Ο Κρυφός Ρατσισμός και η Εσωτερική Ουσία
του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ www.armonikizoi.com/greek
Στο πείραμα η δασκάλα είπε στα παιδιά, σήμερα όλα τα παιδιά με καφέ μάτια θα είναι κατώτερα, λιγότερο άξια και θα έχουν λιγότερα δικαιώματα. Όλα τα παιδιά με καφέ μάτια φορούσαν μαύρα μαντίλια. Τα άλλα παιδιά και η δασκάλα τους, συμπεριφέρθηκαν σε αυτά σαν να είναι κατώτερα.
Την επόμενη μέρα το άλλαξε και τα παιδιά με μπλε μάτια ήταν κατωτέρα με τους ίδιους περιορισμούς.
Τα παιδιά που ήταν «κατώτερα» είχαν πολύ χαμηλότερη απόδοση σε σχέση με τα παιδιά που ήταν «ανωτέρα» και στις δύο περιπτώσεις. Τα «κατώτερα» παιδιά έδειξαν ξεκάθαρα αίσθηση κατάθλιψης και συναισθηματικό πόνο.
Την τρίτη μέρα το συζητήσανε και ρώτησε τα παιδιά πως ένοιωσαν και αν έχουν καταλάβει ότι ο ρατσισμός είναι λάθος και δεν είναι δυνατόν να αξίζει κάποιος λιγότερο ή περισσότερο λόγω του χρώματος των ματιών. Το καταλάβανε πολύ καλά. Μετά ρώτησε: «τότε είναι δυνατόν ο άνθρωπος να αξίζει περισσότερα ή λιγότερα λόγω του χρώματος του δέρματος του»; Τα παιδιά φώναξαν, «ΟΧΙ».
Πιστεύω, ότι θα θυμηθούν το μάθημα αυτό.
Σε κάποιο βαθμό, είμαστε όλοι ρατσιστές. Όλοι αξιολογούμε και κρίνουμε τους άλλους με κάποια εξωτερικά κριτήρια.
Την τρίτη μέρα το συζητήσανε και ρώτησε τα παιδιά πως ένοιωσαν και αν έχουν καταλάβει ότι ο ρατσισμός είναι λάθος και δεν είναι δυνατόν να αξίζει κάποιος λιγότερο ή περισσότερο λόγω του χρώματος των ματιών. Το καταλάβανε πολύ καλά. Μετά ρώτησε: «τότε είναι δυνατόν ο άνθρωπος να αξίζει περισσότερα ή λιγότερα λόγω του χρώματος του δέρματος του»; Τα παιδιά φώναξαν, «ΟΧΙ».
Πιστεύω, ότι θα θυμηθούν το μάθημα αυτό.
Σε κάποιο βαθμό, είμαστε όλοι ρατσιστές. Όλοι αξιολογούμε και κρίνουμε τους άλλους με κάποια εξωτερικά κριτήρια.
Τα πιο συνηθισμένα κριτήρια είναι, το χρώμα του δέρματος, η εθνικότητα και η θρησκεία.
Ο ρατσισμός είναι η τάση να νομίζουμε, ότι ξέρουμε κάποιον λόγω της «ομάδας» που ανήκει ή της ομάδας που εμείς τον κατατάσσουμε.
Δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά. Δεν ξέρουμε τι σκέφτεται και δεν μας ενδιαφέρει τι νιώθει και τι χρειάζεται. Απλώς πιστεύουμε, ότι γνωρίζουμε τον χαρακτήρα του και την συμπεριφορά του και πάνω από όλα, την «αξία» και την «σημασία» του και αν μπορούμε να τον εμπιστευτούμε, επειδή τον έχουμε κατατάξει σε μια ομάδα που έχουμε στον προγραμματισμένο νου μας. Έχουμε διαμορφώσει μια γνώμη για αυτόν, πολλές φορές βασισμένη πάνω σε αυτά που έχουμε ακούσει από τους άλλους και ίσως ακόμα σαν παιδιά από ανθρώπους με ανασφάλεια και περιορισμένη αντίληψη.
Αυτοί που έχουν μια προκατειλημμένη γνώμη για τον άλλο, πολύ πιθανόν δεν έχουν καν πείρα και επαφή με αυτόν ή ακόμα με την ομάδα που κρίνουν.
Είναι ένας εντελώς επιφανειακός τρόπος σκέψης όπου λείπει το βάθος και η ικανότητα, να δούμε τον άλλο σαν συνάνθρωπο επειδή σταματάμε στην επιφάνεια και νομίζουμε ότι τον ξέρουμε.
