Η βαθμιαία βήμα- βήμα αύξηση της άσκησης
Η βασική ιδέα σε σχέση με την
αύξηση της ποσότητας άσκησης είναι να αυξάνουμε τον χρόνο άσκησης βαθμιαία και
όχι απότομα. Αυξάνουμε κατά μερικά λεπτά τον χρόνο άσκησης όταν νοιώθουμε άνετα
με το χρόνο πρακτικής που κάνουμε μέχρι τώρα και μπορούμε να την ακολουθούμε
σταθερά καθημερινά. Εφόσον ακολουθούμε σταθερά για ένα δύο μήνες τότε μπορούνε
να αυξήσουμε λίγο τον χρόνο άσκησης κατά λίγο.
Για παράδειγμα κάνουμε 30’
λεπτά πρωινή άσκηση για ένα ή δύο μήνες, και βλέπουμε πως δεν έχουμε πρόβλημα
στο να τον ακολουθούμε σταθερά καθημερινά αυξάνουμε τον χρόνο της πρακτικής
κατά 3’-5’ λεπτά, σύνολο 35’ λεπτά. Εξασκούμαστε για ένα ή δύο μήνες για 35’
λεπτά και στην συνέχεια αυξάνουμε και πάλι τον χρόνο πρακτικής κατά 2’-5’ λεπτά
σύνολο 40’ λεπτά και ούτω καθεξής. Το ίδιο κάνουμε και για την βραδινή άσκηση.
Θα ήθελα να επισημάνω πως αυτά
τα 3-5’ λεπτά άσκησης προστίθενται στον χρόνο μιας ή δύο πρακτικών. Για
παράδειγμα μπορούμε να αυξήσουμε τον συνολικό χρόνο άσκησης του πρωϊνού
προγράμματος αυξάνοντας κατά 5’ λεπτά την επανάληψη του μάντρα ή εναλλακτικά
μπορούμε να αυξήσουμε κατά 3’ λεπτά το μάντρα και κατά 2’ λεπτά την πραναγιάμα.
Το ίδιο κάνουμε και με το βραδινό πρόγραμμα άσκησης, θυμίζω όμως ΄πως μπορούμε
να διαθέσουμε τα λεπτά αυτά σε όποια πρακτική θέλουμε.
Οι απότομες αλλαγές στην αύξηση
χρόνου πρακτικής ή ο πολύς χρόνος άσκησης από την αρχή το πιθανότερο είναι να
μας προκαλέσουν πίεση και πιθανόν να επιφέρουν το σταμάτημα της άσκησης αν
πιεστούμε πολύ και εκεί που πηγαίναμε για πολλά να χάσουμε και τα λίγα. Βέβαια,
το τι είναι πολύ και τι λίγο είναι διαφορετικό για τον καθένα και θα πρέπει ο
καθένας να κάνει την δική του αξιολόγηση και να αποφασίσει πόσο χρόνο θα
αφιερώνει καθημερινά για την πρωινή και βραδινή άσκηση.
Θυμίζω επίσης πως η πρακτική
δεν τελειώνει με την πρωινή άσκηση αλλά συνεχίζεται σε όλη την διάρκεια της
ημέρας όπου προσπαθούμε να παραμένουμε σε εγρήγορση, σε αυτεπίγνωση (επίγνωση
της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας), σε αυτοπαρατήρηση, να επαναλαμβάνουμε
το όνομα του Θεού ή ένα μάντρα, να ελέγχουμε τις αισθήσεις και τον νου,
προσπαθούμε να μην ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις
εξωτερικές καταστάσεις, κ.λπ..
Επισημαίνω επίσης πως είναι πολύ πιο σημαντική η σταθερότητα και η συνέχεια στην άσκηση παρά το να κάνουμε μία μέρα πολλή άσκηση, μετά καθόλου, μετά λίγο και ούτω καθ’ εξής. Με ασταθή και με διαλλείματα άσκηση δεν μπορούμε να έχουμε σημαντικά αποτελέσματα
