Διαλογισμός με φράσεις-αλήθειες ~ Άτμαν ΝΙτυανάντα

Διαλογισμός με φράσεις-αλήθειες

Διαλογισμός είναι η σταθερή προσήλωση και απορρόφηση του νου και της προσοχής στο βαθύτερο μέρος της ύπαρξης μας, στην αιώνια παρούσα σιωπηλή ζωντανή παρουσία μέσα μας, στο Είναι μας (Συνειδητότητα),.

Όλη η πνευματική διαδικασία είναι μια συστηματική και συνεχής προσπάθεια, να ξεπεράσουμε ένα προς ένα τα εμπόδια (που είναι κατά βάση οι επιθυμίες, οι εγωιστικές τάσεις, και οι γκούνας ράτζας και τάμας), που μας εμποδίζουν να διαλογιζόμαστε και να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η σιωπηλή ζωντανή παρουσία που είναι αγνή, αιώνια Συνειδητότητα.

Ασκηθείτε καθημερινά στο διαλογισμό. Ξεπεράστε ένα-ένα τα εμπόδια και εμβαθύνετε όλο και περισσότερο στον διαλογισμό.

Ένας τρόπος να κάνουμε διαλογισμό είναι να επαναλαμβάνουμε και να νοιώθουμε τις παρακάτω φράσεις και να είμαστε ταυτόχρονα σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας. Είναι σημαντικό να νοιώθουμε αυτό που λέμε και όχι να επαναλαμβάνουμε μηχανικά τις φράσεις. Βιώστε, νοιώστε ότι Είστε, ότι Υπάρχετε καθώς επαναλαμβάνετε τις φράσεις και το Ομ.

Οοομμμ..., Οοομμμ..., Οοομμμ...

Είμαι αγνή Συνειδητότητα, πάντα ελεύθερη και μακάρια, Οοομμμ...

Είμαι το σιωπηλό κενό, πλήρες, φωτεινό και ειρηνικό,  Οοομμμ...

Είμαι η βαθιά σιωπή, πάντα ειρηνική, πλήρης και μακάρια, Οοομμμ...

Είμαι η βαθιά σιωπή, γεμάτη ειρήνη, φως και αγάπη, Οοομμμ...

Είμαι αιώνια ειρήνη, αγάπη και μακαριότητα, Οοομμμ...

Είμαι ο Άτμαν, άπειρη ​​και αιώνια Συνειδητότητα, Οοομμμ...

Είμαι ο Άτμαν, η αθάνατη,  ακατάστρεπτη Συνειδητότητα, Οοομμμ...

Οοομμμ... Άτμαν, Οοομμμ... Άτμαν, Οοομμμ... Άτμαν

Οοομμμ... ειρήνη, Οοομμμ... φως,  Οοομμμ... Αγάπη,

Οοομμμ..., Οοομμμ..., Οοομμμ...

Επαναλαμβάνουμε αυτές τις φράσεις για αρκετά λεπτά σύμφωνα με την ικανότητα μας.

Μπορείτε αν θέλετε να επιλέξετε μόνο κάποιες από αυτές τις φράσεις-αλήθειες, αυτές που σας δονούν περισσότερο και είναι πιο κοντά στο βίωμα σας.

Καθώς επαναλαμβάνουμε ήρεμα αυτές τις φράσεις, (το κάνουμε με ενδιαφέρον και χωρίς να προσπαθούμε έντονα να συγκεντρωθούμε), ο νους μας θα γίνεται όλο και πιο ήρεμος, διαυγής και σταθερός και επίσης θα γίνεται όλο και πιο φανερό το υπόβαθρο του νου, η σιωπηλή ζωντανή παρουσία (η εσωτερική σιωπή). Όταν ο νους γίνει ήρεμος και σταθερός και η εσωτερική σιωπή έντονα φανερή εγκαταλείπουμε την συγκέντρωση στις παραπάνω φράσεις-αλήθειες και κάθε νοητική δραστηριότητα και παραμένουμε σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, εμβαθύνοντας σε αυτήν.

Αυτοέρευνα - Η ουσία της αυτογνωσίας ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Αυτοέρευνα -  Η ουσία της αυτογνωσίας

Το εγώ υπάρχει και ζει μέσα στο χρόνο που το ίδιο δημιουργεί μέσω της φαντασίας και της σκέψης,  κινείται ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον και έχει δυσαρμονική σχέση με το παρόν (σχέση ταύτισης, προσκόλλησης, αντίστασης).  

Αλλά αυτό που πραγματικά είμαστε είναι άχρονο και εκδηλώνεται μόνο τώρα, ζούμε και υπάρχουμε μόνο τώρα, που σημαίνει ότι μόνο τώρα μπορούμε να βιώσουμε την ελευθερία, την πληρότητα, την ειρήνη και την ευδαιμονία που είμαστε.

Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό που πραγματικά είμαστε και να βιώσουμε την πληρότητα, την ειρήνη και την ευδαιμονία που είμαστε, αν αφοσιωθούμε στο να ερευνήσουμε λεπτομερώς τον εαυτό μας εδώ και τώρα χωρίς προκαταλήψεις και προσδοκίες. 

Το εγώ έχει χίλιους δυο τρόπους να μας αποσπά την προσοχή και το ενδιαφέρον και να μας κρατάει στο επίπεδο του κατώτερου νου και σε κατάσταση ταύτισης. Αν πάψουμε όμως να δίνουμε την προσοχή μας σε σκέψεις και φαντασίες για το μέλλον, αν αφήσουμε στην άκρη το παρελθόν και αν σταματήσουμε να κριτικάρουμε το παρόν, δεν αφήνουμε πολύ χώρο στο εγώ να μας τραβάει την προσοχή και να μας ταυτίζει με τις φαντασίες του.  

Έτσι θα έχουμε χώρο και ενέργεια να δούμε και να ερευνήσουμε τι γίνεται μέσα μας εδώ και τώρα.  Για να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε τον εαυτό μας σε βάθος, δεν μας βοηθούν οι θεωρητικές ερωτήσεις αυτογνωσίας και πνευματικότητας, αλλά οι ερωτήσεις που μας βοηθούν να ερευνήσουμε εξονυχιστικά την άμεση εμπειρία μας. Με τις κατάλληλες ερωτήσεις, με προσοχή και διάκριση μπορούμε να ερευνήσουμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι εδώ και τώρα και αυτή η έρευνα θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε τι δεν είμαστε και τι πραγματικά είμαστε, να διακρίνουμε την αληθινή μας φύση από την κατώτερη, να φτάσουμε στο κέντρο της ύπαρξης μας.

