Η ΤΑΥΤΙΣΗ, ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ
Εγώ, επιθυμία ταύτιση, προβολή, προσκόλληση, φαντασία, μηχανική
ασυνείδητη σκέψη, αρνητικά συναισθήματα είναι διάφορες απόψεις του
συνειδησιακού μας ύπνου.
Η ταύτιση σχετίζεται με την άγνοια, το κατώτερο εγώ, την αδυναμία
έλεγχου του νου και των αισθήσεων, την έλλειψη διάκρισης, την συνήθεια, την
παρουσία των γκούνας ράτζας και τάμας στο νου, την επιθυμία, την
φαντασία, την λησμονιά, την προβολή.
Η θεμελιώδης ταύτιση είναι
αυτή του αληθινού μας Εαυτού (Συνειδητότητα, εσωτερική σιωπηλή παρουσία, Ψυχή,
Πνεύμα, Άτμαν), με το εγώ, το σώμα και
το νου. Σχετικά με την αυτεπίγνωση και την αληθινή μας φύση μπορείτε να
διαβάσετε τα άρθρα: ΑΥΤΕΠΙΓΝΩΣΗ
ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ και Η
ΣΙΩΠΗΛΗ ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (Συνειδητότητα).
Η ρίζα της ταύτισης είναι η άγνοια, δηλαδή, η μη αντίληψη της
αληθινής μας φύσης, που οφείλεται στη μη διάκριση ανάμεσα στον αληθινό μας
Εαυτό και στα οχήματα έκφρασης (τα τρία σώματα) και το ψευδαισθησιακό εγώ. Η
ράτζας και η τάμας γκούνας είναι οι πρωταρχικές ποιότητες της δημιουργίας που
δημιουργούν την ταύτιση, την προβολή και τον 'ύπνο της συνείδησης’. Η τάμας
βάζει ένα πέπλο ανάμεσα στο νου και τον αληθινό μας Εαυτό και η ράτζας κάνει το
νου εξωστρεφή, ανήσυχο, αεικίνητο και παθιασμένο.
Είναι στη φύση του εγώ και της επιθυμίας να δημιουργούν ταύτιση
και προβολή. Χωρίς ταύτιση δεν μπορεί να υπάρξει απόλαυση, επιθυμία και δυστυχία.
Συγκεκριμένα είναι το ρατζασοταμασικό εγώ (ΟΙ
ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΓΚΟΥΝΑΣ) που καλύπτει
την αληθινή μας φύση ή Εαυτό (Συνειδητότητα, εσωτερική σιωπηλή παρουσία, Ψυχή,
Πνεύμα, Άτμαν), και δεν επιτρέπει την διάκριση ανάμεσα στον αληθινό μας Εαυτό
και τα οχήματα έκφρασης (τα τα τρία σώματα: φυσικό, αστρικό και αιτιατό). Είναι
το εγώ που μας ταυτίζει με το σώμα, το νου και τα εξωτερικά αντικείμενα, που
προξενεί την προβολή και την επίθεση της προβολής στο αντικείμενο ταύτισης μέσω
της επενέργειας των ράτζας και τάμας ποιοτήτων (γκούνας) και της φαντασίας.
Στην ταύτιση υπάρχει φαντασία,
μηχανικές σκέψεις, μη ξεκάθαρη ή καθόλου επίγνωση συναισθημάτων, παρορμήσεων,
προγραμματισμών και μηχανισμών του εγώ, δεν υπάρχει διαύγεια νου, δεν
γνωρίζουμε ποια ακριβώς είναι η νοητική και συναισθηματική μας κατάσταση, δεν
αντιλαμβανόμαστε ποια είναι η κατάσταση των άλλων, προβάλουμε την κατάσταση
τους σε αυτούς, παρερμηνεύουμε τις συμπεριφορές μας, αυτές των άλλων και τα
συμβάντα, φανταζόμαστε και ονειροπολούμε
Η βασικές
συνέπειες της ταύτισης είναι:
1. Αντιλαμβανόμαστε (και
συνεπώς θεωρούμε) ως εαυτό μας, το σώμα και το νου που είναι απλά και μόνο ένα
μέσο έκφρασης του Εαυτού μας και συνεπώς δεν αντιλαμβανόμαστε ποιός ή τι
είναι η αληθινή μας ταυτότητα, ο αληθινός μας Εαυτός. (Η
ΣΙΩΠΗΛΗ ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (Συνειδητότητα).
