Τα τρία Άλφα της Αυτογνωσίας
Η αυτογνωσία ξεκινάει με τρία Α, Αυτεπίγνωση, Απόσπαση, Αυτοπαρατήρηση, και
τελειώνει με τρία Α, Αυτεπίγνωση, Αταραξία, Ανάντα (ευδαιμονία).
Η αυτογνωσία αρχίζει με Αυτεπίγνωση, Απόσπαση, Αυτοπαρατήρηση
Αυτεπίγνωση
Αυτεπίγνωση σημαίνει να είμαστε σε επίγνωση του Εαυτού μας, (Εαυτός με
κεφαλαίο Ε, δηλαδή η εσωτερική σιωπηλή παρουσία, το Είναι μας). Στην αρχή εξ
αιτίας του εγώ, της επιθυμίας και της συνήθειας ο νους και η προσοχή κινούνται προς
τα κάτω και προς τα έξω και ταυτιζόμαστε
εύκολα με τα εξωτερικά αντικείμενα και καταστάσεις, με τις σκέψεις, τα
συναισθήματα, φαντασίες κ.λπ.. Για να θυμόμαστε να είμαστε σε αυτεπίγνωση απαιτείται
συστηματική προσπάθεια, συνεχής εγρήγορση και επαγρύπνηση. Για να θυμόμαστε τον Εαυτό μας και να μην ταυτιζόμαστε με τα περιεχόμενα του νου και τα εξωτερικά
αντικείμενα απαιτείται συνεχής προσπάθεια (εγρήγορση).
Απόσπαση
Απόσπαση σημαίνει να μην
ταυτιζόμαστε με τις δημιουργίες και τα περιεχόμενα του νου (σκέψεις, εικόνες, φαντασίες,
ιδέες, απόψεις, πεποιθήσεις, επιθυμίες, παρορμήσεις, συγκινήσεις, συναισθήματα)
και τα εξωτερικά αντικείμενα. Όταν θυμόμαστε τον Εαυτό μας (την εσωτερική
σιωπηλή παρουσία) η απόσπαση γίνεται με φυσικό τρόπο και η αυτοπαρατήρηση είναι
δυνατή. Όλη η προσπάθεια στην αυτογνωσία έχει σαν κεντρικό στόχο να σταματάμε την
ταύτιση με τα περιεχόμενα του νου και να επανερχόμαστε σε επίγνωση της εσωτερικής
σιωπηλής παρουσίας και να παρατηρούμε από απόσταση το παιχνίδι του νου.
Αυτοπαρατήρηση
Αυτοπαρατήρηση σημαίνει ότι παρατηρούμε εσκεμμένα, με προσοχή και διάκριση
τα περιεχόμενα του νου ώστε να αναγνωρίσουμε τους υποσυνείδητους
προγραμματισμούς, τα ελαττώματα (εγωϊκές τάσεις), να τα διερευνήσουμε, να τα κατανοήσουμε και να τα εξαλείψουμε.
Χωρίς αυτεπίγνωση, η απόσπαση όπως και η αυτοπαρατήρηση δεν είναι δυνατές, και χωρίς απόσπαση και αυτοπαρατήρηση είναι αδύνατον να αναγνωρίσουμε και να κατανοήσουμε τις εγωϊκές τάσεις και τους προγραμματισμούς του νου, και συνεπώς είναι αδύνατον να ελευθερωθούμε από αυτά, όπως και από το εγώ με το οποίο είμαστε πλήρως ταυτισμένοι.
Η αυτογνωσία τελειώνει με Αυτεπίγνωση, Αταραξία και Ανάντα.
Η αυτογνωσία τελειώνει με Αυτεπίγνωση, Αταραξία και Ανάντα.
Αυτεπίγνωση
Η αυτεπίγνωση, δηλαδή η επίγνωση του Εαυτού μας (της εσωτερικής σιωπηλής
παρουσίας), στο τέλος του δρόμου γίνεται βαθιά, σταθερή και αυθόρμητη (χωρίς προσπάθεια). Και αυτό γιατί διαλύθηκε τελείως ο εγωϊκός νους και η επιθυμία που είναι οι
αιτίες που κάνουν την προσοχή να τρέχει προς τα έξω και να ταυτιζόμαστε με τα
περιεχόμενα του νου και τα εξωτερικά αντικείμενα και καταστάσεις.
Αταραξία
Ο νους στο τέλος του δρόμου αποκτά την αταραξία. Όντας τελείως αγνός, αφού είναι ελεύθερος
από τις κατώτερες ποιότητες (την ράτζας και την τάμας), το εγώ και την
επιθυμία αποκτά την αταραξία. Παραμένει γαλήνιος και ατάραχος ότι και να συμβαίνει
στον εξωτερικό κόσμο. Παραμένει ατάραχος και εδραιωμένος στην εσωτερική σιωπηλή
παρουσία, βλέποντας το ίδιο όλες τις δυαδικότητες της ζωής, και τα ευχάριστα
και τα δυσάρεστα, και το κρύο και την
ζέστη, και τον έπαινο και την επιδοκιμασία κ.λπ.
Ανάντα
Ανάντα είναι η κατάσταση της τέλειας
ευδαιμονίας που βιώνει κανείς όταν είναι σε βαθιά απορρόφηση στο Είναι του. Η απορρόφηση
του νου στο Είναι, επιτυγχάνεται σε βαθύ διαλογισμό και σαμάντι. Αυτά (ο βαθύς
διαλογισμός και το σαμάντι) είναι δυνατά όταν ο νους είναι αρκετά αγνός (σαττβικός)
και εκπαιδευμένος στην συγκέντρωση. Όταν όμως κάποιος διαλύσει πλήρως το εγώ
του, η απορρόφηση είναι σταθερή και μόνιμη, αυθόρμητη (χωρίς προσπάθεια) και πλήρης. Η εμπειρία της ευδαιμονίας του Είναι, είναι η φυσική κατάσταση του απελευθερωμένου (φωτισμένου, αυτοπραγματωμένου).