Ομ! ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΩ ~ Atman Nityananda

ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΩ

Το κατώτερο ρατζασοταμασικό εγώ είναι ο ψυχολογικός παράγοντας που μας κρατάει ταυτισμένους με το σώμα, και είναι η αιτία των προσκολλήσεων, συναισθηματικής και νοητικής, δυσαρμονίας,  μιζέριας και δυστυχίας και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο.

 Όσο ζει κανείς ταυτισμένος με το εγώ του, δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι κάτι που λειτουργεί αυτόματα, μηχανικά και παρασιτικά μέσα στον ψυχισμό του. Όσο πιο δυνατό είναι το εγώ τόσο μεγαλύτερος ο ύπνος και η ασυνειδησία. Ούτε καν περνάει απ’ το μυαλό του ότι πρόκειται για κάτι παρείσακτο, για έναν ψυχολογικό ιό ο οποίος τον κρατάει κοιμισμένο και δυστυχισμένο.

Το εγώ είναι πολυσχιδές, αλλά έχει ως βάση την επιθυμία από την οποία προέρχονται όλες οι άλλες εγωϊκές ή εγωιστικές τάσεις.

Από το ο εγώ δημιουργείται η ταύτιση με το σώμα και το νου (βιώνουμε ότι είμαστε το σώμα και ο νους), καθώς επίσης και όλες οι υπόλοιπες ταυτίσεις και η  αίσθηση ξεχωριστότητας από τους συνανθρώπους μας, τον κόσμο και τον Θεό. Το εγώ είναι ο παράγοντας που δημιουργεί όλες τις ταυτίσεις. Τις ταυτίσεις με το σώμα, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις απόψεις μας, με πρόσωπα, πράγματα, ομάδες, πολιτικά κόμματα, θρησκείες, ιδεολογίες κ.λπ..

Η ταύτιση με το σώμα και το νου και οι επιθυμίες να κατέχουμε και να απολαμβάνουμε τα αντικείμενα δημιουργεί τη ψυχαναγκαστική ανάγκη να νιώθουμε ανώτεροι, σπουδαιότεροι, καλύτεροι από τους συνανθρώπους μας (υπερηφάνεια).

Ενώ κατ’ ουσία είμαστε ένα με τον Θεό και με όλο το σύμπαν, εξ αιτίας του εγώ βιώνουμε τον εαυτό μας ως ξεχωριστό από τον θεό και τους συνανθρώπους μας. Εξ αιτίας του εγώ βλέπουμε τους άλλους ανθρώπους και δημιουργήματα σαν εχθρούς ή φίλους ανάλογα με το αν είναι ευνοϊκά προσκείμενοι ή όχι προς εμάς, τις φιλοδοξίες μας και τις επιθυμίες μας.

Η λησμονιά της αθάνατης φύσης μας, η ταύτιση με το σώμα και τον νου και η αίσθηση ξεχωριστότητας από τον Θεό  δημιουργεί το φόβο του θανάτου και την ανασφάλεια. Η επιθυμία, ο φόβος, η ανασφάλεια, ο θυμός σε όλες τους τις παραλλαγές και οι προσκολλήσεις είναι αυτά που κυριαρχούν καθημερινά στον ψυχισμό αυτών  που είναι ταυτισμένοι (της πλειοψηφίας) με το εγώ και το σώμα.

Η  επιθυμία για απόλαυση και κοσμικές επιτυχίες, η ξεχωριστότητα από το Θεό και τον κόσμο, ο φόβος, η ψευδαίσθηση 'είμαι το σώμα' και η ψυχαναγκαστική ανάγκη να νιώθουμε ανώτεροι είναι η βάση πάνω στην οποία αναπτύσσεται όλος ο εγωϊκός μηχανισμός.

Μερικές από τις εκφράσεις του εγώ είναι:

Θυμός, επιθετικότητα, μίσος, υπερηφάνεια, απληστία, φιλαργυρία, λαγνεία, λαιμαργία, φιλοδοξία, κατάκριση, ανυπομονησία, φλυαρία, υπερκαταναλωτισμός, θλίψη, ζήλια, απαισιοδοξία, σύγκριση, παράπονα, πικρία, κατάθλιψη, ενοχές, βαρεμάρα, έλλειψη ικανοποίησης, έλλειψη πληρότητας, ανησυχία, άγχος, στρες, κατανάλωση καπνού και αλκοόλ, χρήση ναρκωτικών και εθισμοί σε αυτά, τελειομανία, εργασιομανία, έλεγχος των άλλων, κυριαρχία στους άλλους, κακοποίηση ανθρώπων-ζώων-περιβάλλοντος, μυθομανία, παράνοια, μεγαλομανία, καχυποψία, συκοφαντία, ψέμα, αρέσκεια-απαρέσκεια, έλξη-απώθηση…

Όλα αυτά ενυπάρχουν στον ψυχισμό όλων των γήινων και δημιουργούν όλο το χάος, τις συγκρούσεις, τις καταστροφές και τη δυστυχία που βλέπουμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο σε όλο τον κόσμο.

Πως το εγώ μας υπνωτίζει για να συνεχίζει να ζει στον ψυχισμό μας

Ο εγωϊκός μηχανισμός λειτουργεί σαν μια  ανεξάρτητη από την θέληση μας και την συνείδηση μας οντότητα και  δεν θέλει να χάσει την κυριαρχία του επάνω μας διότι ζει και τρέφεται χρησιμοποιώντας το σώμα, το νου και την ενέργειά μας.

Χρησιμοποιεί διάφορα τεχνάσματα για να μην επιτρέπει στο συνειδητό νου (διάνοια-Μπούντι στα σανσκριτικά) και στη διάκριση να  αντιληφθούν πως είναι κάτι ξένο και παρασιτικό στον ψυχισμό μας, διότι έτσι θα χάσει την εξουσία του που ασκεί επάνω μας και συνεπώς δεν θα μπορεί πιά να χρησιμοποιεί την ενέργεια μας και τον νου μας για να συνεχίζει να ζει μηχανικά μέσα μας ικανοποιώντας τι επιθυμίες τους και τις απολαύσεις του..

Το εγώ τρέφεται κάθε φορά που εκδηλώνεται και ταυτιζόμαστε με αυτό. Για να μην χάσει  την κυριαρχία του επάνω μας μας κρατάει σε κατάσταση ταύτισης και μας εμποδίζει με κάθε τρόπο (χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους και τεχνάσματα) να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι κάτι παρείσακτο μέσα μας, μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε αυτό, ότι είμαστε Θεϊκό πνεύμα, αιώνιο, αθάνατο πάντα ελεύθερο, ειρηνικό και ευδαίμων.

Εδώ θα αναφέρω κάποια από αυτά

Το εγώ μας εξαπατά κάνοντάς μας να νιώθουμε και να πιστεύουμε ότι είμαστε αυτό.

Μας εξαπατά παραλλάσσοντας, αφαιρώντας ή προσθέτοντας και παρερμηνεύοντας αυτό που συμβαίνει ή αυτό που νιώθουμε.

Μας εξαπατά μέσα από τις ταυτίσεις και την  φαντασία.

Μας κρατά ταυτισμένους (εγκλωβισμένους) με αυτό Κάνοντας μας να νιώθουμε φόβο και ενοχές

Μας εξαπατά με το να προβάλλει στους άλλους τη δική μας νοητική ή συναισθηματική κατάσταση

Ενδυναμώνεται και μας κάνει να νοιώθουμε ξεχωριστοί από τους άλλους κριτικάροντας ή κατηγορώντας τους άλλους, με το να παραπονιόμαστε στους άλλους και να συγκρινόμαστε με τους άλλους.

Μας κρατάει εγκλωβισμένους και ταυτισμένους με αυτό και δεν μας αφήνει να κάνουμε μια συστηματική εργασία να το εξαλείψουμε με τους παρακάτω τρόπους

Με το να μας κάνει:

- να νιώθουμε ανικανοποίητοι, ανήσυχοι, ανεπαρκείς ή ελλιπείς

- να μην παραδεχόμαστε ότι έχουμε κάποια αρνητική ιδιότητα ή εγώ

- να αναβάλλουμε αυτό που έχουμε να κάνουμε τώρα

- να μη θέλουμε ή να φοβόμαστε να δούμε το ελάττωμα ή το εγώ

- να κατηγορούμε ή να δικαιολογούμε τον εαυτό (εγώ) μας

- να ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους για αυτό που βιώνουμε

- να λέμε ότι και οι άλλοι κάνουν (ή έχουν) ότι και εμείς

- να απογοητευόμαστε

- να νομίζουμε ότι είμαστε αδύναμοι και δεν μπορούμε να εξαλείψουμε το εγώ

- να πιστεύουμε ότι δεν είναι για εμάς η πνευματική άσκηση

- να πιστεύουμε ότι αυτό που λέμε ή κάνουμε είναι κάτι καλό, (δηλ. ότι αυτό που κάνουμε ή λέμε είναι για το καλό μας ή για το καλό των άλλων, ενώ δεν είναι).