2. Ξεχνάμε τον Εαυτό
μας,
3. Δεν μπορούμε να
διακρίνουμε την αληθινή φύση των πραγμάτων και την αληθινή μας φύση
4. Προβάλουμε στα
πράγματα ποιότητες και ιδιότητες που δεν έχουν και ζούμε με ψευδαισθήσεις
5. Συνέπεια όλων αυτών είναι
η ανάπτυξη και η γιγάντωση του εγώ στην ψυχολογία μας σε όλες του τις απόψεις
(λαγνεία, λαιμαργία, απληστία, υπερηφάνεια, ζήλια, θυμός, φόβος, ενοχές κ.λπ.),
καθώς και η ανάπτυξη διάφορων αυτοματισμών, προγραμματισμών,
ψευδαισθησιακών επιθυμιών, προσκολλήσεων, συνηθειών και εθισμών, που
έχουν ως αποτέλεσμα να προκαλούμε στον εαυτό μας μη απαραίτητο πόνο, δυστυχία
και αρρώστιες και να συμβάλουμε στην ανισορροπία και δυστυχία της ανθρωπότητας,
των ζώων και την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Ο μηχανισμός ταύτισης
Το κύρια χαρακτηριστικά του μηχανισμού ταύτισης είναι ότι δεν
υπάρχει συνειδητή προσοχή (επαγρύπνηση), διάκριση και αυτεπίγνωση. Στην
ταύτιση. το εγώ μας κλέβει την προσοχή ασυνείδητα (χωρίς να το καταλαβαίνουμε)
με ένα τρόπο που είναι στ' αλήθεια δύσκολο να κατανοηθεί, και έτσι δεν
έχουμε ελεύθερη προσοχή ούτε για να έχουμε επίγνωση του Εαυτού μας (της
σιωπηλής ζωντανής παρουσίας μέσα μας) ούτε για να παρατηρούμε από απόσταση την
εκδήλωση του εγώ στο συναίσθημα και το νου. Χωρίς συνειδητή προσοχή είμαστε
ολοκληρωτικά ταυτισμένοι με τα περιεχόμενα του νου και τις αισθητηριακές
αντιλήψεις.
Μια δεύτερη βασική άποψη του μηχανισμού ταύτισης (που συνδυάζεται
με την προβολή) είναι να βλέπουμε δύο ή περισσότερα διαφορετικά πράγματα σαν ένα
και να προβάλουμε τις ιδιότητες του ενός στο άλλο.
Για να μην πέφτουμε στην κατάσταση ταύτισης, ύπνου και
ονειροπολήματος, είναι απαραίτητο να μην χάνουμε την επίγνωση της εσωτερικής
σιωπηλής παρουσίας. Ένα μέρος της προσοχής μας, θα πρέπει παραμένει συνεχώς στραμμένο
προς τα μέσα στο κέντρο της ύπαρξης μας. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το
προσπαθούμε από στιγμή σε στιγμή και να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο με
καθημερινό διαλογισμό, πρωί και βράδυ και αυτοέρευνα.
Διάφορες
απόψεις της ταύτισης
1. Δυο
ή και παραπάνω πράγματα διαφορετικής φύσης γίνονται αντιληπτά ως ένα,
(φαινόμενο Βέλκρο). Για παράδειγμα η αίσθηση απόλαυσης, η εικόνα του καφέ (είτε
φανταστική, είτε τον βλέπουμε με τις αισθήσεις) και οι σκέψεις που κάνουμε για
τον καφέ γίνονται αντιληπτά ως μία ενιαία πραγματικότητα. Άλλα δύο
παραδείγματα: αντιλαμβανόμαστε τα εγώ και το σώμα ως ένα. Αντιλαμβανόμαστε ένα
δικό μας συναίσθημα ως ένα με την εικόνα ενός προσώπου που σκεφτόμαστε. Το εγώ
και η Συνειδητότητα ταυτίζονται φαινομενικά και τα αντιλαμβανόμαστε σαν να
είναι ένα, ότι η Συνειδητότητα ανήκει στο εγώ.
