βρισκονται σε αυτόν είναι προφανες ότι και η Ψυχη ή Πνευμα, Συνειδητότητα είναι το κεντρο της υπαρξης του όπως είναι και σε ολο το συμπαν.

Συμφωνα με την Αντβαϊτα Βεδαντα η φαινομενικα ατομικη ψυχη δεν είναι ένα μερος ή μια ακτινα του Θεού ή της Συμπαντικης ψυχης αλλα ταυτοσημη με αυτή. Δηλαδη είναι ένα και το αυτό* με τον Θεό.

Η ψευδαισθηση ότι η ανθρωπινη ψυχη φαινεται σαν αποκομενη από το Θεο, σαν κατι ανεξαρτητο απο Αυτον οφειλεται στο νου και το εγω ή εγωισμο. Το εγω είναι που δημιουργει την ταυτιση με το σωμα και το νου και δημιουργει την ψευδαισθηση ότι ειμαστε αποκομμενοι και διαφορετικοι από την πρωταρχική Ουσια του Συμπαντος την Συνειδητοτητα ή Μπραχμαν. Αυτή η ψευδαισθηση συμβαινει με την επιδραση δυο πρωταρχικων ενεργειων του συμπαντος τις ρατζας και ταμας γκουνας*, οι οποιες μαζι με τα πεντε λεπτοφυη στοιχεια (τανματρας) είναι οι θεμελιωδεις ενεργειες του νου και του εγω (ενώ του σωματος ειναι τα πεντε χοντροειδη στοιχεια: γη, αερας, φωτια, νερο, αιθερας).

Το εγω μαζι με τα πεντε επικαλυμματα* (κόσας) ή αλλιως τρια σωματα (φυσικο, αστρικο, αιτιατο) είναι σαν ένα πεπλο που καλυπτουν την ψυχη. Η ταμας γκουνα είναι αυτη που δημιουργει ένα πεπλο αγνοιας και μας εμποδιζει να αντιληφθουμε ξεκαθαρα οτι ειμαστε η ψυχη και όχι το σωμα και ο νους και η ρατζας κανει το νου εξωστρεφη και να αναζητα την απολαυση στα αντικειμενα των αισθησεων και στις υλικα επιτευγματα.

Συμφωνα με την Αντβαϊτα Βεδαντα η ψυχη μας δεν μπορει να μολυνθει, να αμαρτησει, να παθει οτιδηποτε και δεν χρειαζεται να σωθει αφου ειναι ο ιδιος ο Θεος. Ουτε τιθεται θεμα να ενωθει με τον Θεο αφου δεν είναι αποκομμενη ουτε διαφορετικη από το Θεο.

Το προβλημα βρισκεται στο νου* ο οποιος αναλογα με την φυση του (σαττβικος-ρατζασικος-ταμασικος) μπορει να διευκολυνει η όχι την συνειδητοποιηση ότι ειμαστε η Συνειδητοτητα (Ψυχη) και όχι το σωμα-νους. Όταν ο νους (που από τη φυση του είναι σαττβικος) είναι γεματος ρατζας και ταμας τοτε η ταυτιση με το σωμα καθως και η αναπτυξη του εγω είναι μεγαλη. Χοντροειδης νους σημαινει μεγαλο εγω, σημαινει μεγαλυτερο σκοταδι, αγνοια, αισθηση ξεχωριστοτητας, πιο δυνατα ελαττωματα, πονος και δυστυχια. Οσο ο νους εξαγνιζεται από τα ελαττωματα, οσο μειωνεται το ρατζας και το ταμας τοσο ο νους αντανακλα καθαροτερα την Ψυχη. Όταν καθαρισει ο νους από τα ελαττωματα και γινει σαττβικος και διαλογιστει για μεγαλο διαστημα στην πηγη του την Ψυχη στο τελος συγχωνευται σε αυτην και ετσι διαλυεται τελειως το εγω το οποιο δημιουργουσε την ψευδαισθηση της ξεχωριστοτητας.

