ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Τι είναι ο χρόνος; Υπάρχει χρόνος;
Ο χρόνος υπάρχει, αλλά είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που νομίζουμε ότι είναι. Ο χρόνος δεν έχει σχέση με τα ρολόγια, αλλά με τον ρυθμό (ταχύτητα) μεταβολής ή αλλαγής των μορφών και των φαινομένων και τον νου.
Ο χρόνος είναι η ταχύτητα ή ρυθμός μεταβολής των φαινομένων και τα ρολόγια έχουν ρυθμιστεί να κινούνται (να μεταβάλλεται η κατάσταση τους) σύμφωνα με την ταχύτητα κίνησης της γης και του ήλιου. Ο νους αντιλαμβάνεται αυτήν την μεταβολή να συμβαίνει αργά ή γρήγορα ανάλογα με την κατάσταση του. Ο παρατηρητής είναι έξω από το χρόνο, είναι η άχρονη, αμετάβλητη, ακίνητη, Συνειδητότητα.
Ο χρόνος είναι σχετικός και έχει να κάνει με την ταχύτητα κίνησης και αλλαγής ή μεταβολής των μορφών και των φαινομένων. Η μεταβολή σχετίζεται με την ταχύτητα κίνησης. Ο χρόνος είναι η αλλαγή (μεταβολή) που συμβαίνει σε όλα όσα υπάρχουν στο σύμπαν που είναι αποτέλεσμα της κίνησης. Η αλλαγή και η κίνηση πάνε μαζί. Το καθετί στο σύμπαν, το κάθε φαινόμενο, ανάλογα με την φύση του και την θέση που έχει στο σύμπαν έχει ένα ρυθμό (ταχύτητα) μεταβολής. Αυτός ο ρυθμός αλλαγής ή μεταβολής, μας δημιουργεί στον νου (που είναι επίσης φαινόμενο) την αίσθηση του χρόνου.
Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τον χρόνο αυτόν καθεαυτόν, γιατί δεν υπάρχει κάτι τέτοιο ως χρόνος στον εαυτό του, ως κάτι ανεξάρτητο από την ταχύτητα μεταβολής των φαινομένων. Αν υπήρχε τέλεια ακινησία και καμιά αλλαγή (μεταβολή) στο σύμπαν δεν θα υπήρχε χρόνος.
Πόσο διαρκεί μία μέρα; δηλαδή πόσος χρόνος περνάει από την ανατολή ως την δύση του ηλίου. Αυτό εξαρτάται από την ταχύτητα περιστροφής της γης γύρω από τον εαυτό της, αφού η περιστροφή δημιουργεί το φαινόμενο της ανατολής και της δύσης του ηλίου. Αν αυξηθεί η ταχύτητα περιστροφής της γης η μέρα θα μικρύνει και αντίστροφα αν επιβραδυνθεί η ταχύτητα η μέρα θα διαρκέσει περισσότερο. Παρά ταύτα η αίσθηση χρόνου (διάρκειας του φαινομένου ανατολής και δύσης του ηλίου) είναι υποκειμενική και σχετίζεται με την ψυχολογική και συνειδησιακή μας κατάσταση.
Η αντίληψη ή η αίσθηση που έχουμε για τον χρόνο, δηλαδή του πόσο γρήγορα ή αργά μεταβάλλονται οι μορφές ή τα φαινόμενα είναι κάτι υποκειμενικό. Ο χρόνος μας φαίνεται να περνά γρήγορα ή αργά ανάλογα με την ψυχολογική μας κατάσταση. Στα ευχάριστα νοιώθουμε συνήθως ότι περνά γρήγορα η ώρα και στα δυσάρεστα αργά. Όταν βιαζόμαστε, ανυπομονούμε να συμβεί κάτι, ο χρόνος μας φαίνεται ότι δεν περνάει με τίποτα.
Όταν είμαστε απορροφημένοι πολύ σε κάτι, τότε χάνουμε τελείως την αίσθηση του χρόνου, ζούμε στο άχρονο τώρα. Αν σταματήσουμε την κίνηση του νου, αν σταματήσουν οι σκέψεις και καταλαγιάσουν τα συναισθήματα δεν υπάρχει αίσθηση χρόνου. Απλά αντιλαμβανόμαστε φαινόμενα να εκτυλίσσονται μπροστά μας. Δηλαδή βλέπουμε να εναλλάσσονται εικόνες και ήχοι σε ένα άχρονο τώρα. Αυτό το άχρονο τώρα είναι η Σεινηδητότητα που είμαστε και είναι η άχρονη, ακίνητη, αμετάβλητη, πηγή, αναίτια αιτία, υπόβαθρο και στήριγμα όλων των φαινομένων.