- Κάνοντας μας να αντιμετωπίζουμε ότι συμβαίνει στο τώρα, ως μέσο, εχθρό ή εμπόδιο,. Με αυτόν τον τρόπο  το εγώ αντιστέκεται σε αυτό που συμβαίνει κάθε στιγμή, αντιδρά με δυσαρέσκεια, θυμό, κ.λπ. και ισχυροποιείται.

Σημείωση

Σύμφωνα με κάποιους πνευματικούς δασκάλους (όπως ο Σαμέλ Αούν Βεόρ και  ο Παραμαχάνσα Γιοκανάντα) η δημιουργία αυτού του κατώτερου παρασιτικού εγώ δημιουργήθηκε από την λανθασμένη χρήση της σεξουαλικής ενέργειας

Το εγώ δημιουργήθηκε από την  πόλωση και κρυσταλλοποίηση της σεξουαλικής ενέργειας στο ενεργειακό σώμα εξ αιτίας της ερωτικής πράξης με οργασμό. Καθώς η σεξουαλική ενέργεια κινείται μέσω του οργασμού προς τα έξω έχει σαν αποτέλεσμα και ο νους και το πράνα και η επίγνωση να κινηθούν προς τα έξω. Έτσι ο νους γίνεται εξωστρεφής και σταδιακά προσκολλάται και ταυτίζεται με τα αντικείμενα των αισθήσεων αναζητώντας την απόλαυση σε αυτά. Συνέχεια αυτού είναι η ταύτιση με το σώμα και η ανάπτυξη του εγώ με όλα του τα παρακλάδια (υπερηφάνεια, ζήλια, θυμός, λαιμαργία, μίσος, κ.λπ.). Για αυτό σε όλα τα πνευματικά μονοπάτια η σεξουαλική αγνότητα και η μετατροπή της σεξουαλικής ενέργειας, μέσω ταντρικών πρακτικών για τα ζευγάρια ή ειδικών ασκήσεων για άγαμους, είναι κεντρικό μέρος της άσκησης.

Ο Σαμαέλ Αούν Βεόρ και ο Γκουρτζίεφ αναφέρουν επίσης ότι εκτός από την σεξουαλική πράξη με οργασμό όπως προανέφερα, αιτία για την κρυσταλλοποίηση του εγωικού μηχανισμού στο ψυχισμό του ανθρώπου ήταν το όργανο Κουνταρτικουαδόρ ή Κουνταμπάφερ που χωρίς τη θέληση τους υποχρεώθηκαν να αναπτύξουν στα σώματα τους τα ανθρώπινα όντα χιλιάδες χρόνια πριν στην Λεμούρια φυλή.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ Μέρος Ι ~ Nityananda Atman

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ Μέρος Ι

Είμαστε αιώνια ύπαρξη, αγνή συνειδητότητα, άπειρη ευδαιμονία. (SAT-CHIT-ANANDA)

Η ευτυχία είναι ιδιότητα της αληθινής μας φύσης. Αν δεν τη βρούμε μέσα μας δεν πρόκειται να τη βρούμε πουθενά έξω από εμάς.

Ο Θεός (αγνή συνειδητότητα) διαπερνάει και διαποτίζει τα πάντα σε όλο το σύμπαν και προφανώς τον ίδιο μας τον εαυτό (στην ουσία είναι ο Εαυτός μας). Είναι μέσα από εμάς και έξω από εμάς. Κατοικεί στην καρδιά μας. Είναι η καρδιά μας. Είναι πιο κοντά από οτιδήποτε άλλο σε αυτό τον κόσμο, ακόμη και από την ίδια μας την αναπνοή. Αν δεν μπορέσουμε να τον αναγνωρίσουμε εκεί πως μπορούμε να τον βρούμε οπουδήποτε αλλού έξω από εμάς;

Ο νους και το σώμα μας είναι πεπερασμένα η ψυχή μας είναι αθάνατη. Η ύπαρξη του νου και των αισθήσεων οφείλεται στην πνευματική μας αρχή. Δεν είναι αυθύπαρκτα σε αντίθεση με τον αληθινό μας εαυτό που είναι αυτοδημιούργητος και αυτόφωτος.

Ο νους μας είναι ένα εργαλείο όπως και το σώμα που επιτρέπουν στην ψυχή να έχει εμπειρίες από αυτό το κόσμο με απώτερο σκοπό να συνειδητοποιήσουμε τελικά ότι όλα είναι φως και αγάπη.

Εξ αιτίας της άγνοιας της αλήθειας και της προσκόλλησης στο σώμα το νου και τις αισθήσεις ο νους έχει διαστρεβλωθεί και αντί να είναι εργαλείο που μας βοηθάει να είμαστε ενωμένοι με την αλήθεια, το φως, την αγάπη, την ευτυχία έχει γίνει το μεγαλύτερο εμπόδιο. Έχει γίνει ο δυνάστης μας και η πηγή της δυστυχίας μας.

Το «Εγώ» και το «Δικό Μου» η αρέσκεια και η απαρέσκεια (έλξη- αποστροφή), οι επιθυμίες για απολαύσεις που είναι οι κύριες εκφράσεις του εγωικού νου, είναι εμπόδια στην αρμονία την ευτυχία και την ενότητα με τους ανθρώπους, το περιβάλλον, το σύμπαν και το Θεό.

Όλοι είμαστε συνοδοιπόροι στο ταξίδι προς το φως και την αγάπη, η αλληλοβοήθεια και η αρμονική συνύπαρξη κάνει αυτό το ταξίδι ευκολότερο και ομορφότερο.

Εξ αιτίας του εγωικού μηχανισμού ο νους διαστρεβλώνει τις εντυπώσεις και τις πληροφορίες, ερμηνεύοντας τις με λανθασμένο τρόπο. Έτσι δεν έχουμε μια πραγματική αντίληψη (εικόνα) για τον εαυτό μας, τους άλλους και τον κόσμο.Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι η υποκειμενική μας πραγματικότητα που είναι λιγότερο ή περισσότερο μακριά από την αλήθεια.

Ο κόσμος που βλέπουμε δεν είναι ο ίδιος με αυτό που βλέπουν και οι άλλοι. Στον κόσμο προβάλουμε σαν αντανάκλαση την εσωτερική υποκειμενική μας πραγματικότητα.

Μονο ένας νους απαλλαγμένος από τις αρνητικές νοητικές, συναισθηματικές ιδιότητες και τις πεποιθήσεις μπορεί να αντιληφθεί την αλήθεια. Όσο ο νους θα εξαγνίζεται τόσο περισσότερο καθαρά θα μπορεί να δει τα πράγματα και τόσο περισσότερο ευτυχία μπορούμε να βιώνουμε.

Ότι αντιλαμβανόμαστε (ότι έχουμε) μέσα μας, αυτό μόνο μπορούμε να δούμε και έξω από εμάς. Ότι βλέπουμε στους άλλους δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο εαυτός μας. Αναγνωρίζουμε στους άλλους τα θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά που κουβαλάμε μέσα μας.


Αν αναγνωρίζουμε μέσα μας την αγάπη τότε μόνο μπορούμε να την δούμε και έξω από εμάς. Όταν μέσα μας συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε πνεύμα αθάνατο και όχι απλά σώμα-νους τότε και μόνο θα αντιλαμβανόμαστε το πνεύμα σε όλη την δημιουργία, σε όλους και σε όλα.


Όλα αυτά για τα οποία παραπονιόμαστε και κρίνουμε στους άλλους τα κουβαλάμε μέσα μας απλά αδυνατούμε ή φοβόμαστε να τα δούμε. Ίσως προς το παρόν να μην είμαστε αρκετά ώριμοι να τα δούμε και να εργαστούμε ώστε να  απελευθερωθούμε από αυτά.

