Αυτοέρευνα,
αυτεπίγνωση, αποταύτιση από το σώμα, το εγώ και τον νου (σκέψεις, συναισθήματα),
διάκριση, αταραξία (απάθεια), διάλυση του εγώ (σε όλες του τις απόψεις) και
διαλογισμός είναι οι θεμελιώδεις απόψεις της πνευματικής άσκησης και πάνε χέρι χέρι
μέχρι το τέλος. Το τέλος του δρόμου είναι η πλήρης διάλυση του εγώ και η
εδραίωση μας στην αληθινή μας φύση (Άτμαν, Συνειδητότητα, Πνεύμα). Η εξάσκηση
και η πρόοδος στο καθένα από αυτά βοηθάει στην ανάπτυξη και στην πρόοδο των
άλλων.
Επαγρύπνηση, εγρήγορση, έλεγχος του νου και των αισθήσεων, διερευνητική προσοχή, διάκριση,
αποσπασμένη παρατήρηση, αποδοχή, αναρώτηση, στοχασμός, αμφισβήτηση και
διερεύνηση των νοητικών και συγκινησιακών μας εκφράσεων, συγκέντρωση σε ότι
κάνουμε, προσευχή, επανάληψη μάντρα, κίρταν (τραγούδισμα μάντρα και ύμνων), λατρεία,
πραναγιάμα, επανάληψη θετικών επιβεβαιώσεων είναι τα κυριότερα μέσα για να αναπτύξουμε
την ικανότητα μας στην αποταύτιση, στην αυτοέρευνα, στην αυτεπίγνωση, στην
διάλυση του εγώ και στον διαλογισμό.
Πέρα
από τις συγκεκριμένες ώρες το πρωί και το βράδυ που σε ευνοϊκές συνθήκες εφαρμόζουμε
τις διάφορες πρακτικές (που συμπεριλαμβάνουμε στο πρόγραμμα μας) με σκοπό να αναπτύξουμε
και να πετύχουμε τα παραπάνω αναφερόμενα,
είναι απαραίτητο να τα εφαρμόζουμε σε όλη την διάρκεια της ημέρας αν θέλουμε να
προχωράμε σταθερά και απρόσκοπτα στην ελευθερία και το φως. Η πνευματική ζωή
και άσκηση απαιτεί να είμαστε σε
εγρήγορση και επαγρύπνηση από στιγμή σε στιγμή. Κάθε στιγμή είτε είμαστε ταυτισμένοι
με το εγώ και λειτουργούμε μηχανικά και ασυνείδητα, είτε είμαστε σε εγρήγορση
και αυτεπίγνωση και μεταμορφωνόμαστε.
