Η ΑΥΤΟΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ~ Atman Nityananda

Haidakhan Babaji 

Η ΑΥΤΟΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Ο διαλογισμός

O διαλογισμός όπως και η αυτοέρευνα (Βιτσάρα), είναι μέσα να υπερβούμε το σώμα και τον νου, να απορροφηθούμε στο κέντρο της ύπαρξης μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η άχρονη και άμορφη Συνειδητότητα, (Άτμαν, η εσωτερική σιωπηλή παρουσία), πάντα παρούσα, ελεύθερη, ειρηνική, πλήρης και ευδαιμονούσα.  

Η διαφορά του διαλογισμού με την αυτοέρευνα, είναι ότι στον διαλογισμό χρησιμοποιούμε κάποιο στόχο συγκέντρωσης, όπως για παράδειγμα την αναπνοή μας, κάποιο μάντρα, κάποιες φράσεις-αλήθειες στα οποία συγκεντρωνόμαστε, με σκοπό, να ησυχάσει τελείως ο νους, να αποταυτιστούμε από το σώμα και τον νου και όντας με τον νου σε τέλεια ακινησία να αποκτήσουμε ξεκάθαρη επίγνωση-αντίληψη του υποβάθρου του νου (που είναι η Συνειδητότητα, η εσωτερική σιωπηλή παρουσία), να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η Συνειδητότητα και τελικά μέσω του συνεχή διαλογισμού και το Νιρβικάλπα Σαμάντι, να διαλυθεί τελείως το εγώ, και να εδραιωθούμε στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία, ως η εσωτερική σιωπηλή παρουσία. 

Ο διαλογισμός και η αυτοέρευνα παρότι ξεκινούν διαφορετικά, καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα, στο να απορροφηθεί ο νους στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία (Συνειδητότητα). Όταν μέσου του διαλογισμού ή της αυτοέρευνας συνειδητοποιηθεί κάποια στιγμή ότι είμαστε η Συνειδητότητα,  τότε έχουμε την αφύπνιση στην αληθινή μας φύση. Συνειδητοποιούμε δηλαδή ότι δεν είμαστε το πρόσωπο ή το σώμα αλλά αυτό που εκφράζεται μέσα από το νου και το σώμα, και είναι το σταθερό υπόβαθρο και η πηγή του νου και του σώματος. Όταν διαλυθεί τελείως το εγώ και ο κατώτερος νους και εδραιωθούμε στην Συνειδητότητα, ως η Συνειδητότητα αυτό είναι Αυτοπραγμάτωση ή Απελευθέρωση.

Αν θέλετε να διαβάσετε πιο αναλυτικά για την πρακτική του διαλογισμού διαβάστε το άρθρο Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ.

Παρακάτω  αναφέρω μερικές φράσεις-αλήθειες επάνω στις οποίες μπορούμε να διαλογιστούμε. 

1. Δεν είμαι το σώμα, δεν είμαι ο νους, 

Είμαι ο Άτμαν ο αθάνατος Εαυτός,
η παντοτινά ελεύθερη Συνείδηση.
Οοομμμ Άτμαν, Οοομμμ Άτμαν, Οοομμμ Άτμαν
Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ

2. Δεν είμαι το σώμα, δεν είμαι ο νους, δεν είμαι το εγώ,
Είμαι Μπράμαν
Ύπαρξη αιώνια, αγνή Συνειδητότητα, άπειρη Ευδαιμονία
Οοομμμ Ύπαρξη, Οοομμμ Συνειδητότητα, Οοομμμ Ευδαιμονία
Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ

3. Είμαι Μπράμαν, Ομ Μπράμαν
Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ

4. Είμαι Μπράμαν, Όλα είναι Μπράμαν, Μόνο το Μπράμαν υπάρχει
Οοομμμ Μπράμαν, Οοομμμ Μπράμαν, Οοομμμ Μπράμαν
Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ

5. Διαλογισμός στο Ομ
Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ

H Αυτοέρευνα

Ο αληθινός Εαυτός μας (η Συνειδητότητα) δεν είναι ένα αντικείμενο αντίληψης, αλλά το υποκείμενο κάθε εμπειρίας, και γι' αυτό δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τον Εαυτό μας με τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε ένα εξωτερικό αντικείμενο ή μια σκέψη. Μπορούμε να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας με το να είμαστε ο Εαυτός μας.

