ΤΟ
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ (η σκέψη εγώ) ΟΥΤΕ Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Είναι
αρκετοί που υποστηρίζουν ότι το εγώ είναι μια σκέψη, και συγκεκριμένα η σκέψη
εγώ. Η άποψη αυτή είναι εντελώς αβάσιμη και με απλά επιχειρήματα είναι εύκολο
να αποδειχτεί ότι το εγώ δεν είναι η σκέψη εγώ. Ο καθένας μπορεί και μόνος του,
αν παρατηρήσει τον εαυτό του και ερευνήσει την φύση του εγώ να αντιληφθεί ότι
το εγώ δεν είναι η σκέψη εγώ.
Σε
άλλο άρθρο έχω εξηγήσει αναλυτικά γιατί το εγώ δεν είναι μια σκέψη. Αναφέρω εδώ
δύο επιχειρήματα. Αν το εγώ ήταν η σκέψη εγώ τότε, στην αγγλική που το
εγώ λέγεται Ι (άϊ) και στην ισπανική που λέγεται Υο (γιο) το εγώ θα ήταν
διαφορετικό. Δηλαδή άλλη θα ήταν η φύση του εγώ των Ελλήνων, άλλη των Άγγλων, άλλη
των Ισπανών, πράγμα που δεν ισχύει. Είναι σαν να λέμε ότι ο θυμός που λέγεται
στα αγγλικά anger (ανγκερ) και στα ισπανικά ira (ιρα) είναι διαφορετικός στον Έλληνα,
διαφορετικός, στον Ισπανό και διαφορετικός στον Άγγλο. Προφανώς ο θυμός είναι
μια ποιότητα ενέργειας ίδια σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως πως την
ονομάζει ο κάθε λαός.
Ένα
δεύτερο απλό επιχείρημα είναι το γεγονός ότι η σκέψη εγώ δεν είναι συνεχώς
παρούσα μέσα μας. Το ότι η σκέψη εγώ δεν είναι παρούσα συνεχώς μέσα μας,
σημαίνει ότι το εγώ (που είναι μια από τις απόψεις του κατώτερου νου) δεν είναι
παρόν μέσα μας; Προφανώς όχι. Είτε σκεπτόμαστε την λέξη εγώ είτε όχι, η αίσθηση
εγώ είναι συνεχώς παρούσα μέσα μας. Έχουμε συνεχώς την αίσθηση εγώ σε οτιδήποτε
κάνουμε. Για παράδειγμα: είτε βλέπουμε, είτε ακούμε, είτε τραγουδάμε είτε
μιλάμε, είτε γράφουμε έχουμε την αίσθηση 'εγώ βλέπω', εγώ ακούω'. 'εγώ
τραγουδάω', εγώ μιλάω', 'εγώ γράφω' κ.λπ. Συνεπώς το εγώ το βιώνουμε ως μια
αίσθηση και όχι ως μια σκέψη η οποία συνδέεται και ταυτίζεται με οτιδήποτε
κάνουμε.
Το
εγώ είναι ο παράγοντας που δημιουργεί τις ταυτίσεις
Το
εγώ έχει την ιδιότητα να δημιουργεί διάφορες ταυτίσεις με πρώτη την ταύτιση με
το σώμα και γι' αυτό αισθανόμαστε ότι είμαστε το σώμα. Επίσης το εγώ μας κάνει
να ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα εξωτερικά αντικείμενα.
Συνεπώς
το εγώ δεν είναι ούτε μια σκέψη, ούτε η ταύτιση με τις σκέψεις, αλλά είναι αυτό
που ταυτίζεται με τις σκέψεις (και όχι μόνο) και τις χρησιμοποιεί όπως επίσης
και την φαντασία και τις άλλες ικανότητες του νου για να εκφραστεί και να
επιτύχει τους σκοπούς του.
Το
εγώ είναι ενέργεια
Το
εγώ είναι ενέργεια της οποίας η κύρια φύση είναι η επιθυμία και οι
τροποποιήσεις της, όπως η απληστία, η φιλαργυρία, η λαιμαργία, η ζήλια, η
ανυπομονησία, η αρέσκεια, η απαρέσκεια κ.λπ.
Το
εγώ της λαιμαργίας για παράδειγμα, χρησιμοποιεί τις σκέψεις και την φαντασία
για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για απόλαυση μέσω της τροφής. Μέχρι να
εκπληρωθεί η επιθυμία, η επιθυμία προσλαμβάνει την μορφή της ανυπομονησίας,
άγχους και ανησυχίας και αν κάτι μας εμποδίζει να πάρουμε αυτό που θέλουμε, τότε η
επιθυμία μεταμορφώνεται σε θυμό. Αν το φαγητό δεν είναι στο ύψος των προσδοκιών
και της φαντασίας του εγώ τότε η επιθυμία παίρνει τη μορφή της απαρέσκειας,
της αντιπάθειας ή της δυσαρέσκειας, σύμφωνα με την περίσταση. Το ίδιο συμβαίνει
και με όλες τις άλλες επιθυμίες για απόλαυση, ευχαρίστηση, φήμη, αναγνώριση,
δύναμη, άνεση, αποκτήματα, αποδοχή, κ.λπ..