Σε αυτή την κατασταση βιωνεται πληρως ότι ειμαστε η Συνειδητοτητα και όχι το σωμα και ο νους και ότι αυτή η Συνειδητοτητα δεν είναι τιποτα άλλο παρα αυτό που αποκαλουμε Θεος ή συμπαντικη Ψυχη ή συμπαντικη Συνειδητότητα.

Με αυτή την συνειδητοποιηση ο ανθρωπος φτανει στην υψιστη κατασταση, ελευθερωνεται από τα δεσμα του καρμα και τον κυκλο των επαναγεννησεων. Είναι περα από πονο και δυστυχια και βιωνει αδιαλειπτως και αυθορμητα την αιωνια ειρηνη και μακαριοτητα του Πνευματος. Αυτό είναι η αποκαλουμενη, Αυτοπραγματωση, Φωτιση, Θεωση, Απελευθερωση.

Για την φιλοσοφια των Ουπανισαδων και της Αντβαϊτα δεν τιθεται λοιπον θεμα σωτηριας της ψυχης αλλα συνειδητοποιηση ότι ειμαστε η ψυχη η οποια είναι παντα ελευθερη, μακαρια και ευδαιμονουσα ακομη και όταν ο νους βρισκεται στα πιο βαθια σκοταδια. Παρ ότι η ψυχη είναι παντα ελευθερη και μακαρια, με ένα νου γεματο ελαττωματα, παθη και αγνοια είναι αδυνατη η συνειδητοποιηση της ελευθεριας της ψυχης και η βιωση της ειρηνης και μακαριοτητας και επιπλεον είναι αδυνατον να αποφυγουμε τον πονο και την δυστυχια. Απαιτειται ο νους να εξαγνιστει με επιμελη συστηματικη ασκηση και διαλογισμου και τελικα σε βαθυ Νιρβικαλπα Σαμαδι να συγχωνευτει στη Συνειδητοτητα και να διαλυθουν τελειως ολες οι ατελειες του και να γινει αγνος όπως και η Συνειδητοτητα. Σε αυτή την κατασταση συνειδητοποιειται πληρως η ταυτιση μας με τον Θεο.

Για την φιλοσοφια της Αντβαϊτα δεν ειμαστε ενα σωμα που εχει μια ψυχη αλλα ειμαστε μια ψυχη που ειναι προσωρινα ενσαρκωμενη σε ένα σωμα για να αποκτησει συνειδηση της τελειοτητας της, και να εκφρασει μεσω του σωματος και του νου τις πνευματικες αρετες και δυναμεις στην υλη και να εκδηλωσει τις απειρες δυνατοτητες της συμπαντικης σοφιας.

Μπορει να φαινεται στο νου σας (καθως το διαβαζετε αυτό) ότι μικρη διαφορα μπορει να εχει το να πουμε ότι ειμαστε ψυχη ενσαρκωμενη σε ένα σωμα από ότι ειμαστε ένα σωμα που εχει μια ψυχη.

Θα ελεγα πως αν στοχαστειτε σε αυτό και το συλλογιστειτε λιγο βαθυτερα θα δειτε πως εχει ουσιαστικη διαφορα. Άλλο πραγμα είναι να γνωριζεις ότι εισαι ηδη ένα και το αυτό με το Θεο, ότι ηδη υπαρχει η ελευθερια και η πληροτητα μεσα σου, ότι δεν χρειαζεται να τα δημιουργησεις ή να τα αποκτήσεις, ότι ως υπαρξη εισαι περα απο αμαρτια καλο και κακο και άλλο είναι να νομιζεις ότι εισαι ενας μικροσκοπικος οργανισμος γεννημενος σε μια γωνια του συμπαντος που η ζωη σου γυριζει γυρω από την επιβιωση σου ότι εισαι εξαρτωμενος από πραγματα εξω από εσενα, να εχεις γαλουγηθει ότι εισαι ενας αμαρτωλος που κινδυνευεις από την αιωνια κολαση και ότι ο Θεος που ειναι κατι διαφορετικο από σενα δεν κανει τιποτα άλλο από το να κοιτα τα λαθη σου.

