ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
Αυτό που λέμε
κόσμος, δεν είναι για εμάς τίποτα άλλο
από τις εντυπώσεις που έχουμε λάβει μέσω των 5
αισθήσεων.
Η ζωή μας δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σύνολο εμπειριών. Είναι αισθητηριακές εμπειρίες (μέσα από τις 5 αισθήσεις) οι οποίες προκαλούν μέσα μας ενεργειακές και ψυχολογικές εμπειρίες (συγκινησιακές, συναισθηματικές και νοητικές).
Τα σώμα, οι αισθήσεις και ο νους είναι τα μέσα (όργανα) μέσα από τα οποία εμείς ως Συνειδητότητα αποκτούμε και βιώνουμε τις εμπειρίες (εξωτερικές και εσωτερικές).
Όλες οι εμπειρίες υπόκεινται σε περιορισμούς, εξ αιτίας του ότι και οι αισθήσεις, το σώμα και ο νους από τη φύση τους έχουν περιορισμούς. Αυτό που δεν έχει περιορισμούς είναι η Συνειδητότητα, η οποία υπερβαίνει το σώμα και τον νου.
Τελικός στόχος των εμπειριών είναι να ωριμάσουμε και να υπερβούμε τον νου και τις αισθήσεις και να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αγνή Συνειδητότητα, που είναι πέρα από τον νου και τις αισθήσεις και κάθε εμπειρία, αλλά και η πρωταρχική αιτία και το στήριγμα κάθε εμπειρίας.
Ο νους είναι τα όργανο μέσα από το οποίο η Συνειδητότητα (που είμαστε) αποκτά επίγνωση του Εαυτού της.
Ο νους από την φύση του είναι διάφανος και φωτεινός και μπορεί να αντανακλά καθαρά την Συνειδητότητα. Έτσι η μόνη προϋπόθεση για να συνειδητοποιήσουμε την αληθινή μας φύση και να βιώσουμε την ειρήνη, την πληρότητα, την ελευθερία και την ευδαιμονία που είμαστε ως Συνειδητότητα είναι να έχουμε ένα φωτεινό και διάφανο νου.
Η ζωή μας δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σύνολο εμπειριών. Είναι αισθητηριακές εμπειρίες (μέσα από τις 5 αισθήσεις) οι οποίες προκαλούν μέσα μας ενεργειακές και ψυχολογικές εμπειρίες (συγκινησιακές, συναισθηματικές και νοητικές).
Τα σώμα, οι αισθήσεις και ο νους είναι τα μέσα (όργανα) μέσα από τα οποία εμείς ως Συνειδητότητα αποκτούμε και βιώνουμε τις εμπειρίες (εξωτερικές και εσωτερικές).
Όλες οι εμπειρίες υπόκεινται σε περιορισμούς, εξ αιτίας του ότι και οι αισθήσεις, το σώμα και ο νους από τη φύση τους έχουν περιορισμούς. Αυτό που δεν έχει περιορισμούς είναι η Συνειδητότητα, η οποία υπερβαίνει το σώμα και τον νου.
Τελικός στόχος των εμπειριών είναι να ωριμάσουμε και να υπερβούμε τον νου και τις αισθήσεις και να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αγνή Συνειδητότητα, που είναι πέρα από τον νου και τις αισθήσεις και κάθε εμπειρία, αλλά και η πρωταρχική αιτία και το στήριγμα κάθε εμπειρίας.
Ο νους είναι τα όργανο μέσα από το οποίο η Συνειδητότητα (που είμαστε) αποκτά επίγνωση του Εαυτού της.
Ο νους από την φύση του είναι διάφανος και φωτεινός και μπορεί να αντανακλά καθαρά την Συνειδητότητα. Έτσι η μόνη προϋπόθεση για να συνειδητοποιήσουμε την αληθινή μας φύση και να βιώσουμε την ειρήνη, την πληρότητα, την ελευθερία και την ευδαιμονία που είμαστε ως Συνειδητότητα είναι να έχουμε ένα φωτεινό και διάφανο νου.
Ο νους αν και από
τη φύση του είναι φωτεινός και διάφανος όπως το διάστημα, καθώς στρέφεται προς τα έξω μέσα από τις αισθήσεις και
απολαμβάνει τα αντικείμενα των αισθήσεων, μορφοποιείται και προσκολλάται στις
μορφές. Ως εκ τούτου, σταδιακά γίνεται όλο και πιο χονδροειδής και χάνει την
καθαρότητα και την φωτεινότητα του και τελικά την ικανότητα να αντανακλά με
καθαρότητα και χωρίς παραμορφώσεις την πηγή του, την Συνειδητότητα.
Όσο είμαστε παιδιά οι ανώτερες ικανότητες του νου (η λογική, η επίγνωση, η διάκριση, η ανάλυση, ο στοχασμός) δεν λειτουργούν και έτσι ο νους μορφοποιείται ασυνείδητα μέσα από τις αλληλεπιδράσεις του (μέσω των αισθήσεων) με τον εξωτερικό κόσμο.
Η μη λειτουργία (και αργότερα η μη επαρκής λειτουργία) των ανώτερων ικανοτήτων του νου είναι η αιτία να δημιουργηθεί ταύτιση και προσκόλληση στις μορφές με κυριότερη την ταύτιση μας με το σώμα.
Αντί δηλαδή να έχουμε επίγνωση ότι είμαστε η Συνειδητότητα (πάντα ελεύθερη, πλήρης και μακάρια) που εκδηλώνεται στον χωροχρόνο μέσα από το σώμα και τον νου, ταυτιζόμαστε με το σώμα και νομίζουμε ότι είμαστε το σώμα υποκείμενοι στους περιορισμούς του σώματος και του νου.
