ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ
Το εγώ και ο αισθητηριακός νους (μάνας) τραβούν την προσοχή και συνεπώς την επίγνωση, προς τα κάτω και προς τα έξω (σώμα, εξωτερικός νους, αισθητηριακά αντικείμενα), δια μέσω των αισθήσεων με σκοπό να γευτούν τα αντικείμενα των αισθήσεων.
Έτσι ο νους μορφοποιείται, ταυτίζεται και προσκολλάται στις μορφές και αναπτύσσει τα διάφορα ελαττώματα τα οποία είναι αιτία δυστυχίας και ασθένειας.
Η πνευματική εργασία και ιδιαίτερα ο διαλογισμός έχει σκοπό να οδηγήσει την προσοχή προς τα μέσα και προς τα επάνω στο κέντρο της ύπαρξης μας, όπου υπάρχει απόλυτη κενότητα, ειρήνη, πληρότητα και μακαριότητα.
Μέσω της ενεργητικής προσοχής, της θέλησης, της διάκρισης και της ήρεμης επίγνωσης σταματάμε την ταύτιση με τις μορφές και τις ψυχολογικές τροποποιήσεις και στρέφουμε την προσοχή προς εσωτερική σιωπηλή παρουσία που είναι ακίνητη, αμετάβλητη, πάντα παρούσα και ανεπηρέαστη από ότι συμβαίνει στο σώμα και στον νου.
Από την δύναμη της συνήθειας και την επιθυμία το εγώ μέσω της σκέψης και της φαντασίας συνεχώς τραβάει την προσοχή προς τα έξω και προς τα κάτω και έτσι δεν μας επιτρέπει να παραμείνουμε σταθερά στο κέντρο μας. Απαιτείται συνεχής εγρήγορση και θέληση να αποτραβήξουμε την προσοχή από τις μορφές και να την επαναφέρουμε στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία. Αυτό είναι μια διαδικασία η οποία θα τελειώσει όταν διαλυθεί το εγώ και ο νους εδραιωθεί στην πηγή του και βιώνει συνεχώς την ειρήνη, την ελευθερία και την μακαριότητα του πνεύματος.
Όσο περισσότερο διαλύουμε τα ελαττώματα, αναπτύσσουμε την διάκριση και την αδιαφορία για τα αντικείμενα των αισθήσεων (απάθεια) τόσο λιγότερο ο νους θα τρέχει προς τα αντικείμενα και τις μορφές, τόσο λιγότερο θα ταυτίζεται με τις μορφές, τόσο πιο ήρεμος, φωτεινός και σταθερός θα γίνεται, και τόσο πιο πολύ θα παραμένει στην πηγή του.
Η σταθερή καθημερινή άσκηση, η αφοσίωση, η πίστη, το θάρρος, η αποφασιστικότητα, η υπομονή, η επιμονή, η αντοχή στις δυσκολίες, η συνεχής από στιγμή σε στιγμή εγρήγορση και αυτεπίγνωση, η προσευχή και η επανάληψη του ονόματος του Θεού θα εξαλείψουν τα ελαττώματα, θα εξαγνίσουν τον νου κα την καρδιά και θα μας οδηγήσουν τελικά στην ένωση και εδραίωση μας στην αληθινής μας φύση. Αυτό συνεπάγεται ελευθερία από κάθε δυστυχία και βίωση της αιώνιας και αμετάβλητης ειρήνης, πληρότητας και ευδαιμονίας του πνεύματος.