Βασικές αρχές ψυχολογίας Μέρος ΙΙ του Nityananda Atman

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ  Μέρος ΙΙ 

1. Δεν είμαστε το σώμα, οι αισθήσεις ή ο νους αλλά ο κυβερνήτης αυτών των οχημάτων ή σωμάτων η Υπέρτατη Συνειδητότητα ή Εαυτός (Άτμαν).

2. Είμαστε αθάνατες ψυχές που επαναγεννιόμαστε σε αυτό τον κόσμο εξ αιτίας της άγνοιας, των επιθυμιών και του κάρμα.

3. Η πραγματικότητα μας (συνειδητότητα) είναι πέρα από τον χρόνο και τον χρόνο. Αυτό που στα αλήθεια είμαστε είναι αθάνατη ύπαρξη, αγνή συνειδητότητα, άπειρη ευδαιμονία.

4. Μπορείτε να το πείτε Θεϊκό Πνεύμα, Άτμαν ή Μπράχμαν αλλά η ουσία του παραμένει η ίδια. Είναι άφθαρτη, αναλλοίωτη, αιώνια Συνειδητότητα. Είναι η αρχή και το τέλος, το ον και το μη ον η πηγή κάθε δημιουργίας. Από αυτή πηγάζουν όλα και σε αυτή ξαναγυρίζουν.

5. Απώτατος σκοπός της ενσάρκωσης μας σε ένα ανθρώπινο σώμα είναι να συνειδητοποιήσουμε αυτή την ύψιστη αλήθεια μέσα μας. Να γκρεμίσουμε όλους τους φραγμούς που έχουν δημιουργηθεί μέσα στο νου μας και να γίνουμε ένα (στην πραγματικότητα ήδη είμαστε ένα) με το Παγκόσμιο Πνεύμα της ζωής ελεύθεροι από κάθε περιορισμό, να ζήσουμε την υπέρτατη ευδαιμονία τουπνεύματος.

6. Έχοντας υπ’ όψη τα παραπάνω θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν πρέπει να εκλαμβάνουμε αυτή τη ζωή σαν αυτοσκοπό, αλλά σαν ένα πεδίο εκπαίδευσης για να εξελιχτούμε προς το φως και  την αγάπη.

7. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι που έχει κανόνες, τους οποίους πρέπει να μάθουμε και επίσης να τους σεβόμαστε και να μάθουμε να ζούμε σε αρμονία με αυτούς αν θέλουμε να ζούμε ευτυχισμένοι. Το να ζούμε με αρμονία, αγάπη, ειρήνη, ευτυχία είναι η τέχνη της ζωής.

8. Η ευτυχία, η δημιουργικότητα, η σοφία είναι τα συστατικά της ίδιας μας της ύπαρξης έτσι δεν χρειάζεται να τα αποκτήσουμε αλλά απλά να τα ξαναανακαλύψουμε μέσα μας και να τα προσφέρουμε στην ανθρωπότητα.

9. Οι επιθυμίες και οι προσκολλήσεις είναι ο καθοριστικός παράγοντας της ευτυχίας ή της δυστυχίας που βιώνουμε σε αυτό τον κόσμο. Η ευτυχία είναι αντιστρόφως ανάλογη των επιθυμιών. Οι επιθυμίες, η άγνοια, η προσκόλληση στο σώμα και το νου καθώς επίσης και το κάρμα που έχουμε δημιουργήσει είναι η αιτία της δυστυχίας και των πόνων μας.

10. Είμαστε ταυτισμένοι με το σώμα και το νου μας και συνεπώς με τα αντικείμενα των αισθήσεων.

11.  Αυτό δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο. Η ταύτιση με τα αντικείμενα των αισθήσεων και ο συλλογισμός τους δημιουργεί την προσκόλληση και την επιθυμία να τα αποκτήσουμε. Αυτό μας οδηγεί σε εγωιστικές πράξεις. Αυτές αυξάνουν την προσκόλληση και τις επιθυμίες και τανάπαλιν. Έτσι δημιουργούμε κάρμα το οποίο για να ξεπληρώσουμε πρέπει να ξαναγεννηθούμε.

12.  Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι η μη εκπλήρωση των επιθυμιών φέρνουν θυμό και θλίψη, και αυτά με τη σειρά τους φέρνουν την συσκότηση της διάνοιας, την απώλεια της μνήμης και το χάσιμο της διάκρισης και χωρίς διάκριση είμαστε σαν χαμένοι. Δεν αναγνωρίζουμε το καλό από το κακό, την αλήθεια από την πλάνη, τον Εαυτό από τον μη-Εαυτό και έτσι διαπράττουμε τα λάθη και αναπτύσσουμε έτσι όλων των ειδών τα ελαττώματα.