Αν θέλουμε όμως να ζούμε σε ένωση και αρμονία με με το Θεό και τα άλλα δημιουργήματα,  απαιτείται να εξαγνίσουμε το νου και να τον μεταμορφώσουμε. Η μεταμόρφωση του νου και η επαφή με τον ανώτερο εαυτό μας ( το Είναι μας) είναι απαραίτητα για να βρούμε εσωτερική γαλήνη, ειρήνη, ευτυχία και αρμονία.

Μόνο ένας νους αγνός μπορεί να είναι γαλήνιος, μόνο ένας γαλήνιος νους μπορεί να καθρεπτίσει και να συνειδητοποιήσει την αλήθεια που η φύση της είναι αδιατάραχτη ειρήνη και άπειρη μακαριότητα. Μόνο στην ενότητα και όχι στην διαίρεση μπορούμε να νοιώσουμε αληθινά ευτυχισμένοι.

Ο νους μπορεί να μεταμορφωθεί με την εξάλειψη των αρνητικών νοητικών και συναισθηματικών ιδιοτήτων, των λανθασμένων πεποιθήσεων, των μηχανικών σκέψεων και συναισθημάτων, την ανάπτυξη θετικών ιδιοτήτων ή αρετών και με τον εστιασμό του στην εσωτερική μας αλήθεια..

Αυτό απαιτεί μακρόχρονη συστηματική άσκηση με την καθοδήγηση δασκάλου ή κάποιου που έχει διατρέξει την ίδια πορεία και έχει αποκτήσει αρκετά καλό επίπεδο συνειδητότητας και κατανόησης σχετικά με την εργασία.

Αυτή η προσπάθεια όμως είναι καθαρά προσωπική υπόθεση, κανείς άλλος δεν μπορέι να κάνει αυτή την εργασία για εμάς. Ο δάσκαλος ή τα βιβλία μπορεί να μας δείξουν τον δρόμο αλλά εμείς πρέπει να τον διαβούμε. Το αν θα προχωρήσουμε ή όχι στο μονοπάτι της αυτογνωσίας εξαρτάται από το πόσο πραγματικά το θέλουμε.


Ποθούμε όμως ολόκαρδα να γυρίσουμε στην ιθάκη, στην πηγή από την οποία ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι στον κόσμο των μορφών, θέλουμε να εγκαταλείψουμε τις ψευδαισθήσει μας; Θέλουμε να μάθουμε ποιοί ή τι στα αλήθεια είμαστε;

Είναι αλήθεια ότι έχουμε πολλά αντιφατικά κομμάτια στο νου μας τα οποία λειτουργούν ανεξάρτητα από τη θέληση μας και δρουν κάτω από τη συνειδητότητα μας. Πολλά από αυτά μπορεί να είναι πολύ αρνητικά για μας και για τους άλλους. Το ότι δεν τα αντιλαμβανόμαστε δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.

Δεν ωφελεί να κατηγορούμε τον εαυτό μας, να νοιώθουμε ενοχές, να απορρίπτουμε τον εαυτό μας, να πιστεύουμε ότι δεν αξίζουμε και ότι δεν μας αξίζει η αγάπη.

Είναι ουσιαστικό και αναγκαίο να αποδεχτούμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι.

Αυτοαποδοχή σημαίνει να συμφιλιωθούμε με το σώμα μας, τα νοητικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά και ιδιότητες μας. Να μην νοιώθουμε θυμό, μίσος, κατωτερότητα, ντροπή κ.λπ. επειδή έχουμε αρνητικές ιδιότητες στο νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο. Να μην αντιδρούμε αρνητικά για τα λάθη και τις αδυναμίες μας. να μην νοιλώθουμε άσχημα με το σώμα μας.

Αυτό σταματάει την εσωτερική σύγκρουση και μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλο το δυναμικό και την ενέργεια μας για την αυτοβελτίωση μας. Χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις βιώνουμε περισσότερη εσωτερική γαλήνη, ειρήνη, χαρά και ικανοποίηση από τις εμπειρίες της ζωής και την στάση μας απέναντι στις διάφορες καταστάσεις.

Είναι σημαντικό επίσης να μάθουμε να αποδεχόμαστε (να μην αντιδρούμε αρνητικά) τις εξωτερικές καταστάσεις έτσι όπως αυτές έρχονται και να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε σχετικά με αυτές. Η αντίσταση, η δυσανασχέτηση, τα παράπονα και κάθε αρνητική νοητική και συναισθηματική αντίδραση στην εξωτερική κατάσταση απλά προκαλούν δυστυχία και δεν λύνουν το πρόβλημα.

 Ο άνθρωπος είναι ον μίμησης και συνήθειας.

Η συναναστροφή με ενάρετους και σοφούς ανθρώπους (που έχουν θετικές ιδιότητες και χαρακτηριστικά και θετική δόνηση) μας βοηθάει μέσω της μίμησης  και της μεταβίβασης της δόνησης να αναπτύξουμε και εμείς αυτά τα χαρακτηριστικά και να προχωρήσουμε προς την ευτυχία και το φως. Αντίθετα η συναναστροφή με αρνητικούς ανθρώπους, με κακές συνήθειες και χαμηλή δόνηση είναι καταστροφικά για την εξέλιξη μας. Μας κατεβάζουν σε ένα χαμηλό επίπεδο συνειδητότητας που συνοδεύεται από δυστυχία, εσωτερικές και εξωτερικές διαμάχες και συγκρούσεις.

Η συνήθεια αποτελεί βασικό τρόπο λειτουργίας του σώματος, του νου σε νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο και για αυτό πρέπει να δημιουργήσουμε με καλές συνήθειες.

π.χ. Μια συνήθεια που έχουν αναπτύξει σήμερα οι άνθρωποι είναι να εστιάζονται στην αρνητική πλευρά κάθε κατάστασης παρά στη θετική. Με την εξάσκηση μπορούμε να μάθουμε να εστιαζόμαστε στην θετική άποψη ανθρώπων και καταστάσεων. 

ΟΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΕΣΜΕΥΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

ΜΙΑ ΔΡΑΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΜΙΑ ΤΑΣΗ — Η ΤΑΣΗ ΤΗΝ ΣΥΝΗΘΕΙΑ –  Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ -- ΚΑΙ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ

Peace  love  harmony

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ του Ατμαν Νιτυανάντα

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ

Λέξεις κλειδιά: Εγώ, αληθινή μας φύση (Ατμαν ,Συνειδητότητα), Συγχώρεση, αγάπη, ειρήνη, ελευθερία, ευτυχία, αλήθεια, λάθη, συναισθήματα, επιθυμίες, ανάγκες, προσκολλήσεις, πεποιθήσεις, ταύτιση, μετάνοια, πρακτικές-τεχνικές, αποδοχή, ενθύμηση, ενδοσκόπηση, παρατήρηση, προσοχή, επίγνωση, ανάλυση, αυτεπίγνωση, στοχασμός, κατανόηση,  προσευχή, οραματισμός, θετικές επιβεβαιώσεις, τεχνικές διάλυσης του εγώ.

Τι σημαίνει συγχώρεση

Συγχώρεση σημαίνει ελευθερώνομαι από κάθε σκέψη και συναίσθημα  θυμού, μίσους μνησικακίας, εκδικητικότητας, πικρίας κ.λπ. που μπορεί να εκδηλώθηκε στο νου και την καρδιά μου, προς τον εαυτό μου ή προς κάποιον άλλο. Συγχωρώ σημαίνει ότι αποδέχομαι την κατάσταση, τον εαυτό μου ή τον συνάνθρωπο μου και τον βλέπω με ανοικτή καρδιά σαν να μην συνέβη ποτέ το γεγονός που με έκανε να υποφέρω.

Το να πω απλά σε συγχωρώ ή συγχωρώ τον εαυτό μου δεν έχει κανένα νόημα, αν τα συναισθήματα οι σκέψεις και οι πεποιθήσεις που προκάλεσαν τον πόνο, παραμένουν καταγραμμένα στο υποσυνείδητο και εκδηλώνονται έστω και ελαφρώς κάθε φορά που συναντώ ή σκέπτομαι μια κατάσταση ή ένα πρόσωπο. Μόνο όταν απελευθερωθούμε από κάθε σκέψη και συναίσθημα  θυμού, μίσους μνησικακίας, εκδικητικότητας, πικρίας κ.λπ. η συγχώρεση θα είναι πραγματική.

