Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΜΙΖΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΕΓΩ
Από την βαρεμάρα και το ανικανοποίητο
στην πληρότητα και την ευδαιμονία
Νοιώθετε κενό, εγώ
Νοιώθετε βαρεμάρα, εγώ
Νοιώθετε ανικανοποίητο, εγώ
Νοιώθετε μοναξιά, εγώ
Νοιώθετε ότι σας λείπει κάτι, εγώ
Νοιώθετε ότι θέλετε κάτι για να νοιώσετε καλύτερα, εγώ
Νοιώθετε δυσαρέσκεια με τον εαυτό
σας, εγώ
Ακόμη και αν νοιώθουμε
ανεπαίσθητα κάποια από τις παραπάνω ψυχικές καταστάσεις σημαίνει ότι το εγώ ήδη
έκανε την εμφάνιση του και θέλει μαμ.
Καθώς είμαστε ταυτισμένοι με το εγώ νομίζουμε ότι εμείς νοιώθουμε έτσι, ότι εμείς βαριόμαστε,
εμείς νοιώθουμε ανικανοποίητοι κ.λπ.. Επιπλέον εξ αιτίας της άγνοιας (της αληθινής μας φύσης
που είναι ευδαιμονούσα), της ταύτισης, της προσκόλλησης και της έλλειψης διάκρισης νομίζουμε ότι αυτά που νοιώθουμε οφείλονται στις
εξωτερικές συνθήκες και γενικά στην κατάσταση της ζωής μας εξωτερικά. Εξ αιτίας
αυτής της λανθασμένης πεποίθησης για να
ξεφύγουμε από αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις και να νοιώσουμε καλά νομίζουμε
ότι πρέπει να αλλάξουμε τα εξωτερικά
δεδομένα.
Έτσι όμως πέφτουμε στην παγίδα
του εγώ, το οποίο από τη φύση του το μόνο που θέλει είναι ευχάριστες και
απολαυστικές εμπειρίες. Θέλει ποικιλία, ποσότητα, ένταση στην ευχαρίστηση και
την απόλαυση.
Και τι πιο εύκολο για το εγώ να μας
κάνει πρώτα να νοιώθουμε άσχημα και μετά
να αρχίζει να σας παρουσιάζει μέσω της φαντασίας και της σκέψης σενάρια για να
περάσουμε ευχάριστα, απολαυστικά, όμορφα ώστε να ξεφύγουμε από την μιζέρια. Κάτω λοιπόν από την επιρροή
των παραπάνω ψυχικών καταστάσεων (κενό, βαρεμάρα, ανικανοποίητο κ.λπ.) αρχίζουμε να ψάχνουμε κάτι ευχάριστο, ή
απολαυστικό για να ξεφύγουμε από αυτό το μικρό βασανιστήριο που δημιουργεί το ίδιο το εγώ που ψάχνει την απόλαυση. Για παράδειγμα
σκεφτόμαστε να δούμε τηλεόραση (κάποιο σήριαλ, σπόρ, οτιδήποτε μας αρέσει), να
βγούμε με φίλους, να πάμε σινεμά, θέατρο, να πάμε στο γήπεδο, για παγωτό, για
καφέ, να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, να πάμε για ψώνια, (shopping therapy), να ασχοληθούμε
με τον σκύλο ή την γάτα μας, να πάμε στο κομμωτήριο, σε κάποια εκδήλωση, να
κάνουμε σεξ, να διαβάσουμε περιοδικά κ.λπ. κ.λπ.*…., ατέλειωτος ο κατάλογος. Επίσης,
κάποια γιορτή, ο γάμος κάποιου φίλου, κάποιο
ταξίδι, η προεκλογική περίοδος, το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, στίβου,
μπάσκετ, κάποιο φεστιβάλ, κ.λπ. αποτελούν
ευκαιρίες για να βγούμε από την ρουτίνα και την βαρεμάρα της καθημερινότητας
και να νοιώσουμε ότι ζούμε. Αν είμαστε τυχεροί και ερωτευτούμε περνάμε ένα
μεγαλύτερο διάστημα όλο μέλι και γάλα, μέχρι να ξαναφανούν τα σύννεφα στο
ψυχολογικό μας ορίζοντα.
ΣΧΟΛΙΟ: Διευκρινίζω ότι τίποτα το κακό δεν
υπάρχει σε αυτές τις δραστηριότητες (δεν αναφέρομαι βέβαια στο αλκοόλ, τα
ναρκωτικά και άλλες βλαβερές ουσίες και συνήθειες). Το πρόβλημα είναι ότι αυτές
οι δραστηριότητες χρησιμοποιούνται ως ναρκωτικό για να ξεχαστούμε και να
ξεφύγουμε από τον εαυτό μας, για να γεμίσουμε το κενό μας και να βρούμε την
πληρότητα και την ευτυχία.
Περνάμε την ζωή μας με το να ξεγελιόμαστε
για λίγο, να ξεχνιόμαστε (να κοιμόμαστε
δηλαδή συνειδησιακά), να υποχωρούν για κάποιο διάστημα αυτές οι δυσάρεστες καταστάσεις
και μετά από λίγο, πάλι από την αρχή. Κενό, βαρεμάρα, εκνευρισμός,
ανικανοποίητο κ.λπ. Ένας φαύλος κύκλος βαρεμάρας, ανικανοποίητου, ευχαρίστησης,
απόλαυσης με διαλείμματα χαράς.
