ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΑΣ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΑΣ

Στην διαδικασία της εξέλιξης μας είναι φυσικό να κάνουμε λανθασμένες επιλογές εξ αιτίας της άγνοιας μας ή των διάφορων αδυναμιών που μπορεί να έχουμε.

Αυτός δεν είναι λόγος να κατηγορούμε, να μεμφόμαστε τον εαυτό μας ή να αισθανόμαστε ενοχές. Δεν υπάρχει κανένα νόημα και κανένα πρακτικό όφελος από μια τέτοια αυτοκαταστροφική στάση. Στην πραγματικότητα και αυτές οι αρνητικές καταστάσεις είναι παιχνίδια του εγώ που θέλει να μας κρατάει εγκλωβισμένους στη αρπάγη του.

Αυτό μας τρώει πάρα πολύ ενέργεια αδυνατίζει τη θέληση μας και την αυτοπεποίθηση μας. Είναι ένα μέσο του εγωικού νου να μας απελπίσει και να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για αυτοβελτίωση και τον δρόμο προς την ελευθερία και την άπειρη ευτυχία.

Να θυμόμαστε ότι κάθε φορά που κάνουμε κάποιο λάθος, η κατανόηση μας ή η νοητική μας κατάσταση δεν μας επέτρεπε τη δεδομένη εκείνη στιγμή να δράσουμε διαφορετικά. Αν μπορούσαμε θα το κάναμε. Είναι καλό να στοχαστούμε να δούμε και να κατανοήσουμε ποιες ήταν οι εξωτερικές συνθήκες και η εσωτερική σας κατάσταση όταν συνέβη αυτό. Αυτό θα μας βοηθήσει να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε περισσότερο τον εαυτό μας και να εξαλείψουμε κάποια αδυναμία μας καθώς επίσης να εργαστούμε για να αναπτύξουμε ικανότητες και αρετές που θα μας βοηθήσουν να ζήσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο συνείδησης, χαράς και αρμονίας.  

Στην πραγματικότητα όλες οι εμπειρίες της ζωής είναι χρήσιμες για να κατανοήσουμε τις αδυναμίες και τις ατέλειες μας, να τις εξαλείψουμε και έτσι να πλησιάσουμε όλο και περισσότερο στον Αληθινό μας Εαυτό. Αυτό όμως μπορεί να συμβεί όταν τις αντιμετωπίσουμε με το σωστό πνεύμα.

Τα λάθη είναι μέρος της διαδικασίας της μάθησης και της προόδου μας. Αν αξιοποιήσουμε σωστά τα λάθη μας μπορεί να μάθουμε από αυτά και να συνεχίσουμε την πρόοδο μας.

Το λάθος μπορεί να μας δείξει ότι αυτό που κάναμε, ο τρόπος ή διαδικασία που ακολουθήσαμε δεν έφερε το αποτέλεσμα που επιθυμούσαμε ή ότι είχε αρνητική επίδραση σε εμάς ή τους συνανθρώπους μας. Αυτό μας οδηγεί στο να αναζητήσουμε άλλους τρόπους να δράσουμε και να εξαλείψουμε αρνητικές νοητικές και συναισθηματικές καταστάσεις που το προκάλεσαν.

Ακόμη και αν βλάψαμε κάποιον ή κάποιους δεν έχει νόημα να τιμωρούμε τον εαυτό μας, με το να τον κατηγορούμε ή να αισθανόμαστε ενοχές.

Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον εαυτό μας, γιατί δράσαμε έτσι και να αλλάξουμε το ελάττωμα ή τον νοητικό μηχανισμό που το προκάλεσε. Είναι σημαντικό να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας όπως θα κάναμε και για κάθε συνάνθρωπο μας.

Αν μπορούμε διορθώνουμε με κάποιο τρόπο το λάθος, αλλά αν δεν είναι δυνατόν τότε πρέπει να αποδεχτούμε τη κατάσταση όπως έχει και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε εσωτερικά ώστε να μην ξανακάνουμε το ίδιο λάθος.

Δεν έχει νόημα να απαιτούμε από τον άλλο (αυτόν που πιθανά βλάψαμε με κάποιο τρόπο) να μας συγχωρήσει για να νοιώσουμε καλά. Πολύ πιθανόν να μην μπορεί να το κάνει γιατί δεν έχει το κατάλληλο επίπεδο κατανόησης και συνείδησης.

Ο Θεός ήδη μας έχει συγχωρήσει μένει μόνο εμείς να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας.

 Αν αυτό το λάθος μέσα από το νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος (γνωστός ως κάρμα) φέρει μια μελλοντική συνέπεια σε εμάς πρέπει να το αποδεχτούμε με υπομονή και εγκαρτέριση. Ας είναι μόνο αυτό που θα εισπράξουμε σαν αντίτιμο. Γιατί θα πρέπει επιπλέον με την δική μας στάση να τιμωρούμε απείρως περισσότερο τον εαυτό μας;

Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα το καλό μας από ότι εμείς. Ας έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη και τη δικαιοσύνη του.