Ερωτήματα που μπορούν να μας βοηθήσουν σε αυτήν την σε βάθος έρευνα του εαυτού μας είναι:

Ποιος ή τι πραγματικά είμαι; Είμαι το σώμα; Είμαι τα θέλω μου και τα δεν θέλω μου; Είμαι οι επιθυμίες μου; Είμαι  οι ιδέες  και  πεποιθήσεις  μου; Είμαι το εγώ και η προσωπικότητα; Είμαι τα συναισθήματα μου; Τι με εμποδίζει εδώ και τώρα, να συνειδητοποιήσω την αληθινή μου φύση; Τι είναι αυτό που αντιλαμβάνεται όλα αυτά που αποτελούν την εμπειρία μου το βίωμα μου; Ποιο είναι το υποκείμενο της εμπειρίας; Πώς μπορώ να απαλλαγώ από την ψευδαίσθηση ότι είμαι το σώμα και ο νους; Τι με εμποδίζει εδώ και τώρα, να βιώσω την ειρήνη, την πληρότητα που είμαι; Πώς μπορώ να απαλλαγώ από αυτό το συναίσθημα ή την πεποίθηση (το κάθε συναίσθημα ή πεποίθηση που με εμποδίζει να βιώσω εδώ και τώρα την ειρήνη και την πληρότητα που είμαι;

Είναι αναγκαίο να κάνουμε αυτές τις ερωτήσεις ξανά και ξανά και να εμβαθύνουμε σε αυτές. Κάνουμε τις ερωτήσεις για να παρατηρήσουμε προσεκτικά τον εαυτό μας, για να παρατηρήσουμε με προσοχή και διάκριση το καθετί που αντιλαμβανόμαστε, να το ερευνήσουμε και να αποκτήσουμε ξεκάθαρη εικόνα για το τι είναι, πως λειτουργεί και ποια η σχέση μας με αυτό. Η σημαντικότερη άποψη αυτής της έρευνας είναι να ερευνήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε τι δεν είμαστε, να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε όλα αυτά με τα οποία είμαστε ταυτισμένοι και θεωρούμε λανθασμένα ως εαυτό μας. 

Μόνο τώρα μπορείτε να κάνετε αυτήν την έρευνα για τον εαυτό σας, μόνο τώρα μπορείτε να στρέψετε την προσοχή και το ενδιαφέρον στον εαυτό σας και να ανακαλύψετε την πηγαία ελευθερία, ευτυχία και ειρήνη που είναι συνεχώς παρόντα μέσα σας.

Δεν υπάρχει ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον γι' αυτό που πραγματικά είμαστε, δεν υπάρχει χρόνος ούτε τόπος που μπορούμε να βρούμε την ευτυχία, την ειρήνη και την πληρότητα. Μπορούμε να τα βιώνουμε όταν είμαστε επικεντρωμένοι μέσα μας εδώ και τώρα, γιατί μόνο τώρα υπάρχουμε, γιατί η ειρήνη και η ευδαιμονία είναι παρόντα στο κέντρο μας  εδώ και τώρα.

Ο διαλογισμός μας ελευθερώνει από τον νου, την μιζέρια και την δυστυχία ~ Atman Nityananda

O διαλογισμός μας ελευθερώνει από τον νου, την μιζέρια και την δυστυχία 

Αυτά που κάνουν τους ανθρώπους να υποφέρουν είναι οι απολαύσεις και οι ιδέες τους στις οποίες είναι γερά προσκολλημένοι.

Προτιμούν να υποφέρουν παρά να τις εγκαταλείψουν, διότι για το εγώ είναι θάνατος να τα αφήσει, αφού το εγώ δεν είναι τίποτα άλλο παρά επιθυμίες για απολαύσεις και ένας σωρός ψευδαισθησιακές ιδέες για τον εαυτό του και τον κόσμο.

Αν δεν αποκτήσουμε απόσταση από τον νου, αν δεν σταματήσουμε να ταυτιζόμαστε με τα συναισθήματα, τις παρορμήσεις, τις επιθυμίες, τις σκέψεις, τις απόψεις και τις ιδέες μας, είναι αδύνατον να ελευθερωθούμε από τις ψευδαισθήσεις του εγώ, παρά τις καλές προθέσεις μας.

Θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε όπου ο νους και το εγώ μας πάει και το χειρότερο είναι ότι εκλαμβάνουμε τους προγραμματισμούς του νου ως επιλογές μας.

Για να αποταυτιστούμε από τον νου και το εγώ είναι αναγκαίο να αποκτήσουμε επαφή με την εσωτερική σιωπή που είναι πέρα από τον νου, και αυτό είναι δυνατόν με τον διαλογισμό ή την αυτοέρευνα (Βιτσάρα).

Ο διαλογισμός είναι η ουσιαστική τροφή για το νου, ρίχνει φως στα εσωτερικά σκοτάδια, ελευθερώνει τον νου από τα 'βαρίδια' του και μας φέρνει σε συνειδητή επαφή με το αληθινό μέσα μας.

Χωρίς διαλογισμό, χωρίς επαφή με την αλήθεια μέσα μας, θα παραμένουμε ταυτισμένοι και δέσμιοι των αισθητηριακών αντιλήψεων, των μηχανικών αντιδράσεων σε αυτές, των λανθασμένων πεποιθήσεων μας και στην μιζέρια και στην δυστυχία που αυτά συνεπάγονται.

Η αυτοέρευνα διαλύει την άγνοια ~ Atman Nityananda

Η αυτοέρευνα διαλύει την άγνοια

Aυτό που μας εμποδίζει να δούμε το φως μέσα μας, παραδόξως είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, στην πραγματικότητα είναι το κατώτερο εγώ το οποίο λανθασμένα και από άγνοια εκλαμβάνουμε ως εαυτό μας.

Το εγώ βρίσκει χίλιους δυο τρόπους να μας εξαπατά και να μας κρατάει ταυτισμένους με αυτό το ίδιο και την ψευδαίσθηση της αισθητηριακής πραγματικότητας.

Για όσο δεν ερευνούμε ποιοι πραγματικά είμαστε πέρα από το σώμα και το εγώ, θα ζούμε ως δούλοι του εγώ πιστεύοντας λανθασμένα ότι ζούμε ως ελεύθεροι.

Διάβασε περισσότερα για την Αυτοέρευνα στο άρθρο: 

Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΡΕΥΝΑΣ (Τι είναι η αυτοέρευνα)

Είμαστε η πάντα παρούσα σιωπηλή επίγνωση ~ Atman Nityananda

Είμαστε η πάντα παρούσα σιωπηλή επίγνωση

Αυτό που είμαστε είναι η πάντα παρούσα επίγνωση (Συνειδητότητα, Πνεύμα, Ψυχή, Άτμαν, εσωτερική σιωπηλή παρουσία), η οποία φωτίζει τον νου και κάνει κάθε εμπειρία δυνατή. Η επίγνωση είναι παρούσα και όταν εκδηλώνονται σκέψεις και όταν δεν υπάρχουν σκέψεις. Είμαστε αυτή η επίγνωση που αντιλαμβάνεται τις σκέψεις αλλά και το κενό ανάμεσα στις σκέψεις (το νοητικό διάστημα) και την απουσία σκέψεων. Μπορεί να έχουμε επίγνωση αυτού που πραγματικά είμαστε και όταν υπάρχουν σκέψεις και όταν δεν υπάρχουν σκέψεις. Είναι θέμα εστίασης της προσοχής και μη ταύτισης με τις σκέψεις (τα συναισθήματα και το σώμα επίσης). Βέβαια όταν ο νους είναι άδειος από σκέψεις, είναι ευκολότερο να αντιληφθούμε και να βιώσουμε χωρίς ‘παράσιτα’ την αληθινή μας φύση, δηλαδή να βιώσουμε καθαρά την ειρήνη, την πληρότητα, την ελευθερία και την ευδαιμονία που είμαστε ως Συνειδητότητα.

