Η ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ~ Ατμαν Νιτυανάντα

"Η γνώση της Ψυχής είναι η μόνη συμπαντική αλήθεια και η μόνη σοφία, - όλη η άλλη γνώση είναι παροδική"

Αληθινή σοφία είναι λοιπόν η βαθιά και συνεχής επίγνωση του Είναι μας (Ψυχής) και σοφός είναι αυτός που έχει συνειδητοποιήσει και έχει ταυτιστεί πλήρως με την Πνευματική του φύση (Συνειδητότητα, Ψυχή, Ατμαν). Είναι αυτός που είναι ελεύθερος από εγώ, επιθυμίες, φόβο, θυμό και πάθη και έχει ταυτιστεί πλήρως με την θέληση της Ψυχής του. 

Το να γνωρίσουμε εδώ δεν σημαίνει μια θεωρητική ή νοητική γνώση, αλλά άμεση εμπειρία, άμεση επίγνωση της Ψυχής μας η οποία είναι η άχρονη, αμετάβλητη, άφθαρτη, άμορφη, αναίτια ουσία και πηγή της φαινομενικής ύπαρξης μας αλλά και όλου του σύμπαντος αφού είναι ταυτόσημη με την συμπαντική Ψυχή (που την αποκαλούμε ως Θεό, Πνεύμα, Μπράμαν, παγκόσμια Συνειδητότητα κ.λπ.). 

Οποιαδήποτε άλλη γνώση είναι σχετική και παροδική, οπότε σύμφωνα με τους σοφούς αυτό που επάνω από όλα αξίζει είναι η γνώση της αλήθειας (δηλ. η επίγνωση της Ψυχής μας), η οποία είναι η μόνη που μας ελευθερώνει από την ψευδαίσθηση του ‘εγώ’ και το δικό μου’, από την ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας από το Θεό, τους συνανθρώπους μας και όλο τον κόσμο, το φόβο, τις επιθυμίες, τις προσκολλήσεις και τα βάσανα και τις δυστυχίες της υλικής ύπαρξης μας.

 

Η ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να αποδεχτεί κάποιος την άγνοια του. Όλοι νομίζουν ότι ξέρουν, αν και ζουν στην άγνοια (η συντριπτική πλειοψηφία). Αυτός που πραγματικά γνωρίζει είναι ικανοποιημένος μέσα στον εαυτό του με τον ίδιο του τον Εαυτό (Συνεισητότητα), ζει με ειρήνη πληρότητα και αγάπη. Δεν βλέπει τίποτα ξεχωριστό από αυτόν και έτσι όλος ο κόσμος είναι το σπίτι του.

Λίγοι είναι αυτοί που είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τις ψευδαισθήσεις τους και τις θεωρητικές γνώσεις που έχουν απλά θρέψει την ματαιότητα του νου. Η άγνοια, ο φόβος, η επιθυμία και η υπερηφάνεια κρατούν τον άνθρωπο μακριά από την αλήθεια αν και η αλήθεια είναι το πιο προσιτό από όλα. Γιατί γεννηθήκαμε από την αλήθεια, ζούμε μέσα και χάριν της αλήθειας και είμαστε ένα με την αλήθεια.

Αλήθεια, μια λέξη τόσο παρεξηγημένη. Ο καθένας έχει την δική του αλήθεια (έχει την δική του ιδέα ή αντίληψη για την αλήθεια ή Θεό), μόνο που αυτό που θεωρεί ως η δική του αλήθεια δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δική του ψευδαίσθηση. Δεν υπάρχει η δική μου ή δική σου αλήθεια. Η αλήθεια είναι μια και μοναδική δίχως δεύτερη. Ζούμε σε ένα κόσμο και ταξιδεύουμε μαζί επειδή είμαστε όλοι γεννημένοι από την ίδια αλήθεια, πλέουμε στην ίδια αλήθεια και είμαστε αυτή η μοναδική αλήθεια. Και μέσα σε αυτήν την αλήθεια ο καθένας ζει τη δική του ψευδαίσθηση, την οποία λόγω της άγνοιας θεωρεί ως αλήθεια.

Η αλήθεια είναι απλή και πλήρης, ενώ η άγνοια πολύπλοκη και πάντα ελλιπής. Η αλήθεια είναι πάντα παρούσα ενώ η άγνοια όχι (αν και στη πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι παρών ένα τμήμα της άγνοιας). Η αλήθεια είναι αυταπόδεικτη και αυθύπαρκτη ενώ η άγνοια είναι προϊόν δυαδικής εμπειρίας, χρειάζεται δηλαδή ένα υποκείμενο για να γνωρίσει μέσα από το νου αυτό που δεν είναι αλλά φαίνεται να υπάρχει. Η αλήθεια είναι αμετάβλητη, άχρονη, ακατάστρεπτη. Η άγνοια μεταβαλλόμενη, περιορισμένη από το χρόνο και θνητή (καταστρέψιμη). Η αλήθεια είναι αναίτια αλλά η άγνοια έχει αιτία.

Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ είπε: «Γνωρίστε την αλήθεια και αυτή θα σας ελευθερώσει». Μας προέτρεψε να γνωρίσουμε την αλήθεια ως το μοναδικό φάρμακο να γιατρευτούμε από τον πόνο και την δυστυχία που προέρχονται από την άγνοια της αλήθειας και την επακόλουθη ταύτιση μας με τον κατώτερο νου και το σώμα και την συνεπακολουθούμενη (της ταύτισης) ανάπτυξη των αναρίθμητων εγωιστικών τάσεων, παθών, προγραμματισμών, ψευδαισθήσεων και συνηθειών.

Μία λοιπόν είναι η αλήθεια και έχει την δύναμη να μας απελευθερώσει. Από τι; Από τι άλλο, από την δική μας υποτιθέμενη αλήθεια που δεν είναι τίποτα άλλο από την άγνοια και τις ψευδαισθήσεις  του νου, το 'εγώ' και το 'δικό μου', τα οποία συνεπάγονται πόνο και δυστυχία. Η άμεση εμπειρία της μίας συμπαντικής αλήθειας θα μας ελευθερώσει από την ψευδαίσθηση ότι είμαστε κάτι ξεχωριστό από την αλήθεια, τους συνανθρώπους μας και τον κόσμο. Και τι είναι αυτό που δημιουργεί αυτή την ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας;  Η ταύτιση με το σώμα, το ’εγώ΄ και το ΄δικό μου΄, που είναι οι βασικές απόψεις του κατώτερου νου.

Η αλήθεια υπάρχει πέρα από το νου αλλά η άγνοια είναι του νου. Δεν υπάρχει άγνοια έξω από το νου. Αν και η αλήθεια είναι παρούσα όλες τις στιγμές και σε όλες τις καταστάσεις συνείδησης, (είτε ο νους είναι σε εγρήγορση, είτε είναι χαμένος σε σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα, είτε κοιμάται), είναι εύκολα διακριτή μόνο όταν ο νους είναι διαυγής, φωτεινός, ήρεμος και εστιασμένος. Γι αυτό όποιος ξεπεράσει το νου του (ξεπερνάμε τον νου μας όταν τον κάνουμε να σιωπήσει πλήρως και στα υποσυνείδητα του επίπεδα) χωρίς να το θέλει έρχεται σε άμεση εμπειρία της αλήθειας και αντιλαμβάνεται την αλήθεια χωρίς τις παραμορφώσεις που δημιουργεί ο ίδιος ο νους.

Είναι τόσο δελεαστική για τον κατώτερο νου η ψευδαίσθηση των αισθητήριων εμπειριών και οι απολαύσεις που αυτές συνεπάγονται, με αποτέλεσμα να ταυτίζεται και να προσκολλάται σε αυτές και να αναπτύσσει τον εγωισμό, τις επιθυμίες και τα πάθη που τελικά είναι η ίδια του η φυλακή και η μοναδική αιτία πόνου και δυστυχίας.

Ο γεμάτος, εγωισμό, επιθυμίες και πάθη νους δεν επιτρέπει την διάνοια (Μπούντι- Buddhi) να λειτουργήσει με καθαρότητα, διάκριση και ακρίβεια και έτσι δεν μπορεί να διακρίνει, το ωφέλιμο από το βλαβερό, το ορθό από το σφαλερό και τελικά το αληθινό από το ψεύτικο. Ο μη αγνός νους σκλαβώνει την διάνοια στις δικές του απαιτήσεις, επιθυμίες και ψευδαισθησιακές ανάγκες. Και η διάνοια που σκοπός της είναι να υπηρετεί την αλήθεια, να ζει σε ενότητα με την αλήθεια και να απολαμβάνει σε τέλεια ενότητα με την αλήθεια την ειρήνη, την πληρότητα και την ευδαιμονία της αλήθειας, υποφέρει τα βάσανα που ο κατώτερος νους δημιουργεί εξ αιτίας των παθών του. Και όταν η διάνοια ακούσει το μήνυμα της απελευθέρωσης από την άγνοια και την δυστυχία έχει να αντιμετωπίσει την πλήρη άρνηση και την σθεναρή αντίσταση του κατώτερου νου, ο οποίος θέλει να συνεχίζει μηχανικά στις συνήθεις του και τις ψευδαισθησιακές απολαύσεις του.