Για να συμβεί η συγχώρεση πρέπει να γίνει μια εργασία που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την όλη κατάσταση και στη συνέχεια με τη δύναμη της προσευχής και άλλες μεθόδους να διαλύσουμε αυτά τα νοητικά και συναισθηματικά μπλοκαρίσματα.

Αυτό μπορεί να απαιτήσει περισσότερο από μια προσπάθειες ανάλογα με το πόσο δυνατά έχει καταγραφεί αυτή η εμπειρία στο νου μας, το επίπεδο Συνειδητότητας μας, την εμπειρία να εργαζόμαστε με αυτές στις καταστάσεις, την πίστη μας κ.λπ.

Αυτή η εργασία που περιγράφεται εδώ σχετικά με την συγχώρεση, είναι η ίδια με αυτή που κάνουμε για να εξαλείψουμε οποιοδήποτε αρνητική ιδιότητα (θυμός, επιθυμία, φόβος, κ.λπ.). Βέβαια εδώ δεν περιγράφονται όλες οι τεχνικές και οι δυσκολίες για την διάλυση των εγώ, παρά μόνο μια συγκεκριμένη τεχνική.

Μπορεί κάποιος να εφαρμόσει διαφορετική διαδικασία ή πρακτική, αλλά το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι το ίδιο, η εξάλειψη δηλαδή των αρνητικών ψυχολογικών ιδιοτήτων, που είναι αιτία της δυστυχίας του πόνου και της εχθρότητας. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε επίσης ότι αυτή την εργασία δεν μπορεί να την κάνει κανείς άλλος για μας.

Εμπόδια σημαντικά στην συγχώρεση είναι οι ενοχές, ο θυμός, η αγωνία, ο φόβος και η θλίψη, διότι μας κλέβουν ενέργεια, αλλοιώνουν τη διάκριση μας  και μας κάνουν ανήμπορους να κάνουμε αποτελεσματική προσπάθεια.

Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Η ταύτιση με τον νοογενή εαυτό ή εγώ και κατ’ επέκταση με το σώμα και όλες τις νοητικές και συναισθηματικές καταστάσεις είναι η βασική αιτία που υποφέρουμε. Στην ουσία είναι η ταύτιση που δημιουργεί, συντηρεί και μεγαλώνει όλα αυτά τα εγώ που μας κάνουν να υποφέρουμε.

Αν συνειδητοποιήσουμε έστω σε κάποιο επίπεδο ότι ο εαυτός μας είναι κάτιπερισσότερο από αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε με το νου και τις αισθήσεις, θα μπορούσαμε να δούμε πιο ξεκάθαρα όλα όσα συμβαίνουν μέσα μας αλλά και 'έξω' από εμάς (από τον αληθινό εαυτό μας).

Ο εγωικός εαυτός δεν μπορεί να αποδεχτεί τη ζωή (μέρος της οποίας είναι ο καθένας μας) γιατί ο ίδιος είναι η άρνηση της ζωής, και βέβαια δεν μπορεί να αποδεχτεί ούτε τον ίδιο του τον εαυτό.

Μόνο όταν ο εγωισμός αρχίζει και χάνει την δύναμη επάνω μας μπορούμε να δούμε καθαρά και να αποδεχτούμε πραγματικά τις αρνητικές απόψεις του νου μας.

 Αυτό σημαίνει ότι αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι ο εαυτός μας δεν είναι, το σώμα-νους και οι αντιδράσεις τους αλλά κάτι πιο βαθύ και το οποίο  δεν έχει χαρακτηριστικά ούτε μπορεί να προσδιοριστεί με κάποιο τρόπο. Μπορεί όμως να γίνει αντιληπτός μέσα μας, σαν αίσθηση Ύπαρξης, σαν βαθιά ειρήνη και σιωπή, σαν ένας άπειρος χώρος μέσα στον οποίο όλα εμφανίζονται.

Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΕΓΩΙΚΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ

Η αποδοχή μπορεί να συμβεί, όταν ο νους είναι αρκετά αγνός, σταθερός, γαλήνιος, ειρηνικός κ.λπ. 
Όταν κυριαρχεί στον νου η σάττβα ποιότητα τότε συμβαίνει εύκολα η αποδοχή, που είναι η συμφιλίωση με τον κατώτερο εαυτό μας (σώμα, νους, καρδιά- εδώ ως καρδιά εννοείται το κέντρο των εγωϊκών συναισθημάτων και όχι το κέντρο της ύπαρξης μας ) και όλες τις αδυναμίες που μπορεί να έχει αναπτύξει μέσα από τις εμπειρίες και των λανθασμένων επιλογών του παρελθόντος. Αποδεχόμαστε δηλαδή ότι ένα κομματι μέσα μας είναι άσχημο, δυσλειτουργικό και καταστροφικο χωρίς να νιώθουμε ενοχές, θυμό , ντροπή και απόρριψη για τον εαυτό μας, τουλάχιστον σε έντονο βαθμό που να μας μπλοκάρει.

Η αποδοχή μπορεί να είναι πιο εύκολη για κάποιες εγωϊκές τάσεις, συμπεριφορές μας, αδυναμίες μας, χαρακτηριστικά του σώματος κ.λπ. από ότι για κάποιες άλλες. Επίσης η αποδοχή αναπτύσσεται σταδιακά και σύμφωνα με το πόσο δυναμώνει η αυτοαξία μας, η αυτοπεποίθηση μας, την αύξηση της σάττβα γκούνα στον νου και πόσο εναρμονιζόμαστε με την αληθινή μας φύση.

Η αποδοχή των αρνητικών νοητικών και συναισθηματικών ιδιοτήτων που ενυπάρχουν στον ψυχισμό μας, των ατελειών που μπορεί να έχει ή νομίζουμε ότι έχει το σώμα  γίνεται με φυσικό τρόπο όταν συνειδητοποιήσουμε ότι ο εαυτός μας είναι πέρα από το νου, το σώμα και τα συναισθήματα, και ότι με κανένα τρόπο δεν επηρεάζεται από αυτά. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αιώνια, αθάνατη, αγνή Συνειδητότητα πέρα από το καλό και το κακό.

Μέχρι να συμβεί αυτό όμως μπορούμε να κάνουμε συστηματική εργασία ώστε να συνειδητοποιήσουμε όλα εκείνα που μας εμποδίζουν να συμφιλιωθούμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και να απελευθερωθούμε από αυτά .

Η αποδοχή των αδυναμιών μας δεν συνεπάγεται ότι συνεχίζουμε να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο ούτε ότι δικαιολογούμε τα λάθη μας. Η αποδοχή όμως σταματά τις εσωτερικές συγκρούσεις που είναι αιτία ακόμη μεγαλύτερης δυστυχίας και πόνου αλλά κάνει και ευκολότερη την εξάλειψη των αρνητικών ιδιοτήτων. 

Μια βασική αιτία που δεν αποδεχόμαστε τον εγωικό εαυτό μας είναι ότι δεν λάβαμε αποδοχή από τους γονείς μας (επειδή προφανώς και οι ίδιοι δεν είχαν αποδεχτεί τον εαυτό τους) και μάθαμε να στηρίζουμε την αξία μας σε εξωτερικούς παράγοντες.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ

Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι νοιώθουν άσχημα ή και υποφέρουν όταν κάνουν λάθη. Μπορεί να νοιώθουν ντροπή, ενοχές, φόβο, αγωνία, θυμό, κατωτερότητα κ.λπ. Αυτό δημιουργεί μια πολύ επώδυνη εσωτερική κατάσταση η οποία δεν βοηθάει σε τίποτε.

Στην διαδικασία της εξέλιξης μας είναι φυσικό να κάνουμε λανθασμένες επιλογές εξ αιτίας της άγνοιας μας ή των διάφορων αδυναμιών που μπορεί να έχουμε.

Αυτός δεν είναι λόγος να κατηγορούμε, να μεμφόμαστε τον εαυτό μας ή να αισθανόμαστε ενοχές (βέβαια αυτά συμβαίνουν αυτόματα χωρίς την θέληση μας). Δεν υπάρχει κανένα νόημα και κανένα πρακτικό όφελος από μια τέτοια αυτοκαταστροφική στάση. Στην πραγματικότητα και αυτές οι αρνητικές καταστάσεις είναι παιχνίδια του εγώ που θέλει να μας κρατάει εγκλωβισμένους στη αρπάγη του.