Αυτό που μας εμποδίζει να διακρίνουμε την αληθινή μας φύση (εσωτερική σιωπηλή παρουσία, Συνειδητότητα) και να είμαστε σε επίγνωση της αληθινής μας φύσης, δεν είναι οι σκέψεις από μόνες τους, αλλά η ταύτιση με τις σκέψεις (με τα συναισθήματα επίσης, το σώμα και τα αισθητηριακά αντικείμενα),  και πρωτίστως η ταύτιση με το εγώ, που είναι ο παράγοντας που δημιουργεί όλες τις ταυτίσεις. Το κατώτερο εγώ (εξ αιτίας της παρουσίας της τάμας ποιότητας ή γκούνα), σαν μια ομίχλη δημιουργεί ένα πέπλο, που μας εμποδίζει να έχουμε καθαρή αντίληψη της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας (Συνειδητότητηα, Είναι, Πνεύμα), που είναι πέρα από τις σκέψεις και το νοητικό διάστημα. Το εγώ, τραβάει όλη την προσοχή επάνω του και μας κάνει να ταυτιζόμαστε με αυτό το ίδιο, καθώς επίσης με τις σκέψεις, τα συναισθήματα, το σώμα και τις αισθητηριακές εντυπώσεις. Έτσι ξεχνάνε να είμαστε σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπής που είναι πάντα παρούσα, ειρηνική και ευδαιμονούσα.

Το εγώ είναι ο παράγοντας που προβάλει σκέψεις, ταυτίζεται με τις σκέψεις και δημιουργεί επίσης όλες τις άλλες ταυτίσεις  Είναι η ταύτιση με το εγώ και τις σκέψεις που μας κάνει να χάνουμε την θέαση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας, που είναι ανέγγιχτη από τις σκέψεις, τα συναισθήματα, και τις σωματικές αντιδράσεις. Το εγώ μας εμποδίζει να διακρίνουμε καθαρά και να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η εσωτερική σιωπηλή παρουσία και όχι το σώμα, και ο νους.

Όταν καταλαγιάσουμε με κάποιο τρόπο τις σκέψεις και τα συναισθήματα, τότε καταλαγιάζει και το εγώ, και σε αυτήν την κατάσταση γίνεται το έδαφος πρόσφορο να αντιληφθούμε καθαρά την εσωτερική σιωπηλή παρουσία. Αν προσπαθούμε σταθερά να  αποταυτιζόμαστε από τοις εξωτερικές εντυπώσεις, τα περιεχόμενα του νου (σκέψεις, συναισθήματα, κ.λπ. ), το σώμα και το ίδιο το εγώ και να εστιαζόμαστε στην εσωτερική σιωπή κάποια στιγμή θα συμβεί η αφύπνιση και θα συνειδητοποιηθεί ότι είμαστε η σιωπηλή παρουσία και όχι το σώμα και ο νους. Η αφύπνιση διαλύει την ψευδαίσθηση ότι είμαστε το σώμα, ένα πρόσωπο περιορισμένο στον χώρο και τον χρόνο. Η αφύπνιση όμως δεν είναι η τελική κατάσταση, η απελευθέρωση ή φώτιση. Η φώτιση συμβαίνει όταν διαλυθεί τελείως το εγώ σε όλες του τις απόψεις και ο νους έχει γίνει τελείως φωτεινός, εξ αιτίας του συνεχή διαλογισμού στην πηγή του, την Συνειδητότητα.

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ~ Atman Nityananda

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

Για να καταφέρουμε να κάνουμε διαλογισμό είναι απαραίτητος ο έλεγχος του νου. Αν ελέγξουμε το νου, τότε μπορούμε να κατευθύνουμε και να διατηρήσουμε τον νου και την προσοχή σταθερά στο αντικείμενο διαλογισμού, που μπορεί να είναι ένα μάντρα (για παράδειγμα το ‘Ομ Ναμά Σιβάϊ’), ένας αφορισμός από τις Ουπανισάδες (για παράδειγμα: ‘Είμαι Μπράμαν’), ή η αίσθηση ‘Εγώ Είμαι’, κ.λπ..

Γιατί όμως δυσκολευόμαστε να ελέγξουμε τον νου; Γιατί είναι δύσκολο να σταματήσουμε την ταύτιση με τις σκέψεις ή ακόμη περισσότερο, να σταματήσουμε τον νου να προβάλει σκέψεις και να τον εστιάσουμε σταθερά (προσηλώσουμε) εκεί που θέλουμε; 

Αρκετές είναι οι αιτίες που συμβαίνει αυτό, θα αναφέρω τις κυριότερες από αυτές: 

1. Η συνήθεια. 

2. Ο αέρας είναι το στοιχείο που κυριαρχεί στον νου. Η κύρια ιδιότητα του αέρα, είναι η κίνηση και η ευμεταβλητότητα. Αφού ο αέρας είναι το κυρίαρχο στοιχείο στον νου, κάνει τον νου να είναι ευκίνητος και ευμετάβλητος. Ιδιαίτερα όταν ο αέρας είναι αναστατωμένος, τότε είναι πολύ δύσκολο ή σχεδόν αδύνατον να σταματήσουμε τον νου. 

3. Η κυριαρχία της ράτζας ποιότητας (γκούνα) στον νου, αντί της σάττβα ποιότητας. Η ράτζας ποιότητα από την φύση της, είναι η δύναμη της κίνησης, της δράσης, της επιθυμίας και του πάθους. Όταν υπερτερεί στον νου κάνει τον νου υπερδραστήριο. (η ράτζας ποιότητα υπερτερεί στον νου της πλειοψηφίας της ανθρωπότητας), 

4. Η επιθυμία και οι συγκινήσεις (συν+κίνηση). Η επιθυμία και οι συγκινήσεις καθώς είναι παρορμητικές από την φύση τους και αεικίνητες (είναι ρατζασικής φύσης και το ράτζας είναι η δύναμη της κίνησης και της δράσης), κινούν συνεχώς τον νου. Οι συγκινήσεις και οι επιθυμίες κινούνται συνεχώς μέσα μας και επειδή χρειάζονται τον νου για να εκδηλωθούν, κάνουν και τον νου να κινείται συνεχώς. Οι συγκινήσεις και τα συναισθήματα επίσης έχουν σαν αιτία κάποια επιθυμία, ανάγκη, προσκόλληση, εγωϊκή τάση ή προγραμματισμό. 

