ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ

Ενθουσιασμός και μετά απογοήτευση και εγκατάλειψη. Είναι πολύ σύνηθες στον πνευματικό δρόμο οι άνθρωποι να ενθουσιάζονται εύκολα από τον δάσκαλο ή την διδασκαλία και το ίδιο γρήγορα να εξαφανίζεται ο ενθουσιασμό τους και να εγκαταλείπουν την εργασία με διάφορες δικαιολογίες.  Συνήθης αιτία η έλλειψη κατανόησης του τι είναι πνευματικός δρόμος των δυσκολιών που έχει και τι τελικά είναι το ζητούμενο μέσα από την άσκηση. Επίσης η αντίσταση και αδράνεια του εγώ που θέλει να συνεχίσει τον παλιό τρόπο ζωής. Η γκούνα τάμας είναι και σε αυτή την περίπτωση η ποιότητα που κρατάει τον νου σκοτεινιασμένο και δεν μπορεί να διακρίνει τι είναι ωφέλιμο και τι όχι. 

Το πεταλούδισμα από κέντρο σε κέντρο από πρακτική σε πρακτική και από δάσκαλο σε δάσκαλο. Αιτίες είναι η ρατζασική φύση που θέλει συνεχώς καινούργιες και διαφορετικές εμπειρίες, η απογοήτευση της προσδοκίας για γρήγορα αποτελέσματα, ο φόβος, η βαριεμάρα, η έλλειψη άσκησης, η ψευδαίσθηση της ελευθερίας, κ.λπ..

Δογματισμός και ο φανατισμός, οφείλεται στην άγνοια, στην έλλειψη εργασίας, τον φόβο, στην ταμασική φύση που κρατάει τον νου σκοτεινιασμένο και δεν μπορεί να διακρίνει το σωστό από το λάθος, τι είναι ωφέλιμο και τι όχι, κ.λπ. 

Η σχολή αυτογνωσίας σαν αποκούμπι και όχι πραγματικά για να εργαστούμε. Νοιώθουμε ασφάλεια, περνάμε την ώρα μας ευχάριστα.

  

Ταύτιση με πρόσωπα και καταστάσεις και όχι αγάπη για την αλήθεια και αφοσίωση στην εργασία.  Αντί για αναζητητές και ερευνητές της αλήθειας γινόμαστε οπαδοί μιας οργάνωσης, προσκολλώμαστε στον δάσκαλο ή πρόσωπα που είναι κοντά στο δάσκαλο. Επίσης μπορεί να θεωρούμε τους εαυτούς σπουδαίους επειδή σχετιζόμαστε με κάποιο δάσκαλο ή είμαστε σε μια οργάνωση που θεωρείται σπουδαία ή ανώτερη από άλλες.

Τα εμπόδια της πνευματικής άσκησης και της εσωτερικής μεταμόρφωσης ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Τα εμπόδια της πνευματικής άσκησης και της εσωτερικής μεταμόρφωσης

Όλα όσα αναφέρω παρακάτω είναι τα κύρια εμπόδια στον πνευματικό δρόμο. Είτε δεν μας επιτρέπουν να ξεκινήσουμε μια σοβαρή εργασία με τον εαυτό μας ή αν είμαστε στη διαδικασία μας εμποδίζουν να κάνουμε μια ουσιαστική προσπάθεια.

Αν και όλα αυτά είναι κοινά εμπόδια για όλους, ο καθένας ΄΄εχει μεγαλύτερη δυσκολία σε κάποια από αυτά.

η άγνοια

 οι λανθασμένες πεποιθήσεις και η λάθος γνώση

 η αδράνεια και η αντίσταση του εγω στην αλλαγή

 το υπερβολικό τάμας και ράτζας στο νου   (οι τρεις γκουνας είναι: σάττβα, ράτζας και τάμας)

 η τεμπελιά (βαριεριάρα)

 η αναβλητικότητα

 η υπερηφάνεια και οι επιθυμίες για απολαύσεις

 ο φόβος

 οι κακές συνήθειες

 οι αμφιβολίες

 η φαντασία και η ονειροπόληση

 η έλλειψη πίστης και αυτοπεποίθησης

 η έλλειψη αποφασιστικότητας

 η αδύναμη θέληση

 η έλλειψη θάρρους (εύκολη απογοήτευση και αποθάρρυνση στις δυσκολίες)

 η μη αντοχή στις αντιξοότητες και τις δυσκολίες

 η  ανυπομονησία

 η μη σταθερότητα στην προσπάθεια

 η αδράνεια

 η χαμηλή ενέργεια

 οι συναναστροφές με χαμηλής δόνησης ανθρώπους

 η κακή υγεία

Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ΥΨΙΣΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ΥΨΙΣΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Ολοι μας πλεουμε μεσα σε ενα ωκεανο φωτος, ειρηνης και ευδαιμονιας αλλα οντας τυφλοι απο τις επιθυμίες για απολαύσεις , δεν τον αναγνωριζουμε και δεν τον γευομαστε.