Οι αρνητικές συναισθηματικές και νοητικές καταστάσεις ούτε δίνουν λύσεις, ούτε μας κάνουν να νοιώθουμε χαρά και πληρότητα ούτε μας εξυψώνουν την Συνειδητότητα. 

Αν δεν ταυτίζουμε την ύπαρξη μας με το σώμα κα το νου, αν κατανοήσουμε, αποδεχτούμε και ακόμη περισσότερο αν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σαν μια θεϊκή ψυχή ενσαρκωμένη σε ένα σώμα, αν κατανοήσουμε ότι τα λάθη είναι αναπόφευκτα στη διαδικασία μάθησης  τότε είναι ευκολότερο να τα αποδεχτούμε.

Είναι βέβαιο ότι τα λάθη είναι αναπόφευκτα στη διαδικασία της εξέλιξης μας. Παρά ταύτα για να προχωρήσουμε σε μια ζωή αρμονίας, πληρότητας, χαράς και ειρήνης. είναι απαραίτητη η αναγνώριση όμως και η παραδοχή των λαθών μας.

Όσες φορές και αν πέσουμε στο ίδιο λάθος είναι απαραίτητο να συγχωρούμε τον εαυτό μας και να  συνεχίζουμε με περισσότερο σθένος την προσπάθεια να εξαλείψουμε τις αιτίες που το προκαλούν, με πολύ προσευχή και εντατικοποίηση της άσκησης.

Ζητάμε βοήθεια από ανθρώπους που έχουν διατρέξει την πορεία αυτή πριν από εμάς και μπορούν πράγματι να μας βοηθήσουν.

Προσοχή! Μην ζητάτε βοήθεια από αγνοούντες. Δεν μπορούν να σας βοηθήσουν και το πιθανότερο είναι να σας μπερδέψουν ή να σας οδηγήσουν σε λανθασμένες επιλογές με άγνωστες συνέπειες.

Διαβάστε επίσης: ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΑΣ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Να μετανοήσουμε σημαίνει να κατανοήσουμε ότι αυτή η δράση μας είναι ενάντια στο καλό μας και το καλό των άλλων. Σημαίνει να αλλάξουμε την νοητική και συναισθηματική στάση μας προς το πρόσωπο, την πράξη ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση. Η μετάνοια πρέπει να συνοδεύεται με την εξάλειψη των εσωτερικών αιτίων που την προκαλούν.

Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε και να εξαλείψουμε τις αρνητικές ιδιότητες που μας οδήγησαν σε αυτή την δράση.

Όσο οι αρνητικές ιδιότητες θα υπάρχουν μέσα μας ακόμη και αν ορκιζόμαστε  να μην κάνουμε το ίδιο πράγμα αυτό είναι αδύνατον, διότι αυτές παρά τη θέληση μας, θα μας σπρώξουν να το ξανακάνουμε.

Αν εξαλείψουμε τις αρνητικές ιδιότητες και αν κατανοήσαμε βαθιά το νόημα της δράσης μας, δεν θα υπάρχει κάτι που να μας οδηγήσει να δράσουμε ξανά με τον  ίδιο τρόπο ακόμα και αν οι εξωτερικές συνθήκες το επιτρέπουν.

Επίσης είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε ο νους να μην έχει την  δυνατότητα να εκδηλώσει παρόμοια συμπεριφορά. (π.χ. κρατάμε την ενέργεια μας ψηλά, κοιμόμαστε επαρκώς, διατηρούμε πάντα θετικές σκέψεις για όλους, κάνουμε άσκηση καθημερινά, σωματική και πνευματική, σκεπτόμαστε τρεις φορές πριν μιλήσουμε ή δράσουμε, αποφεύγουμε να συζητάμε όταν είμαστε σε κακή διάθεση, κουρασμένοι κ.λπ.,)

Χρειάζεται να στοχαστούμε πολλές φορές επάνω στο κακό που μας κάνει η μη συγχώρεση του εαυτού μας, και η μη αποδοχή των αρνητικών ιδιοτήτων του νου μας.

Επίσης να στοχαστούμε πολλές φορές επάνω στο κακό που μας κάνει το να μην συγχωρούμε τους άλλους. (ιδιαίτερα κάθε φορά που θα κάνουμε μια εργασία σχετικά με την συγχώρεση).

Παρόμοια  να στοχαστούμε σε αυτά που θα κερδίσουμε με την συγχώρεση και την αποδοχή.

Βήματα συγχώρεσης

• Διερευνούμε να δούμε ποια είναι τα συναισθήματα και οι σκέψεις που είχαμε ή συνεχίζουμε να έχουμε σχετικά με αυτό το πρόσωπο ή το γεγονός.

• Αποδεχόμαστε ότι υπάρχουν τα συγκεκριμένα αρνητικά συναισθήματα και οι σκέψεις όσο άσχημα και να είναι (δεν αποφεύγουμε να τα δούμε, δεν αρνούμαστε ότι τα έχουμε, δεν τα καπακώνουμε, δεν μισούμε ή δεν θυμώνουμε με τον εαυτό μας γιατί υπάρχουν μέσα μας.)

• Προσπαθούμε να έχουμε όλο και βαθύτερη επίγνωση αυτού που σκεπτόμαστε και νοιώθουμε. Η αντίσταση και ο φόβος να τα νοιώσουμε ή να τα δούμε όπως είναι, τα δυναμώνουν. Η μη αντίσταση και η επίγνωση ή η συνειδητοποίηση τους τα απομυθοποιεί και τα κάνει να χάνουν  την επιρροή επάνω μας.

• Προσπαθούμε μέσω της ήρεμης αποσπασμένης επίγνωσης και παρατήρησης να σπάσουμε την ψευδαίσθηση της ταυτοποίησης με αυτά που νοιώθουμε. Τα εγώ θέλουν να δημιουργούν αίσθηση ταυτότητας, δηλαδή ότι είμαστε αυτά, ενώ στην πραγματικότητα αυτά είναι ψυχολογικές τοξίνες που έχουν μολύνει το νοητικό και ενεργειακό μας πεδίο.

• Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη στάση μας (γιατί φερθήκαμε γιατί σκεπτόμαστε και νιώθουμε έτσι).

• Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη θέση του άλλου (γιατί φέρθηκε έτσι).

• Διερευνούμε τις συνθήκες που συνέβη το γεγονός. (Είμασταν κουρασμένοι ή ήδη εκνευρισμένοι με κάτι άλλο, ήταν παρόντα πρόσωπα άλλα, κ.λπ.).

• Πίσω από τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις δράσεις υπάρχει πάντα κάποια επιθυμία, ανάγκη, προγραμματισμός, προσκόλληση, πεποίθηση, συνειδητή ή ασυνείδητη. Αυτά σχετίζονται κύρια με την απόλαυση, την ασφάλεια, την αξία και την αναγνώριση. Διερευνούμε λοιπόν να δούμε τι ήταν αυτό που μας οδήγησε στην συγκεκριμένη συμπεριφορά και προκάλεσε τις όποιες σκέψεις και συναισθήματα. Με διάφορες τεχνικές θα πρέπει να ελευθερώσουμε το νου μας και από το υπόβαθρο των σκέψεων, συναισθημάτων και πράξεων μας.

• Προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε όλα τα θετικά που έχει η συγχώρεση και όλα τα προβλήματα που μας δημιουργεί η μη συγχώρεση.

• Προσπαθούμε επίσης να κατανοήσουμε γιατί δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε (τι μας εμποδίζει να ελευθερωθούμε από την αρνητικότητα που εκδηλώνεται μέσα μας προς τον συνάνθρωπο μας, τι είναι αυτό μέσα μας που αρνείται ή αντιστέκεται να απαλλαγούμε από την αρνητικότητα.

Όταν δεν συγχωρούμε:

• Προκαλούμε πόνο και δυστυχία στον εαυτό μας. Καταστρέφουμε την υγεία μας (το νευρικό, ενδοκρινικό και αμυντικό σύστημα).

• Προκαλούμε πόνο και δυστυχία στους άλλους και τους εμποδίζουμε να ελευθερωθούν και να εξελιχθούν.

• Εμποδίζουμε την εξέλιξη μας προς την ευτυχία, το φως και την αγάπη.