Είναι επίσης ρατσισμός και προκατάληψη όταν δίνουμε μεγαλύτερη αξία και σημασία σε μερικούς και όχι σε άλλους λόγω της κοινωνικής τους θέσης ή την παιδεία τους. Θεωρούμε, ότι πρέπει να έχουμε μεγαλύτερο σεβασμό για μερικούς και λιγότερο για άλλους.
Πιθανόν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε ρατσιστές. Και ρωτάω. Βλέπουμε όλους το ίδιο;
Ο ρατσισμός είναι η τάση να νομίζουμε, ότι ξέρουμε κάποιον λόγω της «ομάδας» που ανήκει ή της ομάδας που εμείς τον κατατάσσουμε.
Δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά. Δεν ξέρουμε τι σκέφτεται και δεν μας ενδιαφέρει τι νιώθει και τι χρειάζεται. Απλώς πιστεύουμε, ότι γνωρίζουμε τον χαρακτήρα του και την συμπεριφορά του και πάνω από όλα, την «αξία» και την «σημασία» του και αν μπορούμε να τον εμπιστευτούμε, επειδή τον έχουμε κατατάξει σε μια ομάδα που έχουμε στον προγραμματισμένο νου μας. Έχουμε διαμορφώσει μια γνώμη για αυτόν, πολλές φορές βασισμένη πάνω σε αυτά που έχουμε ακούσει από τους άλλους και ίσως ακόμα σαν παιδιά από ανθρώπους με ανασφάλεια και περιορισμένη αντίληψη.
Αυτοί που έχουν μια προκατειλημμένη γνώμη για τον άλλο, πολύ πιθανόν δεν έχουν καν πείρα και επαφή με αυτόν ή ακόμα με την ομάδα που κρίνουν.
Είναι ένας εντελώς επιφανειακός τρόπος σκέψης όπου λείπει το βάθος και η ικανότητα, να δούμε τον άλλο σαν συνάνθρωπο επειδή σταματάμε στην επιφάνεια και νομίζουμε ότι τον ξέρουμε.
Είναι επίσης ρατσισμός και προκατάληψη όταν δίνουμε μεγαλύτερη αξία και σημασία σε μερικούς και όχι σε άλλους λόγω της κοινωνικής τους θέσης ή την παιδεία τους. Θεωρούμε, ότι πρέπει να έχουμε μεγαλύτερο σεβασμό για μερικούς και λιγότερο για άλλους.
Πιθανόν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε ρατσιστές. Και ρωτάω. Βλέπουμε όλους το ίδιο;
Υπάρχουν πολλές άλλες μορφές ρατσισμού έκτος από το δέρμα, η εθνικότητα και η θρησκεία - αν πράγματι είμαστε ελεύθεροι από αυτά και νιώθουμε την ίδια ενότητα με τους Αφρικανούς, τους Μουσουλμάνους, τους Αλβανούς, τους Αμερικάνους, τους Τούρκους, τους Γερμανούς, τους Εβραίους, τους Κινέζους, τους Τσιγγάνους κ.α. Νιώθουμε;
Υπάρχει ρατσισμός προς άλλους λόγω του επαγγέλματος τους. Νιώθουμε την ίδια αποδοχή, ενότητα και αγάπη προς του παπάδες, την αστυνομία, τους βουλευτές, τους τραπεζίτες, τους τραγουδιστές, τους ποδοσφαιριστές, τους ηθοποιούς, τους δικηγόρους, τους δασκάλους, τους ταξιτζήδες, τους γιατρούς;
Νιώθουμε την ίδια ενότητα και αγάπη προς τους πλούσιους και τους φτωχούς, τους καθηγητές και τους μαθητές, με αυτούς με ντοκτορά και με αυτούς που δεν έχουν πάει σχολείο ποτέ;
Νιώθουμε το ίδιο προς τον καθέναν ανεξάρτητα από το πολιτικό κόμμα που ανήκει;
Και αν είναι από άλλη ομάδα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, νιώθουμε το ίδιο;
Προς τους ομοφυλόφιλους -άνδρες και γυναίκες, νιώθουμε το ίδιο, όπως με τους ετερόφυλους;
Προς κάθε άνθρωπο από κάθε ζώδιο - ή νομίζουμε ότι τον ξέρουμε επειδή γνωρίζουμε το ζώδιο του;
Προς θρησκευόμενους κάθε πίστης και επίσης προς άθεους;
