Η ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΣΤΟ ΦΘΑΡΤΟ
Τα νειατα φευγουν γρηγορα, οι αισθησεις και το σωμα χανουν την φρεσκαδα τους και δεν μπορουν να απολαυσουν οπως πριν, ο θάνατος μπορει ναρθει οποιαδηποτε στιγμη, οι χαρες των αισθησεων εχουν αρχη και τελος, κι ομως ο νους δεν εγκαταλειπει την ψευδαισθηση.
Παραμενει προσκλλημενος στις μορφες περιμενοντας καθε ευκαιρια για να απολαυσει.
Προτιμαει το φθαρτο, το ατελες, την γεννηση κσι το θανατο και ολες τις δυστυχιες που αυτα συνεπαγονται και αφηνει την αιωνια ζωη, το φως και την ευδαιμονια του ωεκεανου της Υπαρξης.
Δεν υπαρχει μεγαλυτερο μυστηριο απο αυτο.