13.   Ένας άλλος φαύλος κύκλος είναι ότι οι επιθυμίες δυναμώνουν τον εγωισμό και την ταύτιση με το σώμα και ο εγωισμός τις επιθυμίες.

14.   Η προσκόλληση στο σώμα και τα αντικείμενα είναι η αιτία των φόβων μας. Φοβόμαστε κυρίως για δύο βασικούς λόγους. Να χάσουμε αυτά που έχουμε ή να μην αποκτήσουμε αυτά που επιθυμούμε.

15.  Για όλα αυτά αιτία είναι το μολυσμένο από βαριές και αρνητικές ενέργειες ζωτικό σώμα, οι ποιότητες τάμας και ράτζας και ο εγωικός νους μέσα στον οποίο βρίσκονται όλες οι ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά της κατώτερης φύσης  μας. Όλο το παιχνίδι αυτής της ζωής όλα τα βάσανα και οι χάρες μας διαδραματίζονται μέσα στο νου και όλα αυτά αντανακλούν στον εξωτερικό κόσμο.

16.  Αν ταυτιστούμε με τις καταστάσεις του νου (νοητικές, συναισθηματικέες) φαίνονται αληθινές και δυνατές, και μας δημιουργούν την αίσθηση ότι δεν μπορούμε να τις υπερβούμε. Αν αποτραβηχτούμε (αποστασιοποιηθούμε) από αυτές και γίνουμε παρατηρητές  ξεθωριάζουν χάνουν την δύναμη επάνω μας. Αυτό βέβαια απαιτεί από μας να εξασκηθούμε στην επαγρύπνηση-παρατήρηση, την συγκέντρωση και τον διαλογισμό.

17.   Η βασική εργασία που έχουμε να κάνουμε σχετίζεται με το νου, τα συναισθήματα και το ενεργειακό μας πεδίο. Η εργασία στοχεύει στο να αναμορφώσει το νου, να τον εξαγνίσει και να τον κάνει υπάκουο υπηρέτη από κακό εξουσιαστή που είναι τώρα.

18.  Ο εξαγνισμένος (σαττβικός) νους γίνεται το μέσο για να μας απελευθερώσει. Ο μη αγνός νους γίνεται η αιτία της σκλαβιάς μας των βασάνων και των πόνων μας.

19. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΜΑΣ

20.  Η ζωή είναι ένας καθρέφτης που μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας.

21.  Ο εξωτερικός κόσμος είναι η αντανάκλαση του εσωτερικού μας κόσμου.

22.  Οι άλλοι άνθρωποι είναι ένας καθρέπτης που μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας.

23.  Ότι βλέπουμε στους άλλους είναι αυτό που φέρουμε μέσα στο υποσεινήδητό μας και πιθανότατα το έχουμε περισσότερο από αυτούς. Απλά ακόμη δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε και να το αναγνωρίσουμε ή δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να το αναγνωρίσουμε.

24.  Άλλο νομίζουμε ότι είμαστε, άλλο νομίζουν οι άλλοι ότι είμαστε, άλλο νομίζουμε ότι νομίζουν οι άλλοι ότι είμαστε και άλλο στην πραγματικότητα είμαστε.

25.  Έχουμε μέσα μας όλη την γκάμα των ψυχολογικών καταστάσεων ή εγώ αλλά σε διαφορετικό βαθμό από τους άλλους.

26.  Προσελκύουμε πρόσωπα και καταστάσεις που αντιστοιχούν στην εσωτερική μας κατάσταση. Αν αλλάξουμε εσωτερικά θα αλλάξουμε περιβάλλον και πρόσωπα που συναναστρεφόμαστε.

27.  Βλέπουμε (αναγνωρίζουμε) στον κόσμο και στους ανθρώπους αυτό που μπορούμε να αναγνωρίσουμε μέσα μας. (π.χ.) Αν έχουμε μέσα μας αγάπη τότε μπορούμε να την δούμε και στους άλλους ανθρώπους.

28.  Βλέπουμε τη ζωή με τα γυαλιά του παρελθόντος. Φιλτράρουμε όλες τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις που λαμβάνουμε σύμφωνα με τις πεποιθήσεις και τις αντιλήψεις που έχουμε. Συνεπώς δεν μπορούμε να δούμε τα πράγματα έτσι όπως πραγματικά είναι.

29.  Εμείς προκαλούμε με την στάση μας την αντίστοιχη συμπεριφορά από τους άλλους. Αν πιστεύουμε ότι δεν μας εκτιμούν οι άλλοι είναι γιατί εμείς δεν εκτιμούμε τον εαυτό μας και προσελκύουμε από τους άλλους αυτή τη συμπεριφορά. Αλλά ακόμα και αν μας εκτιμούσαν δεν θα το αντιλαμβανόμασταν.