Φαινόμενα είναι επίσης και τα συναισθήματα μας. Εμφανίζονται μέσα μας, παραμένουν λιγότερο ή περισσότερο και καταλαγιάζουν. Τα κατώτερα συναισθήματα που μας προκαλούν πόνο, μας δημιουργούν την αίσθηση ότι δεν περνάει ο χρόνος, ότι παραμένουν πολύ, ενώ τα ευχάριστα το αντίθετο, ότι διαρκούν λίγο ότι περνά ο χρόνος γρήγορα.
Η τέλεια ακινησία του νου και η ταύτιση του με την άχρονη Συνειδητότητα επιτυγχάνεται συνειδητά στο βαθύ διαλογισμό και το σαμάντι. Στην τέλεια απορρόφηση του νου στο κέντρο του (την Συνειδητότητα) δεν υπάρχει αίσθηση χρόνου, ούτε φαινόμενα. Αυτό δειχνει ότι η Συνειδητότητα είναι πέρα από τα φαινόμενα, ότι για την Συνειδητότητα δεν υπάρχει χρόνος και ότι ο χρόνος σχετίζεται με τις μορφές, την ύλη και την ενέργεια (ο νους είναι επίσης υλοενέργεια), αφού η υλοενέργεια είναι που μεταβάλλεται συνεχώς, ενώ η Συνειδητότητα είναι ακίνητη και αμετάβλητη.
Επίσης δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τις μεταβολές των φαινομένων σε όλες τις περιπτώσεις.
Δηλαδή δεν αντιλαμβανόμαστε για παράδειγμα όλες τις αλλαγές που γίνονται στο σώμα μας καθημερινά. Δεν γίνεται δηλαδή αντιληπτή η γήρανση του σώματος (που είναι μεταβολή ή αλλαγή της κατάστασης του σώματος) κατά μία μέρα. Πρέπει να συμβούν πολλές και μεγάλες αλλαγές στο σώμα μας, για να αντιληφθούμε ότι το σώμα μας άλλαξε.
Αποφασίσαμε να υπολογίζουμε τον χρόνο σύμφωνα με την κίνηση της γης, γύρω από τον ήλιο και γύρω από τον εαυτό της. Τα ρολόγια μας μετράνε το χρόνο με μια συγκεκριμένη μονάδα μέτρησης που συμφωνήσαμε για να μπορούμε να συνεννοηθούμε. Θα μπορούσε να είναι διαφορετική όπως είναι και στην μέτρηση αποστάσεων, βάρους και θερμοκρασίας. Ευτυχώς στο χρόνο αποφασίσαμε να έχουμε κοινή μονάδα μέτρησης σε όλες τις χώρες και έτσι κάναμε την ζωή μας πιο εύκολη.
Το καθετί έχει ένα ρυθμό αλλαγής και αυτό είναι ο χρόνος. Αν κοιμηθούμε την νύχτα μόνο 2 ώρες (που αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη απόσταση που ταξίδεψε η γη) το σώμα δεν μπορεί να ανακτήσει τη ζωτικότητά του. Αν κοιμηθούμε 8 ώρες, το σώμα ξυπνάει ξεκούραστο και δυνατό. Αν δεν υπήρχε χρόνος, τότε ανεξάρτητα με το πόσες ώρες θα κοιμόμασταν και πόσο θα έδειχναν τα ρολόγια μας θα έπρεπε το σώμα να ξεκουράζεται. Πράγμα που δεν ισχύει.
Επισημαίνω επίσης ότι οι μεταβολές και η κίνηση και συνεπώς και ο χρόνος έχουν να κάνουν με το συγκεκριμένο τόπο που βρισκόμαστε. Η ταχύτητα αλλαγής σε κάτι μπορεί να αλλάξει όταν αλλάξουν οι συνθήκες. γι’ αυτό για παράδειγμα όταν βάλουμε ένα φαγητό στην κατάψυξη, αλλάζει ο χρόνος που αποσυντίθεται. Όλα είναι σχετικά στο εκδηλωμένο σύμπαν.
