Η νοερή και καρδιακή προσευχή ~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Η νοερή και καρδιακή προσευχή

Η νοερή και καρδιακή προσευχή, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες τους καλουμένος Νηπτικούς, κυριως είναι η συγκέντρωσις του ανθρώπινου νου στην καρδιά του κυρίως, και χωρίς να ομιλή με το στόμα, με μόνο τον ενδιάθετο λόγο, ο οποίος ομιλείται μέσα στην καρδιά, να λέγη αυτή τη σύντομη και μονολόγιστη προσευχή· δηλαδή το «Κύριε, Ιησου Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», κρατώντας λίγο και την αναπνοή

Σου υπενθυμίζω και το εξής: Όταν κουρασθής να προσεύχεσαι νοερά και με την καρδιά, μπορείς να λές και με το στόμα και προφορικά τόσο την ευχή «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», όπως λέγουν οι Πατέρες, όσο και τις άλλες προσευχές που θα θελήσης. Φρόντιζε όμως και να συμμαζεύης τον νου σου τότε για να προσέχης στα λόγια της προσευχής.

Μερικοί μάλιστα λέγουν ότι νοερά προσευχή λέγεται ακόμη και το εξής· όταν ο άνθρωπος αφού συμμαζέψη όλες τις νοερές δυνάμεις της ψυχής του μέσα στην καρδιά, χωρίς να πη κανένα λόγο ούτε προφορικό, ούτε ενδιάθετο, με μόνο το νου του σκέπτεται και αμετάβατα αναλογίζεαι ότι ο Θεός είναι παρών ενώπιόν του· και ότι αυτός στέκεται μπροστά του πότε με φόβο και δέος σαν ένας κατάδικος· πότε με ζωντανή πίστι για να λάβη την βοήθειά του· και πότε με αγάπη και χαρά για να τον υπηρετήση παντοτεινά.

~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αόρατος Πόλεμος

H νίκη των παθών με τις αρετές ~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

H νίκη των παθών με τις αρετές

 

Άριστα τούτο εδώ διδάσκεται δε σύμφωνα με τον Αββά Ισαάκ που λέει, ότι είναι καλλίτερο να εξαπατούμε και να νικάμε τα πάθη με την ένθύμησι των αντιθέτων σε αυτά αρετών, παρά με την αντίστασι.

 

Οπότε, επειδή και τα τρία είναι τα μέρη της ψυχής, λογιστικό, έπιθυμητικό και θυμικό, γνώριζε, ότι από αυτά τα τρία γεννούνται και οι τριών ειδών λογισμοί.

Και από μεν το λογιστικό γεννούνται οι λογισμοί της απιστίας, της αχαριστίας προς τον Θεό και του γογγυσμού, της αδιακρισίας, της άγνωσίας και απλά, όλοι οι καλούμενοι καθολικά βλάσφημοι λογισμοί,

από δε το επιθυμητικό γεννούνται οι λογισμοί της φιληδονίας, φιλοδοξίας, φιλαργυρίας και απλά, όλοι οι καλούμενοι αισχροί λογισμοί,

από δε το θυμικό γεννούνται οι λογισμοί των φόνων, της έκδικήσεως, φθόνου, μίσους, ταραχής και απλά, όλοι οι καλούμενοι πονηροί λογισμοί.

Λοιπόν εσύ πρέπει να νικάς αυτά με τις αντίθετες τους αρετές, δηλαδή:

την απιστία, με την αδίστακτη πίστι στο Θεό,

την αχαριστία και τον γογγυσμό προς τον Θεό, με την εύχαριστία,

την αδιακρισία, με την διάκρισι του καλού και κακού,

την άγνωσία, με την αληθινή γνώσι αυτών που υπάρχουν αληθινά

και ​τις βλασφημίες, με τις δοξολογίες.

Παρόμοια την φιληδονία με την εγκράτεια και την νηστεία,

την φιλοδοξία με την ταπείνωσι

και την φιλαργυρία με την λιτότητα.

Παρομοίως, τον φθόνο και μίσος, με την άγάπη,

την έκδίκηση με την πραότητα και ύπομονή,

την ταραχή με την ειρήνη της καρδιάς.

Και για να πώ γενικά με τον Αγιο Μάξιμο:

Το μεν λογιστικό της ψυχής σου, στόλιζε το με την αρετή της προσευχής, και θείας γνώσεως.

Το επιθυμητικό, με την αρετή της εγκράτειας

Και το θυμικό, με την αρετή της αγάπης

και βέβαια το φως του νου σου δεν θα σκοτισθή ποτέ, οι δέ προηγούμενοι λογισμοί, μπορούν εύκολα να γεννηθούν από αυτούς.