• Παραμένουμε δέσμιοι των μηχανικών νόμων του κάρμα.

• Προστατεύουμε το «εγώ» μας και το μεγαλώνουμε και έτσι επαυξάνουμε τις προϋποθέσεις για περισσότερη δυστυχία.

Όταν συγχωρούμε:

• Κάνουμε ένα βήμα προς το φως, την αγάπη, την ειρήνη, την ευτυχία και την ελευθερία.

• Ανοίγει η καρδιά μας και νιώθουμε την ενότητα.

• Νοιώθουμε ανάλαφροι και χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

• Αποκτούμε ή διατηρούμε υγεία και εξοικονομούμε την ενέργεια που μας έτρωγε η αρνητική κατάσταση και την οποία μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να δημιουργήσουμε και να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας..

Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι εμείς στο παρελθόν δημιουργήσαμε τις συνθήκες για να συμβεί αυτό που βιώνουμε τώρα. Οι άλλοι είναι απλά οι φορείς να εκδηλωθεί αυτή η ενέργεια προς εμάς. 

Είμαστε οι δημιουργοί του μέλλοντος μας (Συνειδητά ή ασυνείδητα)

Οι σκέψεις, οι επιθυμίες, τα συναισθήματα τα λόγια και οι πράξεις που κάναμε στο παρελθόν δημιουργούν τις συναισθηματικέ και νοητικές καταστάσεις που βιώνουμε μέσα μας σήμερα, αλλά και τις εξωτερικές συνθήκες που βρισκόμαστε.

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ 

Λέξεις κλειδιά: Ενδοσκόπηση, παρατήρηση, προσοχή, αποδοχή, επίγνωση, ανάλυση, αυτεπίγνωση, στοχασμός, κατανόηση,  προσευχή, οραματισμός, θετικές επιβεβαιώσεις, τεχνικές διάλυσης του εγώ.

Πριν ξεκινήσω τα βήματα της πρακτικής θέλω να τονίσω ότι σε αυτή την διαδικασία της ενδοσκόπησης και έρευνας του κατώτερου ή εγωϊκού εαυτού μας, είναι σημαντικό πρώτα από όλα να έρθουμε σε επαφή με την εσωτερική σιωπή, την ύπαρξη μας ώστε να δούμε τι συμβαίνει μέσα μας από ένα ανώτερο συνειδησιακό επίπεδο. Είναι απαραίτητο να έχουμε μια απόσπαση από το νου και μια καθαρότητα στην παρατήρηση αυτού που συμβαίνει μέσα μας. Η καθαρότητα και η απόσπαση σίγουρα είναι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθούν στη διάρκεια της ημέρας, όταν είμαστε σε δράση και σε επαφή με κόσμο και πολλά αισθητηριακά ερεθίσματα, αλλά στο σπίτι μας όπου είμαστε μόνοι μας μπορούμε να επιτύχουμε μια καλύτερη εσωτερική κατάσταση ώστε να δούμε καθαρότερα τι συμβαίνει μέσα μας, να το κατανοήσουμε και τελικά να ελευθερωθούμε από αυτό στον βαθμό που αυτό είναι δυνατόν στις παρούσες συνθήκες. 

Επίσης πάρτε τα βήματα σαν ένα οδηγό και σταδιακά με την άσκηση και την εμπειρία προσαρμόσετε (στον βαθμό που εσείς κρίνετε απαραίτητο) την μέθοδο στην δική σας κατανόηση και ανάγκη. Υπάρχει πάντα καθοδήγηση από μέσα, και όταν είμαστε ειλικρινείς και σταθεροί σε αυτό που κάνουμε, θα βρούμε τελικά το δικό μας μοναδικό τρόπο να το εφαρμόσουμε αποτελεσματικά. Δεν έχει νόημα να κάνουμε μηχανικά τα βήματα, αλλά να τα κάνουμε με ανοικτό νου, ερευνητικό ώστε να κάνουμε τις προσαρμογές ή τις αλλαγές που ταιριάζουν σε εμάς. Αυτό όμως μπορεί να γίνει αποτελεσματικά με την προϋπόθεση ότι ασκούμαστε καθημερινά και με ενδιαφέρον και για αρκετό διάστημα.

Παρά ταύτα υπάρχουν πράγματα όπως η ήρεμη επίγνωση, η ήρεμη παρατήρηση με διάκριση και η αποδοχή αυτού που μας συμβαίνει, τα οποία είναι απαραίτητα συστατικά αυτής της μεθόδου όπως και κάθε άλλης μεθόδου και δεν τίθεται θέμα αλλαγής ή παράλειψης.

1. Καθόμαστε σε μια άνετη στάση, χαλαρώνουμε κάνουμε μερικές αναπνοές και μια μικρή προσευχή για να ζητήσουμε καθαρότητα αντίληψης, διάκριση, δύναμη για να φέρουμε σε πέραση αυτή την εργασία. Στη προσευχή ζητάμε από τον απρόσωπο Θεό ή την θεϊκή Μητέρα, τον Χριστό ή από οποιαδήποτε εκδήλωση του Θεού νοιώθουμε στην καρδιά μας να εξαλείψει τα εμπόδια και να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την κατάσταση, τον εαυτό μας καθώς επίσης να εξαλείψουμε τις εγωϊκές τάσεις ή αρνητικά συναισθήματα που μας εγκλωβίζουν και μας προκαλούν πόνο και δυστυχία και βέβαια μας στερούν την βίωση της αγάπης, της ειρήνης, της ελευθερίας και της ευδαιμονίας της ύπαρξης.

 2. Φέρνουμε στη μνήμη μας το γεγονός που προκάλεσε αυτή την αντίδραση μέσα μας (θυμό, μίσος, θλίψη, πίκρα). Προσπαθούμε να θυμηθούμε με ακρίβεια την σκηνή στο νου μας και να θυμηθούμε ποια ήταν η στάση μας και ποια η στάση του άλλου. Επίσης προσπαθούμε να θυμηθούμε πως ακριβώς νιώσαμε, τι σκέψεις κάναμε, τι είπαμε και πως αντέδρασε το σώμα μας (κινήσεις χερών, στάση σώματος αλλά και αν είχαμε σφιξίματα στο σώμα το πρόσωπο κ.λπ.).

3. Την στιγμή που σκεφτόμαστε την σκηνή και προσπαθούμε να θυμηθούμε πράγματα σχετικά με αυτή συνήθως ξεπηδάνε οι σκέψεις αλλά κυρίως τα συναισθήματα που βιώσαμε τότε. Όμως καθώς είμαστε σε μια καλύτερη εσωτερική κατάσταση και χωρίς εξωτερικούς περισπασμούς, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση καλύτερα και να εμβαθύνουμε στην επίγνωση και την κατανόηση μας. 

Είναι σημαντικό να θυμίσω πόσο σημαντικό είναι να αποδεχτούμε αυτό τι εκδηλώνεται από μέσα μας έστω και αν δεν μας αρέσει. Να του δώσουμε χώρο, να υπάρξει και να εκδηλωθεί χωρίς να προσπαθήσουμε ούτε να το σταματήσουμε, ούτε να το κρίνουμε, ούτε να το απωθήσουμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ελευθερωθούμε από το να γνωρίσουμε τι ακριβώς είναι αυτό που συμβαίνει μέσα μας, ποιά είναι η φύση του, ποια η αιτία και πως μας εγκλωβίζει την συνείδηση και πως διαστρεβλώνει την αντίληψη μας και πως μας περιορίζει.

Η μη αποδοχή και η απώθηση σχετίζονται με το φόβο και την άγνοια, και όλα αυτά είναι απόψεις του εγώ που μας εμποδίζουν να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει μέσα μας, και να απελευθερωθούμε από το εγώ μας του οποίου οι κύριες εκφράσεις είναι η επιθυμία για αισθητηριακές απολαύσεις και η ανάγκη για αναγνώριση και αποδοχή από τους άλλους.