Υπάρχει ρατσισμός προς άλλους λόγω του επαγγέλματος τους. Νιώθουμε την ίδια αποδοχή, ενότητα και αγάπη προς του παπάδες, την αστυνομία, τους βουλευτές, τους τραπεζίτες, τους τραγουδιστές, τους ποδοσφαιριστές, τους ηθοποιούς, τους δικηγόρους, τους δασκάλους, τους ταξιτζήδες, τους γιατρούς;
Νιώθουμε την ίδια ενότητα και αγάπη προς τους πλούσιους και τους φτωχούς, τους καθηγητές και τους μαθητές, με αυτούς με ντοκτορά και με αυτούς που δεν έχουν πάει σχολείο ποτέ;
Νιώθουμε το ίδιο προς τον καθέναν ανεξάρτητα από το πολιτικό κόμμα που ανήκει;
Και αν είναι από άλλη ομάδα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, νιώθουμε το ίδιο;
Προς τους ομοφυλόφιλους -άνδρες και γυναίκες, νιώθουμε το ίδιο, όπως με τους ετερόφυλους;
Προς κάθε άνθρωπο από κάθε ζώδιο - ή νομίζουμε ότι τον ξέρουμε επειδή γνωρίζουμε το ζώδιο του;
Προς θρησκευόμενους κάθε πίστης και επίσης προς άθεους;
Έχουμε την ίδια αντίληψη και σεβασμό προς αυτούς που είναι υπέρβαροι, λεπτοί, «όμορφοι» και «άσχημοι» (με την υποκειμενική αντίληψη του καθενός μας);
Προς αυτούς σε μεγάλη, μέση και μικρή ηλικία, νιώθουμε τον ίδιο σεβασμό και δίνουμε την ίδια σημασία;
Η ανάγκη να κατατάξουμε έναν άνθρωπο σε μια ομάδα προέρχεται από την ανάγκη μας για ασφάλεια, άμυνα και αξία. Νιώθουμε, ότι είναι πιο εύκολο και «ασφαλές» να βγάζουμε γενικά συμπεράσματα παρά να κινδυνεύσουμε να γνωρίσουμε τον καθένα σαν μοναδική έκφραση μίας οικουμενικής συνειδητότητας.
Έχουμε επίσης ανάγκη να νιώθουμε ότι αξίζουμε επειδή είμαστε ανώτεροι, προφανώς επειδή πιστεύουμε ότι οι άλλοι είναι κατώτεροι ή λιγότερο καλοί, ικανοί ή ηθικοί. Η αμφιβολία για την ασφάλεια και την αξία μας είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την ανάγκη μας να κατατάξουμε τον άλλον σε μία ομάδα.
Μέσα σε κάθε άνθρωπο από κάθε χρώμα, έθνος, θρησκεία, δόγμα, κοινωνική τάξη, επάγγελμα, ζώδιο, κοινωνική θέση, οικονομική κατάσταση, εμφάνιση και ότι άλλο μπορεί να παρατηρούμε, υπάρχει μία ανθρώπινη συνειδητότητα η οποία αναζητάει σεβασμό, αγάπη και ίσες ευκαιρίες να δημιουργήσει μια ζωή με ευημερία και ευτυχία.
Υπάρχει ένας άνθρωπος ακριβώς σαν εμάς που έχει μια μητέρα και έναν πάτερα, ίσως αδέλφια και παιδιά. Που έχει φόβους και επιθυμίες. Όποιος και να είναι χρειάζεται, ακριβώς όπως εμάς, φαγητό, αέρα, νερό και στέγη. Όλοι έχουν ανάγκη να πίνουμε νερό, να πάνε στην τουαλέτα και να κοιμηθούν το βράδυ.
Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από τα ίδια όργανα, κύτταρα, μόρια, άτομα και υποατομικά σωματίδια. Είμαστε όλοι εκφράσεις μίας ενέργειας.
Μέσα στον ύπνο μας, όλοι φτάνουμε στο βαθύ ύπνο όπου δεν υπάρχουν καν σκέψεις ή όνειρα και είμαστε όλοι μια αδιαίρετη συνειδητότητα.
Είμαστε όλοι εκφράσεις μίας συνειδητότητας η οποία εκφράζεται με 6 δισεκατομμύρια ανθρώπινες εκδοχές. Πίσω από τον καθένα είναι η ίδια συνειδητότητα, που είναι πίσω από τον δικό μου νου και ύπαρξη.
Είναι ανάγκη να συντονιστούμε με την ουσία του καθενός και του εαυτού μας.
