Ο ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΌΣ ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΩΡΕΣ ΠΤΗΣΗΣ ~ Atman Nityananda

Ο ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΣ  ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΌΣ ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΩΡΕΣ ΠΤΗΣΗΣ

Όπως ένας πιλότος αεροπλάνου χρειάζεται πολλές ώρες πτήσης για γίνει έμπειρος και ικανός πιλότος, έτσι και ένας αναζητητής της Αλήθειας χρειάζεται πολλές ώρες διαλογισμού για να γίνει ικανός να διαλογίζεται βαθιά, να πετύχει το σαμαντι και να εδραιωθεί στην αληθινή του φύση.

Για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει μεσα από την συνεχή ασκηση να μπορούμε να διαλογιζόμαστε τουλάχιστον 2 ώρες το πρωί και δύο το βράδυ.

Επίσης μέσω της συνεχούς άσκησης θα πρέπει να γινουμε ικανοί να διατηρούμε την διαλογιστική κατάσταση σε όλη την διάρκεια της ημέρας που είναι και ο σκοπός της άσκησης. Να έρθει δηλαδή μια ενοποίηση  ανάμεσα στον καθιστικό διαλογισμο που κάνουμε πρωί και το βράδυ και στον υπόλοιπο χρόνο.

Έτσι παρ ότι θα είμαστε εμπλεκόμενοι σε εξωτερικές δράσεις και σε επαφή με τις αισθήσεις και τα αντικείμενα τους, να είμαστε  ικανοί να παραμένουμε σε συνεχή επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας και να μην ταυτιζόμαστε με τα εξωτερικά αντικείμενα, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, το ευχάριστο και το δυσαρεστο και το εγώ. Είτε περπατάμε, είτε διαβάζουμε, είτε είμαστε στο ιντερνέτ, είτε τρώμε, είτε μιλάμε, είτε ακούμε, είτε... κάνουμε οτιδήποτε να παραμένουμε σε επίγνωση του κέντρου της ύπαρξης μας.

Καλές οι διαλέξεις, τα σεμινάρια, οι συζητήσεις, η περιήγηση στο διαδίκτυο, οι θεωρίες και η κατανόηση, αλλά χωρίς συστηματική ασκηση δεν μπορεί να υπάρξει καμία ουσιαστική αλλαγή.

Χρειάζονται ώρες διαλογιστικών πτήσεων και συστηματική άσκηση  για να ξεπεράσει κανείς τον νου, να διαλύσει το εγώ, να παραμένει σταθερά σε επίγνωση της αληθινής του φυσης και να πετύχει τελικά την απελευθέρωση.

ΘΑΝΑΤΟΣ & ΑΘΑΝΑΣΙΑ ~ Atman Nityananda

 

ΘΑΝΑΤΟΣ & ΑΘΑΝΑΣΙΑ

Κάθε μέρα της ζωής μάς φέρνει μια μέρα πιο κοντά στον θάνατο, αλλά όχι απαραίτητα και στον ψυχολογικό θάνατο (είναι δυνατός μόνο με συνειδητή ηθελημένη προσπάθεια και άσκηση).

Δηλαδή τον θάνατο του 'εγώ' και του 'δικό μου' και όλων των νοητικών και συγκινησιακών τάσεων, προγραμματισμών και συνηθειών.

Ο φυσικός θάνατος δεν μας ελευθερώνει από τα δεσμά της ύλης, της ταύτισης, της προσκόλλησης, της γέννησης και του θανάτου με όλη την δυστυχία που αυτό συνεπάγεται.

Σε αντίθεση η ψυχολογικός θάνατος μας μεταμορφώνει ριζικά και μας επιτρέπει να ενωθούμε συνειδητά με την Θεϊκή μας Ουσία και να βιώσουμε την αιώνια, Ειρήνη, Πληρότητα και Ευδαμονία.

