ΜΟΝΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΙΩΣΩ ΤΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ~ Ατμαν Νιτυανάντα

ΜΟΝΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΙΩΣΩ ΤΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ

Παρά το γεγονός ότι μόνο εδώ και τώρα μπορούμε να βιώσουμε την αληθινή ευτυχία (ειρήνη, ευδαιμονία και πληρότητα του Είναι), αυτό  δεν είναι δυνατόν, λόγω των περιορισμών που μας βάζει το  εγώ μας, με το οποίο είμαστε ταυτισμένοι. 

Οπότε, είναι απαραίτητο να κάνουμε ειλικρινή συστηματική άσκηση,  να ακολουθήσουμε μια καλά οργανωμένη σαττβική ζωή ώστε να είμαστε σε θέση σε ένα μελλοντικό εδώ και τώρα να βιώσουμε την ειρήνη, την πληρότητα και την ευδαιμονία του Είναι πλήρως, βαθιά και αυθόρμητα.

Είναι όπως με το σιτάρι. Δεν μπορούμε να θερίσουμε το σιτάρι την ώρα που το σπέρνουμε. Πρέπει να περιμένουμε  λίγους μήνες και εν τω μεταξύ να το φροντίσουμε μέχρι να δώσει καρπούς.  

Είναι όμως γεγονός ότι, σύμφωνα με την πρόοδό μας, δηλαδή ανάλογα με το βαθμό αγνότητας του νου, της ελευθερίας του νου από τις εγωιστικές τάσεις, και την ικανότητα να προσηλώνουμε τον νου μας στην αληθινή μας φύση (Συνειδητότητα, Είναι, Πνεύμα, ζωντανή σιωπηλή παρουσία) μέσα από τον διαλογισμό και την αυτοέρευνα, θα ζούμε σταδιακά σε κάθε εδώ και τώρα, όλο και περισσότερο την ειρήνη και την ευδαιμονία  του Είναι και λιγότερο την δυστυχία του εγώ. 

Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, δηλαδή ένας τρόπος να απαλλαγούμε με την μία από το εγώ, και ο νους να παραμένει χωρίς προσπάθεια εδραιωμένος στην πηγή του την Συνειδητότητα και να βιώνουμε ειρήνη, πληρότητα και ευδαιμονία χωρίς περιορισμούς. Φάστ φουντ πνευματικότητα δεν υπάρχει. Πρέπει να ασκηθούμε με συνέπεια και ειλικρίνεια εδώ και τώρα για να βιώσουμε ένα μελλοντικό εδώ και τώρα αρμονικότερο, πληρέστερο και ευτυχέστερο.

Είναι επίσης αλήθεια ότι και τώρα, στο επίπεδο που βρισκόμαστε, ‘απολαμβάνουμε’ τις πρακτικές και βιώνουμε σε κάποιο βαθμό (όσο είναι δυνατόν για εμάς σύμφωνα με την  συνειδησιακή μας κατάσταση που έχουμε πετύχει) την αληθινή μας φύση ως ειρήνη, αγάπη, πληρότητα ελευθερία.  ‘Απολαμβάνουμε’ την επανάληψη του ονόματος του Θεού, το τραγούδισμα μάντρα και ιερών ύμνων, τις αναπνευστικές ασκήσεις, τον διαλογισμό, τις θετικές επιβεβαιώσεις και το να αφιερώνουμε το καθετί στον Θεό. ‘Απολαμβάνοντας’ με αυτόν τον τρόπο  το εδώ και τώρα, θα ‘απολαύσουμε’ ένα πληρέστερο μελλοντικό εδώ και τώρα, γεμάτο ειρήνη,  αγάπη, αρμονία και μια  ελευθερία πέρα ​​από κάθε φαντασία.

Μέχρι να φτάσουμε στην πλήρη ελευθερία από το εγώ, θα υπάρξουν φορές που θα χανόμαστε εντελώς στο εγώ, και άλλες  φορές  θα είμαστε λίγο  χαμένοι στο εγώ, άλλες περισσότερο και ούτω καθεξής και θα υπάρχουν στιγμές όπου θα απολαμβάνουμε λίγο ή πολύ την ειρήνη, την πληρότητα και την ευδαιμονία του Είναι μας, ανάλογα με την καθαρότητα της αντίληψης μας.

Είναι γεγονός επίσης ότι το εγώ μπορεί να μετατρέψει τις πρακτικές σε ένα  και την πνευματική ζωή σαν ένα μέσο προβολής και ένα αποκούμπι - και το κάνει. Αλλά είναι μέρος της ανάπτυξής μας να μάθουμε την σωστή εσωτερική στάση για τις πρακτικές, τον τρόπο και τον λόγο που τις κάνουμε. Αν ασκούμαστε καθημερινά μετά από κάποιο διάστημα οι πρακτικές γίνονται μέρος της ζωής μας και δεν είναι πλέον πρακτικές, αλλά ένας τρόπος να ζούμε εδώ και τώρα με αρμονία, και ταυτόχρονα μας προετοιμάζουν και μας μεταμορφώνουν για να ζήσουμε σε ένα μελλοντικό εδώ και τώρα με μεγαλύτερη πληρότητα, ειρήνη, ευδαιμονία και ελευθερία.