Η αύξηση βήμα- βήμα της άσκησης και η μέθοδος της ελάχιστης άσκησης
Η βαθμιαία βήμα- βήμα αύξηση της άσκησης
Η βασική ιδέα σε σχέση με την αύξηση της ποσότητας άσκησης είναι να αυξάνουμε τον χρόνο άσκησης βαθμιαία και όχι απότομα. Αυξάνουμε κατά μερικά λεπτά τον χρόνο άσκησης όταν νοιώθουμε άνετα με το χρόνο πρακτικής που κάνουμε μέχρι τώρα και μπορούμε να την ακολουθούμε σταθερά καθημερινά. Εφόσον ακολουθούμε σταθερά για ένα δύο μήνες τότε μπορούνε να αυξήσουμε λίγο τον χρόνο άσκησης κατά λίγο.
Για παράδειγμα κάνουμε 30’ λεπτά πρωινή άσκηση για ένα ή δύο μήνες, και βλέπουμε πως δεν έχουμε πρόβλημα στο να τον ακολουθούμε σταθερά καθημερινά αυξάνουμε τον χρόνο της πρακτικής κατά 3’-5’ λεπτά, σύνολο 35’ λεπτά. Εξασκούμαστε για ένα ή δύο μήνες για 35’ λεπτά και στην συνέχεια αυξάνουμε και πάλι τον χρόνο πρακτικής κατά 2’-5’ λεπτά σύνολο 40’ λεπτά και ούτω καθεξής. Το ίδιο κάνουμε και για την βραδινή άσκηση.
Θα ήθελα να επισημάνω πως αυτά τα 3-5’ λεπτά άσκησης προστίθενται στον χρόνο μιας ή δύο πρακτικών. Για παράδειγμα μπορούμε να αυξήσουμε τον συνολικό χρόνο άσκησης του πρωϊνού προγράμματος αυξάνοντας κατά 5’ λεπτά την επανάληψη του μάντρα ή εναλλακτικά μπορούμε να αυξήσουμε κατά 3’ λεπτά το μάντρα και κατά 2’ λεπτά την πραναγιάμα. Το ίδιο κάνουμε και με το βραδινό πρόγραμμα άσκησης, θυμίζω όμως ΄πως μπορούμε να διαθέσουμε τα λεπτά αυτά σε όποια πρακτική θέλουμε.
Οι απότομες αλλαγές στην αύξηση χρόνου πρακτικής ή ο πολύς χρόνος άσκησης από την αρχή το πιθανότερο είναι να μας προκαλέσουν πίεση και πιθανόν να επιφέρουν το σταμάτημα της άσκησης αν πιεστούμε πολύ και εκεί που πηγαίναμε για πολλά να χάσουμε και τα λίγα. Βέβαια, το τι είναι πολύ και τι λίγο είναι διαφορετικό για τον καθένα και θα πρέπει ο καθένας να κάνει την δική του αξιολόγηση και να αποφασίσει πόσο χρόνο θα αφιερώνει καθημερινά για την πρωινή και βραδινή άσκηση.
Θυμίζω επίσης πως η πρακτική δεν τελειώνει με την πρωινή άσκηση αλλά συνεχίζεται σε όλη την διάρκεια της ημέρας όπου προσπαθούμε να παραμένουμε σε εγρήγορση, σε αυτεπίγνωση (επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας), σε αυτοπαρατήρηση, να επαναλαμβάνουμε το όνομα του Θεού ή ένα μάντρα, να ελέγχουμε τις αισθήσεις και τον νου, προσπαθούμε να μην ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εξωτερικές καταστάσεις, κ.λπ..
Επισημαίνω επίσης πως είναι πολύ πιο σημαντική η σταθερότητα και η συνέχεια στην άσκηση παρά το να κάνουμε μία μέρα πολλή άσκηση, μετά καθόλου, μετά λίγο και ούτω καθ’ εξής. Με ασταθή και με διαλλείματα άσκηση δεν μπορούμε να έχουμε σημαντικά αποτελέσματα.
Η μέθοδος της ελάχιστης ποσότητας άσκησης
Μπορεί κάποιος εξ αιτίας του μεγάλου ενθουσιασμού να ξεκινήσει την πνευματική του πορεία αφιερώνοντας από την αρχή αρκετή ώρα για άσκηση, αυτό όμως δεν είναι εγγύηση ότι θα συνεχίσει έτσι ή ότι δεν θα εγκαταλείψει την πρακτική και τον δρόμο. Η πολλή πρακτική μπορεί πολύ εύκολα να γίνει λίγο πρακτική, περιστασιακή πρακτική ή καθόλου πρακτική.