~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αόρατος Πόλεμος

Γιατί δεν διακρίνουμε σωστά τα πράγματα ~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Γιατί δεν διακρίνουμε σωστά τα πράγματα και με ποιόν τρόπο μπορούμε να τα γνωρίζουμε.

Η αιτία που δεν διακρίνουμε ορθά όλα αυτά τα πράγματα που είπαμε και αλλά πολλά, είναι γιατί δεν τα σκεφτόμαστε στο βάθος τους ποιά είναι, αλλά πιάνουμε την αγάπη ή το μίσος σε αυτά, αμέσως από μόνη την εξωτερική τους μελέτη και εμφάνισι. Έτσι όταν, η αγάπη τους ή το μίσος προλαμβάνουν και σκοτίζουν το νου μας και γι’ αυτό δεν μπορεί να τα διακρίνη σωστά, όπως είναι στην αλήθεια.

 Λοιπόν, εσύ αδελφέ μου, εάν θέλης να μην βρη τόπον η πλάνη αυτή στο νου σου, πρόσεχε καλά· και όταν, ή βλέπης με τα μάτια ή μελετάς με το νου κανένα πράγμα, κράτα όσο μπορείς την θέλησί σου και μη την αφήσης να το αγαπήση ή να το μισήση, αλλά παρατήρησέ το με το νου μοναχά.

Πρίν απ’ όλα, όμως, σκέψου φρόνιμα, οτι αν αυτό είναι οδυνηρό και αντίθετο στην φυσική σου κλίσι, παρακινείσαι από το μίσος να το αποστρέφεσαι. Αν όμως σου προξενή ευχαρίστησι, παρακινείσαι από την αγάπη να το θέλης. Γιατί, τότε που ο νους σου δεν είναι ζαλισμένος από το πάθος, είναι ελεύθερος και καθαρός και μπορεί να γνωρίση την αλήθεια και να διαπεράση μέσα στο βάθος του πράγματος, που το κακό είναι κρυμμένο κάτω απο την ψεύτικη ευχαρίστησι ή που το καλό είναι σκεπασμένο κάτω απο την επιφάνεια του κακού.

Αν όμως η θέλησις πρόλαβε να το αγαπήση ή να το μισήση, δεν μπορεί πλέον ο νους να το γνωρίση καλά, καθώς πρέπει· διότι εκείνη η διάθεσις, ή καλύτερα να πώ, εκείνο το πάθος που μπήκε στο μέσο, σάν τείχος, ζαλίζει το νου τόσο, που νομίζει το πράγμα άλλο από εκείνο που είναι στην αλήθεια και το περνά ως τέτοιο στην επιθυμία, η οποία όσο πηγαίνει μπροστά και περισσότερο αγαπά ή μισεί το πράγμα εκείνο, τόσο και ο νους σκοτίζεται περισσότερο και έτσι σκοτισμένος, κάνει πάλι να φαίνεται στην επιθυμία το πράγμα εκείνο περισσότερο όσο ποτέ αγαπητό ή μισητό. 

Έτσι όταν δεν τηρήται ο παραπάνω κανόνας που είπα, (ο οποίος είναι πολύ αναγκαίος σε όλη αυτή την εκγύμνασι), δηλαδή, το να κρατάς την επιθυμία σου από την αγάπη ή το μίσος του πράγματος, αυτές οι δύο δυνάμεις της ψυχής, ο νους δηλαδή και η θέλησις, προχωρούν πάντα κακώς, σάν σε κύκλο, από το σκοτάδι σε βαθύτερο σκοτάδι και από το σφάλμα σε μεγαλύτερο σφάλμα.

~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αόρατος Πόλεμος

Υπάρχει Ζωή ελεύθερη με προϋποθέσεις;. Atman Nityananda

 Υπάρχει Ζωή ελεύθερη με προϋποθέσεις;;;

Όταν θέτουμε προϋποθέσεις για την ασφάλεια, την ευτυχία, την ειρήνη, την αγάπη και την πληρότητα μας (θα νιώσουμε δηλαδή, ασφαλείς, ήρεμοι, πλήρεις, αγαπημένοι και ευτυχείς όταν....), τότε προσκολλούμαστε και υποδουλωνόμαστε σε αυτές τις προϋποθέσεις (αντικείμενα, πράγματα, ανθρώπους ή καταστάσεις) μέσω των οποίων πιστεύουμε ότι θα τα  αποκτήσουμε (ευτυχία, αγάπη, ειρήνη, πληρότητα, εκπλήρωση). Στην πραγματικότητα  προσκολλούμαστε  και σκλαβωνόμαστε στις σκέψεις, μας και στα συναισθήματα μας γι' αυτά.

Και τι σημαίνει σκλαβωνόμαστε; Ότι ζούμε συντροφιά με τον φόβο και τον θυμό, την απογοήτευση και την στεναχώρια.