Το ψυχικό πράνα (η ψυχική ζωτική ενέργεια) είναι η ενέργεια που κινεί τον νου και επίσης η έδρα των συγκινήσεων, των συναισθημάτων των επιθυμιών και των παρορμήσεων (απληστία, ζήλια, κενοδοξία, λαγνεία, λαιμαργία, φιλαργυρία, υπερηφάνεια, φόβος, θυμός, μίσος, μνησικακία, ανυπομονησία, στεναχώρια, δυσαρέσκεια, κ.λπ.). Καθώς το πράνα είναι αναστατωμένο από τις επιθυμίες, τις παρορμήσεις και τα κατώτερα συναισθήματα και συγκινήσεις, κάνει και τον νου να είναι σε κίνηση. 

Συνεπώς ανεξάρτητα από τον δρόμο ή την μέθοδο άσκησης που ακολουθεί κάποιος, για να ελέγξει τον νου του θα πρέπει να ελέγξει και να εξαλείψει τις επιθυμίες, τις συγκινήσεις και τις εγωϊκές τάσεις, να ελευθερώσει τον νου από την ράτζας ποιότητα (και την τάμας επίσης) και να αυξήσει την σάττβα, να διατηρηρεί την ενέργεια και το στοιχείο του αέρα σε ισορροπία.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΑ, ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ ΣΕ ΦΩΣ & ΑΓΑΠΗ. ~ Άτμαν Νιτυανάντα

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ 

ΟΛΑ,  ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ ΣΕ ΦΩΣ & ΑΓΑΠΗ

Εστιαζόμενοι στα φυσικά χαρακτηριστικά των άλλων, στις αρνητικές συμπεριφορές τους ή στα ελαττώματα τους, τρέφετε και μεγαλώνετε στο νου σας, αυτό ακριβώς που σκέφτεστε για αυτούς. Εσείς δηλαδή είστε τα θύματα πρωτίστως και δευτερευόντως ο άλλος που δέχεται ασυνείδητα την αρνητική σας δόνηση.

 Σκεπτόμενοι αρνητικά εσείς γίνεστε μίζεροι και δυστυχισμένοι και τρέφετε ακόμη περισσότερο την ξεχωριστότητα από τους άλλους, καθώς και τον θύμο, τον φόβο, την ζήλια, την κάκια και το εγώ σας γενικότερα.
Έτσι αντί να δημιουργείτε συνθήκες ευτυχίας μέσα σας μεγαλώνετε την μιζέρια και την δυστυχία σας, και επιδράτε αρνητικά και στους άλλους και στο κοσμικό πεδίο των σκέψεων.

Αντί να ταυτίζεστε με τον κατώτερο νου, και να γίνεστε θύμα της μηχανικότητας του, μπορείτε, μόλις πάει να πει κάτι, να σχολιάσει ή να κριτικάρει τους άλλους να λέτε νοερά:
"Αυτός ο άνθρωπος (ή Όλοι οι άνθρωποι αν πρόκειται για πολλούς) είναι ένας άγγελος/οι φωτός αγάπης και ειρήνης, και ταυτόχρονα νοιώστε την ειρήνη και την αγάπη μέσα σας.".

 Αν το εγώ σας, πει: ‘μα δες τι κάνουν (ή τι μου κάνουν), είναι αυτοί άγγελοι;’
Πείτε μέσα σας ξανά: "είναι άγγελος ή άγγελοι φωτός αγάπης και ειρήνης που προσωρινά έχουν ξεχάσει την αληθινή τους φύση και για αυτό κάνουν λάθη."

 Δείτε την αγγελική(Θεία) αιωνία φύση σε αυτούς και όχι την προσωρινή ανθρώπινη. Έτσι θα είστε πάντα εστιασμένοι στο φως και την αγάπη και θα μεταμορφώνεστε σε φως και αγάπη.

Ο ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ. ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Ο ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Το περπάτημα είναι από τους καλύτερους τρόπους να κάνετε διαλογισμό. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι τον έλεγαν περιπατητικό διαλογισμό.

Στον καθημερινό σας περίπατο, αλλά και όταν πάτε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, ή οπουδήποτε αλλού, αντί να ονειροπολείτε ή να χαζεύετε άκοπα δεξιά και αριστερά ή να μιλάτε άσκοπα, συγκεντρωθείτε στα βήματα και επαναλάβετε το όνομα του Θεού με τον ρυθμό του βηματισμού, έχοντας ταυτόχρονα επίγνωση της εσωτερικής σιωπή.

Aν το κάνετε αυτό καθημερινά, με ενδιαφέρον και προσοχή, θα δημιουργηθεί, περίπου σε 8 μήνες με ένα χρόνο (ή και παραπάνω, αναλόγως την ποιότητα προσπάθειας και τον χρόνο που θα αφιερώσετε στην πρακτική αυτή), σύνδεση ανάμεσα στο περπάτημα και στο όνομα του Θεού και την εσωτερική σιωπή. Θα δημιουργηθεί μια θετική για την εσωτερική  εργασία συνήθεια.

Έτσι κάθε φορά που αρχίζετε να βηματίζετε (αν ήδη είχατε ξεχαστεί)  θα θυμάστε αμέσως  το όνομα του Θεού και θα επιστρέφετε σε επίγνωση της σιωπηλής παρουσίας (αυτεπίγνωση). Θα έχετε έτσι εδραιώσει, άλλη μια καλή συνήθεια, για να θυμόμαστε να επαναλαμβάνετε το όνομα του Θεού και να παραμένετε σε επίγνωση της σιωπηλής παρουσίας (αυτεπίγνωση).

Δημιουργώντας πολλές μικρές, καλές συνήθειες, που μας βοηθούν να παραμένουμε σε εγρήγορση και σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας, (και συνεπώς, να μην ταυτιζόμαστε με τον νου και το εγώ), επιταχύνουμε την εσωτερική μας ανάπτυξη και μεταμόρφωση και ζούμε όλο και περισσότερο, με αρμονία, ειρήνη, ενότητα ελευθερία και ευτυχία.

Η αφιέρωση στην πνευματική ζωή ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Η αφιέρωση στην πνευματική ζωή

Η πνευματική ζωή αρχίζει επί της ουσίας, όταν το κέντρο βάρος  έχει μεταφερθεί στην εσωτερική  μας μεταμόρφωση  και  την πνευματική  μας τελείωση, όταν πρώτη και μοναδική μας έγνοια, είναι η πνευματική ζωή και η άσκηση, όταν με καρδιά, νου και σώμα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε κάθε στιγμή, όταν ζούμε και αναπνέουμε για την αλήθεια και την Ένωση μας με τον Θεό.