Πέθανε πριν πεθάνεις για να ζήσεις εδώ στην γη την βασιλεία του Θεού, ελεύθερος και ευδαίμων αλλά και μετά τον θάνατο στους 'ουρανούς'.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΓΑΠΗ, ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ~ Omraam Aivanhov

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΓΑΠΗ, ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ  ~ Omraam Aivanhov

Όλα έρχονται από το Θεό και ό,τι εκδηλώνεται μέσα από τον άνθρωπο σαν ενέργεια είναι, από την προέλευσή του, μία θεία ενέργεια. Αλλά αυτή η ενέργεια προκαλεί διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με τον αγωγό μέσα από τον οποίο αυτή εκδηλώνεται. Μπορούμε να τη συγκρίνουμε με τον ηλεκτρισμό. Ο ηλεκτρισμός είναι μια ενέργεια που αγνοούμε τη φύση της, όταν όμως περνά μέσα από μια λάμπα γίνεταιφως, αν και αυτή η ίδια δεν είναι φως. Περνώντας από μια ηλεκτρική εστία γίνεται θερμότητα. Περνώντας μέσα από ένα μαγνήτη γίνεται μαγνητισμός, περνώντας μέσα από έναν ανεμιστήρα γίνεται κίνηση.

Με τον ίδιο τρόπο υπάρχει μια έμφυτη κοσμική δύναμη που παίρνει αυτή ή εκείνη την όψη σύμφωνα με το όργανο του ανθρώπου μέσα από το οποίο εκδηλώνεται. Διαμέσου του εγκεφάλου γίνεται νοημοσύνη, λογική, διαμέσου του ηλιακού πλέγματος γίνεται αίσθηση και συναίσθημα, όταν περνά από το μυικό σύστημα γίνεται κίνηση, και όταν περνά από τα γεννητικά όργανα γίνεται έλξη για το άλλο φύλλο.Αλλά είναι πάντα η ίδια ενέργεια.

Η σεξουαλική ενέργεια έρχεται λοιπόν από πολύ ψηλά, αλλά, περνώντας από τα σεξουαλικά όργανα, προκαλεί αισθήσεις, έναν ερεθισμό, μια επιθυμία προσέγγισης και μπορεί, μέσα σ’ αυτές τις εκδηλώσεις να μην υπάρχει καμιά απολύτως αγάπη.
Έτσι συμβαίνει στα ζώα. Σε ορισμένες περιόδους του χρόνου ζευγαρώνουν, αλλά το κάνουν από αγάπη; Συχνά αλληλοσπαράζονται και σε ορισμένα μάλιστα έντομα, όπως ένα είδος ακρίδας ή ορισμένες αράχνες, το θηλυκό τρώει το αρσενικό. Είναι από αγάπη; Όχι, είναι καθαρή σεξουαλικότητα.

Η αγάπη αρχίζει όταν αυτή η ενέργεια αγγίζει συγχρόνως άλλα κέντρα στον άνθρωπο: την καρδιά, τον εγκέφαλο, την ψυχή και το πνεύμα. Τότε αυτή η έλξη, αυτή η επιθυμία που έχει να πλησιάσει κανείς κάποιον, φωτίζεται από σκέψεις, από συναισθήματα, από μια γεύση αισθητική. Δε ζητάει κανείς πια μια εγωιστική ικανοποίηση, όπου δε λογαριάζεται καθόλου ο σύντροφος.

Η αγάπη είναι σεξουαλικότητα, αν θέλετε, αλλά πλατιά, φωτισμένη, μεταμορφωμένη. Η αγάπη έχει τόσους βαθμούς και εκδηλώσεις, ώστε δεν μπορούμε ούτε να τους αριθμήσουμε, ούτε να τους ταξινομήσουμε. Συμβαίνει π.χ. ένας άνδρας ν’ αγαπά μια νέα και όμορφη γυναίκα χωρίς όμως να έλκεται και τόσο φυσικά από αυτή: θέλει προπαντός να την βλέπει ευτυχισμένη, υγιή, μορφωμένη, κτλ… Πώς να το εξηγήσουμε αυτό; Δεν είναι μόνο σεξουαλικότητα, αλλά αγάπη. Είναι, λοιπόν, ένας ανώτερος βαθμός. Αλλά πρέπει να υπάρχει τουλάχιστο λίγη σεξουαλικότητα σ’ αυτή την αγάπη, γιατί μπορεί να ρωτήσει κανείς: γιατί αυτός ο άνθρωπος δε συνδέθηκε με ένα άλλο πρόσωπο, μια γυναίκα γριά και άσχημη, ή με έναν άλλο άνδρα; Ναι, αν αναλύσουμε, θα ανακαλύψουμε τουλάχιστον έναν αδύναμο βαθμό σεξουαλικότητας.