4. Από τη Από τη στιγμή που το συναίσθημα ή τα συναισθήματα που σχετίζονται με τη σκηνή και το πρόσωπο εκδηλωθούν τα επιτρέπουμε να εκδηλωθούν ώστε να τα νοιώσουμε πλήρως, για να αποκτήσουμε βαθιά επίγνωση του τι ακριβώς νοιώθουμε, πως λειτουργεί αυτή η εγωϊκή ενέργεια μέσα μας και σε ποιά μέρη του σώματος κινείται. Παρατηρούμε το  νου μας και το ενεργειακό πεδίο πως λειτουργούν όταν εκδηλώνεται αυτή την εγωϊκή ενέργεια η οποία απορροφάει την προσοχή μας και δεν μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να βιώσουμε την ειρήνη, την ελευθερία και την πληρότητα που είναι η πραγματική μας φύση και το υπόβαθρο κάθε εμπειρίας (Συνειδητότητα, βαθιά σιωπή και γαλήνη).  

Μπορούμε επίσης με σταθερή, ήρεμη, τρυφερή επίγνωση να μπούμε ακόμη βαθύτερα στο συναίσθημα και να αντιληφθούμε αυτήν την εσωτερική σιωπή και ειρήνη. Αυτή η βαθιά σιωπή είναι το υπόβαθρο στο οποίο εμφανίζονται όλες οι εμπειρίες (σκέψεις, συναισθήματα, κ.λπ.)  είναι ο πραγματικός μας εαυτός, πάντοτε γαλήνιος, πλήρης, μακάριος και ειρηνικός.  Μετακινούμε την προσοχή μας μια στο εγώ και μια στην ησυχία μέσα μας και μετά παραμένουμε σε επίγνωση και των δύο. 

5. Με στοχασμό και κατάλληλες ερωτήσεις προσπαθούμε να αντιληφθούμε επίσης ποιά επιθυμία, ανάγκη, προγραμματισμός ή πεποίθηση σχετίζεται με αυτά τα συναισθήματα τις σκέψεις και την αντίδραση ή τη στάση μας. Οπότε προσπαθούμε να κατανοήσουμε και αυτά και να τα εξαλείψουμε με την δύναμη της προσευχής ή άλλες τεχνικές αφού όμως ολοκληρώσουμε την εργασία με τα συγκεκριμένα συναισθήματα και σκέψεις. 

6. Στοχαζόμαστε και προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε τα θετικά αποτελέσματα της συγχώρεσης και τα αρνητικά της μη συγχώρεσης.

Στοχαζόμαστε και προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε το πόνο που μας προκαλούν τα αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις και τα οφέλη όταν απελευθερωθούμε απ αυτά.  

7. Αφού ολοκληρώσουμε την έρευνα με το εγώ μένουμε λίγο σε σιωπή και στοχαζόμαστε για λίγο στο γεγονός ότι η αληθινή μας φύση είναι πέρα από όλες τις νοητικές και συναισθηματικές καταστάσεις ακόμη και από τις θετικές. Στο ότι η αληθινή μας φύση είναι ειρήνη, πληρότητα, αγάπη (η αγάπη δεν είναι συναίσθημα), μακαριότητα. 

8. Η διαδικασία ολοκληρώνεται με προσευχή, επιβεβαιώσεις και θετικό οραματισμό.

Στην προσευχή ζητάμε (από τον απρόσωπο Θεό ή την θεϊκή Μητέρα, τον Χριστό ή από οποιαδήποτε εκδήλωση του Θεού νοιώθουμε στην καρδιά μας) να εξαλείψει και να μας ελευθερώσει από το εγωϊκό στοιχείο/α που  ερευνήσαμε ( π.χ. υπερηφάνεια, ζήλεια, απληστία, φόβος, θυμός κ.λπ.). και που προκάλεσαν την συγκρουσιακή κατάσταση μέσα μας και έξω μας και από ότι μας εμποδίζει να συγχωρέσουμε. Μπορούμε αν θέλουμε να δώσουμε και μια μορφή στο ελάττωμα και να το βλέπουμε να καίγεται και μαζί με αυτό και η εγωϊκή ενέργεια ή μπορούμε να φανταζόμαστε ότι φωτιά ή φως δυνατό διαλύει την εγωϊκή ενέργεια.

Μπορούμε να κάνουμε την επίκληση με δύο τρόπους 

1. Μαζεύουμε την προσοχή μέσα μας και  έχοντας επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, του κέντρου της ύπαρξης μας, λέμε από την καρδιά μας: Η αγάπη του Θεού διαλύει αυτό το συναίσθημα (π.χ. του θυμού). Καθώς λέμε τα λόγια μια ή και παραπάνω φορές νοιώθουμε την αγάπη να μας πλημυρίζει. Τονίζω ότι είναι σημαντικό και να είμαστε σε βαθιά επίγνωση της ύπαρξης μας, και να νοιώθουμε ότι λέμε και όχι απλά να λέμε λόγια ξερά.

 

2. Μαζεύουμε την προσοχή μέσα μας και  έχοντας επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, του κέντρου της ύπαρξης μας, λέμε από την καρδιά μας: Θεέ μου ή Θεϊκή μου Μητέρα ή Χριστέ μου εξάλειψε ή ελευθέρωσε το νου μου από αυτό το συναίσθημα (π.χ. της ντροπής ή της απόρριψης). Τονίζω και πάλι ότι είναι σημαντικό και να είμαστε σε βαθιά επίγνωση της ύπαρξης μας, και να νοιώθουμε ότι λέμε και όχι απλά να λέμε λόγια ξερά.

Μπορείτε να παραλλάξετε τα λόγια της επίκλησης κα το τρόπο και  να προσευχηθείτε όπως εσείς το νοιώθετε. 

Στον θετικό οραματισμό βλέπουμε τον εαυτό μας να δρα με αγάπη και ειρήνη, ακόμη όπως και αν συμπεριφέρεται ο άλλος. Όχι μόνο το βλέπουμε αλλά νοιώθουμε την γαλήνη και την αγάπη, είναι πολύ σημαντικό να το νοιώθουμε. 

Στις επιβεβαιώσεις, επαναλαμβάνουμε και νοιώθουμε (θυμίζω είναι σημαντικό να νοιώθουμε αυτό που λέμε) αρκετές φορές την αλλαγή που θέλουμε να εδραιώσουμε. (π.χ. είμαι ήρεμος, γαλήνιος, ειρηνικός ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μου). Είμαι φως και αγάπη, Είμαι ειρήνη και αγάπη κ.λπ. Επίσης κάνουμε τις επιβεβαιώσεις σχετικά με το συγκεκριμένο πρόσωπο που θέλουμε να συγχωρέσουμε και λέμε: π.χ. Αγαπώ το Γιάννη ή την Μαρία ανεξάρτητα από το πως μου συμπεριφέρεται ή ανεξάρτητα αν με έχει βλάψει θεληματικά ή αθέλητα. Μπορούμε να το κάνουμε και σε πρώτο πρόσωπο σαν να τον έχουμε μπροστά μας. Σ' αγαπώ και σου εύχομαι ολόκαρδα φως και αγάπη ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά σου, τα λόγια σου και τις πράξεις σου προς εμένα. 

Τελικός οραματισμός. Στη συνέχεια βλέπουμε τον εαυτό μας μαζί με τους άλλους μέσα σε φως, χαρούμενους και με καλή διάθεση ο ένας προς τον άλλο, και τέλος βλέπουμε το πρόσωπο μέσα σε φως και του ευχόμαστε ευημερία, ειρήνη, υγεία και ευτυχία.

Όλα αυτά τα κάνουμε με συγκέντρωση και μέσα στο φως της ήρεμης τρυφερής επίγνωσης.

9. Κάθε φορά που στην διάρκεια της ημέρας αναδύεται κάποια σκέψη ή συναίσθημα με αυτή την κατάσταση ή το πρόσωπο προσευχόμαστε για την διάλυση αυτού του εγώ και φανταζόμαστε μέσα σε φως και αγάπη το πρόσωπο ή την κατάσταση νοιώθοντας αγάπη και καλοσύνη. 

Σταδιακά καθώς θα εξασκούμαστε, η προσευχή, ο οραματισμός και οι επιβεβαιώσεις θα γίνονται όλα και πιο φυσικά και αποτελεσματικά. Οι θετικές νοητικές και συναισθηματικές ιδιότητες θα αποκτούν δύναμη και οι αρνητικές θα αδυνατίζουν μέχρι που κάποια στιγμή θα εξαλειφθούν ολοκληρωτικά.

Με τον καθημερινό διαλογισμό και την συνεχή από στιγμή σε στιγμή επαγρύπνηση θα αυξάνεται και η ικανότητα μας για την ήρεμη αυτεπίγνωσης και αποσπασμένη αυτοπαρατήρηση και έτσι θα αυξάνεται η ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε καθαρότερα τι συμβαίνει μέσα μας και να αποταυτιζόμαστε από αυτά.

Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θα αυξάνεται η  ικανότητα να φθάνουμε στο κέντρο της ύπαρξης μας εκεί όπου υπάρχει τέλεια ελευθερία, γαλήνη, ειρήνη μακαριότητα. Σταδιακά αυτό (να μπαίνουμε στο κέντρο μας) θα γίνεται όλο περισσότερο αβίαστα, φυσικά και με τη λιγότερη δυνατόν προσπάθεια.

Όταν όλες οι νοητικές, συναισθηματικές και νοητικές τοξίνες διαλυθούν θα παραμένουμε εδραιωμένοι στο κέντρο μας, και θα βιώνουμε αδιάλειπτα την ειρήνη και την μακαριότητα του αληθινού μας Εαυτού ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες και το πως μας φέρονται οι άλλοι. Αυτό είναι φώτιση, αυτό είναι απελευθέρωση από τα δεσμά των μορφών, αυτό είναι παντοτινή γαλήνη και ευδαιμονία. 

10. Εκτός από την μέθοδο αυτή υπάρχουν και άλλες τεχνικές που μπορούμε να εφαρμόσουμε για να διαλύσουμε τις εγωϊκές τάσεις και τα αρνητικά συναισθήματα. 

 Αναφέρω αυτές τι οποίες θεωρώ σημαντικές και έχω ο ίδιος εφαρμόσει σην πράξη:

 α. Η επανάληψη του ονόματος του Θεού ή ενός μάντρα (Oμ, Ομ Σρι Ντουργκάγιε ναμαχά - Om Sri Durgaye namaha, Ομ Ιησού Χριστέ ναμαχά -Om Jesus Christ namaha, Ομ ναμά Σιβάϊ -Om nama Shivay, το γκαγιάτρι μάντρα κ.λπ.). 

β. Η εξάλειψη του ελαττώματος στα 49 υποσυνείδητα επίπεδα

γ. Κοιτάζουμε προς τον Ήλιο και ζητούμε τις δυνάμεις του Ήλιου (φυσικές και πνευματικές) να διαλύσουν την εγωϊκή ενέργεια. Μπορούμε επίσης να ζητήσουμε να καθαρίσουν τα σώματα, τα ενεργειακά κανάλια και τα τσάκρας.

δ. Εφαρμογή μεθόδων όπως το  EFT, η μέθοδος Σεντόνα (Sedona), Χο ο οπονοπονο, τα ανθοϊάματα του Μπάχ -Bach flower remedies. 

ε. Η αυτοέρευνα με προσοχή και διάκριση και χρήση ερωτήσεων και η εμβάθυνση στην επίγνωση. Συνδυάζεται και με προσευχή και μάντρα.

στ. Με το να έρθουμε σε βαθιά επαφή με το Είναι μας την βαθιά ειρήνη και σιωπή και να 'κατεβάσουμε' αυτή την σιωπηλή δύναμη στην εγωϊκή ενέργεια.

ζ. Καθαρίζουμε τακτικά την αύρα, τα ενεργειακά σώματα, τα ενεργειακά κανάλια και τα  τσάκρας από αρνητικές ενέργειες που πήραμε απ' έξω αλλά και τις δονήσεις που προκαλεί το εγώ  μας. Αυτό μπορεί να γίνει με προσευχή, ρέϊκι και άλλες πρανικές θεραπείες.

η. Επίσης οι αναπνευστικές ασκήσεις, η νηστεία και η σωστή σαττβική διατροφή, ο καθαρισμός από το νερό, την φωτιά είναι σημαντικές βοήθειες για τον εξαγνισμό του νου.

11. Η διάλυση του εγώ και των απόψεων του είναι μια εργασία σφαιρική. Παρ' ότι υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνικές και ασκήσεις για τη διάλυση των αρνητικών συναισθημάτων και των εγωϊκών τάσεων κάθε μορφής (μερικές από αυτές έχω αναφέρει στην προηγούμενη παράγραφο), στη διάλυση τους συμβάλουν αποφασιστικά όλα όσα περιλαμβάνει η πνευματική άσκηση, όλες οι πρακτικές και όλες οι ασκήσεις. Όλα όσα κάνουμε στην πνευματική άσκηση είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και το ένα βοηθάει το άλλο. Στο κέντρο της πνευματικής άσκησης είναι η αυτεπίγνωση, η επαγρύπνηση, η αυτοπαρατήρηση, η απόσπαση, η διάκριση, ο διαλογισμός, η επανάληψη του ονόματος του Θεού ή κάποιου μάντρα, η συγκέντρωση, η προσευχή, η αυτοέρευνα και ο έλεγχος των αισθήσεων και του νου, και χωρίς αυτά οι πρακτικές για την διάλυση του εγώ δεν μπορούν να φέρουν μεγάλο αποτέλεσμα.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΗ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ

Ίσως είναι δύσκολο με μία προσπάθεια να διαλύσουμε αυτά τα ελαττώματα ώστε να συγχωρέσουμε ολοκληρωτικά τον άλλο (ή τον εαυτό μας) επειδή οι αρνητικές ιδιότητες που το εμποδίζουν μπορεί να είναι πολύ δυνατές. Η δυσκολία είναι διαφορετική σε κάθε περίπτωση.

Πιθανόν να χρειαστεί αρκετός χρόνος και συνεδρίες για να γίνει η συγχώρεση ολοκληρωτική.

Όσο περισσότερο διαλύουμε τις αρνητικές ιδιότητες που σχετίζονται με το γεγονός αυτό –αλλά και γενικά όλες τις εγωϊκές καταστάσεις μέσα μας- τόσο η συγχώρεση είναι πιο βαθιά και μας ελευθερώνει.

Όσο διαλύουμε το «εγώ» και εναρμονιζόμαστε με τον αληθινό μας εαυτό και όσο η κατανόηση μας αυξάνεται από την εσωτερική εργασία που ήδη έχουμε κάνει, τόσο πιο εύκολο είναι να συγχωρέσουμε.

Μπορούμε να ελέγξουμε την αποτελεσματικότητα της εργασίας μας φέρνοντας στη μνήμη μας το γεγονός ή το πρόσωπο και παρατηρώντας τις σκέψεις ή τα συναισθήματα που αναδύονται. Αν είναι  πιο αδύναμα σημαίνει ότι κάναμε κάποια πρόοδο.  

Αν πραγματικά έχουμε συγχωρήσει κάθε φορά που θα έρχεται στο νου μας αυτό το γεγονός δεν θα εγείρει καμία αρνητική -νοητική ή συγκινησιακή- αντίδραση ενώ αντίθετα θα νιώθουμε ανάλαφροι, με θετικά συναισθήματα και σκέψεις σχετικά με αυτόν.

Κάθε φορά που αντιλαμβανόμαστε κάποιο συναίσθημα ή σκέψη σχετικά μ' αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχουν ακόμα πράγματα από τα οποία πρέπει να απελευθερωθούμε.

Προσευχόμαστε στη Θεϊκή Μητέρα που είναι η συμπαντική δύναμη και ενέργεια(ή σε όποια ενσαρκωμένη θεϊκή μορφή πιστεύουμε π.χ. Χριστός, Κρίσνα κ.λπ.) να διαλύσει αυτές τις καταστάσεις.

Μία επιφανειακή εργασία δεν μπορεί να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα. Επίσης το να λέμε «τον έχω συγχωρέσει» δεν σημαίνει ότι αυτό είναι μια πραγματικότητα.

Μπορεί στο συνειδητό μας νου να λέμε πως τον έχουμε συγχωρέσει όμως στα υποσυνείδητα επίπεδα του νου να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Οι αρνητικές ιδιότητες που έχουν παραμείνει καταχωνιασμένες στο υποσυνείδητο, με μια νέα αφορμή εμφανίζονται πάλι μπροστά μας και μας οδηγούν πάλι σε σύγκρουση (εσωτερική ή εξωτερική).

Μόνο τα γεγονότα θα αποδείξουν αν πραγματικά έχουμε συγχωρέσει. Τότε που είμαστε λιγότερο επάγρυπνοι, η αυθόρμητη αντίδραση μας θα δείξει σε ποιο επίπεδο βρισκόμαστε. 

Φως, ειρήνη, αγάπη, ευτυχία, ελευθερία σε όλους