Το παρελθόν και το μέλλον είναι και τα δύο παρόντα στο παρόν ως εξής: Αυτό που συμβαίνει στο τώρα και η κατάσταση που βρίσκεται το καθετί τώρα, είναι το αποτέλεσμα αυτών που συνέβησαν μέχρι τώρα και τα οποία αποκαλούμε παρελθόν. Το μέλλον υπάρχει στο τώρα σε λανθάνουσα κατάσταση. Η δυναμική που υπάρχει σε όλα τώρα και η οποία είναι το αποτέλεσμα του παρελθόντος, θα δημιουργήσει τα μελλοντικά συμβάντα και καταστάσεις, τα οποία θα συμβούν σε ένα «μελλοντικό» τώρα, γιατί όλα συμβαίνουν σε ένα άχρονο τώρα.
Το μόνο 'πράγμα' που είναι απόλυτο, ακίνητο και αμετάβλητο και έξω από το χωροχρόνο, την αιτία και το αποτέλεσμα είναι η Συνειδητότητα, που είναι η αληθινή μας φύση. Η Συνειδητότητα είναι η αιτία και το υπόβαθρο του σύμπαντος και οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν και ως εκ τούτου η αιτία και το υπόβαθρο της φαινομενικής ύπαρξης μας.
Τα πάντα συμβαίνουν μέσα στην άχρονη Συνειδητότητα, συνεπώς στο άχρονο τώρα που είναι η Συνειδητότητα. Η αίσθηση χρόνου δημιουργείται από την ταχύτητα μεταβολής των μορφών και των φαινομένων και σχετίζεται με την κατάσταση του νου, ο οποίος είναι επίσης ένα φαινόμενο.
Θυμίζω πως είμαστε η Συνειδητότητα που εκφράζεται μέσα από το σώμα και το νου, αλλά εξ αιτίας της άγνοιας και της ταύτισης μας με το σώμα, ξεχάσαμε ότι είμαστε η Συνειδητότητα (Θεϊκό πνεύμα) και ζούμε ως σώματα.
Όντας ταυτισμένοι με το σώμα και τον νου ζούμε την ψευδαίσθηση των φαινομένων και του χρόνου και δεν βιώνουμε με καθαρότητα την άχρονη Συνειδητότητα που είναι η μόνη αλήθεια, πάντα παρούσα, ειρηνική, ελεύθερη και ευδαιμονούσα.
Τι είναι ο χρόνος; Υπάρχει χρόνος;
Ο χρόνος υπάρχει, αλλά είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που νομίζουμε ότι είναι. Ο χρόνος δεν έχει σχέση με τα ρολόγια, αλλά με τον ρυθμό (ταχύτητα) μεταβολής ή αλλαγής των μορφών και των φαινομένων και τον νου.
Ο χρόνος είναι η ταχύτητα ή ρυθμός μεταβολής των φαινομένων και τα ρολόγια έχουν ρυθμιστεί να κινούνται (να μεταβάλλεται η κατάσταση τους) σύμφωνα με την ταχύτητα κίνησης της γης και του ήλιου. Ο νους αντιλαμβάνεται αυτήν την μεταβολή να συμβαίνει αργά ή γρήγορα ανάλογα με την κατάσταση του. Ο παρατηρητής είναι έξω από το χρόνο, είναι η άχρονη, αμετάβλητη, ακίνητη, Συνειδητότητα.
Ο χρόνος είναι σχετικός και έχει να κάνει με την ταχύτητα κίνησης και αλλαγής ή μεταβολής των μορφών και των φαινομένων. Η μεταβολή σχετίζεται με την ταχύτητα κίνησης. Ο χρόνος είναι η αλλαγή (μεταβολή) που συμβαίνει σε όλα όσα υπάρχουν στο σύμπαν που είναι αποτέλεσμα της κίνησης. Η αλλαγή και η κίνηση πάνε μαζί. Το καθετί στο σύμπαν, το κάθε φαινόμενο, ανάλογα με την φύση του και την θέση που έχει στο σύμπαν έχει ένα ρυθμό (ταχύτητα) μεταβολής. Αυτός ο ρυθμός αλλαγής ή μεταβολής, μας δημιουργεί στον νου (που είναι επίσης φαινόμενο) την αίσθηση του χρόνου.
Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τον χρόνο αυτόν καθεαυτόν, γιατί δεν υπάρχει κάτι τέτοιο ως χρόνος στον εαυτό του, ως κάτι ανεξάρτητο από την ταχύτητα μεταβολής των φαινομένων. Αν υπήρχε τέλεια ακινησία και καμιά αλλαγή (μεταβολή) στο σύμπαν δεν θα υπήρχε χρόνος.