2.
Προβάλουμε ταυτίζουμε τις ιδιότητες ενός πράγματος με κάποιο άλλο. Π.χ.
προβάλουμε το φόβο μας στους άλλους, επίσης προβάλουμε και ταυτίζουμε τις
λειτουργίες του σώματος με τον Εαυτό μας (Συνειδητότητα) και το αντίστροφο.
Δηλαδή όταν χτυπάμε για παράδειγμα το πόδι μας λέμε ‘πονάω’, θεωρώντας
ότι ο εαυτός μας είναι το σώμα, ενώ ο εαυτός μας είναι αυτό που παρατηρεί και
έχει επίγνωση του σώματος και του πόνου.
3. Μας
τραβάνε την προσοχή τα εξωτερικά αντικείμενα, και τα αισθητηριακά ερεθίσματα,
αυτό που κάνουμε (γράφουμε, μιλάμε, μαγειρεύουμε, πλένουμε, παίζουμε κ.λπ.),
ταυτιζόμαστε με αυτά και ξεχνάμε τον Εαυτό μας. Δηλαδή ξεχνιόμαστε με τις
αισθητηριακές εμπειρίες και πράξεις και δεν έχουμε επίγνωση του Είναι μας (της
σιωπηλής ζωντανής παρουσίας μέσα μας).
4. Στην
διάρκεια της ημέρας αν δεν κάνουμε κάτι που χρειάζεται πολύ προσοχή και
συγκέντρωση, συνήθως όταν κάνουμε κάτι πρακτικό και δεν χρειάζεται πολύ
προσοχή (σκουπίζουμε, πλένουμε πιάτα, πάμε βόλτα, πίνουμε καφέ, καθόμαστε
στη βεράντα και ρεμβάζουμε κ.λπ.) και όχι μόνο, συνήθως μας συνεπαίρνουν
σκέψεις με τι οποίες ταυτιζόμαστε. Αυτές συνήθως σχετίζονται με πράγματα περασμένα
ή μελλοντικά και μαζί με αυτές βιώνουμε ταυτόχρονα κάποια συναισθήματα
δυσάρεστα ή ευχάριστα ανάλογα την περίσταση. Ξεχνιόμαστε και ονειροπολούμε.
5. Ταύτιση με
μια παρόρμηση, επιθυμία και συναίσθημα, σκέψεις. Στην αντίληψη ενός
αισθητηριακού ερεθίσματος, μιας κατάστασης ή στην ανάμνηση τους, εκδηλώνεται
κάποιο συναίσθημα με ανάλογες σκέψεις (επιθυμία με ανάλογες σκέψεις,
κ.λπ.) το οποία μας απορροφούνε όλη την προσοχή και γινόμαστε ένα με αυτά. Σε
άλλες περιπτώσεις μπορεί να είμαστε συνειδητοί από τα συναισθήματα, την
επιθυμία και τις σκέψεις αλλά να είναι τόσο δυνατή η έκφραση τους που να μην
μπορούμε να σταματήσουμε αυτό το ρούφηγμα της προσοχής προς αυτά. Σαν να είναι
μια δύνη που μας τραβάει μέσα να μας καταπιεί. Στο πάθος της λαγνείας και της
λαιμαργίας αυτό είναι πολύ σύνηθες. Σε μηδέν χρόνο γινόμαστε ένα με την λαγνεία
και την λαιμαργία και λειτουργούμε ως υπνωτισμένοι. Γενικά τα έντονα
συναισθήματα όποια και νάναι αυτά, (θυμός, φόβος, ενοχές, ζήλια, κ.λπ.) έχουν
αυτή την δύναμη να μας κάνουν να ταυτιζόμαστε τελείως με αυτά.
