Ο κάθε άνθρωπος στην πραγματικότητα είναι αγνή συνείδηση που εκδηλώθηκε σε αυτή την φυσική διάσταση. Όμως εξ αιτίας της ταύτισης του με το σώμα και το νου αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν μια ασήμαντη κουκίδα μέσα στο σύμπαν περιορισμένη από το σώμα και το νου, το χρόνο και το χρόνο και βλέπει το κόσμο σαν μια εξωτερική πραγματικότητα ανεξάρτητη από αυτόν.
Καθώς βρίσκεται σε αυτήν την πλάνη νομίζει πως η ευτυχία του εξαρτάται από την εξωτερική πραγματικότητα. Έτσι προσπαθεί μέσα από την επαφή με τα αντικείμενα να βρει την πληρότητα, την ευτυχία κ.λπ. Η αναζήτηση όμως της ευτυχίας στα αντικείμενα είναι η αιτία να αναπτυχθεί ο εγωικός μηχανισμός που είναι και η πηγή της δυστυχίας και του πόνου. Οι κύριες εκφράσεις του εγωικού μηχανισμού ή απλά του εγώ, είναι η επιθυμίες, η ψευδαίσθηση ότι είμαστε το σώμα, η αρέσκεια και η απαρέσκεια και όλες οι περαιτέρω εκφράσεις αυτών που είναι η απληστία, ο η αυταρέσκεια, η αλαζονεία, η φιλαυτία, η τεμπελιά, οι εθισμοί, ο αλκοολισμός, η πορνεία, ο θυμός, ο φόβος, η ζήλεια, η προσκόλληση, η κακία, το μίσος κ.λπ..
Η απολαύσεις με πρώτα το σεξ, το φαγητό και το ποτό αναπτύσσουν πολύ τον εγωισμό και κάνουν τον άνθρωπο τελικά να αντιμετωπίζει τους συνανθρώπους του σαν φίλους ή εχθρούς. Του είναι συμπαθείς, αρεστοί ή αγαπητοί εκείνοι που συμβάλουν στην εκπλήρωση των επιθυμιών του και αντίθετα δυσάρεστοι, απεχθείς, ή εχθροί αν του είναι εμπόδια σε αυτό. Έτσι η βασική σχέση που έχει με τους συνανθρώπους του είναι, σε έχω ανάγκη για να εκπληρώσω τις επιθυμίες μου και να προεκτείνω το εγώ μου, ή σε φοβάμαι γιατί είσαι εμπόδιο στην εκπλήρωση των επιθυμιών μου και της ψεύτικης καλής εικόνας για το εγώ μου.
Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι οι τρεις ασθένειες του ανθρώπου είναι η άγνοια της αληθινής του φύσης, το φως της συνείδησης. Δεύτερον η ταύτιση με το φυσικό σώμα και το νου και τρίτη η επιθυμία, μαζί με το δίδυμο αρέσκεια-απαρέσκεια, έλξη-απώθηση.
Αυτά μεταξύ τους είναι αλληλένδετα με τον εξής τρόπο. Όσο περισσότερες επιθυμίες έχουμε και όσο μεγάλα τα πάθη τόσο ισχυρότερη γίνεται η ταύτιση με το σώμα και το νου και τόσο μεγαλύτερα γίνονται τα σκοτάδια της άγνοιας και η απομάκρυνση από την αληθινή μα φύση ή Θεό όπως τον αποκαλούν οι θρησκείες. Αυτό με τη σειρά του επιφέρει όλο και μεγαλύτερο πόνο και δυστυχία.
Ο θυμός, ο φόβος, η θλίψη, η υπερηφάνεια και όλες οι άλλες εγωικές εκδηλώσεις είναι αποτέλεσμα αυτών των τριών κύριων ασθενειών. Όταν μια επιθυμία ή κάποιο θέλω δεν πραγματοποιείται, η ίδια η επιθυμία μετατρέπεται σε θυμό και η παρατεταμένη μη εκπλήρωση της επιθυμίας μετατρέπεται σε θλίψη και στεναχώρια. Όταν αποκτήσουμε αυτά που επιθυμούμε και έχουμε περισσότερα από τους άλλους γινόμαστε υπερήφανοι και το εγώ διογκώνεται ακόμη περισσότερο.
Παρόμοια αναπτύσσεται και ο φόβος. Φοβάμαι μήπως δεν αποκτήσω αυτό που επιθυμώ και αν το αποκτήσω συνεχίζω να φοβάμαι διότι δεν θέλω να χάσω αυτό που απέκτησα. Από εκεί και πέρα όλη η γκάμα των ελαττωμάτων (ζήλεια, ανυπομονησία, μνησικακία, πικρία, ψέμα, κουτσομπολιό κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.), αναπτύσσεται σε μια απίστευτη ποικιλία. Είναι απίστευτη η παραφροσύνη του εγώ και η ικανότητα του να αναπτύσσεται σε ένα γιγάντιο ψυχολογικό παράσιτο μέσα μας, και να δημιουργεί με τόσους πολλούς τρόπους πόνο σε εμάς και στους 'άλλους'.
