Ότι είναι ωφέλιμο δεν είναι πάντα ευχάριστο ~ Άτμαν Νιτυανάντα

"Οι δάσκαλοι ανοίγουν την πόρτα, αλλά εμείς πρέπει να την περάσουμε"

                                                    ~ Ζεν  παροιμία

Ότι είναι ωφέλιμο δεν είναι πάντοτε ευχάριστο 

Η θεραπεία του σώματος δεν είναι πάντοτε μια ευχάριστη διαδικασία, αλλά παρά ταύτα είναι ευεργετική και αποκαθιστά την υγεία του σώματος, την οποία απολαμβάνουμε.

Παρόμοια η αυτογνωσία και η πνευματικότητα δεν είναι πάντοτε μια ευχάριστη διαδικασία, ειδικά όσο το εγώ κυριαρχεί στον ψυχισμό μας και ο νους δεν είναι αρκετά αγνός. Παρότι λοιπόν ο εξαγνισμός του νου είναι μια επίπονη και δυσάρεστη διαδικασία, καθώς εξαγνίζεται ο νους μας,  θα απολαμβάνουμε όλο και περισσότερο την ειρήνη και την ευδαιμονία της αληθινής μας φύσης.

Όσο δεν ασχολείται κανείς συστηματικά με την διάλυση του εγώ, και την καθυπόταξη του νου, αλλά τον ενδιαφέρει να χαλαρώνει, να ηρεμεί λιγάκι τον νου, να νοιώθει ευχάριστα*, κ.λπ. το εγώ δεν δείχνει τα 'δόντια' του.

Σχόλιο: αν και τα παραπάνω είναι σημαντικά για μια πιο ισορροπημένη ζωή, δεν είναι αρκετά για όσους ψάχνουν την αλήθεια και την ελευθερία. 

Για να διαπεράσουμε το τείχος του εγώ απαιτείται θάρρος, αποφασιστικότητα, θέληση και συνεχή συστηματική άσκηση. Ανάμεσα στις πρακτικές, πρωτεύοντα ρόλο έχουν η συνεχής από στιγμή σε στιγμή αυτεπίγνωση και αυτοπαρατήρηση, η αυτοέρευνα, η ενδοσκόπηση, η αποταύτιση και η απάρνηση των συνηθειών του εγώ. 

Το να αποταυτιστούμε από το εγώ, να απαρνηθούμε τις συνήθειες του, και να προσπαθούμε να εξαλείψουμε τις τάσεις, τις επιθυμίες και προγραμματισμούς του, δεν είναι καθόλου ευχάριστο, για το εγώ μας βέβαια, αφού η αληθινή μας φύση είναι πάντα ειρηνική, πλήρης, ελεύθερη και μακάρια, και είναι το στήριγμα και το καταφύγιο σε αυτήν μας την προσπάθεια. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την αντίδραση και την αντίσταση του εγώ μας που δεν θέλει με κανένα να τρόπο να χάσει την επικυριαρχία επάνω μας. Και αυτό θα λάβει διάφορες μορφές. 

Επιπλέον για να απελευθερωθούμε από την ασχήμια που είναι κρυμμένη στο υποσυνείδητο μας θα πρέπει να βγει στην επιφάνεια (στον συνειδητό νου) και να την βιώσουμε συνειδητά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ελευθερωθούμε από τις υποσυνείδητους προγραμματισμούς και τις αποθηκευμένες συγκινησιακές καταστάσεις, παρά μόνο να τους επιτρέψουμε να έρθουν στην επιφάνεια, να αποκτήσουμε πλήρη επίγνωση αυτών και να τους εξαλείψουμε με κάποιο τρόπο.

Θέλει θάρρος και κουράγιο να δούμε τι κουβαλάμε μέσα μας πίσω από την ψεύτικη μάσκα του 'καλού ανθρώπου', θάρρος να εγκαταλείψουμε το γνωστό και την βόλεψη και να πορευτούμε στο άγνωστο, θάρρος να χάσουμε την ταυτότητα μας, θάρρος να ζούμε με τις επιταγές της καρδιάς μας.

 Στην προσπάθεια μας να αποταυτιστούμε από  το σώμα,  τον νου, την ψεύτικη ταυτότητα μας και να διαλύσουμε το εγώ, έρχονται στιγμές που χάνεται ο κόσμος κάτω από τα πόδια μας, επειδή είμαστε μετέωροι ανάμεσα σε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε και στην αληθινή μας φύση που ακόμη δεν έχουμε επίγνωση. Αλλά πάντα έρχεται η βοήθεια, για να ξεπεράσουμε κάθε  καταιγίδα.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να βρούμε το θάρρος και το κουράγιο ξανά και ξανά, και να ασκηθούμε με ειλικρίνεια σταθερότητα και συνέπεια μέχρι το φως της αληθινής σας φύσης να λάμπει σταθερά μέσα μας.

Τότε όλες οι εσωτερικές καταιγίδες θα σωπάσουν και οι εξωτερικές δεν θα μας αγγίζουν. Η Ειρήνη, η αγάπη, η ελευθερία, η πληρότητα και η ευδαιμονία θα βασιλεύουν στην καρδιά μας. Θα ζούμε εδώ και τώρα την  βασιλεία των ουρανών όντας σε ένα ανθρώπινο σώμα.