Σιγουρα για να μεταμορφωσει κανεις το νου του και να κατωρθωσει να ελευθερωθει από το εγω, τα παθη και τις επιθυμιες του είναι δυσκολο σε κάθε περιπτωση αλλα παρα ταυτα γνωριζοντας ότι ηδη είσαι ένα με το Θεο, ότι η ψυχη σου είναι παντα καθαρη, ελευθερη, ειρηνικη και μακαρια, ότι μπορει εδώ και τωρα να ερθεις σε επαφη με αυτή και να βιωσεις (ασχετα με το το ποσο εχεις προχωρησει πνευματικα) αυτην την ελευθερια και την πληροτητα αυτό σου δινει περισσοτερη αισιοδοξια, ελευθερια, χαρα και πολύ λιγοτερη ψυχολογικη πιεση.

Η εσωτερικη σταση είναι απο τους κυριαρχους παραγοντες στο πως εκλαμβανουμε αυτά που συμβαινουν και μεσα μας και εξω από εμας. Η σωστη εσωτερικη σταση βασισμενη στην αληθεια και την ορθη γνωση είναι δυναμη και μαζι με την συστηματικη ειλικρινη ασκηση μπορει να μας μεταμορφωσει και να μας οδηγησει στην συνειδητοποιηση της αληθινης μας φυσης που συνεπαγεται ελευθερια από την δυστυχια και βιωση της αχρονης ειρηνης, πληροτητας και μακαριοτητας.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η γνωμη μου είναι ότι φιλοσοφια των Ουπανισαδων και της Αντβαϊτα δεν είναι ο μοναδικος δρομος να φτασει κανεις στην αληθεια. Παρα ταυτα επειδη είναι βασισμενος στην αμεση εμπειρια χιλιαδων χρονων πολλων φωτισμενων δασκαλων και μαθητων τους και όχι σε πιστεις, πεποιθησεις και θρησκευτικα δογματα, τον θεωρω τον πιο αξιοπιστο, αμεσο και καλα στοιχειοθετημενο. Δεν ζηταει τυφλη πιστη αλλα ερευνα, μελετη και ασκηση.

Ένα άλλο πλεονεκτημα της Αντβαϊτα είναι ότι δεν αντιμαχεται καμια θρησκεια, φιλοσοφια ή πνευματικο μονοπατι και δεν απαιτει από τον αναζητητη να εγκαταλειψει την πιστη του. Οι πνευματικες πρακτικες θρησκευτικου τυπου (οποιασδηποτε θρησκειας) όπως οι ψαλμοι, η λατρεια, η επαναληψη του ονοματος του Θεου κ.λπ. εχουν θεση μεσα στην Αντβαϊτα και μπορουν να είναι μερος της ασκησης ιδιαιτερα στα πρωιμα σταδια οπου ο ασκουμενος χρειαζεται να δωσει εμφαση στον εξαγνισμο του νου και της καρδιας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: 

Αντβαϊτα Βεδαντα*: Τα κειμενα που αναπτυσεται η φιλοσοφια της Αντβαϊτα Βεδαντα ειναι οι Ουπανισαδες, οι Μπραχμα Σουτρας, η Μπακαβαντ Γκιτα και βιβλία απο μεγαλους δασκαλους όπως ο Αντισανκαρατσαρια. Υπαρχουν επισης καποια παλια κειμενα οπως η Αβαντουτα Γκιτα, η Ασταβακρα Γκιτα, η Ριμπου Γκιτα αλλα και βιβλια, κειμενα και διαλογοι απο δασκαλους του προηγουμενου αιωνα οπως ο Ραμανα Μαχαρσι, ο Νιζαργκανταττα, ο Σουαμι Σιβαναντα και ο Σρι Αουρομπιντο (Αν και διαφοροποιειται σε καποια σημαντικα σημεια). Υπαρχουν βεβαια και αλλοι σημαντικοι δασκαλοι αλλα περιοριζομαι να αναφερω αυτους που γνωριζω καλα την διαδσκαλια τους και εχω ολοκληρωμενη αποψη.

