ΟΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΕΓΩ
ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ
Το εγώ έχει δημιουργήσει διάφορους αμυντικούς μηχανισμούς για να προστατευτεί από το στρες και τον συναισθηματικό πόνο που του προκαλούν οι προγραμματισμοί του και αντιφάσεις που το ίδιο δημιουργεί εξ αίτιας της αντιφατικής και πολυπρόσωπης φύσης του αλλά και για να κρυφτεί από το συνειδητό νου και την διάκριση ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωση του.
Μέσα από αυτούς τους μηχανισμούς μας κρατάει ταυτισμένους και εγκλωβισμένους στις δεδαλώδεις εκφράσεις του και μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει στον ψυχισμό μας αλλά και να συνειδητοποιήσουμε την αληθινή μας ταυτοτητα που είναι αγνή αιώνια Συνειδητότητα πέρα από το σώμα και το νου πάντα ειρηνική και μακάρια.
Πέρα λοιπόν από την εργασία που έχουμε να κάνουμε για να απελευθερωθούμε από τον θυμό, την λαιμαργία, την λαγνεία, την υπερηφάνεια, την ζήλεια, κ.λπ. πρέπει να ανακαλύψουμε και να απαλλαγούμε από αυτούς τους αμυντικούς μηχανισμούς αλλιώς είναι αδύνατον να αποταυτιστούμε από το εγώ, να συνειδητοποιήσουμε την αληθινή μας φύση και να προχωρήσουμε σε μια βαθιά διάλυση των απόψεων του εγώ που είναι καταχωνιασμένες στο υποσυνείδητο.
Πεποιθήσεις όπως είμαι κάλος άνθρωπος, είμαι φυσιολογικός άνθρωπος όπως κι οι άλλοι, καλύπτω τις ανάγκες των άλλων, άρα είμαι κάλος άνθρωπος, δεν έχω μεγάλα ψυχολογικά ελαττώματα, νοιώθω ενοχές άρα είμαι καλός άνθρωπος, η σύγκριση με τους άλλους, η προβολή των ελαττωμάτων μας στους άλλους, το ρίξιμο της ευθύνης για αυτό που βιώνουμε στους άλλους ή στη ζωή γενικότερα, μη αποδοχή ή άρνηση αυτού που βιώνουμε μέσα μας, μη έκφραση των συναισθημάτων, μη αποδοχή της εξωτερικής πραγματικότητας, ταύτιση με μια συγκεκριμένη νοητική/ες εικόνα/ες, αυτοδικαιολόγηση, εκλογίκευση της κατάστασης, ωραιοποίηση της κατάστασης, διάσπαση προσοχής, δυσαρέσκεια και απέχθεια για οποιαδήποτε πειθαρχία και άσκηση, είναι μερικοί από τους μηχανισμούς που μπορεί να σε κρατούν εγκλωβισμένο στο εγώ. Επίσης το εγώ δεν του αρέσει να ακούει ή να συζητάει οτιδήποτε το ξεσκεπάζει και του γκρεμίζει τις ψευδαισθήσεις και για αυτό το αποφεύγει ή υπεραμύνεται με φανατισμό την θέση του.
Μέσα από αυτούς τους μηχανισμούς μας κρατάει ταυτισμένους και εγκλωβισμένους στις δεδαλώδεις εκφράσεις του και μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει στον ψυχισμό μας αλλά και να συνειδητοποιήσουμε την αληθινή μας ταυτοτητα που είναι αγνή αιώνια Συνειδητότητα πέρα από το σώμα και το νου πάντα ειρηνική και μακάρια.
Πέρα λοιπόν από την εργασία που έχουμε να κάνουμε για να απελευθερωθούμε από τον θυμό, την λαιμαργία, την λαγνεία, την υπερηφάνεια, την ζήλεια, κ.λπ. πρέπει να ανακαλύψουμε και να απαλλαγούμε από αυτούς τους αμυντικούς μηχανισμούς αλλιώς είναι αδύνατον να αποταυτιστούμε από το εγώ, να συνειδητοποιήσουμε την αληθινή μας φύση και να προχωρήσουμε σε μια βαθιά διάλυση των απόψεων του εγώ που είναι καταχωνιασμένες στο υποσυνείδητο.
Πεποιθήσεις όπως είμαι κάλος άνθρωπος, είμαι φυσιολογικός άνθρωπος όπως κι οι άλλοι, καλύπτω τις ανάγκες των άλλων, άρα είμαι κάλος άνθρωπος, δεν έχω μεγάλα ψυχολογικά ελαττώματα, νοιώθω ενοχές άρα είμαι καλός άνθρωπος, η σύγκριση με τους άλλους, η προβολή των ελαττωμάτων μας στους άλλους, το ρίξιμο της ευθύνης για αυτό που βιώνουμε στους άλλους ή στη ζωή γενικότερα, μη αποδοχή ή άρνηση αυτού που βιώνουμε μέσα μας, μη έκφραση των συναισθημάτων, μη αποδοχή της εξωτερικής πραγματικότητας, ταύτιση με μια συγκεκριμένη νοητική/ες εικόνα/ες, αυτοδικαιολόγηση, εκλογίκευση της κατάστασης, ωραιοποίηση της κατάστασης, διάσπαση προσοχής, δυσαρέσκεια και απέχθεια για οποιαδήποτε πειθαρχία και άσκηση, είναι μερικοί από τους μηχανισμούς που μπορεί να σε κρατούν εγκλωβισμένο στο εγώ. Επίσης το εγώ δεν του αρέσει να ακούει ή να συζητάει οτιδήποτε το ξεσκεπάζει και του γκρεμίζει τις ψευδαισθήσεις και για αυτό το αποφεύγει ή υπεραμύνεται με φανατισμό την θέση του.