Μέχρι να συμβεί αυτό, η οποιαδήποτε είδους ενασχόληση με την πνευματικότητα, είναι μια προετοιμασία για να αφιερωθούμε στο δρόμο, να ασκηθούμε αποφασιστικά και συστηματικά για την τελείωση μας και να πετύχουμε την αυτοπραγμάτωση (φώτιση, απελευθέρωση).

Και αυτή η περίοδος προετοιμασίας, είναι μέρος του πνευματικού δρόμου, αλλά αν παραμείνει κανείς σε αυτό το επίπεδο, δεν θα μπορέσει να προχωρήσει σε μια ριζική μεταμόρφωση, πόσο μάλλον να φτάσει στην φώτιση. Θα χρειαστεί, και άλλες ενσαρκώσεις, για να ωριμάσει και να έρθει η στιγμή να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην πνευματική του τελείωση.

Από μια ευρύτερη σκοπιά, ακόμη και οι άνθρωποι, που είναι προσκολλημένοι στις αισθητηριακές εμπειρίες και στην κοσμική ζωή (και αδιάφοροι για την πνευματική ζωή), προετοιμάζονται με έμμεσο και ασυνείδητο τρόπο για το πνευματικό ταξίδι και την επιστροφή τους στην Ιθάκη. 

Σύμφωνα με κάποιες διδασκαλίες, δεν θα διατρέξουν το πνευματικό μονοπάτι, όλοι οι άνθρωποι. Προσωπικά, δεν παίρνω θέση, αν το πνευματικό ταξίδι αφορά, όλους όσους ενσαρκώνονται σε ανθρώπινα σώμα ή όχι.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ / Βίντεο ~ Atman Nityananda

https://www.youtube.com/watch?v=iFCxt7DvhE4&feature=youtu.be

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ/ Βίντεο

Η γνώση του εαυτού μας, η εσωτερική μας μεταμόρφωση και η φώτιση είναι δυνατά μόνο με την πρακτική

Η ποιότητα και η ποσότητα της άσκησης. Για να βελτιώσουμε την ποιότητα της άσκησης και να έχουμε σημαντικά αποτελέσματα, χρειάζεται να κάνουμε αρκετή ποσότητα άσκησης.

Παρά ταύτα για να υπάρχει σημαντική βελτίωση στην ποιότητα, πέρα από την ποσότητα, χρειάζεται, να κάνουμε την άσκηση, με ενδιαφέρον, προσοχή, παρατηρητικότητα και να ψάχνουμε τρόπους να την βελτιώσουμε.

Σχεδιασμός πλάνου (πρόγραμμα), καθημερινής άσκησης, με συγκεκριμένους στόχους.

Η σταθερότητα και η σταδιακή αύξηση της άσκησης.

Η ανάγκη δασκάλου και καθοδήγησης.

Η αφιέρωση στην άσκηση.

Η άσκηση από στιγμή σε στιγμή.

Η εγρήγορση, η αυτεπίγνωση και η αυτοπαρατήρηση.

Η φύση του εγώ και της επιθυμίας και οι εκφράσεις της, η λαγνεία, η λαιμαργία και οι εγωϊκές τάσεις.

Η εργασία με την λαγνεία και η διάλυση της.

Η σχέση συγκινήσεων και σκέψεων.

Το σταμάτημα της ταύτισης, η προσεκτική παρατήρηση, η εξερεύνηση, η κατανόηση και η εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων.

Ξέρω, δεν χρειάζομαι δάσκαλο ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Ξέρω, δεν χρειάζομαι δάσκαλο

Από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην πνευματική σας μεταμόρφωση, είναι να νομίζετε ότι, ξέρετε και ότι δεν χρειάζεστε δάσκαλο ή καθοδήγηση.

Το να πιστεύετε (το κατώτερο εγώ σας το πιστεύει) ότι χάνετε την ελευθερία σας με το να εμπιστευτείτε κάποιο δάσκαλο και να ακολουθήσετε τις οδηγίες του, είναι μια από τις αυταπάτες του εγώ.

Το εγώ είναι αυτό, που σας στερεί την ελευθερία σας, και όχι ο δάσκαλος και οι διδασκαλίες. Στην πραγματικότητα ζείτε ως δούλοι του κατώτερου νου και εγώ (δεν είστε κύριοι του νου σας), και υποφέρετε από τους προγραμματισμούς, τις επιθυμίες, τις ψευδαισθησιακές ανάγκες και τις συνήθειες του κατώτερου νου.

Παρά ταύτα το κατώτερο εγώ έχει τον τρόπο του, να κάνει να φαίνονται οι ιδέες του, πιστευτές, και έτσι παρατείνει το χρόνο της σκλαβιάς σε αυτό, στην μιζέρια του και στις δυστυχίες που σας προκαλεί.

ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΤΕ ΤΟ ΕΓΩ ΣΑΣ, ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝΕΤΕ ΤΗΝ ΤΑΎΤΙΣΗ ΣΑΣ ΜΕ ΑΥΤΌ

ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΤΕ ΤΟ ΕΓΩ ΣΑΣ, ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝΕΤΕ ΤΗΝ ΤΑΥΤΙΣΗ ΣΑΣ ΜΕ ΑΥΤΌ

Όταν, συγκρίνεστε, παραπονιέστε, κριτικάρετε, σχολιάζετε, κατηγορείτε, έχετε αρνητική στάση (αντιστέκεστε) στο να ακούτε για πράγματα που πρέπει να αλλάξετε στον εαυτό σας, είσαστε μέσα στο εγώ.

Παρατηρήστε, πότε συμβαίνουν και γιατί, πως σας κρατούν εγκλωβισμένους σε χαμηλή δόνηση (δεν βιώνετε αρμονία, αγάπη, ενότητα, ευτυχία, χαρά), πως σας ταυτίζουν αυτές οι καταστάσεις με το εγώ, την ψευδαισθησιακή προσωπικότητα και το σώμα, πως σας κλέβουν την ενέργεια, πως χάνετε το χρόνο σας άσκοπα, χρόνο που θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε δημιουργία, πως σας κρατούν σε κατάσταση χωριστικότητας, ανταγωνισμού, δυσαρμονίας, αντιπαλότητας με τους άλλους, πως εκδηλώνονται αυτόματα και μηχανικά (παρά την θέληση σας) μέσα σας, και πως σας εμποδίζουν να είσαστε σε επαφή με το κέντρο σας, την εσωτερική σιωπηλή παρουσία, την ειρήνη, την πληρότητα και την ευτυχία.

Βλέποντας ξανά και ξανά την μηχανική τους επανάληψη, συνειδητοποιώντας ότι σας βλάπτουν ποικιλοτρόπως, θα γεννηθεί μέσα σας φυσικά η θέληση να απελευθερωθείτε από αυτά.

Το να τα παρατηρήσετε συστηματικά είναι το πρώτο βήμα,  το να σταματήσετε να ταυτίζεστε με αυτά και να τα τρέφετε, το δεύτερο, το να τα εξετάσετε, να τα κατανοήσετε και να τα εξαλείψετε είναι το τελευταίο.

Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΑΣ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΑΣ

Απαιτείται να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, αν θέλεις να ελευθερωθείς από τους περιορισμούς του νου και του εγώ.  Χρειάζεται επίσης θάρρος, θέληση και αποφασιστικότητα, να δεις μέσα σου πράγματα που δεν σου αρέσουν ή δεν θα ήθελες να φέρεις στον ψυχισμό σου. 

Για να απαλλαγείς από την υποκρισία και τα ψέματα του εγώ, είναι αναγκαίο να δεις πως εκφράζονται μέσα σου, τι μορφή παίρνουν στο νου και στο συναίσθημα, αλλά επίσης, στα λόγια και τα έργα σου.

Για το σκοπό αυτό, απαιτείται να παρατηρείς συνεχώς τον εαυτό σου. Μόνο όταν είσαι επάγρυπνος και προσεκτικός, θα μπορέσεις να αντιληφθείς με ποιο τρόπο η υποκρισία σε εμποδίζει να κάνεις άσκηση, να αντιληφθείς με καθαρότητα τι γίνεται μέσα σου, να αποδεχτείς ελαττώματα και αδυναμίες που υπάρχουν στον ψυχισμό σου, να αποδεχτείς τα λάθη σου, κ.λπ.

Πίσω από την υποκρισία, μπορεί να είναι ο φόβος, η τεμπελιά, η υπερηφάνεια, η χαμηλή αυτοαξία, η χαμηλή αυτοπεποίθηση, η ματαιοδοξία, κάποια επιθυμία, η λαιμαργία, η λαγνεία, ή οποιαδήποτε άλλη εγωϊκή τάση.

Για να ελευθερωθείς από οποιαδήποτεκ προγραμματισμό ή ελάττωμα του νου, θα πρέπει κατ' αρχάς να το αντιληφθείς και να αναγνωρίσεις ότι υπάρχει μέσα σου, να αποταυτιστείς από αυτό, να το ερευνήσεις, να το κατανοήσεις και να βρεις ποια είναι η βάση του, τι υπάρχει πίσω από αυτό (επιθυμία, φόβος, πεποίθηση, κ.λπ.) και τελικά να χρησιμποιήσεις κάποια μέθοδο (π.χ προσευχή, μάντρα) για να το εξαλείψεις σε κάποιο βαθμό.

Στο βαθμό που θα ελευθερώνεσαι, από τον προγραμματισμό ή την εγωϊκή τάση, θα ανθίζει μέσα σου η αντίστοιχη αρετή. Αν μειώνεις την υπερηφάνεια, θα αναπτύσσεται η ταπεινότητα, αν μειώνεις τον θυμό, θα αναπτύσσεται η πραότητα, και ούτω καθ' εξής.

Στο βαθμό που θα ελευθερώνεσαι από τις εγωϊκές τάσεις και τους προγραμματισμούς του νου, ο νους σου θα γίνεται αγνότερος, διαυγέστερος, πιο ήρεμος, και θα αναπτύσσονται η καθαρότητα  και  η βαθύτητα αντίληψης, η ικανότητα να παραμένεις σε εγρήγορση και αυτεπίγνωση, η ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι ευκολότερα, τις ραδιουργίες και τα τεχνάσματα του εγώ, η ικανότητα να μην ταυτίζεσαι με τις εκφράσεις του εγώ στο νου και στο συναίσθημα, η ικανότητα να σταματάς τις ταυτίσεις ευκολότερα και να επιστρέφεις σε αυτεπίγνωση και βέβαια θα βιώνεις όλο και περισσότερο ειρήνη, ελευθερία, πληρότητα, ικανοποίηση, ευτυχία.

ΑΥΤΟΕΝΘΥΜΙΣΗ ή ΑΥΤΕΠΙΓΝΩΣΗ. ~ Άτμαν Νιτυανάντα

ΑΥΤΟΕΝΘΥΜΙΣΗ ή ΑΥΤΕΠΙΓΝΩΣΗ

Το κέντρο της πνευματικής άσκησης και της αυτογνωσίας, είναι να θυμόμαστε τον Εαυτό μας. Να είμαστε δηλαδή, σε κατάσταση αυτεπίγνωσης ή αυτοενθύμισης όπως λέγεται. Αυτό σημαίνει, να είμαστε σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας (που είναι η αληθινή μας φύση, Πνεύμα, Άτμαν, Συνειδητότητα) και να μην ταυτιζόμαστε με τις  νοητικές και συγκινησιακές εκδηλώσεις του εγώ μας.

Εξ αιτίας του κατώτερου εγώ, των ράτζας και τάμας ποιοτήτων του νου, των προσκολλήσεων, των ταυτίσεων και της συνήθειας, είμαστε συνήθως ταυτισμένοι με τα περιεχόμενα του νου, τις συγκινήσεις και τα εξωτερικά συμβάντα, πρόσωπα και πράγματα και ξεχνάμε τον Εαυτό μας. Αυτό έχει ως συνέπεια να λειτουργούμε μηχανικά και ασυνείδητα, σύμφωνα με τους προγραμματισμούς του    κατώτερου νου και του εγώ,  με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.

Ως εκ τούτου, σημαντικό μέρος της άσκησης είναι να βρούμε τρόπους να θυμόμαστε να είμαστε σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας που είμαστε.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να θυμόμαστε να είμαστε σε αυτεπίγνωση. Όποιον τρόπο και να ακολουθήσουμε, θα πρέπει να τον εξασκούμε σταθερά μέχρι να μας γίνει συνήθεια. Η επανάληψη είναι ο μόνος τρόπος να εδραιώσουμε οποιαδήποτε θετική συνήθεια-ικανότητα θέλουμε να αναπτύξουμε.

Όταν εδραιωθεί στο υποσυνείδητο μας αυτό που εφαρμόζουμε για να θυμόμαστε να είμαστε σε αυτεπίγνωση, τότε αυτό θα λειτουργεί φυσικά και αυθόρμητα μέσα μας και έτσι θα μπορούμε να παραμένουμε σταθερά σε κατάσταση αυτεπίγνωσης.

Μέχρι να επιτευχθεί αυτό (να είμαστε σταθερά σε αυτεπίγνωση), θα πρέπει να εξασκούμε με συνέπεια τον τρόπο ή τους τρόπους που επιλέξαμε να μας βοηθήσουν για να παραμένουμε ή να επανερχόμαστε σε αυτεπίγνωση.