Σημερα που η Αντβαϊτα Βεδαντα ειναι γνωστη σε ολο τον κοσμο υπαρχουν αρκετοι δυτικοι δασκαλοι της Αντβαϊτα που εχουν γραψει βιβλια και κανουν σατσανγκ (συναντησεις για την αληθεια) σε ολο τον κοσμο. Αν και οι περισσοτεροι αυτων δεν εχουν φτασει στην Αυτοπραγματωση εχουν κανει  σημαντικο εργο και εχουν βοηθησει πολυ κοσμο να προχωρησει στην αυτογνωσια και στο πνευματικο μονοπατι.

Δυστυχως οπως σε ολα τα πραγματα υπαρχουν και αυτοι που εχουν διαβασει κειμενα της Αντβαϊτα, εχουν παρακολουθησει για καποια χρονια σατσανκ με καποιους δασκαλους και χωρις να εχουν κανει σημαντικη εργασια με τον εαυτο τους εκαναν μια δικια τους εκδοχη της Αντβαϊτα. Εχουν παραληψει ή εχουν παραλλαξει σημαντικα πραγματα απο την παραδοσιακη διδασκαλια και δινουν λανθασμενες γνωσεις και ιδεες σχετικα  με αυτη.

τις ρατζας και ταμας γκουνας*

Οι τρεις γκούνας είναι οι πιο λεπτοφυείς ποιότητες της φύσης που αποτελούν το υπόβαθρο της ύλης, της ζωής και του νου. Όλα τα αντικείμενα του σύμπαντος συνίστανται από διάφορους συνδυασμούς αυτών των τριών γκούνας.

ΣΑΤΤΒΑ
Είναι η ποιότητα της ευφυΐας, της αρετής, της καλοσύνης, και φέρνει αρμονία, ισορροπία, σταθερότητα. Έχει μια κίνηση προς τα μέσα και προς τα πάνω και επιφέρει το ξύπνημα της συνείδησης. Μας δίνει ευτυχία και ικανοποίηση που έχουν διάρκεια. Είναι η αρχή της διαύγειας, της ευρείας αντίληψης και της ειρήνης. Είναι η δύναμη της αγάπης που ενώνει όλα τα πράγματα σε ένα.

ΡΑΤΖΑΣ
Είναι η ποιότητα της αλλαγής, της δράσης και της αναταραχής. Είναι η δύναμη του πάθους που επιφέρει ανησυχία και διαμάχη (σύγκρουση). Έχει μια κίνηση προς τα έξω και αναζητά τη δράση και τις αισθησιακές απολαύσεις. Προκαλεί ανησυχία, αναστάτωση και θολώνει τη κατανόηση. Η ράτζας φέρνει απληστία, έλλειψη ικανοποίησης, πόνο και δυστυχία. Αναζητά δύναμη, χρήμα, εξουσία, φήμη.

ΤAMAΣ
Είναι η ποιότητα της βραδύνοιας, του σκότους και της αδράνειας. Είναι η δύναμη της άγνοιας που παρεμποδίζει την ορθή δράση και επιβραδύνει τα πράγματα. Έχει μια κίνηση προς τα κάτω και είναι αιτία αποσύνθεσης και διάσπασης. Το τάμας φέρνει άγνοια και πλάνη στο νου, νωθρότητα, τεμπελιά, υπερβολικό ύπνο, προκαλεί αναισθησία και χάσιμο της επαγρύπνησης. Είναι η αρχή του υλισμού και της ασυνειδησίας η οποία καλύπτει τη συνειδητότητα μας.