Όταν αντιλαμβανόμαστε ένα εξωτερικό αντικείμενο ή μια ψυχολογική κατάσταση (ένα συναίσθημα, μια σκέψη), υπάρχει η δυαδική εμπειρία υποκειμένου-αντικειμένου, ενώ στην επίγνωση του Εαυτού μας δεν υπάρχει δυαδική εμπειρία, δεν υπάρχει υποκείμενο και αντικείμενο αντίληψης. Το υποκείμενο και το αντικείμενο είναι ένα και το αυτό, η Συνειδητότητα.

Δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι για να είμαστε ο Εαυτό μας (Συνειδητότητα, Πνεύμα, εσωτερική σιωπηλή παρουσία), ήδη είμαστε ο Εαυτός μας, αλλά λόγο άγνοιας και έλλειψης διάκρισης τον ταυτίζουμε με το σώμα, τον νου, και έτσι νομίζουμε ότι είμαστε το σώμα, που το λένε Γιώργο/Ελένη..., που γεννήθηκε κάποια στιγμή και θα πεθάνει κάποια άλλη. Συνεπώς η άσκηση έχει σκοπό να μας βοηθήσει αναγνωρίσουμε και να αποκτήσουμε πλήρη επίγνωση αυτό που ήδη Είμαστε, άχρονη, άμορφη Συνειδητότητα, που είναι αιώνια Ύπαρξη, Ειρήνη και Ευδαιμονία.

Για συνειδητοποιήσουμε αυτό που αληθινά είμαστε (Συνειδητότητα, εσωτερική σιωπηλή παρουσία) χρειάζεται να σταματήσουμε να ταυτιζόμαστε με αυτό που δεν είμαστε (σώμα, νους, εγώ), και να διακρίνουμε τον Εαυτό μας (Συνειδητότητα), ως διαφορετικό και πέρα από όλα αυτά που νομίζουμε ότι είμαστε, αλλά στην πραγματικότητα δεν είμαστε (δηλαδή, το σώμα, το εγώ, τις σκέψεις, τις απόψεις μας, τα συναισθήματα κ.λπ.).

Για να κάνουμε αυτήν την έρευνα, απαιτείται να στραφούμε μέσα μας και με ήρεμη προσοχή να διερευνήσουμε τον εαυτό μας λεπτομερειακά. Για να γίνει αποτελεσματική αυτή η έρευνα απαιτείται πρώτα από όλα μια βαθιά δίψα να γνωρίσουμε την αλήθεια, και ένας νους σταθερός, διαυγής και εστιασμένος. 

Απαραίτητη επίσης προϋπόθεση, είναι η μελέτη και ο στοχασμός,  στα λόγια μεγάλων δασκάλων που μίλησαν για την αυτοέρευνα και την φύση του αληθινού μας Εαυτού, και βέβαια χρειάζεται η εξάσκηση αυτών που διαβάσαμε και κατανοήσαμε. 

Στην αυτοέρευνα (Βιτσάρα) η βοήθεια του δασκάλου είναι πολύ πιο απαραίτητη από ότι στον διαλογισμό. Ο αφυπνισμένος ή φωτισμένος δάσκαλος και με την παρουσία του αλλά και με τις υποδείξεις του, μας βοηθάει να ξεκαθαρίσουμε, να ξεδιαλύνουμε τι δεν είναι ο αληθινός Εαυτός μας και μας δίνει ποικίλους δείκτες για να κατανοήσουμε την φύση του αληθινού Εαυτού, αλλά και τρόπους να την διακρίνουμε από τον κατώτερο μας εαυτό, τον νου και το σώμα.

Σχόλιο

 μεγάλοι δάσκαλοι*:  Μερικοί από τους δάσκαλους που μίλησαν για τον αληθινό μας Εαυτό (Πνεύμα, Ψυχή, Συνειδητότητα), και το πως θα τον συνειδητοποιήσουμε (και τους οποίους είχα την ευκαιρία να μελετήσω σε βάθος),  είναι ο Ράμανα Μαχάρσι, ο Νισαργκαντάττα, ο Σανκαρατσάρια, ο Σουάμι Σιβανάντα.

Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις και τρόποι να κάνουμε την αυτοέρευνα, αλλά ο σκοπός είναι ο ίδιος. Να διακρίνουμε την αληθινή μας φύση (εσωτερική σιωπηλή παρουσία, Συνειδητότητα) από την κατώτερη μας φύση (σώμα, νους, εγώ), και να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η εσωτερική σιωπηλή παρουσία. Τελικός στόχος μέσω της συνεχούς πρακτικής είναι η βαθιά απορρόφηση του νου στην εσωτερική σιωπή, μέχρι το εγώ και ο κατώτερος νους να διαλυθούν και να εδραιωθούμε στην θεϊκή μας φύση. Αυτό είναι Αυτοπραγμάτωση, (Απελευθέρωση ή Φώτιση).