Το εγώ έχει πολλούς τρόπους να μας κάνει να μην ασκούμαστε σταθερά και συστηματικά ή να μας κάνει να εγκαταλείψουμε την άσκηση και τον πνευματικό δρόμο.
Επειδή πολύ εύκολα το εγώ μπορεί να μας κάνει να εγκαταλείψουμε την πρακτική και τον δρόμο, ακόμη κι αν πιστεύουμε ότι ποτέ δεν θα τα εγκαταλείψουμε, προτείνω την μέθοδο της ελάχιστης άσκησης ως ένα από τα αποτελεσματικότερα αντίδοτα στην προσπάθεια του κατώτερου εγώ να βάζει εμπόδια στην άσκηση μας με σκοπό να μας βγάλει από τον πνευματικό δρόμο. Η μέθοδος της ελάχιστης άσκησης συνδυάζεται με την βήμα-βήμα αύξησης της άσκησης.
Πως εφαρμόζεται η μέθοδος της ελάχιστης άσκησης
Αρχικά βάζουμε ως στόχο ένα ελάχιστο χρόνο καθημερινής άσκησης (για το πρωί και το βράδυ) τον οποίο ακολουθούμε με συνέπεια χωρίς να χάσουμε ούτε μια ημέρα (εκτός ανωτέρας βίας, όπως ασθένεια για παράδειγμα), μέχρι αυτό να γίνει δυνατή συνήθεια, μέχρι να γίνει μέρος της καθημερινής ζωή μας και να μην υπάρχει μεγάλη αντίσταση στο να το κάνουμε καθημερινά. Πόσο μπορεί να είναι αυτός ο ελάχιστος χρόνος άσκησης; Προτείνω να ξεκινήσετε από 10’ ή 15’ λεπτά. Μπορεί να σας φαίνεται λίγος ο χρόνος αλλά η αξία του είναι τεράστια, ανεκτίμητη θα έλεγα. Ακολουθήστε αυτήν την απλή μέθοδο και θα ευγνωμονείτε τον εαυτό σας γι’ αυτήν σας την απόφαση μετά από μερικά χρόνια.
Αν κάποια μέρα έχουμε όρεξη να κάνουμε περισσότερο χρόνο πρακτική την κάνουμε, δεν υπάρχει περιορισμός σε αυτό, όμως το ζητούμενο είναι να κάνουμε οπωσδήποτε τον ελάχιστο χρόνο πρακτικής που αποφασίσαμε και δεσμευτήκαμε να κάνουμε καθημερινά. Αν μάθετε να πειθαρχείτε σε αυτόν τον λίγο χρόνο θα γίνετε σταδιακά ικανοί να ασκείστε σταθερά για όλο και περισσότερο χρόνο μέχρι τελικά να φτάσετε στο επιθυμητό χρόνο άσκησης.
Αφού διατηρήσουμε το χρόνο ελάχιστης πρακτικής για κάποιο διάστημα, 2 μήνες για παράδειγμα, αυξάνουμε την ελάχιστη ποσότητα άσκησης κατά λίγο. Αν για παράδειγμα το πρωί είχαμε ως ελάχιστο χρόνο άσκησης 15’ λεπτά άσκησης, ανεβάζουμε το χρόνο σε 17’ λεπτά άσκησης για τους επόμενους 2 ή 3 μήνες ή και περισσότερο αν χρειαστεί. Θυμίζω πως τις μέρες που έχουμε περισσότερο όρεξη και χρόνο μπορούμε να κάνουμε περισσότερο χρόνο άσκησης, αλλά ποτέ λιγότερο χρόνο από το ελάχιστο όριο που αποφασίσαμε να κάνουμε.
Η εφαρμογή της μεθόδου της ελάχιστης ποσότητας άσκησης θα σας βοηθήσει να σταθεροποιηθείτε στην καθημερινή εφαρμογή του προγράμματος άσκησης και να γίνει η άσκηση μέρος της καθημερινότητας σας. Με αυτήν την απλή μέθοδο βάζετε τα θεμέλια για να σταθεροποιήσετε την πρακτική σας τώρα και στο μέλλον και επίσης δυναμώνετε την θέληση και την αυτοπεποίθηση σας που είναι από τις σημαντικότερες ικανότητες στην πνευματική ζωή.
Φυσικά για να κάνουμε σταθερά και με ζήλο άσκηση ο κυριότερος παράγοντας είναι να έχουμε υψηλό κίνητρο, είναι να διψάμε για την αλήθεια και χωρίς αυτό καμία μέθοδος και καμία πρακτική δεν μπορεί από μόνη της να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε.