τα πέντε επικαλυμματα*

ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΕΠΙΚΑΛΥΜΜΑΤΑ ή ΚΟΣΑΣ ΕΙΝΑΙ:

Αναμάγια κόσα - Annamaya Kosha (το κόσα της τροφής)
Πραναμάγια κόσα - Pranamaya kosha ( το κόσα της ενέργειας)
Μανόμαγια κόσα - Manomaya kosha ( το κόσα του μάνας, ο εξωτερικός νους)
Βιγναμάγια κόσα - Vijnanamaya kosha ( το κόσα της Διάνοιας)
Ανανταμάγια κόσα - Anandamaya kosha ( το κόσα της Ευδαιμονίας)

ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ

1. ΦΥΣΙΚΟ - Το Annamaya Kosha αποτελεί το ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΣΩΜΑ
2. ΑΣΤΡΙΚΟ -Τα τρια κόσας Pranamaya kosha - Manomaya kosha - Vijnanamaya kosha αποτελούν το ΑΣΤΡΙΚΟ ΣΩΜΑ
3. ΑΙΤΙΑΤΟ - Το Anandamaya kosha αποτελεί το ΑΙΤΙΑΤΟ ΣΩΜΑ

νους*

Ο νους είναι ένα πολυσύνθετο όργανο και στις Βεδες ονομάζεται Ανταχκαράνα, το τετραπλό εσωτερικό όργανο. Οι τέσσερις απόψεις του νου είναι:

Το Μάνας-Manas (εξωτερικος νους, αισθξτξριακός συγκινησιακός), το Μπούντι-Buddhi ( Ευφυία, Διάνοια), ο Αχάμκαρα-Ahamkara (Εγώ, η ψευδαισθησιακή ταυτότητα) και το Τσίττα-Chitta (Υποσυνείδητο, Μνήμη, γενικό πεδίο του νου) .

Διάβασε περισσότερα στο άρθρο ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ (Συνοπτικά) 

Δηλαδη είναι ένα και το αυτό* με τον Θεό:

Ένα παραδειγμα για να το καταλαβουμε αυτό είναι να χρησιμοποιησουμε το χωρο ή αλλιως το διαστημα. Ο χωρος εχει το ιδιαιτερο χαρακτηριστικο σε σχεση με τα αλλα στοιχεια (γη, αερας, νερο, φωτια) να μην μπορει να κοπει και να παρουμε ένα μερος από αυτό. Είναι το στοιχειο που περιεχει τα υπολοιπα τεσσερα. Οποτε μπορουμε να κοψουμε ένα κομματι ξυλο σε τεσσερα κομματια, μπορουμε να χωρισουμε το νερο που βρισκεται σε ένα ποτηρι και να το βαλουμε σε δυο, αλλα δεν μπορουμε να κοψουμε το χωρο σε κομματια και σε μερη.

Όταν σε ένα τελειως αδειο δωματιο τοποθετησουμε ένα χαρτοκουτι, τοτε εχουμε φαινομενικα τρεις διαφορετικους χωρους. Αυτόν που είναι εξω από το δωματιο, τον χωρο του δωματιου που περκλειεται απο τους τοιχους και το χωρο του κουτιου που περκλειεται από τα χαρτινα τοιχωματα. Στην πραγματικοτητα αυτοι οι φαινομενικα τρεις διαφορετικοι χωροι δεν είναι ουτε χωρισμενοι ουτε αποκομμενοι μεταξυ τους. Είναι ενας αδιαιρετος χωρος φαινομενικα σαν τρεις διαφορετικοι χωροι. Αν αφαιρεσουμε το κουτι ή το καψουμε τοτε διαπιστωνεται η ποτε διαιρεμενη ενοτητα του χωρου μεσα στο δωματιο. Παρομοια συμβαινει αν καταστρεψουμε τους τοιχους του δωματιου, διαπιστωνεται το ενιαιο του εξωτερικου χωρου με το χωρο του δωματιου.