Αναφέρω παρακάτω κάποιους τρόπους για να κάνουμε την αυτοέρευνα (Βιτσάρα). 

1. Απορρίπτουμε ότι είμαστε το σώμα ο νους και το εγώ και στρέφουμε την προσοχή μέσα μας να αντιληφθούμε τι υπάρχει πέρα από το σώμα, τα συναισθήματα, τις σκέψεις και το εγώ.

Το κάνουμε αυτό λέγοντας πρώτα ‘ Δεν είμαι το σώμα δεν είμαι ο νους δεν είμαι το εγώ,

Και στη συνέχεια αναρωτιόμαστε
Αν δεν είμαι αυτά τότε τι Είμαι;

Με ήρεμη προσοχή και διάκριση, διερευνούμε τι είμαστε πέρα από το σώμα και τον νου.

2. Χρησιμοποιούμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα και οτιδήποτε αναδύεται στον νου για να στρέψουμε την προσοχή μας μέσα μας, με σκοπό να διερευνήσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε.

Όταν αναδύεται μια σκέψη για παράδειγμα ρωτάμε:

Σε ποιόν αναδύεται αυτή η σκέψη;

Η φυσική απάντηση είναι: Σε εμένα.

Και τότε ρωτάμε: Ποιος είμαι; 

Όταν λέμε ‘σε εμένα’ γινόμαστε συνειδητοί του εγώ μας, και καθώς ρωτάμε ‘Ποιος είμαι;’  ερευνούμε την πηγή του εγώ,  που είναι επίσης το σταθερό υπόβαθρο (φόντο) που εμφανίζεται το εγώ (όπως επίσης  και οι σκέψεις, τα συναισθήματα, το σώμα και όλες οι αισθητηριακές εμπειρίες).

Με ήρεμη προσοχή και επίγνωση εμβαθύνουμε μέσα μας μέχρι να αποκτήσουμε καθαρή επίγνωση του σιωπηλού ακίνητου υπόβαθρου που εμφανίζεται το εγώ (σκέψεις, σώμα, κ.λπ.) να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε Αυτό και τελικά να εδραιωθούμε σε αυτό.

Κάθε φορά που αντιλαμβανόμαστε ότι ο νους φεύγει από τον στόχο, δηλαδή από το να εμβαθύνουμε την επίγνωση μέσα μας και να αναγνωρίσουμε την αληθινή μας φύση πέρα από το σώμα , τις σκέψεις, τα συναισθήματα και το εγώ, κάνουμε την ερώτηση για να επαναφέρουμε τον νου προς το κέντρο μας.

3. Λέμε: Το σώμα μου αλλάζει συνεχώς, οι εμπειρίες των αισθήσεων αλλάζουν, έρχονται φεύγουν, οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν, τα συναισθήματα έρχονται και φεύγουν, και στην συνέχεια αναρωτιόμαστε:

Μπορεί να είμαι κάτι που συνεχώς αλλάζει, κάτι που δεν είναι συνεχώς παρόν;
Είμαι αυτό που αλλάζει ή αυτό που παραμένει αμετάβλητο και έχει επίγνωση όλων των αλλαγών και τις παρατηρεί;
‘Τι είναι αυτό που μένει αμετάβλητο;’

Ρωτάμε και στρέφουμε την προσοχή μέσα μας και με ήρεμη διερευνητική προσοχή. Σκοπός μας είναι να διακρίνουμε το αμετάβλητο υπόβαθρο (την εσωτερική σιωπηλή παρουσία) των σκέψεων, συναισθημάτων, εντυπώσεων και να εμβαθύνουμε σε αυτό, μέχρι να αφυπνιστούμε, δηλαδή να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αυτό και να εδραιωθούμε σε αυτό μέσω της συνεχούς προσήλωσης του νου στην εσωτερική σιωπή.

4. Στρέφουμε όλη μας την προσοχή, στην αίσθηση ‘Εγώ Είμαι’ και εμβαθύνουμε σε αυτή. Παραμένουμε σε ήρεμη επίγνωση του ‘Εγώ Είμαι’ μέχρι να αποσπαστούμε από το ‘Εγώ Είμαι’  και να αντιληφθούμε, το υπόβαθρο του ‘Εγώ Είμαι’, που είναι η απόλυτη Ύπαρξη.