Μην απορείτε που σχεδόν όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη γη ασθενούν σωματικά, συναισθηματικά νοητικά και έχουν προβλήματα και συγκρούσεις, εσωτερικές και εξωτερικές. Οι πόλεμοι, οι συγκρούσεις, οικονομικές, πολιτικές , φυλετικές, θρησκευτικές κ.λπ., οι προβληματικές προσωπικές σχέσεις, οι σωματικές και ψυχικές ασθένειες αλλά και όλα τα προβλήματα με τους φαινομενικά άλλους (στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν άλλοι, όλοι είμαστε ένα,.-όχι απλά αδέλφια όπως λένε οι θρησκείες αλλά ένα και το αυτό, η ίδια ουσία, η ίδια ενέργεια, η ίδια συνείδηση) οφείλονται στην διόγκωση του εγωικού εαυτού και την αποκοπή μας από την πνευματική μας υπόσταση, την Συνείδηση.
Σε ατομικό επίπεδο ο εγωικός νους δημιουργεί εσωτερικές συγκρούσεις και πόνο κάθε είδους, στις προσωπικές σχέσεις, ζευγάρια, φίλους συγγενείς κ.λπ. διαμάχες, έχθρες μίσοι, δυσαρμονία, και σε συλλογικό επίπεδο, όπως κόμματα, θρησκείες, έθνη δημιουργεί πολέμους, συγκρούσεις όλων των ειδών κ.λπ.. Οι πόλεμοι δεν είναι τυχαία συμβάντα ή αποφάσεις κάποιων ηγετών όπως πιθανόν να νομίζετε, αλλά αποτέλεσμα της ενέργειας που παράγουν τα εγώ όλων των γήϊνων μέσα από το θυμό, το μίσος, τον φόβο, την απληστία κ.λπ..
Ο μόνος τρόπος για σπάσει αυτή η αλυσίδα των αρνητικών συνεπειών του εγώ στον άνθρωπο είναι να ακολουθήσουμε ένα σαττβικό τρόπο ζωής, να ασκούμαστε καθημερινά και να προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε την ενότητα και μέσα μας (με το πνεύμα) και 'έξω' μας με όλους και όλα.
Μόνο με την ανάπτυξη του Σάττβα που είναι η ποιότητα της αρμονίας, του φωτός της γαλήνης της διαύγειας της σοφίας, της διάκρισης κ.λπ. μπορούμε να ζούμε αρμονικά, αγαπημένοι, δημιουργικά, ευτυχισμένοι, ικανοποιημένοι και σε ειρήνη με όλα τα όντα και τη φύση. Μόνο όταν το σάττβα κυριαρχήσει στο νου και το σώμα μας μπορούμε να υπερβούμε το εγώ και να συνειδητοποιήσουμε την αληθινή μας φύση.
Αντίθετα όταν κυριαρχούν (όπως και συμβαίνει) επάνω μας οι ποιότητες ράτζας και τάμας είναι αδύνατον να αποφύγουμε το πόνο και την δυστυχία. Οι ποιότητες αυτές είναι οι αιτίες του πάθους, της έλλειψης διάκρισης, της ανησυχίας της νωθρότητας, της αδράνειας, της απληστίας, της αποχαύνωσης, της παρακμής και της δυστυχίας.
Αν σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής μας κυριαρχεί η Σάττβα ποιότητα (δηλαδή ερχόμαστε σε επαφή με ανθρώπους και εξωτερικές καταστάσεις στις οποίες υπερτερεί η σάττβα ποιότητα) τότε αυτή θα αρχίσει να αυξάνεται και μέσα μας. Η σαττβική κατάσταση του νου μας σε συνδυασμό με την πνευματική άσκηση θα κάνουν δυνατή τη διάλυση του εγώ που είναι ένα ψυχολογικό παράσιτο και ο κλέφτης της ευτυχίας μας. Όταν διαλυθεί το εγώ, θα εκδηλώνεται χωρίς διαστρέβλωση μέσα από τα εξωτερικά οχήματα (σώμα, νους) το αγνό πνεύμα της ζωής και θα συνειδητοποιηθεί η ενότητας μας με αυτό, δηλ. ότι η ατομική συνειδητότητα και η παγκόσμια συνειδητότητα είναι ένα και το αυτό.
Αυτή η άναρχη, αμετάβλητη και αιώνια μονάδα , που είναι η αιτία του σύμπαντος και που η φύση της είναι Ύπαρξη, Συνείδηση Ευδαιμονία, είναι η αληθινή μας φύση αλλά και όλων όσων υπάρχουν στο σύμπαν και των έμψυχων και των άψυχων.
Αυτή η παντοτινή, ακατάστρεπτη συνειδητότητα είναι μέσα σε όλα, αλλά μόνο μέσα σε ένα ανθρώπινο σώμα και νου μπορεί να συνειδητοποιηθεί. Αυτό είναι το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης και ο λόγος που ενσαρκώθηκαμε σε αυτό τον φυσικό κόσμο.
Κανένας άλλος επίγειος σκοπός δεν μπορεί να πάρει την πρώτη θέση αφού ο κύριος σκοπός που γεννηθήκαμε είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε ένα και το αυτό με την πηγή του σύμπαντος. Η υγεία, η επιτυχία και η ευημερία που ζητάμε μπορούν να επιτευχθούν μόνο όταν ζούμε σε ενότητα με το πνεύμα και όχι με κάποιο εξωτερικό τρόπο ή δράση.
Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι καμία εξωτερική προσπάθεια που δεν βασίζεται σε μια ριζική εσωτερική μεταμόρφωση του ανθρώπου δεν μπορεί να φέρει μια ουσιαστική αλλαγή και στην εξωτερική πραγματικότητα. Η εξάλειψη του εγωικού μηχανισμού και η συνειδητοποίηση της ενότητας όλων είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα κόσμο ειρήνης, αγάπης και αρμονίας.
Ειρήνη αγάπη αρμονία
Ειρήνη αγάπη αρμονία
