 |
| Η φωτιά της θεϊκής Μητέρας, στο Dhuni στο Χεϊρακάν. |
Όλοι εύχονται το Πάσχα καλή ανάσταση, οι πιο πολλοί εθιμοτυπικά και αρκετοί την δική τους ανάσταση ή των φίλων και αγαπημένων. Αλλά ανάσταση δίχως θάνατο δεν υπάρχει, η ανάσταση έπεται του θανάτου και ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν. Και πως να θέλουν να πεθάνουν, αφού είναι ταυτισμενοι με το εγώ και το εγώ δεν θέλει να πεθάνει, όπως κάθε τι άλλο στην ζωή. (Ο θάνατος του Χριστού στο σταυρό συμβολίζει τον ψυχολογικό θάνατο, το θάνατο του εγώ).
Χωρίς θάνατο του εγώ δεν υπάρχει ανάσταση και συνεπώς ελευθερία, ειρήνη, ευτυχία και πληρότητα.
Για όσο συνεχίζουμε μέσα στον νου και το εγώ, ταυτισμένοι με το νου και το εγώ, μόνο μιζέρια και δυστυχία μπορεί να υπάρχει και η ανάσταση (ανάσταση ψυχής) θα παραμένει ένα όνειρο απατηλό.
Όποιος θέλει να ζήσει την ανάσταση (ήτοι, ελευθερία, ειρήνη, πληρότητα, αγάπη, ευδαιμονία), πρέπει να εγκαταλείψει τις φαντασιώσεις, τις ψευδαισθήσεις και τα θέλω του εγώ του και να πεθάνει το εγώ του, πριν πεθάνει το σώμα του.
Αυτό απαιτεί επάνω από όλα ειλικρίνεια και θέληση να δούμε τον εαυτό μας όπως είναι και όχι όπως μας αρέσει (όπως αρέσει στο εγώ μας αφού είμαστε ταυτισμένοι.με το εγώ). Απαιτεί να ερευνήσουμε και να δούμε τις ψευδαισθήσεις μας, να εγκαταλείψουμε τις λανθασμένες γνώμες, απόψεις φαντασιώσεις, τις αρέσκειες και τις απαρέσκειες
που έχουμε (ως εγώ) για τον εαυτό μας, τους άλλους και τον κόσμο.
Σε αυτόν που διψάει για ελευθερία, ειρήνη, αγάπη και ευτυχία του εύχομαι ολόψυχα καλό θάνατο.
Στους υπόλοιπους εύχομαι επίσης ολόψυχα καλό κουράγιο, δύναμη και καλή συνέχεια στον κόσμο των ψευδαισθήσεων, που δεν είναι τίποτα άλλο από τον ίδιο σας τον νου. Κάθε νους κι ένας κόσμος, στην πραγματικότητα μια φυλακή. Μια φυλακή φτιαγμένη από ταυτίσεις, προβολές, προσκολλήσεις, τον κοινωνικό προγραμματισμό, τις λανθασμένες απόψεις, ιδέες και πεποιθήσεις, επιθυμίες και φόβους.