Αυτός
ο μηχανισμός ταύτισης του εγώ με τις σκέψεις και τη φαντασία συμβαίνει
ασυνείδητα, ψυχαναγκαστικά και μηχανικά. Το εγώ χρησιμοποιεί τις σκέψεις και
τις ικανότητες του νου για να βρει τους τρόπους και τα μέσα για να εκπληρώσει
τις επιθυμίες του.
Φυσικά
μπορούμε να ελευθερωθούμε από αυτό τον μηχανισμό, με την ανάπτυξη της
αυτεπίγνωσης και της αποσπασμένης αυτοπαρατήρησης, με την διερεύνηση της φύσης
του εγώ, της επιθυμίας και της ταύτισης. Θα πρέπει να βρούμε τρόπους να
σταματάμε την ταύτιση, τρόπους να αναπτύξουμε την αυτεπίγνωση, την διάκριση,
την απόσπαση, καθώς και άλλες αρετές και ικανότητες, να αυξήσουμε την σάττβα
γκούνα (ποιότητα) στο νου, να μειώσουμε την ράτζας και τάμας και τέλος να
εξαλείψουμε τις εγωϊκές τάσεις, τα αρνητικά συναισθήματα και τους
προγραμματισμούς.
Η
φύση των σκέψεων
Οι
σκέψεις μπορούν να φορτίζονται με θετική δόνηση (σάττβα), όταν είμαστε συντονισμένοι
με την αληθινή μας φύση και ο νους λειτουργεί υπό την επήρεια της σάττβα
ποιότητας και αντίθετα φορτίζονται με αρνητική δόνηση όταν είμαστε ταυτισμένοι
με το εγώ, όταν οι σκέψεις είναι έκφραση κάποιας εγωϊκής τάσης, για παράδειγμα,
από ζήλια, θυμό, φόβο, υπερηφάνεια κ.λπ. που σημαίνει ότι κυριαρχούν στον νου η
ράτζας και η τάμας ποιότητα.
Οι
σκέψεις είναι επίσης ενέργεια και έχουν τη δύναμη να δημιουργήσουν
πραγματικότητα, αλλά μόνο όταν γονιμοποιούνται από το συναίσθημα ή είμαστε
σε μια υψηλότερη κατάσταση της Συνειδητότητας. Γι’ αυτό όταν κάνουμε
θετικές επιβεβαιώσεις (είμαι ειρήνη και αγάπη, για παράδειγμα) και
συγκεντρωνόμαστε σε αυτές τις σκέψεις θα πρέπει να αισθανόμαστε (να νοιώθουμε) αυτό
που λέμε και να είμαστε συνειδητοί της εσωτερικής σιωπής, που είναι η αληθινή
μας φύση. Διαφορετικά, θα παραμείνουν στο νοητικό επίπεδο.
Οι
σκέψεις μας πραγματοποιούνται επίσης και γίνονται φυσική πραγματικότητα, και
όταν είναι φορτισμένες με αρνητικό συναίσθημα, π.χ. φόβο, θυμό, επιθυμία. Για
αυτό προσέχετε τι σκέφτεστε όταν είστε υπό την επίδραση κάποιου
συναισθήματος ιδιαίτερα όταν εκφράζεται με δύναμη. Θα γίνει η αυριανή σας
πραγματικότητα. Θα έχετε ακούσει ίσως το ότι οι φόβοι μας γίνονται
πραγματικότητα, ότι μπορεί να ζήσουμε αυτό που φοβόμαστε. Αυτό συμβαίνει γιατί
τα συναίσθημα γονιμοποιεί τις σκέψεις και το υποσυνείδητο θα εκτελέσει αυτό που
οι σκέψεις και το συναίσθημα φύτευσαν σε αυτό. Το υποσυνείδητο δεν κάνει
διακρίσεις, είναι αθώο και με οτιδήποτε το τροφοδοτούμε το κάνει
πραγματικότητα. Το πόσο γρήγορα εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Το θέμα
είναι ότι αφού γνωρίζουμε αυτήν την λειτουργία μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε
συνειδητά για την πνευματική μας εξέλιξη και την ευημερίας μας.
Είναι
απαραίτητο να ελέγξουμε και να εξαγνίσουμε τον νου μας, και να εξαλείψουμε τις
εγωϊκές τάσεις αν θέλουμε να αποφύγουμε να είμαστε έρμαια του εγώ και των
ασυνείδητων προγραμματισμών του, που είναι η αιτία των δυστυχιών μας τώρα και
στο μέλλον.
