ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙΝ
Στην
πραγματικότητα δεν υπάρχουν επιθυμίες αλλά επιθυμείν.
Γι'
αυτό όταν ικανοποιείς μια επιθυμία μια άλλη γεννιέται.
Παρόμοια,
αν ελευθερωθείς από μια επιθυμία, μια άλλη θα πάρει την θέση της. Κι αυτό συμβαίνει
γιατί το επιθυμείν, ο μηχανισμός δηλαδή της επιθυμίας παραμένει ζωντανός.
Υπάρχει
ένα πρόγραμμα μέσα μας που δημιουργεί συνεχώς επιθυμίες. Και αυτό από την φύση
του είναι παράλογο. Αν δεν τιθασευτεί από την λογική την διάκριση και την
θέληση, όπως συμβαίνει στην πλειοψηφία της ανθρωπότητας, τότε ο νους λειτουργεί
ως υπηρέτης της επιθυμίας αντί για αφέντης της.
Αποτέλεσμα
αυτού, δυσαρμονία, μιζέρια, προσκόλληση, εθισμοί, ταυτίσεις, αρρώστιες, πόνος,
δυστυχία, σε ατομικό
και συλλογικό επίπεδο.
Το
κατώτερο εγώ που είναι στην ουσία του επιθυμείν (και είναι ακόρεστο, αχόρταγο,
αδηφάγο), ψάχνει ασταμάτητα
αισθητηριακές εμπειρίες και τρόπους να ευχαριστηθεί, να απολαύσει, να
ικανοποιηθεί.
Στο
όνομα της απόλαυσης, της φήμης, της δόξας, της ματαιοδοξίας και της κενοδοξίας,
το εγώ παραβιάζει τα όρια του σώματος, της ενέργειας, των αισθήσεων και του νου
και ακόμη διαπράττει άνομες πράξεις.
Όλο
αυτό το χάλι που βλέπουμε σήμερα χάρη στην τεχνολογία, έχει σαν βάση την
επιθυμία, που είναι η μητέρα και των άλλων ψυχολογικών ιών, όπως η υπερηφάνεια,
η αλαζονεία, η ματαιοδοξία, ο φόβος, ο θυμός, το μίσος, η ζήλια, κ.λπ.
Συνεπώς
η ελευθερία μας θα συμβεί όταν εξαλειφθεί το επιθυμείν, δηλαδή η ενέργεια της
επιθυμίας η οποία κινεί συνεχώς τον νου προς τα έξω μέσα από τις αισθήσεις για
να απολαύσει τα αντικείμενα των αισθήσεων και τις εγκόσμιες επιτυχίες.
Επειδή
η επιθυμία δεν είναι εύκολο να εξαλειφθεί, η σειρά της εξάλειψης έχει ως εξής:
Εγκαταλείπουμε τις κατώτερες επιθυμίες και στρέφουμε την επιθυμία σε ανώτερους
σκοπούς, την στρέφουμε στην απελευθέρωση, στον Θεό, και τέλος εγκαταλείπουμε
κάθε επιθυμία.
Όταν
δεν υπάρχει επιθυμείν, ο νους παραμένει ήρεμος και ακίνητος σαν τα νερά μιας
ήρεμης λίμνης και αναπαύεται στην πηγή του, έναν ωκεανό ειρήνης, αγάπης και
ευδαιμονίας.