Μακαριοι αυτοι που βλεπουν στο σκοταδι το φως και το φως στο σκοταδι, γιατι πραγματικα αυτοι βλεπουν ακομη και αν δεν εχουν ματια για να δουν.

~~~~~~~~~~~~~~~

"Αυτό που είναι νύχτα για όλα τα όντα, σ αυτό είναι ξύπνιος (αφυπνισνενος)  αυτοκυριαρχημενος. Και εκείνο στο οποίο είναι ξύπνια τα όντα, είναι νύχτα για τον Σοφό που βλέπει."

Bhagavad Gita Χ.2, V.69

ΣΧΟΛΙΑΣΜΌΣ:
Ο σοφός έχει πλήρη επίγνωση της υπέρτατης Αλήθειας, αλλά ο απλός άνθρωπος ζει μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας.
Ο σοφός ζει στον ύψιστο Εαυτό (Aτμαν ή Μπραμαν). Είναι πλήρως αφυπνισνενος, έχει βαθιά επίγνωση της υπέρτατης πραγματικότητας (Μπραμαν), το Φως των φώτων. Αυτό (το Μπραμαν) είναι η μέρα γι αυτόν.
Ξέρει ότι όλα τα κοσμικά φαινόμενα είναι μόνο μια ψευδαίσθηση που δημιουργούνται από το νου και τις αισθήσεις. Αυτά είναι νύχτα για αυτόν.

Ο συνηθισμένος άνθρωπος δεν έχει επίγνωση της πραγματικής του φύσης (Εαυτός, Ατμαν). Έτσι, η ζωή στον Εαυτό είναι σαν τη νύχτα σε αυτόν.
Βιώνει τα αντικείμενα της αισθησιακής απόλαυσης και νομίζει ότι είναι πραγματικές. Πιστεύει ότι ο εξωτερικός κόσμος είναι πραγματικός. Ο κόσμος είναι η μέρα γι 'αυτόν.
Αλλά αυτό που είναι πραγματικό (ο κόσμος και τα αντικείμενα) για τους κοσμικούς ανθρώπους, είναι μια ψευδαίσθηση για το σοφό, ένα απατηλό όνειρο.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

Ο Θεος ουτε λυπαται ουτε στεναχωριεται για τα βασανα και την δυστυχια σου.

Αλοιμονο αν Θεος ειχε κι αυτος τις ιδιες ιδιοτητες με τους ανθρωπους.

Δεν θα βρισκαμε τοπο να βρουμε αναπαυση, αγαλλιαση, πληροτητα, ειρηνη, ευτυχια.

Ο Θεος ειναι το τελικο καταφυγιο οπου βρισκουν αναπαυση, ειρηνη, μακαριοτητα, οσοι κουραστηκαν να κυνηγουν ματαια την ευτυχια την πληροτητα και την ικανοποιηση στα ψευδαισθησιακα ανιτκειμενα των αισθησεων.

Ο Θεος δεν ειναι ενα προσωπο και δεν συμπεριφερεται ως προσωπο, δεν μετραει τα λαθη σου, ουτε συγχωρει συνεχως τα λαθη σου. Η συγχωρεση ειναι απο τους ανθρωπους για τους ανθρωπους.

Ο Θεος ειναι τελεια ειρηνη και αγαπη.

Η αγαπη δεν συγχωρει αλλα αγκαλιαζει τα παντα και τα μετατρεπει ολα σε αγαπη.

Η ειρηνη του Θεου ειναι ενα με την αγαπη και παντα παρουσα ακομη και εκει που υπαρχει μεγαλη βοη και ταραχη. Η ειρηνη του Θεου ειναι παντα μαζι μας και γαληνευει την ψυχη μας ακομη και στις πιο δυσκολες και αντιξοες συνθηκες.

Ο Θεος δεν βρισκεται σε καποιο τοπο αλλα ειναι πανταχου παρων και τα παντα πληρων.

Ο Ηλιος παντα λαμπει στον καταγαλανο ουρανο αλλα τον βλεπουμε οταν στρεψουμε το βλεμμα μας προς αυτον. Το ιδιο και ο Θεος ειναι συνεχως παρων μεσα μας και εξω μας, αλλα βιωνεται στην πληροτητα του μεσα στην καρδια μας οταν στραφουμε ολοκληρωτικα σ αυτη.

Ο Θεος ειναι αμορφος, αϋλος, αορατος για τις αισθησεις περα απο χαρα και λυπη, γεννηση, φθορα και θανατο.

Ειναι αιωνια ζωη παντα πληρης, ειρηνικη και ευδαιμονουσα.

Ο Θεος ειναι η πηγη ολων, η αρχη, η μεση και το τελος.

