Το εγώ είναι ένας ψυχολογικός ιός
Το ρατζασοταμασικό εγώ είναι ένας ψυχολογικός ιός που ανισορροπεί σώμα, ενέργεια, συναίσθημα και σκέψη, και προκαλεί, ασθένειες, πόνο και δυστυχία, (και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο).
Αλλά όσο ζει κανείς ταυτισμένος με το εγώ του, δεν μπορεί να δεί ότι είναι κάτι που λειτουργεί αυτόματα και παρασιτικά μέσα στον ψυχισμό του. Όσο πιο δυνατό είναι το εγώ τόσο μεγαλύτερος ο ύπνος και η ασυνειδησία. Ούτε καν περνάει απ το μυαλό του ότι πρόκειται για κάτι παρείσακτο, για έναν ψυχολογικό ιό ο οποίος τον κρατάει κοιμισμένο και δυστυχισμένο.
Και αν κάποιες στιγμές έχει κάποια φλας συνείδησης, και αντιληφθεί την παρανοϊκή δράση του εγώ, γρήγορα το εγώ βρίσκει τρόπο να τον ξανακοιμήσει μέσα από τους διάφορους αμυντικούς μηχανισμούς που έχει αναπτύξει για να προστατεύεται.
Μόνο όταν κάποιος ελευθερωθεί σε μεγάλο βαθμό από το εγώ, βλέπει πολύ καθαρά την παράνοια του εγώ. Όπως κάποιος που ήταν τύφλα στο μεθύσι, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι ήταν μεθυσμένος όταν πλέον έχει ξεμεθύσει αρκετά και αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι του γίνεται.
Για αυτό ο Χριστός είπε: - «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γάρ οίδασι τι ποιούσι»! Διότι οι άνθρωποι τυφλωμένοι από το εγώ, σταύρωναν αυτόν που ήρθε να τους βοηθήσει να ελευθερωθούν από το εγώ, αντί να σταυρώσουν το εγώ τους και να ελευθερωθούν από την σκλαβιά και την δυστυχία που τους επιβάλει το δικό τους εγώ και όχι κάποιος άλλος ή άλλοι όπως νομίζει το εγώ.
