Η αφύπνιση δεν είναι κάποια εμπειρία έκστασης, ούτε σχετίζεται με ενοράσεις, ανώτερες διαστάσεις, ανώτερα πεδία και άλλα παρόμοια. Είναι η διαισθητική συνειδητοποίηση ότι είμαστε το φως της Συνειδητότητας, που είναι το πάντα παρόν σιωπηλό υπόβαθρο κάθε εμπειρίας.
Παρότι χρειάζεται προετοιμασία του νου μέσω συστηματικής άσκησης και πειθαρχιών, η αφύπνιση δεν επιτυγχάνεται με κάποια τεχνική, αλλά συμβαίνει αυθόρμητα κάποια στιγμή με την χάρη του Θεού.
Σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις η αφύπνιση συνέβη χωρίς να προηγηθεί άσκηση, όπως στην περίπτωση του Ράμανα Μαχάρσι αλλά από ότι γνωρίζουμε είχε φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο συνείδησης και αγνότητας μέσα από άσκηση στην προηγούμενη του ενσάρκωση.
Οι λόγοι που δεν συνειδητοποιούμε ότι είμαστε η Συνειδητότητα είναι η μη αγνότητα του νου, η εξωστρέφειας του νου, η ταύτιση μας με το εγώ, το σώμα, τις σκέψεις και τα συναισθήματα, η απροσεξία και η έλλειψη διάκρισης.
Καθώς μέσα από την άσκηση και τον διαλογισμό θα αυξάνεται η ικανότητα σας να είσαστε όλο και πιο σταθερά σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας και δεν θα ταυτίζεστε με τις σκέψεις και τα συναισθήματα, θα συνειδητοποιήσετε κάποια στιγμή ότι δεν είσαστε το σώμα, οι σκέψεις και τα συναισθήματα ή οτιδήποτε άλλο νομίζατε για τον εαυτό σας, αλλά η πάντα παρούσα εσωτερική σιωπηλή παρουσία της επίγνωσης (το φως της Συνειδητότητας) που είναι το σταθερό σιωπηλό υπόβαθρο των σκέψεων, των συναισθημάτων και των αισθητηριακών αντιλήψεων.
Η συνειδητοποίηση ότι η εσωτερική σιωπηλή παρουσία της Συνειδητότητας είναι αυτό που πραγματικά είμαστε, είναι η πραγματική αφύπνιση.
Τέλος, θα ήθελα να τονίσω ότι η αφύπνιση δεν είναι η τελική κατάσταση του πενυματικού δρόμου γνωστή ως απελευθέρωση, φώτιση, θέωση ή αυτοπραγμάτωση. Με την αφύπνιση μπαίνουμε στην ουσία της πνευματικής ζωής και της πορείας μας προς την απελευθέρωση και την πλήρη συνειδητή ένωση μας με το παγκόσμιο Πνεύμα της ζωής (Θεός, Μπράμαν, απόλυτη Συνειδητότητα).