Η κύρια μας ψευδαίσθηση
Το εγώ δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε από την λήθη και (της αληθινής μας φύσης) και την επιθυμία. Συνεπώς η ουσιαστική φύση του εγώ είναι η επιθυμία η οποία σχετίζεται πάντα με κάτι έξω από εμάς, με κάτι που δεν έχουμε. Δεν γίνεται να επιθυμούμε κάτι που ήδη έχουμε.
Η επιθυμία δημιουργεί σχεδόν πάντα μέσα μας μια αίσθηση ανικανοποίητου, ανησυχίας. έλλειψης (ότι κάτι μας λείπει), ότι κάτι είναι απαραίτητο για να νιώσουμε ικανοποιημένοι, ευτυχισμένοι, πλήρεις, και ότι αξίζουμε.
Εξ αιτίας αυτής της εσωτερικής κατάστασης σχεδόν συνέχεια (εκτός και αν είμαστε απασχολημένοι με κάτι) αναζητούμε ψυχαναγκαστικά κάτι στον κόσμο των αισθήσεων, αναζητούμε να αποκτήσουμε κάτι για να βιώσουμε ευχαρίστηση, ικανοποίηση, πληρότητα, ευτυχία και αξία.
Δεδομένου ότι όλα τα αντικείμενα και οι εμπειρίες των αισθήσεων στερούνται πραγματικότητας, είναι παροδικά και φθαρτά και δεδομένου ότι η επιθυμία από τη φύση της είναι ακόρεστη και παρορμητική, και ως εκ τούτου εκδηλώνεται συνεχώς παρά τη θέληση μας, ανεξάρτητα από το πόσα πολλά πράγματα θα αποκτήσουμε, θα απολαύσουμε και θα πετύχουμε, θα παραμένουμε στο τέλος στην ίδια επώδυνη εσωτερική κατάσταση της κενότητας, της έλλειψης, της ανησυχία, του ανικανοποίητου και της δυσαρέσκειας.
Η αναζήτηση της πληρότητας, της ελευθερίας και της ευτυχίας έξω από τον εαυτό μας, εξ αιτίας της μη αντίληψης (η μη επίγνωση) ότι είμαστε ήδη μέσα μας πλήρεις, ελεύθεροι, μακάριοι και ειρηνικοί είναι η κύρια μας ψευδαίσθηση και η μήτρα όλων των δυστυχιών μας.