Πόσο διαρκεί μία μέρα; δηλαδή πόσος χρόνος περνάει από την ανατολή ως την δύση του ηλίου. Αυτό εξαρτάται από την ταχύτητα περιστροφής της γης γύρω από τον εαυτό της, αφού η περιστροφή δημιουργεί το φαινόμενο της ανατολής και της δύσης του ηλίου. Αν αυξηθεί η ταχύτητα περιστροφής της γης η μέρα θα μικρύνει και αντίστροφα αν επιβραδυνθεί η ταχύτητα η μέρα θα διαρκέσει περισσότερο. Παρά ταύτα η αίσθηση χρόνου (διάρκειας του φαινομένου ανατολής και δύσης του ηλίου) είναι υποκειμενική και σχετίζεται με την ψυχολογική και συνειδησιακή μας κατάσταση.
Η αντίληψη ή η αίσθηση που έχουμε για τον χρόνο, δηλαδή του πόσο γρήγορα ή αργά μεταβάλλονται οι μορφές ή τα φαινόμενα είναι κάτι υποκειμενικό. Ο χρόνος μας φαίνεται να περνά γρήγορα ή αργά ανάλογα με την ψυχολογική μας κατάσταση. Στα ευχάριστα νοιώθουμε συνήθως ότι περνά γρήγορα η ώρα και στα δυσάρεστα αργά. Όταν βιαζόμαστε, ανυπομονούμε να συμβεί κάτι, ο χρόνος μας φαίνεται ότι δεν περνάει με τίποτα.
Όταν είμαστε απορροφημένοι πολύ σε κάτι, τότε χάνουμε τελείως την αίσθηση του χρόνου, ζούμε στο άχρονο τώρα. Αν σταματήσουμε την κίνηση του νου, αν σταματήσουν οι σκέψεις και καταλαγιάσουν τα συναισθήματα δεν υπάρχει αίσθηση χρόνου. Απλά αντιλαμβανόμαστε φαινόμενα να εκτυλίσσονται μπροστά μας. Δηλαδή βλέπουμε να εναλλάσσονται εικόνες και ήχοι σε ένα άχρονο τώρα. Αυτό το άχρονο τώρα είναι η Σεινηδητότητα που είμαστε και είναι η άχρονη, ακίνητη, αμετάβλητη, πηγή, αναίτια αιτία, υπόβαθρο και στήριγμα όλων των φαινομένων.
Φαινόμενα είναι επίσης και τα συναισθήματα μας. Εμφανίζονται μέσα μας, παραμένουν λιγότερο ή περισσότερο και καταλαγιάζουν. Τα κατώτερα συναισθήματα που μας προκαλούν πόνο, μας δημιουργούν την αίσθηση ότι δεν περνάει ο χρόνος, ότι παραμένουν πολύ, ενώ τα ευχάριστα το αντίθετο, ότι διαρκούν λίγο ότι περνά ο χρόνος γρήγορα.
Η τέλεια ακινησία του νου και η ταύτιση του με την άχρονη Συνειδητότητα επιτυγχάνεται συνειδητά στο βαθύ διαλογισμό και το σαμάντι. Στην τέλεια απορρόφηση του νου στο κέντρο του (την Συνειδητότητα) δεν υπάρχει αίσθηση χρόνου, ούτε φαινόμενα. Αυτό δειχνει ότι η Συνειδητότητα είναι πέρα από τα φαινόμενα, ότι για την Συνειδητότητα δεν υπάρχει χρόνος και ότι ο χρόνος σχετίζεται με τις μορφές, την ύλη και την ενέργεια (ο νους είναι επίσης υλοενέργεια), αφού η υλοενέργεια είναι που μεταβάλλεται συνεχώς, ενώ η Συνειδητότητα είναι ακίνητη και αμετάβλητη.
Επίσης δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τις μεταβολές των φαινομένων σε όλες τις περιπτώσεις.
Δηλαδή δεν αντιλαμβανόμαστε για παράδειγμα όλες τις αλλαγές που γίνονται στο σώμα μας καθημερινά. Δεν γίνεται δηλαδή αντιληπτή η γήρανση του σώματος (που είναι μεταβολή ή αλλαγή της κατάστασης του σώματος) κατά μία μέρα. Πρέπει να συμβούν πολλές και μεγάλες αλλαγές στο σώμα μας, για να αντιληφθούμε ότι το σώμα μας άλλαξε.