Η σεξουαλικότητα…η αγάπη… δεν είναι λοιπόν παρά ένα θέμα βαθμού. Όταν δεν επιμένετε μόνο πάνω σε μερικές χυδαίες αισθήσεις, αλλά αισθάνεστε τους ανώτερους βαθμούς αυτής της κοσμικής δύναμης να σας κυριεύουν, αυτή είναι η αγάπη, και επικοινωνείτε με τις ουράνιες περιοχές. Αλλά πόσοι άνθρωποι, από την στιγμή που έσβησαν την επιθυμία, χώρισαν ή ακόμα ήρθαν στα χέρια! Αυτό που μετράει γι’ αυτούς, είναι μόνο να ξαλαφρώσουν, να απαλλαχτούν από μια ένταση, και αν ύστερα από λίγο καιρό, αυτή η ενέργεια, μαζευτεί και πάλι μέσα τους, ξαναγίνονται χαμογελαστοί και τρυφεροί, αλλά με μοναδικό σκοπό να ικανοποιήσουν και πάλι την κτηνωδία τους. Τι αγάπη μπορεί να υπάρχει σ’ αυτό;

Όσο έχετε κατώτερες τάσεις, τόσο είστε υποχρεωμένοι να τις ικανοποιείτε, αλλά αυτό δεν πρέπει να σας εμποδίζει να πιστεύεται ότι μια καλυτέρευση είναι δυνατή. Και την ημέρα που θα κατορθώσετε να αναπτύξετε άλλες τάσεις, ύψιστες, θείες, θα κολυμπάτε στον ωκεανό της Κοσμικής Αγάπης, ενώ πριν δεν τρεφόσαστε παρά με μερικές σκόρπιες σταγόνες από δω κι από κει (και ακόμη, για να τις βρείτε, τι ζωή απογοητεύσεων και δυστυχιών!). Τώρα, που είστε βυθισμένοι σ’ αυτόν τον Κοσμικό Ωκεανό, πίνετε, δεν έχετε πια ανάγκη να πάτε να κλέψετε λίγες σταγόνες αγάπης από τους άλλους.

Πηγή
http://nekthl.blogspot.com.es/2011/03/blog-post_27.html?m=0

ΣΥΝΟΨΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΩΝ ΕΜΠΟΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ~ Atman Nityananda

ΣΥΝΟΨΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΩΝ ΕΜΠΟΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Αυτά που κυρίως εμποδίζουν την εσωτερική μας μεταμόρφωση και την απελευθέρωση από κάθε ταύτιση και ψευδαίσθηση, είναι:

1. η άγνοια κάθε μορφής, που συμπεριλαμβάνει την άγνοια της αληθινής μας φύσης, την έλλειψη γνώσης, την λανθασμένη γνώση, τις λανθασμένες αντιλήψεις, πεποιθήσεις και ιδέες που έχουμε για τον εαυτό μας, τον Θεό, τον κόσμο, τους άλλους και την ζωή γενικότερα, την μη-διάκριση ανάμεσα στο φαίνεσθαι και σε αυτό που πραγματικά είναι, την ψευδαίσθηση ότι ξέρουμε τον εαυτό μας και γενικά ότι ξέρουμε, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε ή ξέρουμε ελάχιστα.. Συνέπεια της άγνοιας σε συνδυασμό με τον φόβο, είναι ο φανατισμός, η μυθομανία, ο δογματισμός και οι κάθε είδους προκαταλήψεις, που είναι μεγάλα εμπόδια.

Ποια από αυτά υπερέχουν στον νου σου; Αν δεν έχεις επίγνωση των παραπάνω δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στο νου σου ή δεν υπόκεισαι σε αυτά, σε κάποιο βαθμό.