Σε πολλές περιπτώσεις έρχεται και
η κατάθλιψη ή η μελαγχολία, οι νευρωτικές καταστάσεις, σε άλλους περιοδικά και
σε άλλους πιο μόνιμα. Κάποιοι παίρνουν
αντικαταθλιπτικά και άλλοι προσπαθούν να ξεφύγουν με εθισμούς. Από του πιο
απλούς όπως ή τηλεόραση μέχρι τις ουσίες. Κάποιοι το ρίχνουν στο ποτό, στο σεξ,
τις ουσίες, γίνονται εργασιομανείς, ή εμμονικοί με κάποια δραστηριότητα για να
ξεφύγουν από τα συναισθήματα που τους πνίγουν.
Αν κάποιος δεν κάνει κάποια
εργασία με τον εαυτό του, δύσκολα θα αποφύγει τα συναισθηματικά μπλοκαρίσματα
και την μιζέρια κάθε τύπου, αφού το εγώ
(το κατώτερο ρατζασοταμασικό εγώ) είναι
ανικανοποίητο, αχόρταγο, δύστροπο και προβληματικό.
Όσο ταυτίζεται κάποιος με το
κατώτερο εγώ τόσο περισσότερο χάνει την επαφή με την ψυχή του και τόσο περισσότερο διαταράσσεται
η νοητική και συναισθηματική ισορροπία και αρμονία. Η μιζέρια και η δυστυχία είναι
αναπόφευκτες όσο ακολουθούμε τις επιταγές του εγώ και γινόμαστε εξωστρεφείς.
Όσο πιο πολύ προσπαθούμε να γεμίσουμε το κενό μας με αισθητηριακές απολαύσεις
και εμπειρίες, τόσο αυτό θα μεγαλώνει και τόσο πιο πολύ θα υποφέρουμε.
Επιπλέον στρέφοντας την ενέργεια
μας συνεχώς προς τα έξω διαταράσσουμε την ροή της ενέργειας και την σπαταλούμε
και μένουμε άδειοι. Με ανισόρροπη και λίγη ενέργεια, ούτε υγεία, ούτε χαρά μπορεί
να έχουμε.
Τέλος θυμίζω ότι πέρα από τις
παραπάνω συνήθεις ψυχολογικές καταστάσεις (οι οποίες εκδηλώνονται ήπια
καθημερινά, (άλλα μπορεί να εκδηλωθούν ενίοτε με μεγάλη ένταση), το εγώ
δημιουργεί πόνο και δυστυχία μέσω των διάφορων μορφών που προσλαμβάνει,
προσκόλληση, θυμός, μίσος, ζήλια, πικρία, στεναχώρια, ανυπομονησία, ντροπή, ενοχές κ.λπ.
Με δύο λόγια, το εγώ (το κατώτερο
ρατζασοταμασικό εγώ) και η ταύτιση με
αυτό (το να εκλαμβάνουμε τον εαυτό μας ως αυτό και συνεπώς ως το σώμα) είναι η
αιτία της μιζέριας και της δυστυχίας
μας.
Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
Η μόνη λύση για να βγούμε από τον
φαύλο κύκλο κενό, βαρεμάρα, ανικανοποίητο…, ευχαρίστηση, απόλαυση, (που και που
χαρά), κενό, βαρεμάρα, ανικανοποίητο, είναι η αυτογνωσία. Είναι να δούμε τι
συμβαίνει μέσα μας. Να δούμε την ταύτιση με το σώμα, τα αντικείμενα των
αισθήσεων, τον νου, τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις μας, τα νομίζω και τις απόψεις
μας. Να παρατηρήσουμε και να κατανοήσουμε
πώς λειτουργεί ο νους, τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι προγραμματισμοί
και οι συνήθειες, η ταύτισή, το εγώ και
η ενέργεια. Μέσω της παρατήρησης και της μελέτης του εαυτού μας, καθώς και της εφαρμογής
διάφορων τεχνικών για το σώμα, την ενέργεια, τα συναισθήματα και το νου μπορούμε
να επαναφέρουμε την ισορροπία και την
αρμονία σε όλα τα επίπεδα και
επάνω από όλα να αποκτήσουμε επαφή με την ψυχή μας και να εδραιωθούμε
στο κέντρο της ύπαρξης όπου υπάρχει αιώνια,
ειρήνη, πληρότητα και ευδαιμονία.
Μπορεί για το εγώ μας αυτή η
διαδικασία αυτοέρευνας, αυτοανακάλυψης,
ξεσκεπάσματος των ψευδαισθήσεων και η εγκατάλειψη λανθασμένων και
επιβλαβών συνηθειών (σωματικών, αισθητηριακών, συγκινησιακών, νοητικών,
ενεργειακών) να είναι δυσάρεστη αλλά δεν
υπάρχει άλλος τρόπος διαφυγής από την μιζέρια και την δυστυχία.
Όταν αποταυτιστούμε από το εγώ, όταν
δημιουργήσουμε εσωτερική αρμονία, όταν ο νους μας γίνει αρκετά αγνός και
σαττβικός, όταν θα είμαστε σε συνειδητή επαφή με την ψυχή μας, τότε αντίο
μιζέρια, αντίο δυστυχία. Κάθε στιγμή θα είναι όμορφη γιατί μέσα μας θα λάμπει απρόσκοπτα
η ομορφιά της ψυχής μας.