Προς αυτούς σε μεγάλη, μέση και μικρή ηλικία, νιώθουμε τον ίδιο σεβασμό και δίνουμε την ίδια σημασία;
Η ανάγκη να κατατάξουμε έναν άνθρωπο σε μια ομάδα προέρχεται από την ανάγκη μας για ασφάλεια, άμυνα και αξία. Νιώθουμε, ότι είναι πιο εύκολο και «ασφαλές» να βγάζουμε γενικά συμπεράσματα παρά να κινδυνεύσουμε να γνωρίσουμε τον καθένα σαν μοναδική έκφραση μίας οικουμενικής συνειδητότητας.
Έχουμε επίσης ανάγκη να νιώθουμε ότι αξίζουμε επειδή είμαστε ανώτεροι, προφανώς επειδή πιστεύουμε ότι οι άλλοι είναι κατώτεροι ή λιγότερο καλοί, ικανοί ή ηθικοί. Η αμφιβολία για την ασφάλεια και την αξία μας είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την ανάγκη μας να κατατάξουμε τον άλλον σε μία ομάδα.
Μέσα σε κάθε άνθρωπο από κάθε χρώμα, έθνος, θρησκεία, δόγμα, κοινωνική τάξη, επάγγελμα, ζώδιο, κοινωνική θέση, οικονομική κατάσταση, εμφάνιση και ότι άλλο μπορεί να παρατηρούμε, υπάρχει μία ανθρώπινη συνειδητότητα η οποία αναζητάει σεβασμό, αγάπη και ίσες ευκαιρίες να δημιουργήσει μια ζωή με ευημερία και ευτυχία.
Υπάρχει ένας άνθρωπος ακριβώς σαν εμάς που έχει μια μητέρα και έναν πάτερα, ίσως αδέλφια και παιδιά. Που έχει φόβους και επιθυμίες. Όποιος και να είναι χρειάζεται, ακριβώς όπως εμάς, φαγητό, αέρα, νερό και στέγη. Όλοι έχουν ανάγκη να πίνουμε νερό, να πάνε στην τουαλέτα και να κοιμηθούν το βράδυ.
Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από τα ίδια όργανα, κύτταρα, μόρια, άτομα και υποατομικά σωματίδια. Είμαστε όλοι εκφράσεις μίας ενέργειας.
Μέσα στον ύπνο μας, όλοι φτάνουμε στο βαθύ ύπνο όπου δεν υπάρχουν καν σκέψεις ή όνειρα και είμαστε όλοι μια αδιαίρετη συνειδητότητα.
Είμαστε όλοι εκφράσεις μίας συνειδητότητας η οποία εκφράζεται με 6 δισεκατομμύρια ανθρώπινες εκδοχές. Πίσω από τον καθένα είναι η ίδια συνειδητότητα, που είναι πίσω από τον δικό μου νου και ύπαρξη.
Είναι ανάγκη να συντονιστούμε με την ουσία του καθενός και του εαυτού μας.
Η ουσία μου, είναι η ουσία του άλλου.
Είναι ώρα να αφήσουμε την προκατάληψη και να δούμε τον καθένα σαν αδελφό και αδελφή στην μια ανθρώπινη οικογένεια. Να τον κατανοήσουμε, να τον δεχτούμε και να ενδιαφερόμαστε για τον καθένα σαν αδελφό.
Ο Χριστός το ξεκαθάρισε αυτό επανειλημμένα όταν τους δέχτηκε όλους και ήταν αυστηρός μόνο με αυτούς που νομίζανε ότι ήταν ανώτεροι από τους άλλους. Στο Ευαγγέλιο Ματθαίος 25,42 ο Θεός λέει στους ανθρώπους, «όταν ήμουν χωρίς ρούχα, χωρίς φαγητό και μέσα στην φυλακή, δεν ήλθες να με βοηθήσεις.» Εννοώντας ότι ο ίδιος ο Θεός είναι μέσα στον καθένα που συναντάμε - ακόμα και σ’ αυτόν που είναι στην φυλακή και έχει κάνει κάποιο έγκλημα. Μπορεί να μην αξίζει ελευθερία και εμπιστοσύνη, αλλά αξίζει αγάπη και σεβασμό.
Ας επικεντρωθούμε στην αιώνια ουσία του καθενός και όχι στην προσωρινή μορφή που παίρνει σαν πείραμα μέσα στην υλική διάσταση.
Να Είστε όλοι Πάντα καλά.
