Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΚΥΡΙΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ~ Ατμαν Νιτυανάντα

Η ταύτιση μας με το σώμα και τον νου, είναι ο πρωταρχικός λόγος που αποτυγχάνουμε να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας όπως πραγματικά είναι" ~ Σρι Ράμανα Μαχάρσι

Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΚΥΡΙΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Ένας από τους κεντρικούς σκοπούς (ο κεντρικότερος) της πνευματικής άσκησης είναι να σταματάμε την ταύτιση με τον εγωϊκό νου, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τα εξωτερικά αντικείμενα και το σώμα. και να ταυτιζόμαστε με την εσωτερική σιωπηλή παρουσία, στο κέντρο της ύπαρξης μας, που είναι η αληθινή μας φύση (Συνειδητότητα). Όσο συνεχίζουμε να ζούμε σε κατάσταση ταύτισης με το σώμα και τον νου, είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η εσωτερική σιωπηλή παρουσία, (Συνειδητότητα), που είναι άμορφη, άχρονη, αθάνατη, αμετάβλητη, ανεπηρέαστη από ότι συμβαίνει στο σώμα και τον νου, πάντα ειρηνική, πλήρης και ευδαιμονούσα και επίσης είναι αδύνατον να αποφύγουμε τον πόνο και την δυστυχία. Η ταύτιση ενδυναμώνει τις μηχανικές αντιδράσεις (συναισθηματικές, νοητικές, επιθυμίες) και τους προγραμματισμούς του εγώ και μας εμποδίζει να βιώσουμε την αληθινή μας φύση που είναι ελεύθερη από κάθε δυστυχία και περιορισμό και είναι η πηγή άπειρης ειρήνης και ευδαιμονίας.

Ο μηχανισμός ταύτισης, είναι ο ίδιος και για την απόλαυση και για τον ψυχολογικό πόνο. Και τα δυο χρειάζονται ταύτιση για να συμβούν. Χωρίς ταύτιση δεν μπορεί να υπάρξει ούτε απόλαυση ούτε δυστυχία. Όταν ο νους και η προσοχή μας μας, είναι σταθερά προσηλωμένα στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία δεν δίνουμε χώρο στο εγώ να αντιδράσει μηχανικά και να προκαλέσει τις ταυτίσεις (το εγώ είναι ο παράγοντας που προκαλεί τις ταυτίσεις). Έτσι διατηρούμε τον νου και την καρδιά μας σε ηρεμία και μπορούμε να βιώνουμε την ειρήνη και την πληρότητα που είμαστε ως Συνειδητότητα. Αν όχι, τότε το εγώ μας κλέβει σχεδόν συνέχεια την προσοχή και αντιδρά μηχανικά με σκέψεις, παρορμήσεις, επιθυμίες, συγκινήσεις, συναισθήματα και συμπεριφορές και μας κάνει να ταυτιζόμαστε με αυτές. Ακόμη και αν υπάρξει μηχανική αντίδραση από το εγώ στο νου και την καρδιά, αν  είμαστε ικανοί να μην ταυτιστούμε με τις σκέψεις και τα συναισθήματα, και διατηρήσουμε την επαφή με την εσωτερική σιωπή, τότε δεν επιτρέπουμε στην ψυχολογική αντίδραση να γίνει ένα τεράστιο κύμα, και να μας 'καταπιεί', ούτε να τραφεί και να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο.

Για να γίνουμε ικανοί να μην ταυτιζόμαστε με τις αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, τις παρορμήσεις, τις εγωϊκές τάσεις, κ.λπ., κατ’ αρχάς θα πρέπει να το θέλουμε. Αυτό προϋποθέτει κάποια βαθμό κατανόησης του τι είναι η ταύτιση και ότι η ταύτιση είναι η αιτία των προβλημάτων μας και της μη συνειδητής επαφής με την αληθινή μας φύση. Δεύτερον χρειάζεται γνώση και επάνω από όλα άσκηση. Είναι αναγκαίο με σταθερή καθημερινή πρακτική να αναπτύξουμε την εγρήγορση και την αυτεπίγνωση, τον έλεγχο του νου και των αισθήσεων, την ικανότητα τις διάκρισης, και να βρούμε τρόπους να εμποδίζουμε να συμβεί η ταύτιση και τρόπους να σταματάμε την ταύτιση όταν έχει ήδη συμβεί, και αυτό σε κάθε περίπτωση. Δηλαδή, είτε πρόκειται για μικρή είτε για μεγάλη ταύτιση, είτε αφορά αρνητικά συναισθήματα και πόνο είτε απόλαυση.

Αν θέλουμε να αναπτύξουμε την ικανότητα της μη ταύτισης (ή απόσπασης) δεν θα πρέπει  να σταματάμε την ταύτιση μόνο στις περιπτώσεις που εκδηλώνονται αρνητικές σκέψεις κα συναισθήματα και να αφηνόμαστε στην ταύτιση όταν πρόκειται για απόλαυση (ως απόλαυση δεν εννοώ την φυσιολογική ευχαρίστηση της αισθητηριακής εμπειρίας), γιατί έτσι ενδυναμώνουμε τον μηχανισμό της ταύτισης, και γινόμαστε όλο και πιο αδύναμοι να αποφύγουμε την ταύτιση, και στην περίπτωση των απολαύσεων και στην περίπτωση των αρνητικών ψυχολογικών καταστάσεων και του  ψυχολογικού πόνου.

Ο νους λειτουργεί με την συνήθεια (η έξις δεύτερα φύσις), οπότε αν στην απόλαυση αλλά και στα καθημερινά μικροπράγματα αφηνόμαστε και ζούμε σε ταύτιση, τότε δημιουργείται στον νου μας, στο ενεργειακό πεδίο και στον εγκέφαλο, η συνήθεια να ταυτιζόμαστε. Οπότε όταν εκδηλώνεται ένα συναίσθημα που μας προκαλεί πόνο, είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατον να αποφύγουμε την ταύτιση με αυτό, αν μέχρι τώρα αφηνόμασταν στην ταύτιση και την ενδυναμώναμε.

Είναι λοιπόν θέμα επιλογής. Θέλεις να συνεχίζεις να ζεις σε ταύτιση για να απολαμβάνεις τις αισθητηριακές εμπειρίες, αποδεχόμενος τον πόνο και την δυστυχία που αυτό συνεπάγεται, ή θέλεις να αφυπνιστείς και να ζεις σε συνειδητή επαφή με την αληθινή σου φύση, ελεύθερος/η από φόβο, θυμό, προσκόλληση και επιθυμίες, με πληρότητα, ειρήνη και αγάπη;

Αν αποφασίσεις και θέλεις ειλικρινά να ελευθερωθείς από τις ψευδαισθήσεις του εγώ και την ταύτιση με το σώμα, που είναι η πηγή όλων των ταυτίσεων και δυστυχιών τότε θα πρέπει να απαρνηθείς και να σταματήσεις κάθε είδους ταύτιση και να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να ζεις σε αυτεπίγνωση και σε απόσπαση από τα περιεχόμενα του νου και τις αντιλήψεις των αισθήσεων.