Το τέλος του πόνου
Αν θέλουμε να απελευθερωθούμε από τον πόνο πρέπει να σταματήσουμε να κυριαρχούμαστε και να εξαπατόμαστε από το εγώ και να το διαλύσουμε με ειλικρινή, επιμελή, αδιάκοπη πρακτική και μια σατβική ζωή.
Μπορούμε να το πετύχουμε αυτό πρώτα απ' όλα, με το να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να ταυτίζεται και να παρασύρεται από τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις παρορμήσεις που αναδύονται αυτόματα μέσα μας και να διαλύουμε τις επιθυμίες και τα συναισθήματα και τις εγωιστικές τάσεις που σχετίζονται με αυτά.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το να είμαστε προσεκτικοί και να έχουμε συνειδητή επίγνωση της σιωπηλής παρουσίας της Ύπαρξής μας (Συνειδητότητα) από στιγμή σε στιγμή χρησιμοποιώντας μια ποικιλία μεθόδων για να διατηρήσουμε την προσοχή και το νου μας υπό έλεγχο για να παραμείνουμε σε αυτεπίγνωση και αυτοπαρατήρηση, να διερευνούμε τις σκέψεις, τα συναισθήματά μας κ.λπ. έτσι ώστε να αποκτήσουμε επίγνωση της απατηλής τους φύσης, να μειώσουμε τη γοητεία που ασκούν πάνω μας, να τις κατευνάσουμε και να τις διαλύσουμε μέσω της προσευχής και ενός μάντρα του ονόματος του Θεού.
Η πλήρης διάλυση του Εγώ επιτυγχάνεται με τη συνειδητοποίηση του αληθινού Εαυτού μας και την εδραίωση μας στον Εαυτό μέσω του βαθύ Nirvikalpa Samadhi.
Η σατβική ζωή και ο καθημερινός πρωινός και βραδινός διαλογισμός και η Αυτοέρευνα, καθώς και άλλες πρακτικές όπως η επανάληψη μάντρα, η πραναγιάμα, η λατρεία, το τραγούδισμα μάντρα, η μελέτη και ο στοχασμός πάνω στις πνευματικές διδασκαλίες στο σπίτι, αποτελούν το απαραίτητο θεμέλιο για την επιτυχή ολοκλήρωση αυτής της προσπάθειας.