Ένας τρόπος, μια νοητική συνήθεια που μπορεί να μας βοηθήσει να είμαστε ή να εμβαθύνουμε στην αυτεπίγνωση, είναι να αναρωτιόμαστε κάθε λίγο αν είμαστε σε αυτεπίγνωση, (σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπής)

Για παράδειγμα ρωτάμε: 

Έχω επίγνωση της σιωπής μέσα μου τώρα; 

Μπορώ να έχω επίγνωση της εσωτερικής σιωπής τώρα; 

Έχω επίγνωση ότι Είμαι; 

Κάνοντας την ερώτηση, αποτραβήξτε την προσοχή σας, από όπου και αν ήταν εστιασμένη, και νιώστε την ύπαρξη σας, ότι Είστε συνειδητοί και βιώστε την σιωπή μέσα σας. Αυτό είναι μια απαλή κατάσταση προσοχής-επίγνωσης και όχι μια νοητική διαδικασία ή μια έντονη προσπάθεια οποιοδήποτε τύπου. Κάντε την ερώτηση και απαλά νιώστε τον Εαυτό σας και την σιωπή μέσα σας, τον ακίνητο σιωπηλό χώρο που είναι συνεχώς παρών σε κάθε σας εμπειρία. 

Με την ερώτηση, θυμόμαστε να αποτραβήξουμε την προσοχή μας από την εμπειρία (σκέψεις, συναισθήματα, εξωτερικές εντυπώσεις) και να την στρέψουμε στο υποκείμενο της εμπειρίας που είναι η εσωτερική σιωπηλή παρουσία.

Επαναλαμβάνουμε αυτές τις ερωτήσεις, όσο πιο συχνά μπορούμε στην διάρκεια της ημέρας, μέχρι να αυτοματοποιηθούν και να εγείρονται αυτόματα χωρίς προσπάθεια.

Θυμίζω ότι οι ερωτήσεις αυτές όχι μόνο μας βοηθούν να επανέλθουμε σε κατάσταση αυτεπίγνωσης και μη ταύτισης με τον νου και τα εξωτερικά αντικείμενα, αλλά να εμβαθύνουμε στην αυτεπίγνωση, να γίνουμε πιο συνειδητοί της εσωτερικής σιωπής, να 'μπούμε' βαθύτερα θα λέγαμε, σε αυτήν την άμορφη, άχρονη και αβυθομέτρητη σιωπή.

Το ερώτημα που μπαίνει είναι, πως θα θυμόσαστε να κάνετε αυτές τις ερωτήσεις; Αυτό είναι θέμα, κατ' αρχάς ενδιαφέροντος και δεύτερον εφευρετικότητας. 

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να θυμόμαστε να κάνουμε τις ερωτήσεις, οι οποίες με την σειρά τους θα μας βοηθήσουν να έρθουμε σε αυτεπίγνωση ή να εμβαθύνουμε σε αυτήν.

Μπορείτε για παράδειγμα, να βάλετε ξυπνητήρια στο κινητό, να κολλήσετε φύλλα με τις ερωτήσεις σε διάφορους τοίχους, να αφιερώνετε κάθε δύο ώρες, 3 λεπτά να κάνετε τις ερωτήσεις και να εμβαθύνετε στην σιωπή μέσα σας, να αφιερώνετε 5-10  λεπτά πρωί και βράδυ σπίτι σας για να το εξασκήσετε.

Το πόσο χρόνο θα σας πάρει για να αναπτυχθεί και να εδραιωθεί αυτή η συνήθεια εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Το σίγουρο είναι, ότι αν επιμείνετε με σταθερότητα και ενδιαφέρον κάποια στιγμή αυτή η διαδικασία θα εγγραφεί καλά στο υποσυνείδητο και θα αναλάβει αυτό, να την εκτελεί αυτόματα. Βέβαια καθώς θα εγείρεται η ερώτηση, από εκεί και πέρα, συνεχίζουμε συνειδητα την διαδικασία για να εμβαθύνουμε στην επίγνωση της ύπαρξης μας και της εσωτερικής σιωπής.

Με κάθε θετική συνήθεια που αναπτύσσουμε, γινόμαστε όλο και πιο ικανοί να πετύχουμε τον στόχο μας, που δεν είναι τίποτε άλλο από το να ελευθερωθούμε από τις μηχανικές αντιδράσεις και τους προγραμματισμούς του εγώ μας και να βιώνουμε την ελευθερία, την ειρήνη, την πληρότητα και την ευδαιμονία που είμαστε ως Πνευματική ουσία. 

Ποιός πραγματικά Είμαι; ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Την στιγμή που θα γεννηθεί μέσα μας, η βαθιά και ειλικρινής αναρώτηση, για το ποιοί ή τι πραγματικά είμαστε, ανοίγει η πόρτα προς την ελευθερία μας.

ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ Ή ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; ~ Άτμαν Νιτυανάντα

ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ Ή ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;

Οι άνθρωποι θέλουν να ζουν ελεύθεροι, αλλά έχουν τόσο συνηθίσει την σκλαβιά τους, που φοβούνται να την εγκαταλείψουν.

Η σκλαβιά δίνει στο εγώ μια  ψευδαισθησιακή αίσθηση ασφάλειας, αλλά η ελευθερία δεν προσφέρει καμμία εγγύηση ασφάλειας στο εγώ μας.

Συνεπώς, είναι καλύτερα για το εγώ μας, να πονάει στην φυλακή του (που είναι φτιαγμένη από σκέψεις, πεποιθήσεις, πιστεύω, προσκολλήσεις, επιθυμίες, και ταυτίσεις), που του είναι οικεία και έχει (νομίζει πως έχει) κάποιο έλεγχο, παρά να αντιμετωπίσει το άγνωστο το οποίο δεν μπορεί να ελέγξει με κανένα τρόπο.

Είναι σαν θάνατος για το εγώ να τα εγκαταλείψει όλα αυτά,  και γι' αυτό του είναι δύσκολο να τα εγκαταλείψει. 

Γιατί, χωρίς όλα αυτά, τι θα είναι το εγώ,. δηλαδή, ποιος/α ή τι θα είσαι; Όλα αυτά είναι που δημιουργούν, την ψευδαίσθηση του εαυτού σου, αυτό που νομίζεις ότι είσαι και ταυτόχρονα την φυλακή σου.

Αν και η φυλακή και τα δεσμά, είναι απλά και μόνο ένα νοητικό δημιούργημα, εξ αιτίας της ταύτισης και της άγνοιας, φαίνονται σαν τεράστιο Βουνό, ή σαν δάσος αδιαπέραστο.

Παρά ταύτα, το φως της ελευθερίας λάμπει σταθερά μέσα μας και αν στραφούμε σ' αυτό, τα σκοτάδια του νου θα διαλυθούν, όπως διαλύεται το σκοτάδι στο φως της ανατολής του Ήλιου.

Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ

Η σιωπή, αν και είναι η αληθινή μας φύση, δεν είναι κάτι δικό μας, δεν έχει αίσθηση εγώ, δεν μπορείτε να την οικειοποιηθείτε σαν δική σας, δεν σας ανήκει.

