ΥΠΟΘΕΣΗ
Λέγεται πως ο φόβος μερικές φορές είναι υποσυνείδητος (δηλαδή δεν εκδηλώνεται στο συνειδητό μας με τρόπο φανερό, ή πιθανόν εμείς δεν είμαστε σε θέση να το αντιληφθούμε) και έτσι αν και το βασικό συναίσθημά μας είναι φόβος, μπορεί να αντιδράσουμε με θυμό ή κλάμα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ο θυμός, όπως και ο φόβος, είναι επίσης ένα βασικό συναίσθημα και προέρχονται και τα δύο άμεσα από την επιθυμία, την προσκόλληση στην επιθυμία, την μη εκπλήρωση κάποιας ανάγκης, την προσκόλληση μας σε κάποια ανάγκη. Δηλαδή δεν θυμώνουνε επειδή υπάρχει ένας μη συνειδητά εκφρασμένα φόβος αλλά επειδή εμποδίζεται ή δεν εκπληρώνεται κάποια επιθυμία ή κάποια ανάγκη των οποίων μπορεί να είμαστε συνειδητοί, αλλά μπορεί και όχι. Δηλαδή πίσω από τον φόβο και τον θυμό υπάρχει μη εκπληρωμένη ανάγκη ή επιθυμία, ή παρεμποδίζεται μια ανάγκη ή επιθυμία ή κάποια προσκόλληση (οι προσκολλήσεις σχετίζονται επίσης με την επιθυμία κα ιτις ανάγκες).
Βέβαια ο φόβος να μην μας συμβεί κάτι που ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ να συμβεί, διεγείρει τον θυμό μέσα μας. Δηλαδή στην σκέψη ότι μπορεί να μας συμβεί κάτι δυσάρεστο, κάτι που δεν επιθυμούμε εγείρεται μέσα μας ο φόβος. Και φαίνεται πως αυτός ο φόβος είναι που προκαλεί τον θυμό, ο οποίος (ο θυμός) στην πραγματικότητα είναι ο μηχανισμός με τον οποίο το εγώ μας προσπαθεί να αμυνθεί και να προστατέψει τον εαυτό του κάνοντας επίθεση και κακό σε αυτόν που θεωρεί ως κίνδυνο. Όμως αυτός ο φόβος εγείρεται μέσα μας εξ αιτίας της επιθυμίας μας να μην συμβεί κάτι δυσάρεστο, κάτι που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ. Όλο αυτό βέβαια διαδικάζεται αυτόματα και μηχανικά μέσα μας σύμφωνα με το πως είναι προγραμματισμένος ο νους μας και πόσο δυνατό είναι το εγώ μας.
Το κλάμα
Το κλάμα είναι μια νευροφυσιολογική αντίδραση που σχετίζεται με πολλά συναισθήματα. Μπορεί να κλάψουμε από χαρά, από γέλιο, από θυμό, από φόβο, από στεναχώρια, από μοναξιά, απογοήτευση, κ.λπ.
Το κλάμα σε σχέση με τα αρνητικά συναισθήματα μας βοηθάει να εκφορτίσουμε την συγκινησιακή ενέργεια σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον (με την προϋπόθεση ότι δεν συγκρατούμε το κλάμα) ώστε να χαλαρώσουμε και να αντέξουμε την πίεση της συγκινησιακής φόρτισης.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ο θυμός, όπως και ο φόβος, είναι επίσης ένα βασικό συναίσθημα και προέρχονται και τα δύο άμεσα από την επιθυμία, την προσκόλληση στην επιθυμία, την μη εκπλήρωση κάποιας ανάγκης, την προσκόλληση μας σε κάποια ανάγκη. Δηλαδή δεν θυμώνουνε επειδή υπάρχει ένας μη συνειδητά εκφρασμένα φόβος αλλά επειδή εμποδίζεται ή δεν εκπληρώνεται κάποια επιθυμία ή κάποια ανάγκη των οποίων μπορεί να είμαστε συνειδητοί, αλλά μπορεί και όχι. Δηλαδή πίσω από τον φόβο και τον θυμό υπάρχει μη εκπληρωμένη ανάγκη ή επιθυμία, ή παρεμποδίζεται μια ανάγκη ή επιθυμία ή κάποια προσκόλληση (οι προσκολλήσεις σχετίζονται επίσης με την επιθυμία κα ιτις ανάγκες).
Βέβαια ο φόβος να μην μας συμβεί κάτι που ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ να συμβεί, διεγείρει τον θυμό μέσα μας. Δηλαδή στην σκέψη ότι μπορεί να μας συμβεί κάτι δυσάρεστο, κάτι που δεν επιθυμούμε εγείρεται μέσα μας ο φόβος. Και φαίνεται πως αυτός ο φόβος είναι που προκαλεί τον θυμό, ο οποίος (ο θυμός) στην πραγματικότητα είναι ο μηχανισμός με τον οποίο το εγώ μας προσπαθεί να αμυνθεί και να προστατέψει τον εαυτό του κάνοντας επίθεση και κακό σε αυτόν που θεωρεί ως κίνδυνο. Όμως αυτός ο φόβος εγείρεται μέσα μας εξ αιτίας της επιθυμίας μας να μην συμβεί κάτι δυσάρεστο, κάτι που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ. Όλο αυτό βέβαια διαδικάζεται αυτόματα και μηχανικά μέσα μας σύμφωνα με το πως είναι προγραμματισμένος ο νους μας και πόσο δυνατό είναι το εγώ μας.
Το κλάμα
Το κλάμα είναι μια νευροφυσιολογική αντίδραση που σχετίζεται με πολλά συναισθήματα. Μπορεί να κλάψουμε από χαρά, από γέλιο, από θυμό, από φόβο, από στεναχώρια, από μοναξιά, απογοήτευση, κ.λπ.
Το κλάμα σε σχέση με τα αρνητικά συναισθήματα μας βοηθάει να εκφορτίσουμε την συγκινησιακή ενέργεια σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον (με την προϋπόθεση ότι δεν συγκρατούμε το κλάμα) ώστε να χαλαρώσουμε και να αντέξουμε την πίεση της συγκινησιακής φόρτισης.