Ολοι μας πλεουμε μεσα σε αυτον τον ωκεανο φωτος, ειρηνης και ευδαιμονιας, ειμαστε αυτος ο ωκεανος, αλλα οντας τυφλοι δεν τον αναγνωριζουμε και δεν τον γευομαστε.

Μακαριοι αυτοι που βλεπουν στο σκοταδι το φως και το φως στο σκοταδι, γιατι πραγματικα αυτοι βλεπουν ακομη και αν δεν εχουν ματια για να δουν.

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ~ Atman Nityananda

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ 

Δεν χρειάζεσαι καμμιά συγκεκριμένη εξωτερική συνθήκη για να είσαι πλήρης και ευτυχισμένος. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι ψάξεις μέσα σου να βρεις αυτό που ήδη Είσαι, ειρήνη, πληρότητα, ευτυχία χωρίς όρια και συνθήκες. 

Η επιθυμία είναι σημάδι έλλειψης πληρότητας, ικανοποίησης και ευτυχίας στο εδώ και τώρα.

Αν βιώναμε πληρότητα, βαθιά ικανοποίηση κα ευτυχία εδώ και τώρα  και κάθε στιγμή ποιος ο λόγος να αναζητήσουμε κάτι έξω από εμάς, κάτι που θα μας κάνει να νοιώσουμε καλυτέρα, να νοιώσουμε ικανοποίηση, απόλαυση, ευτυχία;

Και τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να είμαστε ευτυχισμένοι, πλήρεις και ικανοποιημένοι εδώ και τώρα στις συνθήκες που βρισκόμαστε; Η μη συνειδητή επαφή με την αληθινή μας φύση που είναι Ύπαρξη αιώνια, Συνειδητότητα και Ευδαιμονία.

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι οι είναι οι εξωτερικές συνθήκες, (πρόσωπα, καταστάσεις, περιβάλλον, κ.λπ.) που μας εμποδίζουν να είμαστε ευτυχισμένοι εδώ και τώρα. Έτσι πασχίζουν με κάθε τρόπο να αλλάξουν τις εξωτερικές συνθήκες για να νοιώσουν καλά.

Κινούμενοι όμως συνεχώς προς τα έξω δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι το πρόβλημα είναι μέσα τους. Ότι είναι ο ίδιος ο νους τους, το ίδιο το εγώ τους (το κατώτερο ρατζασοταμασικό εγώ), το εμπόδιο να βιώνουν πληρότητα, ειρήνη αγάπη, ευτυχία. Ο κατώτερος εγωϊκός νους από την μια μας εμποδίζει να έρθουμε σε συνειδητή επαφή με το Είναι μας που είναι η πηγή της αγάπης, της ειρήνης, της πληρότητας και της ευδαιμονίας, και από την άλλη είναι γεμάτος αρνητικές βαριές ενέργειες και ελαττώματα που μας προκαλούν πόνο και δυστυχία.

Συνεπώς ο νους και μόνο ο νους είναι η αίτια της ευτυχίας ή της δυστυχίας μας.

Ένας νους ρατζασοταμασικός, ανήσυχος, αεικίνητος, εξωστρεφής, γεμάτος απληστία, λαγνεία, λαιμαργία, φιλοδοξίες, φόβο, θυμό κ.λπ., είναι πηγή πόνου και δυστυχίας.

Ένας νους σαττβικός, ήρεμος, γαλήνιος, εσωστρεφής και εδραιωμένος στην πηγή του την Συνειδητότητα  (που είναι η αληθινή μας φύση, ο πνευματικός μας Εαυτός) είναι πηγή αρμονίας, χαράς, ειρήνης, ευτυχίας και πληρότητας. 

Συνεπώς η μόνη συνθήκη για να βιώνουμε ευτυχία, πληρότητα, ελευθερία και  ειρήνη είναι  να είμαστε σε συνειδητή ένωση και εδραιωμένοι στην πνευματική μας φύση. Και αυτό είναι δυνατό όταν ο νους μας είναι αγνός, σαττβικός και ελεύθερος από εγωϊσμό, θυμό, φόβο, επιθυμίες και  όλες τις εγωϊκές τάσεις. 

Διάβασε για τα γκούνας εδώ (Σάττβα-ράτζας-τάμας):
http://elmisasttva-ayurveda.blogspot.com.es/2012/03/blog-post.html