Όσο πιο δυνατά τα πάθη, οι επιθυμίες και οι προσκολλήσεις του νου, τόσο μεγαλύτερη η απέχθεια  και η αντίσταση του προς την αλήθεια. Ο νους της πλειοψηφίας των ανθρώπων ακόμη και αυτών που έχουν ενδιαφέρον για την πνευματικότητα και τον Θεό είναι τόσο πολύ εγκλωβισμένος και περιορισμένος από τις προσκολλήσεις, τις λανθασμένες πεποιθήσεις, τον φόβο, τις συνήθειες, το εγώ και το δικό μου που αντιστέκεται να εγκαταλείψει τις απολαύσεις, τις ψευδαισθήσεις και  τις ιδέες τους για χάριν της αλήθειας. Στην πιο ακραία του μορφή, ο σκοτεινιασμένος από την άγνοια, τον εγωισμό και τα πάθη νους, οδήγησε πολλούς να κοροϊδέψουν, να καταδιώξουν να προπηλακίσουν ακόμη και να σκοτώσουν αγίους και σοφούς.

Πολλοί είναι επίσης αυτοί που ψάχνουν την αλήθεια, την αγάπη ή την ευτυχία, αλλά είναι τόσο ταυτισμένοι και εγκλωβισμένοι  στις θεωρίες τους και τις ιδέες τους για την αλήθεια που δεν έχουν καθόλου χώρο να ακούσουν και να δεχτούν το  απλό αλλά απελευθερωτικό μήνυμα της αλήθειας. Για αυτό ο Ιησούς είπε: «Μη βάζετε καινούργιο κρασί σε παλιά ασκιά γιατί θα χαλάσει». Δεν είναι ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε να δώσει ένα καινούργιο μήνυμα σχετικά με την αλήθεια, αφού η αλήθεια είναι αιώνια η ίδια, αλλά ήθελε να προτρέψει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις θεωρίες, τις πεποιθήσεις και τις ιδέες τους και να ακούσουν το μήνυμα του, χωρίς αντίσταση, φίλτρα και παραμορφώσεις, ώστε τα λόγια του που πήγαζαν από την ίδια την αλήθεια, (ένεκα του ότι ο Ιησούς ήταν ένα καθαρό κανάλι και ένα με την αλήθεια) να φωτίσουν και να αφυπνίσουν την διάνοια τους και να λάμψει μέσα της η αλήθεια. 

«Το φως ήλθε στον κόσμο και οι άνθρωποι ηγάπησαν (προτίμησαν) το σκοτάδι από το φως» 

Τα λόγια ενός φωτισμένου έχουν την δύναμη να αφυπνίσουν στην αλήθεια την διάνοια αυτών που είναι έτοιμοι και ανοικτοί να τα δεχτούν χωρίς αντίσταση, αμφιβολίες και φόβο. Είναι αφυπνιστικά για αυτούς που είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τις επιφανειακές, λανθασμένες ή λάθος κατανοημένες θεωρίες, πεποιθήσεις, πιστεύω και ιδέες (που έτσι κι αλλιώς μέχρι τώρα δεν τους έφεραν στην αφύπνιση και την συνειδητοποίηση της αλήθειας) και να ακούσουν με ένα ανοικτό και δεκτικό νου τα λόγια τα ριζωμένα στην  αλήθεια.

Είναι πολλοί επίσης που επιζητούν μέσω της  επικοινωνίας (οποιασδήποτε μορφής)  με τους άλλους απλά να επιβεβαιώνουν τις ιδέες και τις απόψεις τους και να επιβεβαιώνονται αυτοί οι ίδιοι. Λίγοι είναι αυτοί που θέλουν πραγματικά να μάθουν, να κατανοήσουν, να εμβαθύνουν με σκοπό να εγκαταλείψουν την ψευδαίσθηση και να αφυπνιστούν στην αλήθεια. Οι περισσότεροι θέλουν μια βερσιόν της αλήθειας που να κάνει την προσωπική τους ζωή πιο απαλή και πιο ευχάριστη αλλά δεν θέλουν να εγκαταλείψουν το εγώ τους για χάριν της αλήθειας. Για αυτό ο Ιησούς είπε: «Πολλοί είναι οι καλεσμένοι αλλά λίγοι οι εκλεκτοί. Όχι γιατί ο δρόμος είναι μυστικός ή προορισμένος για λίγους αλλά γιατί ο νους των πολλών είναι τόσο πολύ περιορισμένος και προγραμματισμένος και γεμάτος από το ‘εγώ’ και το ‘δικό μου’, (είτε αυτό αφορά υλικά πράγματα, είτε πεποιθήσεις και ιδέες) που δεν μπορεί ούτε είναι διατεθειμένος να τα εγκαταλείψει για την αλήθεια. Και έτσι από άγνοια, εγωισμό και πάθη προτιμά το σκοτάδι και την σκλαβιά αντί του φωτός και της ελευθερίας. Προτιμάει δηλαδή να παραμείνει ταυτισμένος με το εγώ του, τις ψευδαισθήσεις, τις απολαύσεις και τους πόνους του,  παρά να ταυτιστεί με το πνευματικό του Είναι  (που είναι ένα με την αλήθεια -Θεός, Πνεύμα) που είναι αιώνια ή άχρονη ειρήνη, ελευθερία,  πληρότητα και ευδαιμονία χωρίς περιορισμούς και όρους.