2. ο φόβος κάθε μορφής, όπως ο φόβος του άγνωστου, της αλλαγής, της εγκατάλειψης του γνωστού, του να χάσουμε την ψεύτικη ταυτότητα μας, του να δούμε την αλήθεια, της απόρριψης, του τι θα πουν οι άλλοι, του πως θα αντιδράσουν οι άλλοι, της αβεβαιότητας της επιτυχίας, κ.λπ.,

συμπλήρωσε τους δικούς σου φόβους......

3. το να μην θέλουμε να βγούμε από την ζώνη άνεσης,
 

Ποιά πράγματα αποτελούν την ζώνη άνεσης για σένα;

4. το να μην θέλουμε να χάσουμε τις αγαπημένες μας απολαύσεις,

Ποιες είναι οι απολαύσεις που δεν θέλεις να χάσεις και γιατί;

5. η αντίσταση και αντίδραση στην αλλαγή και στην άσκηση, που παίρνει την μορφή της ασυνέπειας, της υποκρισίας, της τεμπελιάς, της βαρεμάρας, της αδράνειας, της αναβλητικότητας, της δυσαρέσκειας, της άρνησης, των αμφιβολιών στις ικανότητες μας, της αμφισβήτησης της διδασκαλίας ή του δασκάλου, της απογοήτευσης, της αυτοδικαιολόγησης, κ.λπ.

Πρόσθεσε τους δικούς σου μηχανισμούς αντίστασης που σε εμποδίζουν στην καθημερινή συστηματική άσκηση και την ανάπτυξη σου.

Πρέπει να είμαστε, πρακτικοί, αποφασιστικοί και θαρραλέοι για να ξεπεράσουμε σταδιακά όλα αυτά τα εμπόδια και οποιαδήποτε άλλα, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε ουσιαστικά στην εσωτερική εργασία που στοχεύει στην  διάλυση του εγώ, την εσωτερική μας μεταμόρφωση και τελικά στην πλήρη ένωση μας με το Θεϊκό μας Είναι.

Διάβασε επίσης  ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ (Σάντανα) ~ Σουάμι Σιβανάντα

ΠΕΙΝΑ ή ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ. ~ Άτμαν Νιτυανάντα

ΠΕΙΝΑ ή ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ

Η πείνα ξεκινάει από το στομάχι και η λαιμαργία από τον νου.

Η πείνα χορταίνεται, η λαιμαργία ειναι αχόρταγη και ακόρεστη.

Η πείνα είναι μια φυσική λειτουργία και η λαιμαργία μια ψυχολογική τοξίνη.

Η πείνα είναι μια φυσική ενστικτώδης λειτουργία και λαιμαργία μια επίκτητη συνήθεια και νοητικό ενεργειακός προγραμματισμός. Ες εκ τούτου δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την πείνα, αλλά μπορούμε να απαλλαγούμε από την λαιμαργία με ειλικρινή συστηματική άσκηση.

Η πείνα όταν δεν ικανοποιείται μας 'βασανίζει' σωματικά και η λαιμαργία όταν δεν ικανοποιείται ψυχολογικά.

Η ευχαρίστηση που μας δίνει το φαγητό είναι φυσική, ενώ η απόλαυση είναι ψευδαισθησιακή και δημιουργείται από την φαντασία, την ταύτιση, την προβολή και την επιθυμία.

Η πείνα δεν είναι εμπόδιο για να φτάσουμε στην Αυτοπραγμάτωση, η λαιμαργία είναι.

 Όταν σκέφτεσαι την απόλαυση του φαγητού 'χάνεις' την ευδαιμονία του Εαυτού,

διότι η επίγνωση σου εγκλωβίζεται στο σωματικό, ενεργειακό και κατώτερο νοητικό επίπεδο και ο νους δονείται από χαμηλοδονούμενες σκέψεις και συγκινήσεις. Σε αυτήν την κατάσταση δεν μπορείς να βιώνεις την ευδαιμονία της θεϊκής σου φύσης αν και λάμπει συνεχώς στην καρδιά σου (το κέντρο της ύπαρξης σου).