Αυτήν την πρακτική την έδινε ο Νιζαργκαντάττα Μαχαράτζ (Nisargadatta Maharaj), σε αυτούς που τον επισκέπτονταν στο σπίτι του, στην Βομβάη τις Ινδίας, όπου έκανε καθημερινά Σάτσανγκ (συναντήσεις για την Αλήθεια), με σκοπό να βοηθήσει τους αναζητηττές της αλήθειας, να συνειδητοποιήσουν την αληθινή τους φύση.

Παρακάτω παραθέτω ένα απόσπασμα από τα λόγια του Νιζαργκαντάττα Μαχαράτζ του οποίου κύρια διδασκαλία ήταν η πρακτική 'Εγώ Είμαι', ('I am'.) 

 ''Θα πρέπει "Να είσαι", πριν οτιδήποτε άλλο μπορεί "να είναι". Η αίσθηση της "παρουσίας" ή το αίσθημα "Εγώ είμαι" είναι πραγματικά θεμελιώδες σε οτιδήποτε και να ακολουθήσει.
Μόνο το "Εγώ είμαι" είναι σίγουρο, είναι απρόσωπο, όλες οι γνώσεις πηγάζουν από αυτό, είναι η ρίζα, κρατήσου σε αυτό (συγκεντρώσου πλήρως) και άφησε όλα τα υπόλοιπα να φύγουν (από την επίγνωση σου).
Αυτό το "Εγώ είμαι"-είναι πάντα παρόν, πάντα διαθέσιμο. Θυμήσου μόνο την γνώση "Εγώ είμαι" και εγκατέλειψε (ξέχασε) τα υπόλοιπα. Μένοντας (εστιασμένος και σε πλήρη επίγνωση) στο "Εγώ είμαι" θα συνειδητοποιήσεις ότι είναι απατηλό.
Πρέπει να διαλογίζεσαι στο "Εγώ είμαι"- "I am" χωρίς να κρατιέσαι στο σώμα και τον νου. Το "Εγώ είμαι"- "I am" είναι η πρώτη άγνοια, παρέμεινε (πλήρως εστιασμένος) σε αυτό και θα πας πέρα ​​από αυτό.

Βάζοντας στην άκρη τα πάντα, σταθεροποιήσου (μείνε σταθερά συγκεντρωμένος) στο "Εγώ είμαι"- "I am". Καθώς θα συνεχίζεις αυτήν την πρακτική, σε αυτήν την διαδικασία (σταθερής προσήλωσης) θα υπερβείς (κάποια στιγμή) το "Εγώ είμαι"- "I am".

Αθανασία είναι η ελευθερία από την αίσθηση "Εγώ είμαι". Παρά ταύτα δεν είναι εξάλειψη. Αντίθετα, είναι μια κατάσταση απείρως πιο αληθινή, αφυπνισμένη και ευτυχής, από ότι μπορείς να σκεφτείς (φανταστείς). Μόνο η αυτοσυνειδητότητα (η αίσθηση "Εγώ είμαι" δεν υπάρχει πια.

Συνέχισε να εστιάζεσαι στο "Εγώ είμαι" μέχρι να γίνεις μάρτυρας (αποσπασμένος παρατηρητής) αυτού (του "Εγώ είμαι"), τότε (όταν αποσπαστείς από αυτό και το παρατηρείς σαν κάτι ξεχωριστό ) βρίσκεσαι πέρα από αυτό, έχεις φτάσει στο ύψιστο.

Όλες οι προσπάθειές σου θα πρέπει να κατευθύνονται στο να έρχεσαι σε εκείνη την καθαρή κατάσταση του "Εγώ είμαι" και να κατοικείς μόνο εκεί (να έχεις επίγνωση μόνο του "Εγώ είμαι"). 

Εάν το κάνεις αυτό με μεγάλη ειλικρίνεια και θέρμη, είναι βέβαιο ότι θα ξεπεράσεις κάποια μέρα το "Εγώ είμαι". Κατάλαβε λοιπόν την σημασία να είσαι ειλικρινής (και ζεστός).

Όταν το "Εγώ είμαι" φύγει, αυτό που παραμένει είναι το Απόλυτο. Δώσε όλη την προσοχή σου στο "Εγώ είμαι".

Παρέμεινε επικεντρωμένος στο "Εγώ είμαι" μέχρι αυτό να εξαφανιστεί, τότε το Αιώνιο είναι, το Απόλυτο είναι, το Παραμπράμαν (Parabrahman) είναι.''