Είναι πάντα παρούσα και μέσα και έξω μας, πάντα προσιτή και οικεία στην άμεση εμπειρία μας, αλλά ανέγγιχτη και ανεξάρτητη από το εγώ μας και από όλα, όσα αντιλαμβανόμαστε ως εαυτό μας.

Για να βιώνουμε απρόσκοπτα την  σιωπή, αυτό που απαιτείται είναι να εξαλείψουμε την αίσθηση, 'εγώ ο εαυτός μου', σε σχέση με το σώμα, τον νου και κάθε μορφή.

Έτσι θα σταματήσει κάθε παρεμβολή και ταύτιση με το φαινομενικό και θα βιώνεται άμεσα, σταθερά και καθαρά, το αληθινό, το αιώνιο, πάντα παρών, ειρηνικό, πλήρες και ευδαίμων.

Ο ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ & ΚΑΙ Η ΤΙΘΑΣΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΟΥ ΕΓΩ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Ο ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ & ΚΑΙ Η ΤΙΘΑΣΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΟΥ ΕΓΩ

Το βίταλ εγώ (το συγκινησιακό εγώ: Θυμικό-επιθυμητικό), είναι ατίθασο και απείθαρχο σαν τον Βουκεφάλα του Μ. Αλεξάνδρου.

Χρειάζεται συστηματική καθημερινή και ειλικρινής άσκηση, πολύ υπομονή, επιμονή, δυνατή θέληση και δεξιοτεχνία για να το δαμάσεις, να το εξαγνίσεις και να το βάλεις στην υπηρεσία σου.

Αλλά είναι το μόνο άξιο που έχεις να κάνεις στην ζωή σου.

Η αμοιβή είναι ελευθερία, πληρότητα και ευδαιμονία, δίχως όρια.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ~ Atman Nityananda

ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Το μεγαλύτερο μέρος των σκέψεων μας, σχετίζεται με το να προστατεύσουμε την ψευδαισθησιακή ταυτότητα και αυτοεικόνα μας, για να νοιώσουμε ασφαλείς, να παρατείνουμε την ύπαρξη μας και να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες μας.

Αυτό έχει δημιουργήσει μέσα μας ψυχολογικά τείχη, που δημιουργούν την ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας μεταξύ μας, με την ζωή και τον Θεό και αμυντικούς μηχανισμούς, για να προστατεύσουν αυτήν την ψευδαίσθηση, αλλά και να απαλύνουν τον πόνο που δημιουργούν η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας, η ταύτιση με το σώμα και την προσωπικότητα.

Ο μόνος τρόπος να γκρεμίσουμε τις ψευδαισθήσεις του νου, βασισμένες στην ταύτιση με το σώμα και την άγνοια της αληθινής μας φύσης, είναι να στραφούμε συνειδητά μέσα μας.

Είναι να στρέψουμε συνειδητά την προσοχή μέσα μας και να ρίξουμε φως, σε όλο αυτό το παιχνίδι των σκέψεων, των παρορμήσεων, των συγκινήσεων και των πεποιθήσεων, που συμβαίνει μηχανικά κάτω από την συνείδηση μας και ταυτόχρονα να ερευνήσουμε και να συνδεθούμε συνειδητά με το αμετάβλητο υπόβαθρο που επιτρέπει να συμβαίνουν αυτά και να γίνονται εμπειρατά (η αληθινή μας φύση, Συνειδητότητα).

Η συνεχής συνειδητή παρατήρηση των περιεχομένων της ψυχολογίας και η έρευνα και επίγνωση του σταθερού υποβάθρου που εμφανίζονται αυτά, (της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας, που είναι πέρα και ανέγγιχτη από αυτά), θα μας επιτρέψει να αποταυτιστούμε από αυτά και τελικά να τα εξαλείψουμε και να απελευθερωθούμε από αυτά τα ίδια και τις συνέπειες τους.

Καθώς τα εξαλείφουμε και ανοίγουμε χώρο στο νου μας,  θα συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο και  πιο ξεκάθαρα, την ενότητα που πάντα υπήρχε και μέσα μας, με τον θεϊκό μας Εαυτό και τον Θεό, και έξω μας, με όλους και όλα και την ζωή στην ολότητα της.

Και από την ξεχωριστότητα, τον φόβο και το ανικανοποίητο που βιώναμε όντας περιορισμένοι από τις αυτοδημιούργητες  αλυσίδες, θα βιώνουμε όλο και περισσότερο, την χαρά, την ενότητα (αγάπη), την ειρήνη, την πληρότητα και ελευθερία που Είμαστε.

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ~ Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ
του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

"Ο άνδρας και η γυναίκα, αντί να επιδιώκουν την απελευθέρωση στο Θεό μέσω της ενότητας της ψυχής, ζήτησαν την ικανοποίηση μέσω της σάρκας..

Ο σπόρος του πρωταρχικού λάθους του «Αδάμ και της Εύας» παραμένει σε όλους τους ανθρώπους ως ο πρώτος πειρασμός της σάρκας ενάντια στους αμόλυντους νόμους του Πνεύματος («μη αγγίξτε το δέντρο στο κέντρο του κήπου!»). Κάθε άτομο από εκείνη την σκοτεινή εποχή έπρεπε να εμπλακεί στη μάχη της ψυχής, με τον κοσμικό πειρασμό του σεξ. Ο δημιουργός στον άνθρωπο έγινε ένα δικτατορικό πλάσμα.

Η σεξουαλική παρόρμηση είναι η μοναδική φυσική μαγνητική δύναμη που τραβά την ζωή και την συνείδηση, από το Πνεύμα στα υψηλότερα κέντρα του εγκεφάλου, προς τα κάτω, και μέσω του κέντρου του κόκκυγα, έξω στην ύλη και στην συνείδηση του σώματος. 

Ο αρχάριος στο διαλογισμό της γιόγκα, βιώνει με κάθε τρόπο πόσο γειωμένος (στο σώμα) είναι, από την σφιχτή προσκόλληση της ζωής και της ενέργειάς του στο σώμα, χωρίς να συνειδητοποιεί, ότι είναι οι ανεξέλεγκτες σεξουαλικές σκέψεις και πράξεις του, που ευθύνονται πρωτίστως για τα δεσμά του στην γήινη υλική κατάσταση."
~~~

Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

"Man and woman, instead of seeking emancipation in God through soul unity, sought satisfaction through the flesh.

The seed of the original error of “Adam and Eve” remains in all human beings as the first temptation of the flesh against the immaculate laws of Spirit(“touch not the tree in the center of the garden!”). Each individual since that dim era has had to engage his soul in battle with the cosmically present temptation of sex.

The creator in man has become a dictatorial creature The sex impulse is the single most physically magnetic power that pulls the life and consciousness down from Spirit in the higher centers in the brain, out through the coccygeal center into matter and body consciousness. The beginner in yoga meditation experiences all too definitely how grounded he is by the stubborn attachment of his life and energy to the body, sometimes without realizing that it is his uncontrolled thoughts and acts of sex that are primarily responsible for his earthbound condition.”