Η ΑΥΤΕΠΙΓΝΩΣΗ, Η ΜΗ ΤΑΥΤΙΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ~ Atman Nityananda

Η ΑΥΤΕΠΙΓΝΩΣΗ, Η ΜΗ ΤΑΥΤΙΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ

Η ανάπτυξη του εγώ σε όλες του τις εκφράσεις και των διάφορων υποσυνείδητων προγραμματισμών (που είναι η αιτία της μιζέριας και της δυστυχίας μας), δημιουργείται εξ αιτίας της άγνοιας (μη επίγνωσης της αληθινής μας φύσης) και της ταύτισης με το σώμα, τις αισθήσεις, τον νου και τα αντικείμενα των αισθήσεων.

Οπότε η πνευματική εργασία έχει σκοπό να αποκτήσουμε επίγνωση της αληθινής μας φύσης (αυτεπίγνωση), το οποίο προϋποθέτει να σταματήσουμε την ταύτιση ( με το σώμα, τις αισθήσεις, τον νου και τα αντικείμενα των αισθήσεων) και να πετύχουμε την διάλυση του εγώ και όλων των εκφράσεων του ώστε να εδραιωθούμε πλήρως στην αληθινή μας φύση (Συνειδητότητα, εσωτερική σιωπηλή παρουσία).

Το κέντρο της πνευματικής ζωής, δηλαδή του δρόμου προς την ελευθερία, την αλήθεια, την πληρότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την σοφία και την ευδαιμονία είναι να σταματάμε από στιγμή σε στιγμή την ταύτιση με το σώμα και το νου (σε όλες του τις εκφράσεις: σκέψεις, συναισθήματα, φαντασίες, προβολές) και να εμβαθύνουμε στην αυτεπίγνωση. Είναι να εξαλείφουμε τις εγωϊκές ενέργειες και να ελευθερώνουμε χώρο στο νου, ώστε να μπορούμε να βιώνουμε όλο και πιο καθαρά, χωρίς διακοπές και αβίαστα την ειρήνη και την ευδαιμονία της Ύπαρξης, (του Είναι) μας.

Η αυτεπίγνωση, το σταμάτημα των ταυτίσεων και η διάλυση του εγώ πάνε χέρι χέρι μέχρι το τέλος του δρόμου, δηλαδή μέχρι το εγώ να διαλυθεί εντελώς και να ταυτιστούμε πλήρως με το Είναι μας.

 Για να τα πετύχουμε τα παραπάνω, απαιτείται αρχικά μεγάλη προσπάθεια εξ αιτίας της δύναμης του εγώ και της αντίστασης που προβάλει, της έλλειψης εμπειρίας και γνώσης. Σταδιακά όμως καθώς αναπτυσσόμαστε και αυξάνεται η ικανότητα μας στο να εφαρμόζουμε τις διάφορες πρακτικές η επίτευξη τους θα γίνεται όλο και πιο αβίαστα μέχρι που θα γίνουν φυσικά όπως η αναπνοή μας. Έτσι ενώ στην αρχή η ταύτιση και το ξέχασμα του Εαυτού μας είναι η φυσική μας κατάσταση αργότερα η απόσπαση (η μη ταύτιση) και η αυτεπίγνωση θα είναι η φυσική μας κατάσταση.

Για να σταματήσουμε την ταύτιση απαιτείται συνεχής εγρήγορση, συνειδητή προσοχή, διάκριση και ενθύμηση του εαυτού μας. Η ενθύμηση του εαυτού μας (αυτεπίγνωση) δεν αναφέρεται στο σώμα, αλλά στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία. Παρά ταύτα το σώμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο να ξεταυτιζόμαστε από τον νου και να αποκτούμε επίγνωση της σιωπηλής παρουσίας μέσα μας.

Ειδικά τα πρώτα χρονιά που ξεκινάει κάνεις την αυτογνωσία και η συνήθεια της ταύτισης είναι δυνατή απαιτείται έντονη σταθερή προσπάθεια και μεγάλη εφευρετικότητα για να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, να σταματάμε την ταύτιση και να μην παραμένουμε σε κατάσταση ταύτισης. 

