ΣΚΕΨΟΥ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΠΡΙΝ ΜΙΛΗΣΕΙΣ Ή ΠΡΑΞΕΙΣ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

ΣΚΕΨΟΥ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΠΡΙΝ ΜΙΛΗΣΕΙΣ Ή ΠΡΑΞΕΙΣ

Αν θέλουμε να προοδεύσουμε στον πνευματικό δρόμο, είναι απαραίτητο πρέπει να βλέπουμε τα πάντα κάτω από αυτό το πρίσμα. Δηλαδή πρέπει να αντιληφθούμε, να διακρίνουμε και να κατανοήσουμε αν το κάθε τι που θέλουμε να κάνουμε είναι βοηθητικό ή ενάντια στο σκοπό μας και τους στόχους μας και τελικά την πρόοδο μας και την μεταμόρφωση μας.

Για αυτό το σκοπό είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούμε τις ανώτερες λειτουργίες του νου που είναι η διάκριση, η κατανόηση και η λογική ελεύθερη από την επιθυμία και το συναίσθημα. Δεν πρέπει να αφηνόμαστε στις παρορμήσεις του κατώτερου συγκινησιακού νου και του υποσυνείδητου διότι αυτά λειτουργούν με βάση την συνήθεια, τον προγραμματισμό, το ευχάριστο και το δυσάρεστο.

Αλλά ότι είναι συνήθεια, ευχάριστο ή δυσάρεστο για το εγώ δεν σημαίνει ότι είναι και ωφέλιμο για την ψυχή μας.

Να θυμάστε επίσης, ότι καλό είναι (ακόμη περισσότερο στην πνευματική ζωή ) αυτό που είναι στη θέση του στον συγκεκριμένο χρόνο και τόπο.

ΚΡΙΣΗ-ΕΚΛΟΓΗ-ΑΠΟΦΑΣΗ-ΔΡΑΣΗ

Οπότε έστω και για τα πιο μικρά πράγματα πριν μπούμε σε δράση ας σκεφτούμε για λίγο, ας διακρίνουμε και ας κατανοήσουμε αν είναι ωφέλιμο ή όχι για το σκοπό μας και τι επίπτωση μπορεί να έχει αυτό για την προσπάθεια μας. Ακόμη και αν τελικά αποφασίσουμε να το κάνουμε αν και έχουμε καταλάβει ότι δεν συνάδει με την άσκηση μας τουλάχιστον θα είμαστε συνειδητοί από αυτό.

Για να καταλάβουμε τη θέση μας και αν θα πρέπει να κάνουμε κάτι  ή να μην το κάνουμε είναι απαραίτητο να αναρωτηθούμε ως εξής:

Τι; Τι θέλω να κάνω;

Γιατί; Για ποιο σκοπό θα το κάνω; Τι επιδιώκω με αυτό;  Είναι ενάντια στην άσκηση μου, ή βοηθητικό;
Με ωφελεί ή όχι, στην υγεία μου, στην ψυχολογία μου, στην πνευματική μου πρόοδο; 

Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει προς εμένα ή προς τους άλλους; Είναι ωφέλιμο και καλό για τους άλλους;

Τώρα; Μπορεί να είναι κάτι ωφέλιμο ή ουδέτερο οπότε στην περίπτωση αυτή ρωτάμε αν είναι ο κατάλληλος χρόνος και ο τόπος για αυτό. Είναι  κατάλληλη η στιγμή να το κάνω ή όχι; Είναι κατάλληλος ο χώρος ή οι συνθήκες για να το κάνω ή όχι; Πότε είναι καλύτερα να το κάνω και κάτω από ποιες συνθήκες; 

Πώς; Με ποιο τρόπο θα πρέπει να το κάνω ή να μιλήσω; 

Υπάρχουν βέβαια και πράγματα στην αυτογνωσία που είναι απαραίτητο να τα εφαρμόζουμε και να τα εξασκούμε συνεχώς, από στιγμή σε στιγμή, όπως για παράδειγμα να είμαστε επάγρυπνοι, σε αυτεπίγνωση και σε αυτοπαρατήρηση.

Θέτουμε τις ερωτήσεις και σε κατάσταση ήρεμης προσοχής προσπαθούμε να καταλάβουμε, να αφουγκραστούμε τι πραγματικά θέλουμε και αν ταιριάζει με το σκοπό μας καθώς επίσης να αντιληφθούμε τι αυτόματες συγκινησιακές, ενεργειακές και νοητικές αντιδράσεις που μπορεί να ενεργούν εκείνη τη στιγμή μέσα μας και να διαστρεβλώνουν την αντίληψη μας.

Στην αρχή όπως όλα τα πράγματα χρειάζεται μια ιδιαίτερη προσπάθεια για να βγούμε από την αδράνεια, να το εφαρμόσουμε και να σταματήσουμε σταδιακά να δρούμε μηχανικά και από συνήθεια (αντιδράμε κατ’ ουσία).

Με την συνεχή πρακτική αυτό θα γίνεται όλα και πιο εύκολα και γρήγορα, πιο αυθόρμητα και αποτελεσματικά. Η έξις δευτέρα φύσις είπε ο Αριστοτέλης. Οπότε αντί να ακολουθούμε τις βλαβερές και χωρίς ουσιαστικό νόημα στη ζωή μας συνήθειες του εγώ μας, ας δημιουργήσουμε ωφέλιμες συνήθειες για εμάς αλλά και τους άλλους.

Οπότε πριν δράσουμε, σταματάμε για λίγο μπαίνουμε λίγο πιο βαθιά στον εαυτό μας, αναρωτιόμαστε, και προσπαθούμε να διακρίνουμε και να καταλάβουμε (ΚΡΙΣΗ-ΔΙΑΚΡΙΣΗ), την κατάσταση όσο γίνεται καλύτερα. Επίσης διερευνούμε αν υπάρχουν πιθανές εναλλακτικές και εκλέγουμε μια από αυτές, ή αλλιώς αποφασίζουμε να το κάνουμε ή όχι (ΕΚΛΟΓΗ-ΑΠΟΦΑΣΗ) και τελικά βάζουμε σε δράση συνειδητά και με την θέληση μας αυτό που αποφασίσαμε (ΔΡΑΣΗ).

Γινόμαστε έτσι περισσότερο συνειδητοί και υπεύθυνοι των αποφάσεων και των πράξεων μας με τελικό σκοπό φυσικά ένα ανώτερο επίπεδο ζωής που σημαίνει περισσότερο υγεία, αρμονία, ισορροπία, δημιουργικότητα, ικανοποίηση, αγάπη και ευτυχία.