Η ΑΠΟΤΑΥΤΙΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥΣ ~ Atman Nityananda

Η ΑΠΟΤΑΥΤΙΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥΣ 

Το σημαντικότερο και δυσκολότερο μέρος της εξάλειψης του εγώ σχετίζεται με την συγκινησιακή του άποψη, που περιλαμβάνει τις επιθυμίες, τις παρορμήσεις και τα κατώτερα συναισθήματα.

Επειδή ο πόθος η επιθυμία, οι παρορμήσεις και τα κατώτερα συναισθήματα, είναι όλα τους εκφράσεις του εγώ και όχι διαφορετικά από το εγώ, είναι δύσκολο να αποταυτιστούμε από αυτά, να τα βλέπουμε από απόσταση, να τα βιώνουμε σαν κάτι διαφορετικό, σαν κάτι ξένο από τον εαυτό μας (δηλαδή διαφορετικά από το εγώ μας, αφού είμαστε ταυτισμένοι με το εγώ και το θεωρούμε ως εαυτό μας), ιδιαίτερα όταν εκδηλώνονται με δύναμη. Η συνήθης κατάσταση είναι ότι είμαστε ταυτισμένοι με αυτά και τα βιώνουμε σαν τον εαυτό μας ή σαν μέρος του εαυτού μας (του εγώ μας).

Για να μπορέσουμε να ερευνήσουμε, κατανοήσουμε και εξαλείψουμε από τον ψυχισμό μας τις συγκινησιακές αντιδράσεις, είναι απαραίτητο να σταματήσουμε να ταυτιζόμαστε με αυτές.

Αυτεπίγνωση, διάκριση, εστιασμένη προσοχή

Για να μην ταυτιζόμαστε με αυτές (ή να σταματάμε την ταύτιση όταν έχει ήδη συμβεί), απαιτείται μεγάλη ικανότητά σταθερά εστιασμένης προσοχής, διάκρισης και επάνω από όλα ικανότητα  μαζευόμαστε στο κέντρο μας την εσωτερική σιωπηλή παρουσία (αυτεπίγνωση), η οποία είναι ανέγγιχτη από τα συναισθήματα, την επιθυμία, τις παρορμήσεις και τις σκέψεις. 

Αν δεν έχουμε αναπτύξει αρκετά την ικανότητα να είμαστε σε επαφή με την εσωτερική σιωπηλή παρουσία, είναι πολύ δύσκολο να αποφύγουμε την ταύτιση με τις συγκινησιακές αντιδράσεις, και χρειάζεται να προσπαθήσουμε αρκετά για να σταματήσουμε την ταύτιση (αν ήδη έχει συμβεί) και να κάνουμε να καταλαγιάσει η συγκίνηση όσο γίνεται πιο γρήγορα, ειδικά αν η εκδήλωση της συγκίνησης είναι δυνατή. 

Σταμάτημα της συγκινησιακής αντίδρασης στην αρχή της εκδήλωσης της 

Είναι πολύ πιο εύκολο να διατηρήσουμε απόσταση και να μην ταυτιζόμαστε με τα συναισθήματα, τις παρορμήσεις και τις επιθυμίες όταν η εκδήλωση τους είναι αδύναμη. Και η εκδήλωση τους είναι αδύναμη όταν ακόμη είναι στην αρχή της. Γι’ αυτό και μέρος της άσκησης είναι να παραμένουμε όσο περισσότερο μπορούμε επάγρυπνοι και σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπής και να φρουρούμε τον νου και την καρδιά με πολύ προσοχή, σαν να είμαστε σε σκοπιά σε πόλεμο, γιατί έτσι θα είμαστε σε θέση να πιάνουμε τις συγκινησιακές αντιδράσεις στην αρχή τους, πριν προσλάβουν μεγάλη ένταση. ¨Όσο πιο νωρίς αντιληφθούμε την κίνηση του εγώ ως παρόρμηση, επιθυμία ή συναίσθημα, τόσο πιο εύκολο είναι να μην ταυτιστούμε και να κρατήσουμε απόσταση από αυτά, να τα παρατηρήσουμε, να τα ερευνήσουμε, να το καταλαγιάσουμε και να τα  αφαιρέσουμε δύναμη μέσω της προσευχής ή του ονόματος του Θεού ή σε συνδυασμό και των δύο.

Αποταύτιση από το εγώ

Η ικανότητα μας να μην ταυτιζόμαστε με τις συγκινησιακές αντιδράσεις γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν θα είμαστε ικανοί να αποταυτιζόμαστε επίσης και από την αίσθηση εγώ ο εαυτός μου (το εγώ μας), που έχει σαν προϋπόθεση να έχουμε μεγάλη ικανότητα να παραμένουμε σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπής. Και η ικανότητα να παραμένουμε σε επίγνωση εσωτερικής σιωπής, με τη σειρά της, γίνεται καθοριστικά μεγαλύτερη όταν έχουμε αφυπνιστεί, που σημαίνει ότι αντιλαμβανόμαστε πλέον τον εαυτό μας ως την εσωτερική σιωπηλή παρουσία (Συνειδητότητα, το εσωτερικό σιωπηλό χώρο). Έχουμε επίγνωση δηλαδή ότι είμαστε η εσωτερική σιωπηλή παρουσία, ο σιωπηλός χώρος της Συνειδητότητας και όχι το εγώ και το σώμα με το οποίο ήμασταν ταυτισμένοι ως τώρα.

Η εξάλειψη του εγώ είναι αποτέλεσμα του συνόλου της άσκησης

Θυμίζω τέλος ότι η εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων είναι αποτέλεσμα της συνολικής άσκησης που κάνουμε, και της εφαρμογής διάφορων πρακτικών, οι οποίες περιγράφονται σε άλλα άρθρα του μπλοκ.