30.  Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να τους δώσουν οι άλλοι αποδοχή, σεβασμό, αγάπη, κατανόηση, επιβεβαίωση, ασφάλεια και ικανοποίηση. 'Ολα αυτά μπορούμε να τα βρούμε μέσα μας, διότι μέσα μαςυπάρχει όλη η αφθονία του σύμπαντος. Αναζητώντας τα έξω γινόμαστε ζητιάνοι ενώ στην πραγματικότητα είμαστε βασιλιάδες.

31.  Όσο αποδεχόμαστε τον εαυτό μας τόσο αποδεχόμαστε και τους άλλους και λαμβάνουμε από τους άλλους ανάλογη αποδοχή.

32.  Κατανοούμε τους άλλους στο βαθμό που κατανοούμε τον εαυτό μας. Ότι κρίνουμε ή δεν καταλαβαίνουμε στους άλλους δεν το καταλαβαίνουμε ούτε στον εαυτό μας.

33.  Είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που μας συμβαίνει.

35.  Είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητας μας. Δημιουργούμε την πραγματικότητα μας σύμφωνα με τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις του παρελθόντος και του παρόντος.
36. Ότι στέλνουμε στο σύμπαν (σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες, προθέσεις) μας το επιστρέφει πίσω ως εξωτερική πραγματικότητα.

36.  Δεν ευθυνόμαστε για την πραγματικότητα των άλλων. Μπορούμε να τους βοηθήσουμε αλλά δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη για τα αποτελέσματα. Αυτά εξαρτώνται από την δική τους προσπάθεια και τις ψυχολογικές τάσεις που κουβαλάνε από το παρελθόν

37.  Δεν υπονομεύεται η αξία μας όταν δεν μας αποδέχονται ή απορρίπτουν κάποιο κομμάτι του εαυτού μας.

38.  Μην ταυτίζετε τον εαυτό σας με τις απόψεις σας και τις ιδέες σας, φέρνει πόνο και δυστυχία.

39.  Δεν είστε στόχος της αρνητικότητας των άλλων. Οι άλλοι είναι εγκλωβισμένοι σε αυτή την μηχανική τους συμπεριφορά και δυστυχισμένοι από κάτι. Να θυμάστε αυτός που φέρεται αρνητικά δεν είναι ευτυχισμένος. Κατανοήστε τους και συγχωρήστε τους. Όλοι έχουμε καλές και κακές στιγμές.

40.  Ότι μας τραβάει την προσοχή στον έξω κόσμο το έχουμε μέσα μας. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε αυτό που  έχουμε μέσα μας από τα πράγματα που μας ελκύουν την προσοχή και το ενδιαφέρον ή που απεχθανόμαστε και δυσφορούμε.

41.  Αυτό που κρίνουμε στους άλλους το έχουμε και εμείς αλλά το έχουμε απωθήσει στο υποσυνείδητο.

42.  Ασχολούμαστε ή σχετιζόμαστε (με αρνητικό ή θετικό τρόπο)  με εξωτερικά πράγματα που έχουμε ψυχολογικές συνδέσεις μέσα μας. Αλλιώς θα ήμασταν αδιάφοροι για αυτά, δεν θα μας τράβαγαν την προσοχή και το ενδιαφέρον.

43. Οτιδήποτε κρίνουμε ή απορρίπτουμε κ.λπ. υπάρχει μέσα μας κρυμμένο στο υποσυνείδητο μας.

Μπορεί να σκεφτόμαστε αρνητικά για κάτι και να το κριτικάρουμε αλλά κάποιο άλλο κομμάτι μέσα μας να του αρέσει αυτό που κριτικάρουμε. Φοβόμαστε να αναγνωρίσουμε κάτι που μας αρέσει εξ αιτίας κάποιας πεποίθησης ή επειδή είναι κοινωνικά μη αποδεκτό. Μπορεί να φοβόμαστε ότι απειλείται η αυτοαξία μας και η υπόληψη μας.

Μπορεί να νοιώθουμε απόρριψη εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας ή φοβόμαστε ότι θα μας απορρίψουν οι άλλοι.

Στην πραγματικότητα αν εμείς αποδεχόμαστε τον εαυτό μας δεν μας επηρεάζει η άποψη των άλλων για εμάς.

44.  Μέσα από την κρίση προς τους άλλους προσπαθούμε να νιώσουμε ανώτεροι, να πάρουμε ενέργεια. Αυτό στη πραγματικότητα δείχνει έλλειψη αυτοαποδοχής, αυτοσεβασμού, αυτοπεποίθησης και ανάγκη επιβεβαίωσης από έξω.

45. Οι άνθρωποι που κρίνουν έχουν χαμηλή αυτοαξία και αυτοπεποίθηση και  νιώθουν ανασφαλείς.