Αποφασίσαμε να υπολογίζουμε τον χρόνο σύμφωνα με την κίνηση της γης, γύρω από τον ήλιο και γύρω από τον εαυτό της. Τα ρολόγια μας μετράνε το χρόνο με μια συγκεκριμένη μονάδα μέτρησης που συμφωνήσαμε για να μπορούμε να συνεννοηθούμε. Θα μπορούσε να είναι διαφορετική όπως είναι και στην μέτρηση αποστάσεων, βάρους και θερμοκρασίας. Ευτυχώς στο χρόνο αποφασίσαμε να έχουμε κοινή μονάδα μέτρησης σε όλες τις χώρες και έτσι κάναμε την ζωή μας πιο εύκολη.
Το καθετί έχει ένα ρυθμό αλλαγής και αυτό είναι ο χρόνος. Αν κοιμηθούμε την νύχτα μόνο 2 ώρες (που αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη απόσταση που ταξίδεψε η γη) το σώμα δεν μπορεί να ανακτήσει τη ζωτικότητά του. Αν κοιμηθούμε 8 ώρες, το σώμα ξυπνάει ξεκούραστο και δυνατό. Αν δεν υπήρχε χρόνος, τότε ανεξάρτητα με το πόσες ώρες θα κοιμόμασταν και πόσο θα έδειχναν τα ρολόγια μας θα έπρεπε το σώμα να ξεκουράζεται. Πράγμα που δεν ισχύει.
Επισημαίνω επίσης ότι οι μεταβολές και η κίνηση και συνεπώς και ο χρόνος έχουν να κάνουν με το συγκεκριμένο τόπο που βρισκόμαστε. Η ταχύτητα αλλαγής σε κάτι μπορεί να αλλάξει όταν αλλάξουν οι συνθήκες. γι’ αυτό για παράδειγμα όταν βάλουμε ένα φαγητό στην κατάψυξη, αλλάζει ο χρόνος που αποσυντίθεται. Όλα είναι σχετικά στο εκδηλωμένο σύμπαν.
Το παρελθόν και το μέλλον είναι και τα δύο παρόντα στο παρόν ως εξής: Αυτό που συμβαίνει στο τώρα και η κατάσταση που βρίσκεται το καθετί τώρα, είναι το αποτέλεσμα αυτών που συνέβησαν μέχρι τώρα και τα οποία αποκαλούμε παρελθόν. Το μέλλον υπάρχει στο τώρα σε λανθάνουσα κατάσταση. Η δυναμική που υπάρχει σε όλα τώρα και η οποία είναι το αποτέλεσμα του παρελθόντος, θα δημιουργήσει τα μελλοντικά συμβάντα και καταστάσεις, τα οποία θα συμβούν σε ένα «μελλοντικό» τώρα, γιατί όλα συμβαίνουν σε ένα άχρονο τώρα.
Το μόνο 'πράγμα' που είναι απόλυτο, ακίνητο και αμετάβλητο και έξω από το χωροχρόνο, την αιτία και το αποτέλεσμα είναι η Συνειδητότητα, που είναι η αληθινή μας φύση. Η Συνειδητότητα είναι η αιτία και το υπόβαθρο του σύμπαντος και οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν και ως εκ τούτου η αιτία και το υπόβαθρο της φαινομενικής ύπαρξης μας.
Τα πάντα συμβαίνουν μέσα στην άχρονη Συνειδητότητα, συνεπώς στο άχρονο τώρα που είναι η Συνειδητότητα. Η αίσθηση χρόνου δημιουργείται από την ταχύτητα μεταβολής των μορφών και των φαινομένων και σχετίζεται με την κατάσταση του νου, ο οποίος είναι επίσης ένα φαινόμενο.
Θυμίζω πως είμαστε η Συνειδητότητα που εκφράζεται μέσα από το σώμα και το νου, αλλά εξ αιτίας της άγνοιας και της ταύτισης μας με το σώμα, ξεχάσαμε ότι είμαστε η Συνειδητότητα (Θεϊκό πνεύμα) και ζούμε ως σώματα.
Όντας ταυτισμένοι με το σώμα και τον νου ζούμε την ψευδαίσθηση των φαινομένων και του χρόνου και δεν βιώνουμε με καθαρότητα την άχρονη Συνειδητότητα που είναι η μόνη αλήθεια, πάντα παρούσα, ειρηνική, ελεύθερη και ευδαιμονούσα.