Ας θεωρησουμε το χωρο εξω από το δωματιο (δηλαδη ολο το χωρο του συμπαντος σαν την συμπαντικη Ψυχη και το χωρο που περικλειεται στο δωματιο (οι τοιχοι αντιστοιχουν στα ανθρωπινα σωματα) σαν την ατομικη ψυχη. Τοτε φαινομενικα ο χωρος του δωματιου δηλαδη η ατομικη ψυχη θα φαινοταν σαν ένα μερος του συμπαντικου χωρου δηλαδη της συμπαντικης ψυχης. Όπως ομως ο χωρος του δωματιου ουδεποτε ηταν χωρισμενος από τον συμπαντικο χωρο και ουδεποτε λειτουργουσε αυτονομα από τον συμπαντικο ετσι και η φαινομενικα ατομικη ψυχη (που εξ αιτιας του νου και του εγω φαινοταν ενα μερος της συμπαντικης) ουδεποτε ηταν αποκομμενη από την συμπαντικη ψυχη ουτε ενα μερος της συμπαντικης ψυχης.

Οπως όταν γκρεμιζουμε τους τοιχους διαπιστωνεται η ποτε χαμενη ενοτητα του χωρου ετσι και όταν διαλυθει το εγω και ο νους διαπιστωνεται ότι η φαινομενικα ατομικη συνειδητοτητα ή ψυχη ειναι ταυτοσημη με την συμπαντικη ψυχη δηλαδη ειναι αυτη καθεαυτη η συμπαντικη ψυχη.

Θα μου πειτε αφου ειμαστε ο Θεος ο ιδιος γιατι δεν μπορουμε να κανουμε θαυματα και αλλα θαυμαστα εργα όπως ο Θεος. Το προβλημα βρισκεται στο νου. Η συνειδητοτητα εχει απειρη δυναμη αλλα ο ανθρωπινος νους είναι περιορισμενος. Οσοι φωτιστηκαν δεν απεκτησαν τις ιδιες υπερφυσικες δυναμεις. Ο καθενας τους αναλογα με το ποσο υψηλα ανεβασε το νου του αλλα και συμφωνα με τη χαρη του Θεου απεκτησε καποιες υπερφυσικες δυναμεις και εκανε θαυματα.

Παρα ταυτα αυτές οι δυναμεις δεν ειναι το κυριο χαρακτηριστικο της Αυτοπραγματωσης αλλα η πληρη διαλυση του εγωικου νου και η συγχωνευση του στην Συνειδητοτητα. Δυναμεις μπορει να αποκτησουν και μη φωτισμενοι ανθρωποι που ασκουν το νου τους και κανουν ειδικες πρακτικες γι αυτό, αλλα αυτό δεν είναι ουτε σημαδι σοφιας ουτε πνευματικοτητας. Και βεβαια επειδη δεν είναι αγνοι είναι δυσκολο να αποφυγουν να χρησιμοποιησουν αυτες τις δυναμεις για το εγωικο τους καλο κανοντας και κακο στους αλλους.

Ολοι οι πνευματικοι δασκαλοι μας προτρεπουν να μην επιδιωκουμε υπερφυσικες δυναμεις γιατι ειναι μεγαλος πειρασμος και οταν ο νους δεν ειναι αγνος ευκολα θα παρασυρθουμε απο την υπερηφανεια, την ματαιδοξια και αντι να συνεχισουμε την πορεια  προς την Αυτοπραγατωση να μπλεχτουμε πιο δυνατα στα δεσμα του νου και στην υλη. Αυτο σημαινει περισσοτερο χρονος στην ψευδαισθηση και περισσοτερος πονος.