46.  Είτε με κρίνουν θετικά είτε αρνητικά παραμένω αυτός που είμαι, δεν γίνομαι ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος. Ας μην στηρίζω την αξία μου στη κρίση των άλλων, αυτό δυσκολεύει την πρόοδο μου και με κάνει μαριονέτα στις διαθέσεις τους. Η κρίση ενός ανθρώπου που κρίνει μέσα από το εγώ του δεν έχει καμία αξία για εμάς γιατί δεν μπορεί να κρίνει σωστά. Αντίθετα αν μας έβλεπε με τα μάτια της ψυχής του δεν θα μας έκρινε, αλλά θα μας κατανοούσε και θα συνέχιζε να μας αγαπά χωρίς όρους και θα μας στήριζε σε οτιδήποτε χρειαζόμαστε.

47. Είναι απαραίτητο να διακρίνουμε μεταξύ της συμπεριφοράς και τους ίδιους τους ανθρώπους.  Συνήθως έχουμε την τάση να απορρίπτουμε τον άνθρωπο όταν μας προκαλεί θυμό ή δυσαρέσκεια  ή διαφωνούμε με τις πράξεις και τα λεγόμενα του και όχι απλά να διαφωνούμε μ την συγκεκριμένη κατάσταση. Μας βοηθάει να προχωρήσουμε αν βλέπουμε τους άλλους σαν αθάνατες ψυχές που στην πορεία της εξέλιξης τους κάνουν λάθη και ότι αυτό που λαμβάνουμε από τους άλλους αιτία είμαστε εμείς από ανάλογες πράξεις του παρόντος ή του παρελθόντος.

48.  Αυτό που δεν αποδεχόμαστε στους άλλους δεν το αποδεχόμαστε και στον εαυτό μας.

49.  Απορρίπτουμε τον εαυτό μας επειδή δεν μας αποδέχτηκαν στην παιδική ηλικία οι γονείς μας, ακόμη και κατά την στιγμή της σύλληψης ή της εγκυμοσύνης. Αργότερα σαν παιδιά μπορεί να μας αποδοκίμαζαν για τις πράξεις μας ή να μας έδειχναν την αγάπη τους κάτω από προϋποθέσεις ή όρους. Παρόμοια μπορεί να επέδρασε το σχολικό περιβάλλον, οι συγγενείς και οι φίλοι.΄

50.  Δεν αρμόζει να κατηγορούμε τους γονείς μας για αυτό, γιατί και αυτοί δέχτηκαν ανάλογη συμπεριφορά από το περιβάλλον τους και δεν μπορούσαν να δράσουν διαφορετικά. Είναι και αυτοί εγκλωβισμένοι στις δικές τους μηχανικές απόψεις του νου και δεν μπορούν να δράσουν έξω από αυτές. Επί πλέον να θυμόμαστε ότι αυτά που δεχόμαστε είναι οι συνέπειες των δικών μας πράξεων του παρελθόντος (προηγούμενων ενσσαρκώσεων) τις οποίες βέβαια δεν θυμόμαστε. Απλά οι γονείς μας και οι άλλοι είναι το μέσον να εκπληρωθεί το κάρμα που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε.  Είναι καλύτερο να συνειδητοποιήσουμε και να  νοιώσουμε  αγάπη και συμπόνια για αυτούς, για το πόνο που δημιουργούν οι ίδιοι στον εαυτό τους εξ αιτίας της άγνοιας και των λανθασμένων προγραμματισμών τους. Η κατανόηση και η συγχώρεση θα μας ελευθερώσει από τα αρνητικά συναισθήματα τα οποία τελικά κάνουν πολύ κακό σε εμάς και κατόπιν στους άλλους.

51.  Είναι ουσιαστικό και αναγκαίο να αποδεχτούμε τον εγωικό εαυτό μας έτσι όπως είναι. Αυτοαποδοχή σημαίνει να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας ανεξάρτητα από τα λάθη και τις αδυναμίες, να τον κατανοήσουμε και να τον μεταμορφώσουμε σε φως και αγάπη.

52.  Η αποδοχή  σταματάει την εσωτερική σύγκρουση και μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλο το δυναμικό και την ενέργεια μας για την αυτοβελτίωση μας. Βιώνουμε περισσότερη εσωτερική γαλήνη, ειρήνη, χαρά και ικανοποίηση από τις εμπειρίες της .

53.  Είναι σημαντικό επίσης να μάθουμε να αποδεχόμαστε τις εξωτερικές καταστάσεις έτσι όπως αυτές έρχονται και να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε.

54.  Όταν αλλάξει  ο τρόπος που θα βλέπουμε και θα αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας θα αλλάξει και ο τρόπος που θα βλέπουμε και θα αντιμετωπίζουμε τους άλλους...