O διαλογισμός μας ελευθερώνει από τον νου, την μιζέρια και την δυστυχία
Αυτά που κάνουν τους ανθρώπους να υποφέρουν είναι οι απολαύσεις και οι ιδέες τους στις οποίες είναι γερά προσκολλημένοι.
Προτιμούν να υποφέρουν παρά να τις εγκαταλείψουν, διότι για το εγώ είναι θάνατος να τα αφήσει, αφού το εγώ δεν είναι τίποτα άλλο παρά επιθυμίες για απολαύσεις και ένας σωρός ψευδαισθησιακές ιδέες για τον εαυτό του και τον κόσμο.
Αν δεν αποκτήσουμε απόσταση από τον νου, αν δεν σταματήσουμε να ταυτιζόμαστε με τα συναισθήματα, τις παρορμήσεις, τις επιθυμίες, τις σκέψεις, τις απόψεις και τις ιδέες μας, είναι αδύνατον να ελευθερωθούμε από τις ψευδαισθήσεις του εγώ, παρά τις καλές προθέσεις μας.
Θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε όπου ο νους και το εγώ μας πάει και το χειρότερο είναι ότι εκλαμβάνουμε τους προγραμματισμούς του νου ως επιλογές μας.
Για να αποταυτιστούμε από τον νου και το εγώ είναι αναγκαίο να αποκτήσουμε επαφή με την εσωτερική σιωπή που είναι πέρα από τον νου, και αυτό είναι δυνατόν με τον διαλογισμό ή την αυτοέρευνα (Βιτσάρα).
Ο διαλογισμός είναι η ουσιαστική τροφή για το νου, ρίχνει φως στα εσωτερικά σκοτάδια, ελευθερώνει τον νου από τα 'βαρίδια' του και μας φέρνει σε συνειδητή επαφή με το αληθινό μέσα μας.
Χωρίς διαλογισμό, χωρίς επαφή με την αλήθεια μέσα μας, θα παραμένουμε ταυτισμένοι και δέσμιοι των αισθητηριακών αντιλήψεων, των μηχανικών αντιδράσεων σε αυτές, των λανθασμένων πεποιθήσεων μας και στην μιζέρια και στην δυστυχία που αυτά συνεπάγονται.