Η ταύτιση του νου με τις μορφές και η προσκόλληση του σε αυτές είναι αιτία να αναπτυχθούν όλες οι εγωιστικές λεγόμενες τάσεις (λαιμαργία, λαγνεία, θυμός, απληστία, υπερηφάνεια, ζήλια, μίσος, βία, κενοδοξία κ.λπ.) οι οποίες κάνουν τον νου να δυσλειτουργεί και έτσι να έχουμε λάθος αντίληψη και συνεπώς κατανόηση για τον εαυτό μας και τον κόσμο, και τελικά να οδηγούμαστε σε λανθασμένες δράσεις που προκαλούν δυσαρμονία, ασθένειες, πόνο, μιζέρια και δυστυχία.
Αν και αυτό που ζητάμε (έστω και ασυνείδητα) μέσα από τις αισθητηριακές εμπειρίες, (πέρα από την απόλαυση), είναι η ευτυχία, η πληρότητα και μια βαθιά ικανοποίηση, αυτό δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί, πρώτον, γιατί από την φύση τους οι αισθητηριακές εμπειρίες αλλά και τα όργανα για να τις βιώσουμε υπόκεινται σε πολλούς περιορισμούς, δεύτερον γιατί προσκολλόμαστε σε αυτές και αναπτύσσονται στον νου μας οι εγωιστικές τάσεις που προανέφερα και τρίτον γιατί η πληρότητα και η ευτυχία είναι χαρακτηριστικά της αληθινής μας φύσης, της Συνειδητότητας.
Όσο είμαστε παιδιά οι ανώτερες ικανότητες του νου (η λογική, η επίγνωση, η διάκριση, η ανάλυση, ο στοχασμός) δεν λειτουργούν και έτσι ο νους μορφοποιείται ασυνείδητα μέσα από τις αλληλεπιδράσεις του (μέσω των αισθήσεων) με τον εξωτερικό κόσμο.
Η μη λειτουργία (και αργότερα η μη επαρκής λειτουργία) των ανώτερων ικανοτήτων του νου είναι η αιτία να δημιουργηθεί ταύτιση και προσκόλληση στις μορφές με κυριότερη την ταύτιση μας με το σώμα.
Αντί δηλαδή να έχουμε επίγνωση ότι είμαστε η Συνειδητότητα (πάντα ελεύθερη, πλήρης και μακάρια) που εκδηλώνεται στον χωροχρόνο μέσα από το σώμα και τον νου, ταυτιζόμαστε με το σώμα και νομίζουμε ότι είμαστε το σώμα υποκείμενοι στους περιορισμούς του σώματος και του νου.
Η ταύτιση του νου με τις μορφές και η προσκόλληση του σε αυτές είναι αιτία να αναπτυχθούν όλες οι εγωιστικές λεγόμενες τάσεις (λαιμαργία, λαγνεία, θυμός, απληστία, υπερηφάνεια, ζήλια, μίσος, βία, κενοδοξία κ.λπ.) οι οποίες κάνουν τον νου να δυσλειτουργεί και έτσι να έχουμε λάθος αντίληψη και συνεπώς κατανόηση για τον εαυτό μας και τον κόσμο, και τελικά να οδηγούμαστε σε λανθασμένες δράσεις που προκαλούν δυσαρμονία, ασθένειες, πόνο, μιζέρια και δυστυχία.
Αν και αυτό που ζητάμε (έστω και ασυνείδητα) μέσα από τις αισθητηριακές εμπειρίες, (πέρα από την απόλαυση), είναι η ευτυχία, η πληρότητα και μια βαθιά ικανοποίηση, αυτό δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί, πρώτον, γιατί από την φύση τους οι αισθητηριακές εμπειρίες αλλά και τα όργανα για να τις βιώσουμε υπόκεινται σε πολλούς περιορισμούς, δεύτερον γιατί προσκολλόμαστε σε αυτές και αναπτύσσονται στον νου μας οι εγωιστικές τάσεις που προανέφερα και τρίτον γιατί η πληρότητα και η ευτυχία είναι χαρακτηριστικά της αληθινής μας φύσης, της Συνειδητότητας.
Η ειρήνη, η πληρότητα, η ελευθερία, η ευδαιμονία είναι η ουσιαστική (πνευματική) μας φύση και δεν υπόκεινται σε κανένα περιορισμό.
Η μιζέρια, η μη βαθιά ικανοποίηση, η αίσθηση κενού και η δυστυχία που βιώνουμε όταν ζούμε
μια επιφανειακή ζωή προσανατολισμένη στις αισθητηριακέ εμπειρίες και
απολαύσεις, γίνεται τελικά κάποια στιγμή η αιτία να αναζητήσουμε κάτι πέρα από
αυτά. Κάτι που θα μας βγάλει από την μιζέρια και την δυστυχία, κάτι που θα μας
γεμίζει, που θα μας ικανοποιήσει βαθιά και θα μας κάνει ευτυχισμένους, πλήρεις
και ελεύθερους.
Αυτό το κάτι δεν είναι έξω από εμάς αλλά ο ίδιος μας ο Εαυτός, ο πνευματικός μας Εαυτός, που είναι αμετάβλητος, αθάνατος, άχρονος, πάντα πλήρης, ελεύθερος, ειρηνικός και ευδαίμων.
Αυτό το κάτι δεν είναι έξω από εμάς αλλά ο ίδιος μας ο Εαυτός, ο πνευματικός μας Εαυτός, που είναι αμετάβλητος, αθάνατος, άχρονος, πάντα πλήρης, ελεύθερος, ειρηνικός και ευδαίμων.