Το ζητούμενο είναι μέσα από την συνεχή αυτεπίγνωση, την
επαγρύπνηση, την διάκριση, την απόσπαση, την αυτοπαρατήρηση, την επανάληψη
μάντρα, την μετατροπή εντυπώσεων, την αυτοέρευνα, να μην επιτρέπουμε τις
εγωϊκές τάσεις να γίνονται τεράστια κύματα. Αυτό όμως στα πρώτα χρόνια (αλλά
και μετά από πολλά χρόνια αν δεν ασκούμαστε ειλικρινά και συστηματικά) δεν
μπορούμε να το αποφύγουμε. Οπότε μετά από μια έντονη εκδήλωση του εγώ θα πρέπει
να κάνουμε πολύ περισσότερα πράγματα σχετικά με αυτό το εγώ ώστε να του κόψουμε
δύναμη και να είμαστε πιο έτοιμοι για την επόμενη εκδήλωση του.
6.
Αντιλαμβανόμαστε ως εαυτό μας αυτό με το οποίο ταυτιζόμαστε. Πρώτιστα με το εγώ
(και εξ αιτίας του εγώ) και το σώμα και όλα όσα συμβαίνουν στο σώμα
(συναισθήματα, σωματικά βιώματα, σκέψεις, πεποιθήσεις, φαντασίες).
Το Εγώ, μας πείθει ότι σκέψεις του είναι σκέψεις μας, τα
συναισθήματά του είναι συναισθήματά μας, οι φόβοι του φόβοι μας. Το εγώ
μας πείθει ότι είμαστε εμείς όλα αυτά, ότι είμαστε εμείς Εκείνο (το εγώ), ενώ
στην πραγματικότητα αυτό είναι μία ψευδαίσθηση και ένα σκοτάδι απέναντι στο φώς
της Συνειδητότητας που είναι η αληθινή Ύπαρξης μας. Και επειδή το εγώ
ταυτίζεται και με το σώμα αντιλαμβανόμαστε και πιστεύουμε ότι είμαστε το σώμα.
7.
Ταυτιζόμαστε και με πράγματα έξω από εμάς, όπως αντικείμενα, τόπους, πρόσωπα
(σύζυγος, παιδιά, γονείς, φίλος, τραγουδιστής, αθλητής, πολιτικός, κ.λπ.),
αθλητικές ομάδες, θρησκεία (Χριστιανισμός, Μάρτυρες Ιεχωβά, Βουδισμός κ.λπ.),
κόμματα, χώρα, ιδεολογίες, κ.λπ. για να νοιώσουμε ότι υπάρχουμε, ότι αξίζουμε,
για να νοιώσουμε ασφάλεια, για να ικανοποιήσουμε βασικές ανάγκες.
8.
Η ταύτιση με πράγματα έξω από εμάς συνοδεύεται με την προσκόλληση και
σχετίζεται με τον φόβο και την ανάγκη αναζήτησης και εύρεσης ταυτότητας, αξίας,
αποδοχής, αναγνώρισης. Το ίδιο ισχύει και για ταύτιση με κάποια πεποίθηση ή
ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας. Φοβόμαστε να εγκαταλείψουμε αυτές τις
πεποιθήσεις γιατί το εγώ μας φοβάται και δεν θέλει να συνειδητοποιήσει ότι
είναι μια ψευδαίσθηση.
9.
Ταυτιζόμαστε και προσκολλόμαστε με πράγματα που σχετίζονται με την αξία, την
ανασφάλεια, την επιθυμία για απόλαυση, άνεση, δύναμη, φήμη, αναγνώριση,
αποδοχή, επιβράβευση.
10.
Ταυτιζόμαστε με κάποιο προγραμματισμό ή ψεύτικη ανάγκη: αξίζω αποδοχή και
αγάπη ή είμαι ασφαλής όταν υπηρετώ τους άλλους, όταν δεν λέω όχι όταν δεν
εκφράζω τα συναισθήματα μου (ιδιαίτερα τα αρνητικά), τις επιθυμίες μου, την
άποψη μου κ.λπ.
Διαβάστε σχετικά με την ταύτιση επίσης στο: Η
ΤΑΥΤΙΣΗ & Η ΑΥΤΕΠΙΓΝΩΣΗ
