ΥΠΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΧΑΝΩ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΟΥ
Δεν μπορεί να χάσει κάποιος μια ελευθερία που δεν έχει. Ένα άτομο που ζει ταυτισμένο με το σώμα και τον νου, και ακολουθεί κατά γράμμα ως πιστός ασυνείδητος υπηρέτης, τους υποσυνείδητους προγραμματισμούς και τις επιθυμίες του εγώ, είναι πολυτέλεια να μιλάει για ελευθερία. Το να νομίζει κάποιος ότι είναι ελεύθερος δεν σημαίνει και ότι είναι πράγματι ελεύθερος.
Ο δάσκαλος θέλει να βοηθήσει τον μαθητή να βγει από την άγνοια, την μιζέρια και την δυστυχία και να φτάσει στην πληρότητα, την ειρήνη και την ευτυχία.
Το εγώ θέλει να παραμείνει στην άγνοια και στην δυστυχία γιατί είναι δημιουργημένο από την άγνοια και έχει συνηθίσει να ζει στην άγνοια και στην μιζέρια..
Οπότε με το να αδιαφορεί, να μην ακούει και να μην ακολουθεί ο μαθητής τις οδηγίες, τις συμβουλές και τις παραινέσεις του δασκάλου απλά παρατείνει την άγνοια και την δυστυχία του.
Το να πιστεύει ο μαθητής ότι χάνει την ελευθερία του με το να ακούει και να εφαρμόζει τις οδηγίες του δασκάλου (σε θέματα που αφορούν την άσκηση) είναι μια ψευδαίσθηση του εγώ. Ποια ελευθερία να χάσει ένας που δεν είναι ελεύθερος αλλά δούλος των αισθήσεων, του νου και του εγώ;
Το εγώ έχει την ψευδαίσθηση ότι χάνει την ελευθερία του όταν δεν μπορεί να κάνει, τα ίδια που εδώ και χρόνια έκανε ανενόχλητο λόγω της έλλειψης γνώσης, κατανόησης, διάκρισης και αυτοπαρατήρησης. Του εγώ δεν του αρέσει καθόλου να χάσει την κυριαρχία του στον νου και στις αισθήσεις του μαθητή. Και ένας από τους τρόπους να κρατήσει την κυριαρχία του το εγώ είναι να κάνει τον μαθητή να μην ακούει τις συμβουλές και τις παραινέσεις του δασκάλου κάνοντας του να πιστεύει ότι έτσι χάνει την ελευθερία του.
Το μόνο που μπορεί να χάσει κανείς ακούγοντας και εφαρμόζοντας τις οδηγίες του δασκάλου του, είναι να χάσει το εγώ του, τους προγραμματισμούς του και την δυστυχία του, και να κερδίσει την ελευθερία του.