Ένα λάθος μπορεί να έγινε από άγνοια ή σε άλλες περιπτώσεις εξ αιτίας κάποιας αδυναμίας μας.

Αν έγινε από άγνοια τότε αυτή η εμπειρία μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε ώστε να μην ξανακάνουμε το ίδιο λάθος. Στοχαζόμαστε και μαθαίνουμε από αυτό ώστε να μην ξανακάνουμε το ίδιο λάθος αλλά επιπλέον αυτή η γνώση μπορεί να μας βοηθήσει να αντιδράσουμε καλύτερα σε άλλες παρόμοιες καταστάσεις.

Αν πέφτω στο ίδιο λάθος εξ αιτίας κάποιας αδυναμίας μου, κατ’ αρχήν αποφεύγω κάθε αρνητική συμπεριφορά  προς τον εαυτό μου (θυμό, αυτοκατηγορίες, ενοχές, ντροπή κ.λπ.). Επιπλέον προσπαθώ να παρατηρήσω και να κατανοήσω καλύτερα την κατάσταση. Αναλύω και στοχάζομαι στην εξωτερική κατάσταση αλλά και στο τι συμβαίνει μέσα μου. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ποιο ελάττωμα με οδηγεί σε λάθος δράση και αφού το κατανοήσω να το διαλύσω με κατάλληλες μεθόδους. Είναι σημαντικό να στοχαστούμε επίσης στο πόσο πόνο δημιουργούμε στον εαυτό μας και στους άλλους όταν δρούμε μέσα από κάποιο εγωικό τρόπο. Αυτό θα μας δώσει ώθηση να ασχοληθούμε σοβαρά με την διάλυση της αδυναμίας ή του ελαττώματος.

Ακόμη και αν πέσουμε χίλιες φορές εξ αιτίας της ίδιας αδυναμίας θα πρέπει να μάθουμε να σηκωνόμαστε χωρίς να χάνουμε χρόνο σε αυτοκατηγορίες, ενοχές και άλλα παρόμοια αλλά αντίθετα με περισσότερο ζήλο και αποφασιστικότητα να συνεχίζουμε την προσπάθεια να διαλύσουμε το εγώ. 

Τα παραπάνω θα μας βοηθήσουν να το ξεπεράσουμε και να το ξεχάσουμε πολύ γρήγορα και να συγκεντρώσουμε όλες τις δυνάμεις μας προς την εσωτερική μας ανάπτυξη.

Δεν κάμπτεται έτσι η θέληση μας, η αυτοπεποίθηση και η αποφασιστικότητα να υπερνικήσουμε αυτή την αδυναμία. Πιστεύουμε σταθερά ότι έχουμε μέσα μας τη δύναμη και τη συνεχή βοήθεια του Θεού που σίγουρα θα μας δώσει ότι χρειαζόμαστε για να το ξεπεράσουμε.

Οφείλουμε να γίνουμε όλο και περισσότερο προσεκτικοί για να αντιληφθούμε πως ο νους μας ξεγελάει και μας οδηγεί στο να ξαναπέσουμε στο ίδιο λάθος. Πως έρχονται οι πρώτες αμυδρές σκέψεις, ποια ήταν η στάση μας και πως θέριεψαν μέσα μας. Κάτω από ποιες συνθήκες αυτές οι σκέψεις εκδηλώνονται με δύναμη μέσα μας και χάνουμε τον έλεγχο επάνω τους.

Σταδιακά μπορούμε εξαλείφουμε το ελάττωμα και να λαμβάνουμε μέτρα ώστε να μην του επιτρέπουμε να μας χρησιμοποιεί για να συνεχίσει να κάνει αυτό που εκείνο θέλει ενάντια στη δική μας θέληση.

Στη διαδικασία της εξέλιξης μας και της πορείας μας προς την ελευθερία, το φως και την αγάπη θα ξανακάνουμε λάθη, όμως αυτό που μετράει είναι να μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε σωστά για να μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε εμπρός.

Ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και ας του φερθούμε με αγάπη, τρυφερότητα και καλοσύνη. Έτσι θα μάθουμε να κατανοούμε τους άλλους, να τους αγαπάμε, να τους συγχωρούμε, να είμαστε ανεκτικοί απέναντι τους, να κάνουμε υπομονή με τα λάθη τους και να τους βοηθάμε να ξεπερνούν τις δικές τους αδυναμίες.

Γιατί όλοι οι υποτιθέμενοι άλλοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κομμάτι του ίδιου μας του Εαυτού.

Όλοι μεταξύ μας και με το Θεό είμαστε ένα.