Αν δεν έχουμε μια άγκυρα να πιαστούμε τότε η ταύτιση είναι και αναπόφευκτη και δύσκολο να την σταματήσουμε να συμβαίνει. Αυτή η άγκυρα είναι το κέντρο της ύπαρξης μας. Η εσωτερική σιωπηλή παρουσία. Στις αρχές αλλά και για όλη την πορεία για όσους έχουν κλίση προς αυτό η επανάληψη ενός μάντρα ή η επανάληψη του ονόματος του Θεού είναι ίσως ο αποτελεσματικότερος τρόπος να μην ταυτιζόμαστε με τον νου και να θυμόμαστε την εσωτερική σιωπηλή παρουσία.

Όλες οι τεχνικές, οι ασκήσεις και οι πρακτικές έχουν σκοπό να πετύχουμε την μη ταύτιση, την συνεχή ενθύμηση του Εαυτού μας( αυτεπίγνωση), την διάλυση του εγώ και τελικά την εδραίωση μας στην αληθινή μας φύση.

Να θυμάστε ότι δεν αρκεί να επαναλαμβάνετε μηχανικά αυτά που μάθατε. Χρειάζεται να γίνετε ερευνητές και εφευρέτες και να ξεδιπλώσετε την εσωτερική σας σοφία και να βρείτε τους δικούς τρόπους να αντιμετωπίσετε το πολυδιάστατο εγώ που ειδικά στην αρχή αντιστέκεται και αντιδρά δυνατά γιατί δεν θέλει να εγκαταλείψει τις ψευδαισθήσεις και τις συνήθειες του.

Επίσης θα πρέπει να βρείτε και δικούς σας τρόπους για να πετύχετε τους στόχους σας. Πάντα έχει μεγαλύτερη δύναμη, αποτελεσματικότητα και αξία αυτό που εμείς βρίσκουμε διότι αυτό πηγάζει από μέσα μας και για αυτό είναι πλήρως κατανοητό σε εμάς και το χειριζόμαστε με μεγαλύτερη ευχέρεια. Επίσης αυτό που εμείς βρίσκουμε για να επιτύχουμε κάποιο στόχο, προέκυψε από τις δίκες μας ανάγκες και προκλήσεις που είχαμε να αντιμετωπίσουμε και για αυτό και ανταποκρίνεται καλυτέρα και αποτελεσματικότερα στις ανάγκες μας.

Τέλος, μαζί με το σταμάτημα της ταύτισης και την αυτεπίγνωση, κεντρικό μέρος της μεταμόρφωσης του εαυτού μας είναι η ανάπτυξη των ανώτερων ικανοτήτων του νου (με ύψιστες την διάκριση και την απάθεια, -αταραξία), η μελέτη, η έρευνα, η παρατήρηση, του νου σε όλα τα επίπεδα, με σκοπό να κατανοήσουμε και να εξαλείψουμε το εγώ με όλες τις εκφράσεις του. 

Η διάλυση των εγωϊκών τάσεων, που είναι τροποποιήσεις του εγώ, είναι απαραίτητη διότι αυτές είναι που προκαλούν την ταύτιση με το σώμα, το νου και τα αντικείμενα των αισθήσεων αλλά και την δυστυχία μας. Είναι απαραίτητο να διαλύσουμε σταδιακά τις διαφορές απόψεις του εγώ για να μπορούμε όλο και ευκολότερα και για περισσότερο χρόνο να παραμένουμε σε αυτεπίγνωση και να βιώνουμε την πληρότητα, την ελευθερία, την ειρήνη και την ευδαιμονία του Είναι. Όσο διαλύεται το εγώ τόσο περισσότερο ο νους γίνεται διαυγής, φωτεινός, σταθερός και εστιασμένος και επανέρχεται η αρμόνια στα διαφορά επίπεδα της ύπαρξης μας (σώμα, ενεργεία, συναίσθημα, νους) με αποτέλεσμα να μειώνεται η δυστυχία και να αυξάνεται η ικανότητα μας να παραμένουμε στο κέντρο μας και να ζούμε με ειρήνη, πληρότητα, ικανοποίηση, ενότητα δημιουργικότητα.